Ik zit momenteel in Nkhata Bay. Vorige week had ik een mailtje getypt in Kafukule met de bedoeling om dat zo snel mogelijk door te sturen. Omstandigheden hebben ervoor gezorgd dat ik pas nu kan mailen. Omdat de computer van Ziba een wrakje is, moet ik de tekst nog een beetje aanpassen.

Ik ben nu op vakantie bij Sara. Heel erg ontspannend is het nog niet geweest. Ik heb een ferme buikgriep (die nu wel al een stuk beter is) en ben zo ziek geweest als een hond... Overgeven, diarree, koorts, hoofdpijn enz. Het was eigenlijk niet te harden... Niet zo plezant dus. De mensen hier dachten dat ik malaria had, maar dat denken ze hier zo snel. Vandaag is het al een stuk beter. De koorts is gezakt. Ik kan wel nog steeds niet eten en niet goed drinken en ben dus een beetje uitgedroogd, maar kom, ik red het wel... Nkhata Bay is een klein paradijs. In een volgende mail vertel ik wel meer...

Ik laat jullie eerst de mail lezen die ik vorige week schreef...

Dag vriendjes en vriendinnetjes

Op dit moment is het zaterdagmiddag. Het is een tijdje geleden dat ik nog iets van me liet horen. Ik heb de voorbije weken mijn geliefde Kafukule niet verlaten. Karel en Sander zijn al naar Mzuzu geweest, maar ik vind het idee van een auto nog steeds te angstaanjagend... Een maal heb ik me buiten deze grenzen gewaagd. Op 20 maart ben ik samen met Sarah Lilongwe, Tine en Evi - die op dat moment een weekje in Kafukule verbleven – naar Vwaza geweest. Vwaza is een olifantenpark – waar we geen enkele olifant te zien gekregen hebben uiteraard - op een aantal uurtjes rijden van Kafukule. Dankzij dit uitstapje heb ik opnieuw een dikke week met een pijnlijke nek rondgelopen. Door het schokken van de auto kon ik een aantal dagen lang mijn hoofd niet meer draaien. Gelukkig is het ondertussen alweer stukken beter. Toch ben ik niet van plan om nog in een auto te kruipen als het niet hoogstnoodzakelijk is. Tegen de tijd dat jullie dit mailtje gekregen hebben, heb ik de onvermijdelijke rit overleefd.

Maandag vertrek ik samen met Karel naar Nkhata Bay. Ik ga op bezoek bij Sara Prison en blijf daar twee weken lang met mijn witte beentjes in het Malawiaanse sop ploeteren. Nkhata Bay is het Oostende van Malawi en ligt aan de Lake shore. Naar het schijnt, is het er bloedheet en stikt het er van de muggen, maar dat deert me niet. Zolang ik mijn maatje Sara maar terugzie!

De studenten zijn woensdagnamiddag vertrokken omdat de paasvakantie begonnen is en ik blijf natuurlijk verdwaasd en verloren achter... Uren heb ik met hen zitten tetteren op het bankje voor de school en nu is alles zo stil en verlaten. Ik mis hen heel oprecht en vind het vreselijk jammer dat dit gedeelte van mijn avontuur voorbij is. De leerlingen komen pas op 3 mei terug en dan ben ik al thuis... Het piekt als ik er aan denk dat ik hen waarschijnlijk nooit meer zal zien. Ook al verlang ik om terug te komen, eer ik geld genoeg bijeengespaard heb, zijn de meeste van hen al lang vertrokken uit Lozwati Pvt School. Ik heb hier echt fijne mensen leren kennen en vond het soms moeilijk om de afstand leerkracht-leerling te bewaken. Gelukkig begrepen de meeste studenten dat ik binnen de klasuren hun leerkracht was en niet Miyati Jere die buiten met hen grapjes maakte.

Ondertussen ben ik mijn hoofd aan het breken op wat ik allemaal kan vertellen. Het is zo gek. ’s Avonds bedenk ik wat ik allemaal moet mailen naar jullie, arme arme thuisblijvers, en nu ik de kans krijg om alles neer te pennen, zit ik vast. Ik geloof dat het allemaal te veel en te intens is om op een gepaste manier te omschrijven. Elk woord, elke zin doet de werkelijkheid onrecht aan en de enige manier om te ontdekken wat ik meemaak, is door zelf te komen kijken. Wat natuurlijk behoorlijk onrealistisch is... Ik doe dus toch maar een poging met dit maitje...

Ik mis thuis. Het begint al te knagen. Ik verlang zo om thuis mijn foto’s te tonen en om mijn cadeautjes te geven. Of om mijn hart te luchten bij Germaintje en om naar Dolf te gaan met Severine en Margo. Ik verlang om opnieuw samen op kot te eten, te koken en ruzie te maken met Olivier. Ik mis de kotbezoekjes van Lander en Valerie en wil terug op bezoek gaan bij Eline. Langs de andere kant zal ik vanaf volgende maand niets meer missen dan het bankje waarop ik zoveel gezeten heb met de studenten. Die heerlijke zon zal verdwenen zijn en het enige Chitumbuka dat ik zal horen, zal uit mijn eigen mond moeten komen. Ik wil naar huis, maar weet dat ik dit altijd zal blijven missen. Aline zal altijd een stukje Anyajere blijven.

Hoewel ik soms heel erge heimwee heb, weet ik dit goed te plaatsen. De omstandigheden zijn niet altijd even ideaal geweest. Een grote dosis pech heeft ervoor gezorgd dat al de fijne dingen een ranzig kantje kregen. De grootste ongelukstreffer was natuurlijk ons ongeval een dikke maand geleden. Alles is zoveel lastiger als je pijn hebt en geloof mij, ik heb nog nooit zo willen kriepen als toen ik opnieuw pijn kreeg in mijn nek. Ons bezoekje aan Vwaza heeft meer kwaad dan goed gedaan, want naast een pijnlijke nek, ben ik naar huis gekomen met gezwollen billen. De tseetseevliegen hebben de tijd van hun leven beleefd met mijn aanwezigheid. Elk plekje dat ik niet had ingesmeerd met muggenmelk werd bezocht door een dikke tseetseevlieg. Ze staken gewoon door mijn broek! Ik vertel jullie niet hoe, maar ik heb een poging ondernomen om de beten te tellen en was halfweg toen ik er al veertig geteld had. Bovendien waren mijn onderbenen zodanig verbrand dat de wazunguvellen bijna drie weken later nog steeds aan het afpellen zijn. Daarnaast kreeg ik te horen dat vake thuis ook een auto-ongeval heeft gehad. Dankzij zijn abstracte, maar veelzeggende berichtje sloeg de schrik mij om het hart. Mijn tikker heeft werkelijk stilgestaan. Gelukkig is ook hij er gekreukt, maar levend vanaf gekomen.

Ik moet op de rem staan. Karel wil zijn ouders bellen in het trading centre en ik heb beloofd om hem binnen een twintigtal minuutjes te vergezellen. Daarom sluit ik af met de alombekende wistjedatjes:

Wist je dat...

-   - ik op dit moment gefrituurde kasave aan het eten ben.

-   - Mrs. Khonje op dit moment zegt dat ik ‘wakufuntha’ ben. A mad man. Ndine wakufuntha yayi!

-   - al mijn studenten geslaagd zijn voor hun art-examen. Ik moest van Mister Zimba een praktisch en theoretisch examen geven. iedereen was – uiteraard – geslaagd voor het praktische gedeelte. De theorie was iets minder goed, maar kom, ik ben een tevreden leerkracht. Een gemiddelde van 71 procent is toch niet mis?

-   - de leerkrachten hier al twee maanden – of langer? – niet meer betaald zijn omdat de school geen geld meer heeft.

-   - Sander de examens betaald heeft door in te staan voor de kopies van de examenvragen.

-   - de examens twee dagen te laat begonnen zijn omdat de elektriciteit in Mzuzu stil lag en de kopiemachines dus niet werkten.

-   - de studenten op die manier niet wisten welk examen ze op welke dag hadden. Daardoor verschenen sommige leerlingen dus totaal onvoorbereid op een examen.

-   - ik hier dubbelgevouwen zit omdat ik last heb van mijn buik. Het ziet er niet naar uit dat mijn darmflora zich ooit zal aanpassen aan het Malawiaanse eten.

-   - ik voor het eerst ervaren heb hoe het voelt om iets niet te kunnen inslikken. Na dagen van kip, kip en alleen maar kip had ik er zo genoeg van dat ik mijzelf niet wist te overtuigen om een hap naar binnen te krijgen. De kip smaakt hier naar rubberen laarzen en zelfs na een half uur intens kauwen heb je het gevoel dat je op een schoenzool aan het sabbelen bent.

-   - ik vliegende mieren gegeten heb.

-   - Lozwati op 18 maart tijdens een voetbalmatch tegen de andere school in Kafukule verloren is met 0-5 .

-   - ik op 19 maart 23 geworden ben en ik nog nooit zo’n schitterend weer heb gehad op mijn verjaardag!

-   - het ‘Special Birthday Choir’ een liedje voor mij heeft gezongen tijdens de assembly.

-   - de studenten mij een heel mooi liedje hebben geleerd in het Chitumbuka: “Mwedada mwe mundipulike apo nkhulilira imwe. Ndisambizgeni ndimanye kuntonda Satana. Tu tu tu...” Vertaling: "Mijn vader, luister naar mij als ik huil. Leer mij hoe ik de duivel kan verjagen. Tu tu tu...

-   - de studenten op Lozwati heel mooi kunnen zingen.

-   - ik hen het liedje “Dans le jungle” geleerd heb.

-   - ik al verschillende boeken verslonden heb hier in Malawi. Onder andere Robin Hood, Wuthering Heights en Pride and Prejudice.

-   - er gisteren een kindje van 4 jaar oud begraven is. Het is gestorven aan malaria.

-   - vorige week de papa van een van de studenten begraven is.
- een vrouw hier niet rechtstreeks mag praten met haar schoonvader uit respect voor hem. Als ze iets wil vragen of zeggen, moet ze dat via haar echtgenoot doen.
- ik water op mijn hoofd heb gedragen en nu een ‘real Malawian woman’ ben.
- ik mij een echt Malawiaans kostuumpje heb laten maken.
- Karel ondertussen naar het trading centre vertrokken is.
- ik bij deze afsluit en jullie allemaal heel snel wens terug te zien!

14-04-2007 om 00:00 geschreven door Aline