Yes, Minister en het vervolg Yes, Prime Minister zijn Britse komedies die werden uitgezonden door de BBC tussen 1980 en 1988. De plaats van handeling was aanvankelijk de werkkamer van een minister en in de vervolgserie Downing Street 10. Alle 38 afleveringen werden geschreven door Antony Jay en Jonathan Lynn en duurden 30 minuten per aflevering.
Het centrale thema van de serie is de strijd tussen (Dr) James "Jim" Hacker (gespeeld door Paul Eddington), de pasbenoemde minister in het (fictieve) ministerie van Bestuurlijke Zaken en zijn ambtenaren en ministeriële collega's.
Nigel Hawthorne speelt Sir Humphrey Appleby, KCB, MVO, MA (Oxon), een hoge ambtenaar, secretaris-generaal van het ministerie van Bestuurlijke Zaken, met Derek Fowlds in een belangrijke ondersteunende rol als Hackers persoonlijke secretaris, Bernard Woolley. Woolley is steeds de 'man in the middle', verscheurd door zijn persoonlijke loyaliteit aan Hacker en zijn werkrelatie met Sir Humphrey, die zijn baas is.
Wanneer Hacker na 1984 premier wordt, is Sir Humphrey juist ook gepromoveerd tot secretaris-generaal op 'No. 10' en Hacker benoemt Bernard Woolley als zijn eerste persoonlijke secretaris op zijn nieuwe post.
De humor van de serie ligt vooral besloten in het conflict tussen de ministers (die denken dat ze de macht hebben) en de ambtenarij, die in werkelijkheid het land bestuurt. Steeds opnieuw probeert Jim Hacker een bepaald politiek doel te bereiken, waarbij hij wordt tegengewerkt door Sir Humphrey, die de status quo probeert te handhaven.
Andere vaste onderdelen zijn Sir Humphreys ingewikkelde volzinnen en cynisme en Hackers neiging om lachwekkende Churchilliaanse speeches uit te spreken wanneer hij politiek geïnspireerd is.
Yes, Minister en Yes, Prime Minister worden door politicologen geroemd om hun accurate portret van het landsbestuur. [bron?]
Iedere aflevering eindigt als sir Humphrey zegt: "Yes minister!" of "Yes prime minister!"
