Vandaag legde ik mijn examen Consumer exploitation: The Indian perspective af, wat meteen ook het afscheid van mijn Indische leerkracht betekende. Ditmaal geen zucht van opluchting maar van weemoed aangezien ik mijn Indische leerkracht echt ga missen :)! De voorbije vijf dagen onderwees hij ons over de verschillende manieren waarop bedrijven consumenten uitbuiten. Niet op een strenge leerkrachtentoon maar als een zachtaardige surrogaatpapa die ons wilde beschermen tegen de grote, boze wereld. Het was ook een man van de alternatieve geneeskunde. Toen hij mij betrapte op het nemen van een keelpastille hield hij mij tegen: Natalie, why do you take this? The best remedy to cure a sore throat is to gargle with hot, salted water. Na het uitproberen, moet ik bekennen dat het inderdaad een beetje helpt maar ik heb wel de rest van de dag met een vreselijke dorst rondgelopen! Naast geneeskunde leerde hij ons ook veel bij over de Indische klederdracht. Woensdag kwam hij de klas binnen met een eigenaardige, lange vest aan. Toen wij hem om uitleg vroegen zei hij Deze typische Indische vest heb ik speciaal voor jullie aangedaan zodat jullie ook eens kunnen zien hoe men in India gekleed gaat. Ja, het was echt een lieve man, misschien zelfs een beetje te lief. Zonder problemen stemde hij erin toe om ons onze notas te laten gebruiken tijdens het gesloten boek examen. Maar aangezien het vooral toepassingsvragen waren, hielpen deze notas ons niet erg. Dus ook toen hij besliste om tijdens het examen even een koffietje te gaan drinken en ons dus een half uur lang zonder toezicht in het lokaal achterliet, konden we elkaar niet veel helpen. Het gaf Romka en mij wel even de tijd om te overleggen hoe we afscheid zouden nemen van onze leerkracht. We zagen namelijk dat toen Mariana haar examen indiende er een innig afscheid volgde, inclusief enkele kussen op de wang. Ok, Romka en ik apprecieerden onze leerkracht allebei heel erg maar om hem nu te beginnen kussen was er toch een beetje over. Uiteindelijk konden we het nog net op tijd vermijden: hij leunde dichter, wij leunden verder waardoor we er met een stevige handdruk en een Romana and Natalie, it was a pleasure teaching you vanaf geraakten. Ja, hij was de eerste leerkracht om mij met mijn voornaam aan te spreken. Dit was een leuke afwisseling na twee maand aan een stuk gerefereerd te worden als girl of nog erger Belgium. Sommige leerkrachten hebben hier namelijk de gewoonte om de leerlingen aan te spreken met hun nationaliteit. Does anybody have some comments on that? Maybe Poland? No? Okay, maybe Belgium? No? Belgium wants to stay neutral? Yes Im like Switzerland, heb ik maar geantwoord. Na het examen volgde er mij een grote beloning: ik ging naar huis! Dit maakte van mij direct weer het meest benijde meisje in Lille. Oh, if only I also could leave France for just two days, than I would feel sane again! hoorde ik langs alle kanten. Ja, het zich 24 uur op 24 in de Franse cultuur bevinden, is hard voor iedereen! Het is onverklaarbaar maar op het moment dat mijn lief zusje de grens Frankrijk-België voorbijreed, daalde er een golf van opluchting over mij neer. Naast het terugzien van familie, vrienden en zieke katjes keek ik natuurlijk weer uit naar een deftige maaltijd aangezien ik tegenwoordig in Lille altijd in het studentenrestaurant eet. Dit heeft vele voordelen: het is goedkoop (2,8 voor warme maaltijd, drank en voorgerecht of dessert en als er niet gecontroleerd wordt is het 2,8 voor warme maaltijd, enkele drankjes, voorgerecht en een vijftal desserts), ik moet minder naar de supermarkt, ik moet niet eten op onmenselijk vroege of late uren om de cookingrush van mijn Franse kotgenoten te vermijden en het is sociaal aangezien bijna iedere uitwisselingsstudent mijn mening deelt. Maar ondanks de voordelen vraag ik mij af wat de lange termijn gevolgen zullen zijn van drie maanden cafetariavoedsel .
Mijn Indische leerkracht (met zijn zwart, Indische vestje) op audiëntie bij één of andere minister. Parle à ma main?
14-03-2008 om 00:00
geschreven door Natalie
11-03-2008
Maandag 10 - dinsdag 11 maart: Baby when the lights go out
Mijn eerste lessen met de Indische leerkracht zijn achter de rug! En die vielen veel beter mee dan mijn vorige cursus. De leerstof is interessant, de leerkracht bezit duidelijk kennis van zaken en nog belangrijker: hij is goed verstaanbaar! Er is slechts een heel klein Apu van de Kwik-E-mart-accent merkbaar. En tot mijn grote opluchting hebben we vrijdag een examen over de leerstof. Geloof me, na weken aan een stuk papers schrijven, begint een mens te verlangen naar een doodgewoon examen. Slechts 20% van onze punten moeten we verdienen door case studies en active classparticipation. De à-la-minute presentaties voor de klas baren me niet veel zorgen aangezien we maar met 14 studenten zijn: ik, Romka, 1 Braziliaanse, 4 Mexicanen, 4 Canadezen, 2 Indiërs en 1 meisje uit Lille (die super tof en vriendelijk is: ik zei het nog dat ik niet mocht veralgemenen!). Ondanks de geslaagde schooldag, geraakte ik maandagavond opeens in een weemoedige bui. Misschien kwam dat wel omdat ik mijn eigen overlijdensbericht aan het schrijven was. Ja, dat is één van de vele interessante papers die mijn vorige leerkracht voor ons bedacht heeft. Ik was net goed opdreef met het beschrijven van mijn laatste uren op deze aardbol toen opeens de elektriciteit uitviel. Het stormweer had duidelijk schade aan de Franse infrastructuur veroorzaakt want heel de straat zat zonder licht. Natuurlijk liep ik snel naar Romkas kamer met de boodschap Im scared in the dark!!!. En ik was niet de enigste: ik trof er ook Asia aan en even later kwam ook Ninfa kijken (die gepakt en gezakt toekwam omdat ze dacht dat we gingen geëvacueerd worden!). Net toen onze ogen aan het duister wenden, sprong het licht terug aan. Dit betekende echter niet dat ik verder ging met mijn werk: het bezoek van onze twee Franse kotgenoten stak daar een stokje voor. Noisy neighbour en Sexy Guitar guy (het beeld is duidelijk beter dan de klank :)) kwamen Romkas kamer binnen en mengden zich zomaar in onze conversatie. Het was een bizarre situatie maar wel grappig én nuttig aangezien Stephan en Maxim slechts een beperkte talenkennis hebben en ik dus tolk mocht spelen. Hoe zit het eigenlijk met mijn Frans vragen jullie zich misschien af? Wel enkele dagen na mijn Frans examen kreeg ik bericht van Iéseg dat ik toegelaten was tot het hoogste niveau (alsjeblieft, dank je wel) maar om de één of andere reden ben ik nooit naar die lessen gegaan. Ik denk dat ik na 12 jaar aan een stuk Franse lessen de zin van het alles een beetje verloren ben. Wat is het nut van een taal te leren als je die daarna niet elke dag of minstens iedere week actief gebruikt? Wat niet betekent dat ik hier helemaal niets bijleer: ik help Asia en Romka met hun Franse huiswerkjes (er zijn nog mensen die wèl braaf naar hun lessen gaan), met de internationale studenten die al wat beter Frans kunnen, schakelen we af en toe eens over op het Frans en dan zijn er natuurlijk ook nog de locals in mijn residentie die de irritante gewoonte hebben om mijn taalfouten te verbeteren. On ne dit pas et tu mais et toi, Natalie. Grrrr! Maar ik betwijfel of ik aan het einde van mijn uitwisseling in België nog verstaanbaar zal zijn aangezien men hier het Chti hanteert: het dialect van de echte Lillois en het Noorden van Frankrijk. Gelieve dus niet raar op te kijken als jullie mij over enkele weken betrappen op uitdrukkingen zoals Cest quoi se bordelle?
11-03-2008 om 15:32
geschreven door Natalie
09-03-2008
Weekend 8-9 maart: Only in Lille
De schoolweek werd vrijdag in schoonheid afgesloten met een avondje uit. We beleefden een avond zoals je die enkel in Lille kan beleven. Ons avontuur begon in de residentie Notre Dame waar we met een tiental medestudenten een glaasje dronken. Asia en ik hadden weer een fles champagne gekocht waar we ditmaal 1,19 voor betaalden. Een heel goede koop zeker als je weet dat zelfs mijn brood 1,20 kostte. Dat een uitgegoten glas champagne eruit zag als een frisse pint namen we er maar bij. Even later hoorden we dat er in de residentie Foyer een veel groter feest aan de gang was. Aangezien Notre Dame en Foyer juist de twee verst van elkaar verwijderde residenties zijn, hadden we een lange tocht voor de boeg. Op weg naar het feest, voegden er zich opeens drie onbekenden Fransen bij ons groepje. Toen ze hoorden dat wij naar een feestje gingen, zeiden ze Ok, wij gaan mee. Naar een feest van onbekende mensen gaan, wie doet zoiets dachten we in onszelf, maar we lieten hen begaan. In Foyer was er inderdaad een groot feest aan de gang. De ontspanningsruimte was gevuld met een vijftigtal internationale (voornamelijk Mexicaanse) studenten. Net toen we ook in de Zuiderse partysfeer geraakten, kregen we bezoek van de verantwoordelijke van de residentie. Zij vroeg ons wie van de (ondertussen al een 80-tal) aanwezigen hier eigenlijk woonde? Tot ieders verbazing antwoordde er niemand! Wat een absurde situatie: wij hadden gewoon ergens een feestje zonder dat iemand daar woonde. We werden dan ook vriendelijk verzorgd de residentie zo snel mogelijk te verlaten. De hele bende bleef wat verbaasd voor de deur van het gebouw rondhangen maar daar hadden ik, Asia, Ninfa, Viktorija en Zsofia geen zin in. Wij besloten richting Overpoort te trekken. Voor we onze bestemming bereikten, ontmoeten we echter een Fransman op weg naar een feestje. Hij wees naar een dakterras vol feestende Fransen en zei Ga mee naar onze secret party on the roof. Een half uur lang discussieerden we op straat over wat het correcte antwoord zou zijn op dit voorstel. Uiteindelijk haalde onze nieuwsgierigheid en zin voor avontuur het boven onze angst om verkracht en vermoord te worden en gingen we mee. En dat bleek een goede keuze te zijn! Het was daar een gezellige boel op het dakterras: er waren zelfs twee halve Belgen (of dat hebben ze me toch wijsgemaakt). We leerden onze nieuwe vrienden nog maar net kennen of we kregen bericht van de rest van de internationale studenten dat zij op ons wachtten in Café Latina. Deze disco is altijd overvol maar geen kwaad woord over Latina aangezien er altijd een Daddy Yankee medley gedraaid wordt. En zelfs na het doorhebben van de verborgen boodschap blijft Gasolina mijn favoriete partyhit!
Zaterdag was de dag van de misverstanden. Er was in Lille een concert met aansluitend een groot vuurwerk dat we gemist hebben omdat ik aan iedereen had verteld dat het om 23 uur was terwijl het blijkbaar om 22 uur doorging. Gelukkig kon ik nog net op tijd het gerucht rondstrooien dat deze informatie van Ninfa kwam. Om ons te troosten gingen ik, Asia en Romka een ijsje eten in de Quick. Sorry hiervoor maar om 23u30 heeft een mens niet veel opties! Tijdens het smikkelen en smullen vertelden de meisjes over het Poolse onderwijssysteem dat zo bizar is dat ze er uiteindelijk zelf niet meer aan uitkonden. Met een volle maag keerden we terug naar de residentie. Of dat dacht ik tenminste want blijkbaar was het nog de bedoeling dat we uitgingen! Ik besloot om mijn vermoeidheid opzij te zetten en de groep te volgen want alleen durfde ik niet naar huis te keren. Bij het prachtige vuurwerk was er namelijk duidelijk veel alcohol gevloeid want de straten van Lille waren gevuld met groepjes zatte Fransen. Ook in de disco toonden de Fransen zich weer van hun beste kant waardoor we ons avondje uit al snel opschorten. We geraakten veilig thuis maar in het studentenrestaurant onder onze residentie was er een galabal aan de gang (een schitterende locatie voor een bal, niet waar) wat betekende dat onze deur weer ondergepist was. Terwijl ik in mijn bedje meeluisterde naar het gedreun van de stereo-installatie dacht ik terug aan de waarschuwende woorden van mijn goede vriend Kaan de haat-Turk Wacht enkele weken en je zal mijn mening over de plaatselijk bevolking delen!. En ja, na een 8-tal weken in Lille moet ik hem gelijk geven. Ook ik zal nooit beste vriendjes worden met de Lillois al mag je natuurlijk nooit een bevolkingsgroep veralgemenen. Als er iets is wat een uitwisseling je leert, is het dat wel .
09-03-2008 om 00:00
geschreven door Natalie
07-03-2008
Vrijdag 7 maart: Sfumato
Vanmorgen ging mijn laatste les Decision and leadership door. Net op tijd zou ik zeggen, want Bart De Wever zijn lestechniek werd eigenaardiger met de dag. Zo vroeg hij ons de tafelschikking in de klas te veranderen en toen ik mij op een stoel wou zetten, riep hij het uit: No girl, you have to sit on the table!. Okee, ik heb mij dan maar op een tafel gezet wat totaal niet comfortabel was mabon. Oh, ik ben zo blij dat dit vak voorbij is (laten we even vergeten dat ik nog een 15-tal paginas met enkele regelafstand moet schrijven). Ik heb deze week echt niets bijgeleerd. Of nee, nu lieg ik, de laatste dag had Bart nog een belangrijke raad voor ons: Dont get fucked by topmanagement. En ik heb ook heel wat bijgeleerd over de innoverende schildertechniek sfumato, toegepast door Leonardo Da Vinci bij het schilderen van de Mona Lisa. Ja, opeens zei Bart Ik heb een gastspreker bij die jullie wat meer zal vertellen over de beroemdste schilderijen uit de kunstgeschiedenis. Dit alles wat heel interessant maar de link met het vak waarvoor ik mij ingeschreven had, zal mij waarschijnlijk nooit duidelijk worden. Tijdens mijn les Strategic brand management mocht ik wel op een stoel zitten, maar voor de rest ging het er even raar aan toe! Mister Philip no smile (Hij heeft het mij deze les weer vier keer gezegd: Aah als ge ni wilt dak lach, doe dan ook ni zo raar he!) had duidelijk een off-day. In de namiddag zei hij opeens Ik ga even een kopietje nemen waarna hij een uur lang wegbleef. Toen hij dan eindelijk terugkwam, besliste hij dat het nu echt wel tijd was voor een pauze. Na de pauze vroeg hij aan óns om aan hèm de leerstof uit te leggen wat niet goed lukte omdat hij constant zaagde van Ooh, Im so tired en Im sick of these figures, if I see one more I will get a headache!. Wat is dat toch met de mannelijke bevolking in dit land? Gelukkig heb ik volgende week een buitenlandse leerkracht. Geen Australiër deze keer maar een Indiër! Dit is eigenlijk niet echt verwonderlijk aangezien ik een week les krijg over India. Ik ben al benieuwd naar welke rare trekjes deze leerkracht zal vertonen .
Ik zei het toch: als twee druppels water!
Sfumato is een schildertechniek waarbij de omtrekken van onderwerpen in het schilderij wazig worden gemaakt, zodat de vormen wat vaag worden en de contouren onscherp. Het effect wordt bereikt door over het onderwerp verschillende transparante kleurlagen aan te brengen.
07-03-2008 om 00:00
geschreven door Natalie
06-03-2008
Maandag 3 - donderdag 6 maart: Bart De Wever
Beste vrienden, jullie hebben het waarschijnlijk al gemerkt: vanaf nu is mijn blog uitgerust met een super professionele afteller. En nee het is geen fout, we zijn echt nog maar 36 dagen verwijderd van mijn thuiskomst! Het is te zeggen: op 11 april eindigt mijn laatste lesdag aan Iéseg. Waar ik mijn tijd tussen dit memorabele moment en mijn 2 uitgestelde juni-examens aan de EHSAL ga doorbrengen, is zon goed bewaard geheim dat ik het zelf nog niet weet. Maar voorlopig noemen we 11 april dus het einde van het Franse avontuur. Het besef dat onze dagen in Lille beginnen te korten, begint ook stilaan bij de andere buitenlandse studenten door te dringen. Daarom dat we vanaf nu van ieder moment genieten! Gezamenlijke dinertjes, shoppinguitstapjes of (mijn persoonlijke favoriet) gewoon wat in elkaars kamer rondhangen met eten, drinken en enkele sappige roddels: de voorbije dagen weken we geen moment van elkaars zijde! Het is wel spijtig dat deze goede voornemens samenvallen met de drukste tijd op school tot nu toe.
Deze week volg ik het vak Decision and leadership, gegeven door een Bart De Wever-lookalike (als twee druppels water, echt creepy). De lessen van dit vak bestaan grotendeels uit groepsdiscussies en rolspelletjes, echte theorie over het vak wordt maar zelden uitgelegd. Gelukkig want den Bart illustreert de theorie steeds met bizarre, seksueel getinte voorbeelden zoals dat de relatie tussen de CEO en een werknemer ook een seksaffaire kan zijn zelfs al zijn het twee mannen want ookal denken we er misschien niet meteen aan homoseksuele affaires bestaan ook hoor! Gelukkig dat ik dit niet genoteerd had, mijn notas zouden nogal schoon zijn! Maar ik had mezelf al voorgenomen om deze les geen notas te nemen aangezien we toch geen examen hebben. Wel moeten we twee papers schrijven. Pff de papers beginnen hier stilaan op te stapelen! En dan ontving ik maandag ook nog de feedback van mijn promotor over mijn thesis. Werk sneller luidde die, mmmmh waarom was ik daar zelf niet opgekomen?
Maar misschien heb ik dit weekend eindelijk een aanval van productiviteit, tenzij ik een bezoekje krijg natuurlijk! Aangezien ik hier al over het einde van mijn uitwisseling praat, is het gepast om eens de data te vermelden van de weekends wanneer ik (hoogst)waarschijnlijk in Lille blijf voor het geval er mensen zijn die Lille willen verkennen met een echte lokale gids die alle mooie plekjes van de stad kent (ik zal mijn best doen om er één te vinden J). Heeft iedereen pen en papier in de hand? Ok, hier gaan we:
8-9 maart
22-23 maart
29-30 maart
5-6 april
12-13 april (voorbehouden voor mensen met een wagen met grote koffer zonder wasmanden erin aangezien ik dit weekend misschien reeds al mijn hebben en houden terug naar Gent verhuis?)
Ik heb ook af en toe eens een dagje in de week vrij, maar deze data zijn onnodig te vermelden aangezien de meesten van jullie dan druk aan het werk zijn. Al moet die druk misschien genuanceerd worden: uit de statistieken van mijn blog blijkt dat de meeste bezoekers komen rond 13 à 14 uur op een werkdag! Op de kosten van de werkgever mijn avonturen lezen? Tss dat kan ik alleen maar aanmoedigen!
Een oudje: B-day party Ninfa met taart.
Het 'réglement' van de toiletten in onze residentie!
Parle à ma main?
