Op dit moment is mijn humeur beneden alle peil... Ik had zojuist een volledig bericht afgewerkt en om de een of andere reden is mijn computer automatisch heropgestart. Voor alle veiligheid had ik het volledige document gekopieerd zodat ik het opnieuw kon plakken als het internet blokkeerde. Ik had er natuurlijk niet op gerekend dat het hele systeem kon uitvallen en ben dus alles kwijt... Er hangt een grote donderwolk boven mijn hoofd, want al zeg ik het zelf, het was een schoon berichtje! Nee, het was gewoon erg belangrijk omdat ik jullie het een en ander wou uitleggen over iemand die mij echt heel na aan het hart ligt.
We hebben daarnet afscheid moeten nemen van Thandie en het was ongelofelijk moeilijk om haar achter te laten. Ze was aan het huilen en ik had echt het gevoel dat ik haar in de steek liet. Ze is de enige vrouwelijke leerkracht in Lozwati en wordt heel erg gediscrimineerd, gepest en lastiggevallen door de andere leerkrachten. Mister Ziba probeert haar te beschermen, maar de meeste dingen worden mooi toegedekt. Hij kan niet alles zien en Thandie wil niet dat wij hem erover aanspreken. Een heel dubbel gevoel. In mijn bericht wou ik jullie vanalles vertellen over Thandie, een heel ferme madam. Sterk en slim. Echt onvoorstelbaar. Er is vanalles aan de gang, maar ik kan niet alles opnieuw typen en houd het verhaal voor na mijn thuiskomst.

Morgen vertrekken we om 6u30 naar Lilongwe met de bus. Ik probeer vanuit Lilongwe nog een bericht te sturen. Maandagmiddag vliegen we richting Belgie. Tot dan!