Nog een heel snel mailtje vanuit het malawifront...

Alles gaat goed. De draadjes werden uit mijn arm gehaald en de wonde ziet er relatief goed uit... Geen infecties en zo dus dat is ook al goed nieuws! Mijn nek is iets minder plezant en ik sukkel nog een beetje, maar met het nodige tandenbijten moet het wel lukken...

Zondagavond vertrekken Mister Ziba en ik terug naar Kafukule en daar ben ik helemaal niet ongelukkig om... Ik geniet van de douches en het lekkere eten, maar mijn hartje hoort toch thuis in het noorden. Ik mis mijn studenten en collega's ontzettend hard en wil hen ook zo vlug mogelijk geruststellen. Aangezien de telefoonverbindingen nog steeds niet werken, zijn ze daar waarschijnlijk doodongerust. Bovendien wil ik het liefst zo snel mogelijk verdergaan met mijn stage en mijn project. Ik moet echt weer aan de slag gaan, want de schrik slaat me om het lijf als ik aan mijn scriptie denk. Die hele toestand heeft alles in de war gebracht...

Ook mijn kopje heeft al enige schuddingen te verwerken gekregen de voorbije dagen. Om eerlijk te zijn, heb ik me echt al heel ellendig gevoeld hier in Lilongwe... Gisteren wou ik alleen nog maar naar huis... Ik heb heel erge nachtmerries en voel me niet altijd gesteund door de twee jongens hier. Omdat het mannen zijn snappen ze er natuurlijk geen snars van. Ik weet eigenlijk niet of ze er ook maar iets van merken. Ik wil niet veralgemenen (kwestie van geen honderden boze berichten in mijn inbox te krijgen achteraf...), maar het moet gezegd worden, intuïtie is toch zeker en vast iets vrouwelijks...

Maar nu ik weet dat ik terugga naar het noorden gaat het al een stuk beter. Bovendien komt Sarah (van Lilongwe, niet van het meer, haar bezoek ik tijdens de paasvakantie) volgende week naar Kafukule en dan heb ik een vriendinnetje om mee te keuvelen! Ik kijk er heel erg naar uit... We kunnen zelfs samen mijn verjaardag vieren... Ik kan niet wachten om haar alles te laten zien.

Ik sluit af, want ik moet nog een fax sturen en dat zal mij heel wat kluiten kosten... Ik hoor jullie nog wel... Het kan wel eventjes duren, want straks ga ik terug naar mijn geliefde Kafukule, een plaats ver buiten de cyberwereld en -beschaving...

09-03-2007 om 00:00 geschreven door Aline