Ik ben net terug van het internetcafé hier een beetje verderop. Omdat er een tijdslimiet op de computer zit (en ik had maar voor een uurtje gevraagd, want dat is al duur genoeg) moest ik heel snel afsluiten.
Zoals ik al kort liet weten, zit ik nu in Nkhata Bay. Het is hier prachtig weer, een klein paradijs. Sara huurt een huisje aan de baai en ik mag twee weken lang bij haar logeren. Haar huisje is heel klein, maar naar de normen die ik meekreeg vanuit Kafukule heel comfortabel. Ze heeft twee kleine kamertjes, een kamer waar zij zelf in slaapt en een kamer voor Sibongire (de aangenomen dochter van Pastor Ziba, de vader van Mister Ziba. Toen haar ouders stierven heeft Pastor Ziba - die intussen al 92 jaar oud is! - haar geadopteerd. Sibo is ondertussen 22), het meisje dat voor haar kookt en wast. De twee kamertjes hebben elk een douche met koud water en een toilet. Vooral het toilet is voor mij pure luxe! Ik word niet meer belaagd door vliegen wanneer ik op de pot zit! Ook het eten is hier een verademing! Omdat we al zo lang niet meer in Mzuzu waren geraakt, kregen we elke dag hetzelfde te eten. In Kafukule vind je enkel rijst, kip of ei, bonen en tomaten. En dan natuurlijk ook die gruwelijk zoute reep! Hier in Nkhata Bay kan ik lekkere chambovis eten of een slaatje met verse groentjes en advocado! Gisteren was er zelfs bbq in een lodge hier in de buurt! Ik keek er de hele week naar uit, maar geveld door een buikgriep lag ik de hele dag in bed te kriepen van de pijn en misselijkheid! Man man, ik had het zwaar te pakken! Eerst waren we een beetje ongerust omdat ik de symptomen had van malaria: hoofdpijn, koorts, overgeven. Aangezien mijn koorts tegen de avond niet erger werd, denk ik dat het gewoon een ferme buikgriep was. Vandaag gaat het al stukken beter. De koorts is weg en ik heb niet meer moeten braken. Maar genoeg gekerm en getrunt nu! Straks wordt elke mail een omschrijving van ziektes en pijntjes en dan krijg je de indruk dat het hier een en al ellende is
Niet dus
Voor het eerst heb ik een heus vakantiegevoel
Maandagnamiddag zijn Karel en ik (nog een beetje nabibberend van een helse rit in de minibus) aangekomen in Nkhata Bay. Sara stond ons op te wachten en ik was dolgelukkig toen ik haar terugzag! Nadat Sara ons verwend had met de salami, kaas en chocolade (!) die haar ouders voor haar hadden meegebracht zijn we te voet naar Majoka gegaan, een lodge hier een beetje verderop. Het was heel vreemd om zoveel witte mensen samen te zien ineens
Echt een bevreemdend gevoel. Het was te overweldigend om een echt wazungugevoel te hebben. Heel gek hoor. s Avonds werden we met de motorboot naar huis gebracht door Captain Billy en Dan, twee fijne Malawianen waarbij Sander en Karel een mountainbiketocht gereserveerd hadden.
Dinsdag zijn Lore, Marjolein en Sander aangekomen in Nkhata Bay. Woensdagmorgen vertrokken de jongens op hun mountainbiketour. We bleven achter met vier meisjes. We lieten rokjes maken bij de kleermaker, gingen naar de markt en zijn gaan zwemmen in het helderblauwe water van het meer. De combinatie van mijn spierwitte buik (volgens Lore ben ik bijna transparant!) en het felle zonlicht zorgde ervoor dat ik ook na 18u nog bleef licht geven
In Majoka dronken we een milkshake of een biertje en aten we heerlijke spaghetti. We sloegen een praatje met de Australische jongen Chris die ik in Mzuzu heb leren kennen. Hij is alleen op rondreis om bergen en rotsen te beklimmen. In juni komt hij naar België om naar eigen zeggen alle Belgische bieren uit te proberen. We lieten hem weten dat hij al heel tevreden zal moeten zijn met de helft. Normaalgezien spreken we ergens in juni af aangezien Sara hem een gratis kamer heeft beloofd in de B&B van haar ouders. We zien wel
Intussen zit hij ergens in Tanzania. Die avond zijn Sara en ik met de kano naar huis gevaren. Behoorlijk avontuurlijk om onder een bloedmooie sterrenhemel over een pikdonker meer naar huis te peddelen. We hadden het geluk om twee fantastisch heldere vallende sterren te zien. Alles is gewoon absurd mooi
Gisteren hadden we overdag een kanotochtje gepland met de meisjes, maar omdat ik zo ziek was, ging het niet door. Jammer, want Lore en Marjolein vertrekken vandaag al. Vandaag gaan Sara en ik waarschijnlijk op ons gemak een plonsje in het water wagen. Ik heb alleszins nog geen grote plannen, want hoewel ik alweer aan de betere hand ben, knarst en knelt mijn maag nog steeds. Ik ben hier nog een hele week en heb dus nog tijd genoeg om vanalles te doen
Het contrast tussen Kafukule en Nkhata Bay is zo groot! Onvoorstelbaar! Dat geeft wel een vreemd gevoel
Ik ben echt in vakantiestemming. Ik had helemaal niet voorzien om hier dat gevoel te krijgen. Ik ben op stage in Malawi en had niet gedacht dat ik me hier in zo'n een tropisch palmboombeachoord ging kunnen wanen. Er zijn hier zelfs nightclubs, stel je voor! Als je vanuit het dorpse leven in dit oord van plezier en bier gedropt wordt, is het toch eventjes wennen
Toch is het eens fijn om na al die weken eens lekker door te zakken. Niet dat er hier sprake is van marginale ibizatoestanden, ik bedoel gewoon dat ik hier alles vind wat mijn hartje begeert en dan doel ik uiteraard vooral op het eten (inderdaad Tom, een heus Afrikaans dieet van bonen en rijst heeft mij nog geen haar veranderd! Integendeel!) Ook het horen van heerlijke westerse muziek is een verademing. Ik geniet van de Afrikaanse drums en belletjes, maar vond het toch fijn om nog eens een beetje Engelse britpop te horen. De reggaebewerkingen van de muziek van Pink Floyd vond ik dan wel weer minder geslaagd en eerlijk gezegd een simpele aanranding van ons werelderfgoed!
Aangezien mijn nek en rug beginnen te spannen, sluit ik hier af. Dankje voor jullie fijne mailtjes en leuke verjaardagsgroeten!
Ik hoor/zie jullie nu wel heel binnenkort (op zaterdag 28 april ben ik thuis!)
18-04-2007 om 00:00
geschreven door Aline 
|
