Traditiegetrouw worden aan de vooravond van de Oscars de Razzie Awards uitgereikt voor de slechtste films van het jaar. Grote winnaar tijdens de uitreiking was de unaniem afgekraakte film The Last Airbender van regisseur M. Night Shyamalan, die vijf beeldjes mee naar huis mocht nemen.
De film, die is gebaseerd op de populaire animatieserie bij Nickelodeon, werd bekroond in de categorieën slechtste film, slechtste regisseur, slechtste scenario en de nieuwe categorie 'meest pijnlijke misbruik van 3D-effecten'. Daarnaast won acteur Jackson Rathbone voor de slechtste acteur in een bijrol voor zijn rollen in The Twilight Saga: Eclipse en The Last Airbender.
Naast The Last Airbender, was de andere grote winnaar Sex and the City 2. Die film werd verkozen tot slechtste sequel, slechtste acteerensemble (voor de voltallige cast) en slechtste actrice, een prijs die de vier hoofdrolspeelsters uit de film met elkaar mogen delen. Tot slechtste acteur werd Ashton Kutcher gekozen, voor zijn rollen in Valentine's Day en Killers.
Volgens The Hollywood Reporter is Viggo Mortensen (Aragorn in de The Lord of the Rings trilogie) in beeld om de villain te gaan spelen in Zack Snyders aankomende Superman film. De rol waar het om gaat is General Zod. Hoewel hij niet de enige kanshebber is, gaat de rol naar Mortensen als het ligt aan Snyder en producent Christopher Nolan.
Zod, een bedenksel van Robert Bernstein en George Papp, verscheen voor het eerst in Adventure Comics #283 in april 1961. Hij werd neergezet door Terence Stamp in Superman: The Movie en Superman II. Zijn zin Come to me, son of Jor-El! Kneel before Zod! is een groot deel gaan uitmaken van de hedendaagse populaire cultuur.
Eerder deze week werd Kevin Costner gekoppeld aan de rol van Jonathan Kent. Ook hierover is nog helemaal niets bevestigd. Superman: Man of Steel komt in december 2012 in de bioscoop.
Largo Winch, die na de dood van z'n adoptievader aan het hoofd van de Groep 'W' kwam te staan, besluit om het bedrijf te verkopen en een ambitieuze humanitaire stichting op te richten. Maar op de dag dat er getekend moet worden, wordt Largo Winch door een mysterieuze getuige beschuldigd van misdaden tegen de menselijkheid. Largo zal z'n onschuld moeten bewijzen door in z'n verleden te graven, diep in het hart van de Birmese jungle.
Falcon Crest was een Amerikaanse prime time soapserie die in de Verenigde staten in 1981 zijn debuut maakte op de televisiezender CBS.
De serie werd gecreëerd door producent Earl Hamner, die eerder meewerkte aan de succesvolle televisieserie The Waltons. Hij wilde een familiedrama maken die zich afspeelt op een wijngaard, maar de bazen van CBS wilden een serie vergelijkbaar met Dallas. Hamner voldeed aan de wensen, waardoor de serie in Amerika na Dallas werd uitgezonden om tien uur 's avonds. Falcon Crest werd een groot succes. Het openingslied, gecomponeerd door Bill Conti, werd beschouwd als memorabel. De serie speelde zich af op een wijngaard in het noorden van San Francisco en richtte zich op de rivalerende families Channing/Gioberti.
HET VERHAAL : ----------------- De serie draait om Angela Channing, het corrupte en heerszuchtige gezinshoofd die de eigenares is van verschillende wijngaarden in Falcon Crest. Haar fatsoenlijke neef Chase Gioberti is nieuw in het gebied en komt naar Falcon Crest voor een aantal wijngaarden dat hij geërfd heeft van zijn vader Jason Gioberti (die omkwam tijdens de pilotaflevering). De professionele Angela en nieuwkomer Chase groeien al snel uit tot intense rivalen.
Angela's erfgenaam is de versierder Lance Cumson. Hij is dol op geld en macht, maar heeft nog nooit gehoord van discipline en vastberadenheid. Angela's doorzettingsvermogen resulteert er echter in dat hij de redacteur van de krant The San Francisco Globe wordt. Als Angela beseft dat Chase zijn wijngaarden nooit aan haar zal opgeven, probeert ze haar vermogen uit te breiden door Lance in een huwelijk met erfgename Melissa Agretti te dwingen. Melissa zal ook ooit een groot gedeelte van de wijngaarden erven, maar Angela weet niet dat ze ook een intrigante en probleemmaker is.
De serie volgt ook Angela's dochter Julia, het hoofd van de wijnproducenten en moeder van Lance. Ze is de zus van Emma, een persoon wier leven wordt gecontroleerd door haar emoties en bevriend raakt met Maggie en Victoria. Maggie is de echtgenote van Chase en werkt als freelance schrijfster. Haar zoon heet Cole, een inmiddels volwassen man die verliefd is op Melissa. Zij wijst hem later echter af voor een toekomst met Lance. Maggie heeft ook een dochter, de ruimdenkende studente Vickie.
Angela krijgt opnieuw concurrentie wanneer Richard Channing in de stad arriveert. Richard is oorspronkelijk een machtige redacteur van een krant, maar interesseert zich ook in de wijngaardenindustrie. Hij is de zoon van Angela's ex-man Douglas en diens maîtresse Jacqueline (de moeder van Chase). Er was buiten de wijngaarden ook veel rivaliteit. Zo streden Lance en Cole constant om de hand van Melissa.
Tijdens de loop van de serie kwamen er verschillende merkwaardige verhaallijnen voor. De serie maakte gebruik van uitbundige cliffhangers aan het einde van het seizoen. Zo was de moord op Carlo Agretti een groot mysterie in het tweede seizoen. In de slotaflevering van het seizoen, waren alle verdachten aanwezig op de bruiloft van Vicky en Nick Hogan. Tot ieders verrassing bleek Julia de dader te zijn. Aan het einde van het derde seizoen was er een vliegtuigongeluk, waarbij drie hoofdpersonages om het leven kwamen. In de laatste aflevering van seizoen 4 stond een allesbedreigende bomexplosie centraal. In het vijfde seizoen was het een aardbeving, waarbij twee personages omkwamen. Aan het begin van het zevende jaar werd vernomen dat Chase was verdronken in de San Francisco Bay. Nog in datzelfde seizoen kwam er een verhaallijn die draaide om The Thirteen, een gevaarlijke groep bestaande uit zakenmannen die de Amerikaanse economie wilden vernietigen. Later werd ook vernomen dat Richard was overleden, terwijl hij werkelijk nog in leven was.
Een andere eigenschap van Falcon Crest was het gebruik van bekende gastrollen. Zo maakten Lana Turner, Gina Lollobrigida, Cesar Romero, Robert Stack, Cliff Robertson, Celeste Holm, Leslie Caron, Ursula Andress, Lauren Hutton, Eddie Albert, Eve Arden, Roscoe Lee Browne en Dana Andrews allen gastverschijningen.
Hoofdpersonages -----------------
Angela Channing Jane Wyman Angela is de meedogenloze, tiranieke en egoïstische eigenares van een groot gedeelte van de wijngaarden in Tuscany Valley. Ze heeft een hekel aan haar rivales en doet er bijna alles aan ze uit de weg te ruimen. Ze heeft vier huwelijken achter de rug en is de moeder van Julia en Emma Channing. Later wordt onthuld dat Richard Channing ook haar zoon is. (Wyman accepteerde de rol op aanmoediging van haar ex-man Ronald Reagan (toen President van de Verenigde Staten), nadat Barbara Stanwyck deze afsloeg.) 1981-1990
Chase Gioberti Robert Foxworth Chase is een voormalige piloot en oorlogsveteraan, die oorspronkelijk in New York City woonde. Hij verhuisde naar Tuscany Valley toen hij ontdekte dat hij hier de wijngaarden van zijn vader had geërfd. 1981-1987
Maggie Gioberti Channing Susan Sullivan Susan is de echtgenote van Chase en werkt als freelance schrijfster. Ze wordt ook wel beschreven als de sympathieke heldin van de serie. 1981-1989
Richard Channing David Selby Richard is een succesvolle zakenman en zoon van Angela en Douglas. Hij komt naar de stad om er te werken als redacteur van een krant. 1982-1990
Lance Cumson Lorenzo Lamas Lance is de zoon van Julia en kleinzoon van Angela. Hij is een echte versierder, totdat hij in een huwelijk met Melissa Agretti wordt gedwongen. Later trouwt hij met Lorraine en Pilar. 1981-1990
Melissa Agretti Cumson Gioberti Ana Alicia Melissa is de sterke erfgename van haar vaders wijngaarden. Ze trouwt met Lance om uiteindelijk ook zijn wijngaarden over te nemen. Ze is de moeder van Joseph Gioberti en heeft een affaire met Cole. 1982-1989
Cole Gioberti William R. Moses Cole is de zoon van Chase en Maggie en wordt verliefd op de getrouwde Melissa. Hij is de vader van haar kind Joseph en trouwt met haar na haar scheiding van Lance. 1981-1987
Emma Channing Margaret Ladd Emma is de labiele dochter van Angela en heeft een hekel aan haar bittere persoonlijkheid. Ze heeft veel relaties met mannen, maar het resultaat is elke keer weer een gebroken hart. 1981-1989
Chao-Li Chao-Li Chi Chao-Li is de trouwe chauffeur van Angela. 1981-1990
Vickie Gioberti Hogan Stavros Jamie Rose (seizoen 1-3)
Dana Sparks (seizoen 6-8) Vickie is de dochter van Chase en Maggie die wordt geïntroduceerd als studente. 1981-1983, 1986-1988
Julia Cumson Abby Dalton Julia is de oudste dochter van Angela en moeder van Lance. Ze werkt als wijnproducent. 1981-1986
Philip Erickson Mel Ferrer Philip is de malafide advocaat van Angela, met wie zij uiteindelijk kort getrouwd is. 1981-1984
Terry Hartford McCarthy Ranson Channing Laura Johnson Terry is de aantrekkelijke maar sluwe jongere zus van Maggie. Ze is een voormalig callgirl die een schandaal veroozaakt als ze hoger op de sociale ladder wil klimmen. Na de dood van haar man Michael, trouwt ze met Richard. 1983-1986
Pamela Lynch Sarah Douglas Pamela is de persoonlijke assistente van Richard. 1983-1985
Greg Reardon Simon MacCorkindale Greg is de Britse advocaat van Angela. 1984-1986
Gustav Riebmann Paul Freeman Paul is een neonazi die werkt als het hoofd van een kartel. Hij veroorzaakt veel problemen in Tuscany Valley. 1984-1985
Christopher Rossini Ken Olin Christopher is de buitenechtelijke zoon van Julia die werkt als priester. 1985-1986
Stavros Cesar Romero Peter is een Griekse biljonair die een relatie krijgt met Angela. 1985-1988
Eric Stavros John Callahan Eric is de zoon van Peter die trouwt met Vickie. 1986-1988
Dan Fixx Brett Cullen Dan is een lang verloren familielid van de familie Channing. 1986-1988
Frank Agretti Rod Taylor Frank is de oom van Melissa en partner van Angela. 1988-1990
Nick Agretti David Beecroft Nick is de zoon van Frank en neef van Melissa. 1988-1989
Pilar Ortega/Cumson Kristian Alfonso Pilar is de voormalige tienervriendin van Lance en trouwt uiteindelijk met hem. Haar Spaanse familie werkt op de wijngaarden. 1988-1990
Lauren Sharpe Daniels Wendy Phillips Lauren is de achternicht van Maggie en vriendin van Richard. 1989-1990
Michael Sharpe Gregory Harrison Michael is de achterneef van Maggie en broer van Lauren. Hij is de meedogenloze rivaal van Richard. 1989-1990
Genele Ericson Andrea Thompson Genele is de moordzuchtige schoonzus van Frank Agretti. 1989-1990
In een gesprek met Mail Online heeft regisseur Ridley Scott aangekondigd dat de cast van Prometheus is uitgebreid met Idris Elba (foto), Sean Harris en Kate Dickie. Het drietal sluit zich aan bij de eerder gecaste Noomi Rapace, Charlize Theron en Michael Fassbender.
Verder zei Scott dat hij er alles aan doet om het script van zijn nieuwe sciencefictionfilm geheim te houden. Zo moesten de castleden een geheimhoudingsclausule ondertekenen, en kunnen ze enkel het script inkijken op het kantoor van Ridley Scott. Naar verluidt zouden de opnames van de film binnen drie weken van start gaan.
Zoals bekend is Prometheus een project dat ontstaan is uit de afgevoerde Alien-prequel. Over de film wilde Scott alleen nog het volgende kwijt: "Het is het verhaal van de schepping, de goden en de mens die ertegenover staat. Het is geen kleine film. Ik zal gebruik maken van de gigantische James Bond-studio in Pinewood en zes andere opnamestudio's."
Op First Showing zijn vijf "vintage propaganda" posters verschenen van Sucker Punch, de actie-/fantasyfilm van regisseur Zack Snyder. De voornaamste personages zijn Baby Doll (gespeeld door Emily Browning), Amber (Jamie Chung), Blondie (Vanessa Hudgens), Rocket (Jena Malone), Sweat Pea (Abbie Cornish) en Madam Gorski (Carla Gugino).
Sucker Punch draait vanaf 24 maart in de Nederlandse bioscoop.
In Sucker Punch wordt het personage Baby Doll door haar kwaadaardige stiefvader naar een psychiatrische inrichting gestuurd. Zijn plan is om binnen vijf dagen lobotomie op haar toe te passen. Door de trauma's die ze er oploopt creëert ze haar eigen wereld waarin alles mogelijk is. Ze raakt geïnspireerd door dat wat er zich afspeelt en beraamt een plan om te ontsnappen.
Escape to Athena is een oorlogsfilm, geregisseerd door George P. Cosmatos. De hoofdrollen werden vertolkt door Roger Moore, Telly Savalas, David Niven en Elliott Gould. Bijrollen werden vertolkt door onder anderen Claudia Cardinale, Richard Roundtree en Stefanie Powers. De film kwam op 6 juni 1979 in de VS uit en werd op locatie opgenomen in Griekenland.
HET VERHAAL: -------------- Tijdens de tweede wereldoorlog worden een aantal Amerikanen gevangen gehouden op een Grieks eiland. Om een op handen zijnde geallieerde invasie te ondersteunen willen zij met het Griekse verzet de nabijgelegen oliedepot opblazen. Om dit te bereiken willen zij het gevangenkamp overnemen en later ook nabijgelegen dorpje. Na een lange strijd lukt het ze om naar de macht te grijpen en het oliedepot op te blazen.
Maar op het eiland is nog wel een klooster dat in Duitse handen is. Daar zouden vele schatten zijn met een waarde van vele miljoenen Zwitserse franken, aldus het Griekse verzet. Alleen daar aangekomen blijkt de waarheid toch anders.
EXTRA : -------
De legendarische acteur William Holden had een cameo-optreden in de film. Hij is de gevangene die een sigaar rookt in het gevangenenkamp.
Sonny Bono had een rol in de film als Bruno Rotelli.
Sir Roger George Moore is een Engels acteur die vooral bekend werd door zijn rollen in de series Ivanhoe, The Saint en The Persuaders. Verder vertolkte hij de rol van James Bond in zeven Bond-films tussen 1973 en 1985.
GEBOREN: ____________ 14 oktober 1927
Zijn moeder (Lily Pope) was huisvrouw en zijn vader (George Alfred Moore) politieman. Toen hij 15 jaar was, ging hij naar de kunstschool om schilder te worden. Later werd hij leerling bij een animatiestudio. Daarna ging hij studeren bij de Royal Academy of Dramatic Art (RADA). Tegen het eind van de Tweede Wereldoorlog ging hij werken bij het Britse leger als 2e luitenant. Toen hij bij het leger wegging, ging hij werken bij theaters, de televisie en de radio.
Begin jaren '50 werkte hij als model en verscheen in vele advertenties voor producten, variërend van tandpasta tot truien. Zijn vroegst bekende tv-optreden was op 27 mei 1950, toen hij in het eenmalige BBC-programma Drawing Room Detective verscheen. Het programma nodigde de kijkers thuis uit om aanwijzingen te vinden voor een misdaad, die voorkwam in een toneelstuk. Het programma werd gepresenteerd door BBC-legende Leslie Mitchell en ook Alec Ross en Michael Ripper verschenen. Moore heeft sindsdien niet meer voor de BBC gewerkt.
Moore acteerde echter al langer, want in de zomer van 1944 speelde hij een figurantenrol als soldaat in zijn speelfilmdebuut Caesar and Cleopatra(1945). Tot 1954 bleef hij figurantenrollen spelen in films als Perfect Strangers (1945), Piccadilly Incident (1946) en One Wild Oat (1951).
Begin jaren '50 kreeg Moore een contract bij MGM, maar de films die volgden waren geen grote successen. Roger zei zelf dat ze "no bloody good" waren. Titels uit die tijd zijn The Last Time I Saw Paris (1954) en The King's Thief (1955). De rol van captain Michael Stuart in The Miracle (1959) werd door Dirk Bogarde geweigerd. Uiteindelijk maakte Roger Moore naam via de televisie.
Tussen 1958 en 1959 verscheen Moore in 39 afleveringen van Ivanhoe, waarin hij de rol van Sir Wilfred of Ivanhoe speelde. In 1961 werd de serie ook in Nederland uitgezonden. In 1959 verscheen hij in The Alaskans, een 37-delige avonturenserie waarin hij Silky Harris speelde. De serie stopte in 1960 en werd niet in Nederland uitgezonden. Zijn volgende serie was Maverick, waarin hij tussen 1959 en 1961 de rol van Beauregard Maverick speelde. Beauregard was de Engelse neef van hoofdrolspeler James Garner.
Roger Moore bleef ook in films verschijnen, maar tv lag hem in die dagen beter. Vanaf 1962 werd hij wereldberoemd als Simon Templar in The Saint. Simon Templar was eigenlijk een voorloper van James Bond. Tot 1969 werden er maar liefst 118 afleveringen gemaakt en verschenen er twee 'films' (afleveringen van de serie die gesmeed waren tot speelfilmlengte). Moore regisseerde zelf ook 9 afleveringen en was voor sommige afleveringen coproducent. Moore werd meer en meer flauw van zijn rol als Templar en wou zich weer richten op zijn filmcarrière. Zijn verbintenis aan de serie had hem in 1961 en 1968 al de rol van James Bond gekost. In 1961 ging deze rol naar Sean Connery, in 1968 naar George Lazenby.
Roger Moore op de set van The Sea WolvesMoore ging zich na het einde van The Saint in 1969 inderdaad richten op films. Hij maakte Crossplot (1969) en The Man Who Haunted Himself (1970) De films deden echter niet veel en bij gebrek aan beter richtte hij zich weer op tv-werk. Wederom met succes.
Roger Moore in 1973Van mei 1970 tot juni 1971 werd de serie The Persuaders opgenomen. In Nederland ook wel bekend als De Versierders. Samen met Tony Curtis werden er 24 afleveringen gemaakt van de in Europa zeer populaire serie. Moore speelde Lord Brett Sinclair, Curtis de Amerikaanse playboy Danny Wilde. De serie werd opgezet voor vijf jaar, maar werd na een jaar alweer gecanceld. Het concept sloeg niet aan in Amerika en het maken van de serie was erg duur.
Voor Moore was dit een geluk bij een ongeluk. Had de serie wel vijf jaar gelopen, dan was hij opnieuw de rol van 007 misgelopen. In 1972 kreeg hij dan eindelijk de rol. Hij zou in zijn Bond-debuut Live and Let Die (1973) zijn kunsten als 007 laten zien.
De studio wilde aanvankelijk Sean Connery weer terug en bood hem het toentertijd astronomische bedrag van 5,5 miljoen. Connery weigerde echter.
Tot 1985 zou Roger Moore in zeven Bond-films verschijnen, die gemiddeld van hoog niveau waren. Zijn laatste optreden was in A View to a Kill, toen hij al 58(!) was. In 1986 kondigde hij aan te zullen stoppen als Bond en nam Timothy Dalton het stokje over.
Tijdens zijn Bond-jaren verscheen Roger ook in de andere films, waarvan Gold (1974), Shout at the Devil (1976), North Sea Hijack (1979), Escape to Athena (1979) en The Sea Wolves (1980) het meest vermeldenswaard zijn.
Na zijn Bond-tijd deed Moore het rustig aan en verscheen pas in 1990 weer op het witte doek in Fire, Ice & Dynamite. Wel sprak hij in 1987 de stem in van Lummi Ukko in The Magic Snowman.
In de jaren '90 verscheen Moore in films van bedenkelijk niveau, waarvan Bullseye! (1990), Bed & Breakfast (1992) en The Man Who Wouldn't Die (1994) eigenlijk nog de beste zijn. Met Jean-Claude Van Damme zat hij in The Quest (1996) en hij speelde zelfs een rol in Spice World (1997).
Na de eeuwwisseling zat hij nog in redelijke films als The Enemy (2001), Boat Trip (2002) en Foley & McColl: This Way Up (2005).
Op 11 oktober 2007 kreeg Moore een ster op de beroemde Hollywood Walk of Fame.
In 2008 heeft Roger Moore zijn autobiografie My word is my bond gepubliceerd. Dit boek is in het Nederlands verschenen onder de titel Voor altijd James Bond. In verband met een promotietour voor dit boek verscheen hij op 8 december 2008 in een aflevering van Pauw & Witteman.
In een interview met the Sunday Telegraph in april 2009 meldde Moore dat hij definitief is gestopt met acteren. Ondanks zijn pensioen, werd begin september 2009 bekend dat Moore aast op een gastrol in Dr. Who, nadat hij hoorde dat zijn Bond-opvolger Timothy Dalton dit ook gaat doen. Hij hoopt in dezelfde aflevering de rol van de vader van Daltons karakter te spelen.
Privé
Op 9 december 1946 trouwde Moore met schaatsster Doorn Van Steyn. In 1953 verliet hij haar voor zangeres Dorothy Squires, met wie hij op 6 juli van datzelfde jaar trouwde. Squires was een stuk ouder en toentertijd ook veel beroemder dan Moore.
In 1961 verliet Moore ook haar, terwijl hij aan het filmen was in Italië voor de film Il Ratto Delle Sabine. De actrice Luisa Mattioli, die eveneens een rol in die film speelde, werd uiteindelijk de derde vrouw van Moore. Dit zou echter nog tot 1969 duren, want pas toen was Squires bereid te scheiden van Moore. Begin jaren '60 klaagde Squires Moore zelfs nog aan. In de tussenliggende acht jaar woonde Moore echter al wel bij Mattioli.
Met Mattioli kreeg hij een dochter, Deborah Maria Luisa Moore (27 oktober 1963), en twee zoons: Geoffrey Robert Moore (28 juli 1966) en Christian David Michael Moore (18 augustus 1973). Deborah Moore was eventjes als stewardess te zien in Die Another Day en Geoffrey Moore heeft een restaurant in Londen. Na ruim 25 jaar beëindigde Moore het huwelijk onverwacht in 1996.
Op 10 maart 2002 trouwde hij voor de vierde keer, dit keer met de Zweedse Christina 'Kiki' Tholstrup. Met haar is hij nog steeds getrouwd. Ze wonen in Zwitserland en Monte Carlo.
FILMOGRAFIE: _______________
Cats & Dogs: The Revenge of Kitty Galore (2010) - Tab Lazenby (Stem) Gnomes and Trolls: The Forest Trial (2010) - Leif (Stem) Agent Crush (2008) - Burt Gasket (Stem) Foley & McColl: This Way Up (televisiefilm, 2005) - Butler Here Comes Peter Cottontail: The Movie (2005) - January Q. Irontail (Stem) The Fly Who Loved Me (2004) - De Kerstman (Stem) Boat Trip (2002) - Lloyd Faversham Tatort Televisieserie - Zichzelf (Afl., Schatten, 2002) Alias televisieserie - Edward Poole, SD-9 (Afl. The Prophecy, 2002) The Enemy (2001) - Hoofdinspecteur Robert Ogilvie The Dream Team televisieserie - Desmond Heath (1999) Spice World (1997) - De Chief The Saint (1997) - Stem op de auto-radio (Stem) The Quest (1996) - Lord Edgar Dobbs Noel's House Party televisieserie - Zichzelf (Episode 4.1, 1994) The Man Who Wouldn't Die (televisiefilm, 1994) - Thomas Grace/Inspector Fulbright Bed & Breakfast (1992) - Adam Bullseye! (1990) - Garald Bradley-Smith/Sir John Bevistock Feuer, Eis & Dynamit (1990) - Sir George The Magic Snowman (1987) - Lumi Ukko, de sneeuwman (Stem) A View to a Kill (1985) - James Bond The Naked Face (1984) - Dr. Judd Stevens Curse of the Pink Panther (1983) - Hoofdinspecteur Jacques Clouseau Octopussy (1983) - James Bond For Your Eyes Only (1981) - James Bond The Cannonball Run (1981) - Seymour Goldfarb Jr. Sunday Lovers (1980) - Harry Lindon (segment 'An Englishman's Home') The Muppet Show Televisieserie - Zichzelf (Episode 5.24, 1980) The Sea Wolves (1980) - Kapt. Gavin Stewart Moonraker (1979) - James Bond Escape to Athena (1979) - Majoor Otto Hecht North Sea Hijack (1979) - Rufus Excalibur Ffolkes The Wild Geese (1978) - Lt. Shawn Fynn The Spy Who Loved Me (1977) - James Bond Sherlock Holmes in New York (televisiefilm, 1976) - Sherlock Holmes Shout at the Devil (1976) - Sebastian Oldsmith The Sicilian Cross (Gli Esecutori) (1976) - Ulysses London Conspiracy (1976) - Lord Brett Sinclair Sporting Chance (televisiefilm, 1976) - Lord Brett Sinclair That Lucky Touch (1975) - Michael Scott The Man with the Golden Gun (1974) - James Bond Gold (1974) - Rod Slater Mission: Monte Carlo (1974) - Lord Brett Sinclair Bacharach 74 (televisiefilm, 1974) - Ouwe zwerver Live and Let Die (1973) - James Bond The Persuaders televisieserie - Lord Brett Sinclair (24 afl., 1971-1972) The Man Who Haunted Himself (1970) - Harold Pelham Crossplot (1969) - Gary Fenn The Saint televisieserie - Simon Templar aka The Saint (118 afl., 1962-1969) The Fiction Makers (1968) - Simon Templar Vendetta for the Saint (1968) - Simon Templar The Trials of O'Brien televisieserie - Roger Taney (Afl. What Can Go Wrong, 1965) No Man´s Land (Un Branco di Vigliacchi) (1962) - Enzo Prati The Rape of the Sabine Women (Il Ratto Delle Sabine) (1961) - Romulus The Roaring 20's televisieserie - 14 Karat John (Afl. Right Off the Boat: Part 1 & 2, 1961) Gold of the Seven Saints (1961) - Shaun Garrett The Sins of Rachel Cade (1961) - Paul Wilton Maverick televisieserie - Beauregard Maverick (17 afl., 1959-1961) The Miracle (1959) - Kapt. Michael Stuart The Alaskans televisieserie - Silky Harris (37 afl., 1959-1960) Alfred Hitchock Presents televisieserie - Inspector Benson (Afl. The Avon Emeralds, 1959) The Third Man televisieserie - Jimmy Simms (Afl. The Angry Young Man, 1959) Ivanhoe televisieserie - Sir Wilfred of Ivanhoe (39 afl., 1958-1959) Lux Video Theatre televisieserie - Rol onbekend (Afl. The Taggart Light, 1957) Goodyear Television Playhouse televisieserie - Patrick Simmons (Afl. A Murder Is Announced, 1956) This Happy Breed (televisiefilm, 1956) - Billy Diane (1956) - Prins Henry The King's Thief (1955) - Jack Interrupted Melody (1955) - Cyril Lawrence The Last Time I Saw Paris (1954) - Paul Lane (professioneel tennisser) Hallmark Hall of Fame televisieserie (3 afl., 1953) Robert Montgomery Presents televisieserie (2 afl., 1953) One Wild Oat (1951) - Klein rolletje (Niet op aftiteling) Due mogli sono troppe (1950) - Ornitholoog in de trein Trottie True (1949) - Toneelknecht Johnny (Niet op aftiteling) Paper Orchid (1949) - Klein rolletje Piccadilly Incident (1946) - Klein rolletje (Niet op aftiteling) Gaiety George (1946) - Toeschouwer (Niet op aftiteling) Caesar and Cleopatra (1945) - Romeins soldaat (Niet op aftiteling) Perfect Strangers (1945) - Soldaat (Niet op aftiteling)
ERIK VAN LOOY REGISSEERT AMERIKAANSE REMAKE VAN LOFT
Erik Van Looy regisseert Amerikaanse remake van Loft
Erik Van Looy.
HLN updateVolgens de Amerikaanse filmsite variety.com zal Eric Van Looy de Amerikaanse remake van 'Loft' regisseren. Hilde De Laere, producer bij productiehuis Woestijnvis, bevestigt dat Van Looy de thriller aan het voorbereiden is in Hollywood. Woestijnvis maakt de Amerikaanse versie samen met het Amerikaanse Anonymous Content. Twee namen die momenteel circuleren als hoofdrolspelers zijn Patrick Wilson ('The A-Team') en James Marsden ('X-Men', 'The Notebook'). De start van de productie zou gepland zijn voor het voorjaar. Ook Erik Van Looy heeft het nieuws vanuit LA bevestigd.
James Marsden.
Patrick Wilson.
De Amerikaanse scenarioschrijver Wesley Strick heeft het originele script van ex-Woestijnvisser Bart De Pauw bewerkt. Strick schreef eerder al 'A Nightmare on Elm Street'. "Grote veranderingen aan het scenario komen er niet", zegt De Laere. "De plot staat dat niet toe."
Meest succesvolle film ooit Meer dan anderhalf miljoen Belgen zagen 'Loft' in de bioscoop. Daarmee is het de meest succesvolle Belgische film ooit. De film gaat over vijf getrouwde mannen die samen een loft huren waar ze hun minnaressen ontvangen. Wanneer iemand er het lichaam van een jonge vrouw ontdekt, begint alles fout te lopen.
Nederlandse remake Erik Van Looy regisseerde eerder al enkele scènes van de Nederlandse remake, nadat de Nederlandse cineaste Antoinette Beumer niet meer kon werken door een arbeidsongeval. De remake was in Nederland een groot succes. Doet-ie het? Van Looy heeft nog niet gereageerd op het nieuws. Enkele jaren geleden was er al even sprake om een Amerikaanse remake te maken van 'De zaak Alzheimer', met Van Looy als regisseur. (adb/belga/jv)
Na Famke Janssen is er een tweede heks opgestaan voor in Tommy Wirkola's Hansel and Gretel: Witch Hunters, namelijk de Noorse Ingrid Bolsø Berdal. Ze is o.a. bekend uit de films Fritt Vilt (Cold Prey) en De Gales hus (House of Fools). Berdal neemt het op tegen Hans, gespeeld door Jeremy Renner, en Grietje, een rol van Gemma Arterton. Het personage zal een "hardcore killing machine" worden, een gewaagde tegenstander dus voor de broer en zus.
De aankomende 3D film speelt zich af 15 jaar na de ontsnapping van Hans en Grietje uit het snoephuis als Hans en Grietje zich hebben ontwikkeld tot premiejagers die op jacht zijn naar de bende heksen die hen in hun jeugd bijna hebben vermoord. Paramount begint in de lente met de opnames en wil de film in de VS op 2 maart 2012 uitbrengen.
In 2009 verscheen met Wrong Turn 3: Left for Dead van regisseur Declan O'Brien het laatste deel in de Wrong Turn reeks op Dvd/Blu-Ray. Nu, twee jaar later, is het niet onlogisch dat er alweer gepraat wordt over een volgende deel. Dit keer gaat het waarschijnlijk een prequel worden op het eerste deel, dat alweer bijna 10 jaar oud is.
In het vierde deel gaan we namelijk Three Finger, One Eye en Sawtooth terugzien. Deze personages waren de moordende mutanten / griezels in Wrong Turn, het originele eerste deel uit 2003. Op dit moment is regisseur Declan O'Brien bezig met de opnames voor de horror/slasher. Hoofdrollen zijn voor Jennifer Pudavick en Tenika Davis en de mutanten worden gespeeld door niemand minder dan Sean Skene, Daniel Skene en Scott Johnson.
Direct na het overlijden van zijn vader en het oneervolle aftreden van zijn broer Edward, wordt Bertie (Colin Firth), die al zijn hele leven een ernstig stotterprobleem heeft, gekroond tot Koning George VI van Engeland. Zijn land staat op dat moment aan de vooravond van een oorlog, en het volk vraagt wanhopig om een leider in deze bange tijden. Zijn vrouw Elizabeth (Helena Bonham Carter) besluit contact te zoeken met de excentrieke logopedist Lionel Logue (Geoffrey Rush) om George te helpen zijn spraak te verbeteren. Ondanks een wat moeilijke start lijkt Lionel's onorthodoxe methode zijn vruchten af te werpen: de Koning ontwikkelt niet alleen het vertrouwen in zijn stem om het volk toe te spreken, ook ontstaat er een hechte vriendschap tussen George en Lionel.
Hieronder vind je negen nieuwe beelden uit Thor en Captain America: The First Avenger. De kiekjes zijn afkostig van Marvel.com en hoewel sommigen al eens te zien waren in alternatieve formaten, betreft het hier beelden van hogere kwaliteit.
In Kenneth Branagh's Thor speelt Chris Hemsworth de titelrol en zien we ook sterren als Anthony Hopkins en Natalie Portman.
Joe Johnstons Captain America wordt gespeeld door Chris Evans. Andere rollen zijn voor o.a. Hugo Weaving, Tommy Lee Jones, Stanley Tucci en Hayley Atwell.
Thor moet vanaf 28 april in de Nederlandse bioscoop te zien zijn en Captain America: The First Avenger staat gepland voor 21 juli.
Robots en zombies zijn succesvol in Hollywood. Denk maar aan Zombieland of Transformers, beiden films die het goed deden in de boxoffice. Nu lijkt het erop dat de studiobonzen in Hollywood dit eindelijk zo ver als mogelijk gaan doortrekken. Er komt namelijk een film over zombies én robots. Blijkbaar was het project zo interessant dat meerdere studios hun interesse hebben geuit in de rechten op de film.
Uiteindelijk zijn de rechten van de productie in handen van Sony gevallen, waarvan de werktitel Zombies Vs. Robots is. Het verhaal, gebaseerd op een comic van Ashley Wood en Chris Ryall, volgt een klein meisje dat de laatste mens op aarde is. Zij wordt beschermd door een groep robots tegen zombies, die hoogintelligent zijn en jacht op haar maken. Het wordt dus waarschijnlijk een film met zoveel mogelijk gevechten.
Dat lijkt daadwerkelijk het geval te zullen zijn gezien een van de producers: Michael Bay. Hij wordt bijgestaan door een aantal andere producers, waaronder Brad Fuller, Andrew Form en Dave Alpert, die ons films als The Texas Chainsaw Massacre en The Amityvill horror.
Wanneer de film uit zou moeten komen is nog niet bekend.
Inception is een film die over het algemeen erg positief werd ontvangen. De film kreeg van onze recensent Kaj van Zoelen vier en een halve ster, en op RottenTomatoes scoort de film van Christopher Nolan maar liefst 86%, een oordeel gebaseerd op 275 recensies, waarvan er dus 237 positief waren. Ook in de box-office deed de film het goed, met een budget van circa 160 miljoen dollar bracht de film zon 823 miljoen op. Maar afgezien van het feit dat de film het zowel bij publiek als bij recensenten het erg goed deed, was het vooral een afgesloten verhaal. Althans, daar lijkt het op.
Het blijkt namelijk dat acteur Tom Hardy voor meer dan één Inception heeft getekend. Dit bleek tijdens dezelfde show als waarin hij meer vertelde over zijn personage in The Dark Knight Rises. Hieraan voegde de acteur wel aan toe dat dit niet wil zeggen dat er nog een Inception-film zal komen, maar het is dus wel een mogelijkheid. Gezien de hoge opbrengsten in de bioscopen lijkt het zelfs waarschijnlijk dat de studios Nolan proberen over te halen een vervolg te maken op zijn film.
Voordat het echter zover is, kunnen we uitkijken naar de derde Batman-film van Christopher Nolan, The Dark Knight Rises. Die komt op 19 juli 2012 uit in de Nederlandse bioscopen.
NOG MEER ALIEN-INVLOEDEN IN RIDLEY SCOTTS PROMETHEUS
Nog meer Alien-invloeden in Ridley Scotts Prometheus
Bron: /Film
Wat weten we tot nu toe over Ridley Scotts Prometheus? Hoofdrollen zijn er voor Charlize Theron, Noomi Rapace en Michael Fassbender en de film moet uitkomen in juni 2012. Het project begon als een Alien prequel met een scenario van Jon Spaihts, maar ging over in Prometheus toen Damon Lindelof het script herschreef. Fox kondigde aan dat de film zich in een geheel nieuw universum zou gaan afspelen en dat er geen connecties zouden zijn met de Alien films.
Toen begonnen de geruchten dat de klassieke Alien xenomorph in Prometheus zou gaan voorkomen, evenals de levende versie van de space jockey die te zien was in het eerste deel van Scotts Alien. De geschiedenis van laatstgenoemd personage was de oorspronkelijke reden voor Scott om een Alien prequel te gaan maken, dus het klinkt aannemelijk dat ze hier alsnog mee doorgaan. Verder zei hoofdrolspeler Fassbender ook nog eens dat Prometheus absoluut verbonden is aan Alien. Ontzettend veel tegensprekende berichten dus...
Sky Movies bericht nu dat de space jockey voor Prometheus gebouwd zal gaan worden als een gigantische, animatronische space jockey. HR Giger, de man achter al het moois uit Alien zal ook nog eens zijn medewerking verlenen aan het personage. Ook weet Sky nog eens te bevestigen dat het ruimteschip in de film bestuurd zal gaan worden door een enorm CGI hoofd.
By the way, people are going to be in for a shock when they sit down to watch Prometheus and theres an enormous semi-human head piloting a spaceship.
Regie: Tom Hooper Cast: Colin Firth (Koning George VI), Geoffrey Rush (Lionel Logue), Helena Bonham Carter (Koningin Elizabeth), Guy Pearce (Koning Edward VIII), Michael Gambon (Koning George V), Timothy Spall (Winston Churchill), e.a.
Vertel eens een mop, vraagt de therapeut van Colin Firth hem bij de eerste kennismaking. Firth struikelt even over zijn woorden en antwoordt dan: Timing is niet mijn beste eigenschap. Het is één van de vele momenten waarop Firths timing perfect is. The Kings Speech leunt zwaar op het articulerend vermogen van de cast. Colin Firth valt direct op, maar de rest van de cast doet niet voor hem onder.
Sinds hij zich kan herinneren heeft prins Albert al een spraakgebrek. Dit heeft te maken met een eenzame jeugd aan het hof waar de kinderjuffrouw en zijn oudere broer Edward het hem niet altijd makkelijk maakten. Thuis noemt men hem Bertie, een bijnaam die hij ook als volwassen man niet van zich af heeft kunnen schudden.
Als Albert namens zijn vader een boodschap aan het volk moet voorlezen, lukt het hem niet de woorden uit zijn mond te krijgen. Het beweegt zijn vrouw ertoe de hulp van spraaktherapeut Lionel Logue in te schakelen, de zoveelste die ze proberen. Het eerste contact tussen de twee tegenpolen verloopt moeizaam. Albert, die als lid van het koninklijk huis zijn best doet de afstand te bewaren, en Logue, die doorheeft dat Albert vooral een vriend nodig heeft die als gelijke tegen hem kan praten.
Gelukkig is niet Albert, maar zijn broer de troonopvolger en is het voor Albert mogelijk het publiekelijk spreken tot een minimum te beperken. Tot Edward opeens afstand doet van de troon om de vrouw van wie hij houdt te trouwen. Tegen wil en dank wordt Albert koning George VI. Met hulp van Logue groeit Albert steeds meer naar het onvermijdelijke speechmoment aan het slot van de film toe. En hoe meer zijn zelfvertrouwen groeit, des te meer ruimte Albert ook in het beeld opeist. Het is de subtiele manier waarop camera en montage de rol van Firth nog meer kracht bijzetten.
Het samenspel tussen Firth en Logue is de grootste attractie van The Kings Speech. Grote delen van de film bestaan uit niets meer dan deze twee pratend tegenover elkaar. Het zijn prachtige scènes waarin beide grootheden elkaar opstuwen tot prestaties die voor beiden een hoogtepunt in hun toch al indrukwekkende carrières betekent.
Maar laten we vooral de rest van de cast niet vergeten. Zoals Helena Bonham Carter, die we de laatste tijd vooral kille en onsympathieke rollen zagen spelen (Harry Potter, Alice in Wonderland), maar die nu straalt als liefdevolle steun en toeverlaat van een man op wie alle ogen gericht zijn. Ook kleine rollen als die van Winston Churchill of aartsbisschop Cosmo Lang, gespeeld door respectievelijk Timothy Spall en Derek Jacobi, worden perfect ingevuld. Sommige acteurs hebben maar heel weinig tijd nodig om een ijzersterke indruk achter te laten.
The Kings Speech is een masterclass in acteren. Aan de basis staat een subliem scenario, het verhaal is feilloos vastgelegd door regisseur Tom Hooper en de film wordt prachtig ondersteund door de muziek van Alexandre Desplat, maar uiteindelijk zijn het Firth en Rush die The Kings Speech tot ongekende hoogte tillen. Woorden van lof schieten tekort.
De wereldhit Slumdog Millionaire was bijna rechtstreeks op dvd verschenen...
Nee, de Oscar voor beste film gaat niet altijd naar de gedoodverfde winnaar. Vorig jaar nog versloeg het nagenoeg onbekende 'The Hurt Locker' prijzenslokop 'Avatar' bijvoorbeeld. In de geschiedenis van de Academy Awards (zondag aan zijn 83ste aflevering) is dat wel vaker gebeurd, en deze tien films hebben hun carrière (grotendeels) te danken aan hun Oscar(nominatie).
Glen Hansard en Markéta Irglová wonnen Beste Song voor 'Once'.
Eén van de vele Oscars die Slumdog Millionaire mee naar huis mocht nemen.
Adrien Brody werd een superster na de Oscars voor The pianist.
Roberto Begnini werd de eerste acteur die Beste acteur won voor een niet-Engelstalige film.
Regisseur Kathryn Bigelow viert haar Oscar voor The Hurt Locker.
'Cidade de deus' of 'City of god' (2002) De reviews voor dit Braziliaans straatjongensdrama waren goed, maar geen enkele Oscarwatcher zag de nominaties voor deze film aankomen. Het bleef een film in een vreemde taal, nagenoeg geen enkele Joe in de straat kende de film en hij haalde de Oscarselectie niet voor beste buitenlandse film in 2003.
'Cidade de deus' kon uiteindelijk geen enkele van de vier nominaties (voor regisseur, montage, cinematografie en bewerkt script) in 2004 verzilveren, maar dat was niet nodig. De nominaties volstonden voor massale media-aandacht, lovende kritieken én bijhorend kassucces.
'Il Postino' of 'The postman' (1994) Nog een film in een vreemde taal die maar weinig aandacht kreeg, tot de Academy 'Il postino' bedacht met vijf nominaties in 1996, waaronder voor beste film, beste regisseur en beste acteur.
Het bijhorende, hartverscheurende verhaal van de hoofdrolspeler (Massimo Troisi) die zijn hartoperatie uitstelde om de film te kunnen afwerken en aan een hartaanval sterft enkele uren na het opnemen van de laatste scène, op 14 juni 1994 op 41-jarige leeftijd, kregen de emotiegevoelige Amerikanen er zomaar bovenop.
De film won uiteindelijk enkel beste originele soundtrack, al kreeg Troisi postuum wel prijzen voor script en acteerwerk. Dat volstond: 'The Postman' werd een van de grootste klassiekers in de VS, en in New York kon je de film na twee jaar nog altijd in de cinema gaan bekijken.
'Once' (2006) De kleine, onafhankelijke en zeer intieme film 'Once' leek op het eerste zicht geen kans te maken tegen het geweld van de grote productiehuizen. Een Oscar voor beste song ('Falling slowly' door Glen Hansard en Markéta Irglová) in 2007 veranderde dat. De film, ook getoond en gelauwerd met de jongerenprijs op het filmfestival in Gent, werd verdeeld, geloofd, bekeken en erkend als een ultieme romantische film (zonder Hollywoodklefheid dan toch).
Nochtans had het niet veel gescheeld of de Ierse film was er niet geweest: met een budget van amper 130.000 euro en een hoofdrolspeler die opzegt vlak voor het filmen was het maar normaal geweest als de film niet eens was afgewerkt. Maar de ploeg zette door, de componist (Hansard) werd ook hoofdrolspeler en na twee weken was alles ingeblikt. Het verhaal krijgt binnenkort een tweede leven als Broadway musical.
'Spirited Away' (2001) 'Spirited Away' was een zodanig succes in Japan dat het de box office records door Titanic verpulverde. Een Oscarnominatie was dus minder verrassend voor insiders, maar dat ze ook effectief wonnen in de categorie 'beste animatiefilm' was wel een verrassing.
Het was de eerste (en is tot vandaag de enige) animatiefilm in een vreemde taal die won. Ook de concurrentie was niet mals: 'Spirited Away' moest het immers opnemen tegen de megahit 'Ice Age'. En plots wisten ook Amerika en Europa van het bestaan van de Japanse fantasyfilm. Met alle succesvolle gevolgen vandien.
'Slumdog Millionaire' (2008) Van de films in dit lijstje is 'Slumdog Millionaire' misschien wel de meeste gelauwerde: de Brits-Indische film kreeg tien nominaties en kon er acht verzilveren, waaronder Beste film, beste regisseur en beste bewerkt script. Toch scheelde het niet veel of de wereldwijd geliefde film over een jongen uit de sloppenwijken die bovenmaats presteert tijdens 'Who wants to be a mullionaire' (en de liefde van zijn leven najaagt), was nooit in de cinema uitgebracht.
Een overname in de filmindustrie, zorgde ervoor dat 'Slumdog Millionaire' niet in het bovenste laatje lag, en bijna rechtstreeks op dvd werd uitgebracht. Door de Oscars werd de film toch vertoond, en werd het een megahit. Met een beetje hulp van de controverse rond de kindacteurs die zelf uit sloppenwijken komen, hun vergoeding en hun blootstelling aan Oscar-overdaad. 'Crash' (2004) Grote verrassing in 2006: 'Crash' (met onder meer Sandra Bullock, Matt Dillen en Thandie Newton) sleept de Oscar voor beste film in de wacht. Dat deed iedereen met verstomming slaan, omdat het homoseksuele drama 'Brokeback Mountain' door iedereen was getipt.
Het was nog maar de tweede film die een Oscar voor beste film won zonder zelfs maar genomineerd te zijn voor een Golden Globe voor beste drama, beste komedie/musical of beste buitenlandse film. De eerste was 'The sting' uit 1973.
'The Pianist' (2001) Met een controversiële regisseur als Roman Polanski, een onbekende hoofdrolspeler (Adrien Brody) en een onderwerp waar de meeste gillend van weglopen wegens overdosis (de holocaust), had de biografische film 'The Pianist' alle kansen tegen. Maar zeven Oscarnominaties en drie werkelijke prijzen (beste acteur en beste regisseur) veranderden alles.
'La vite è bella' (1997) De Italiaanse tragikomedie 'La vita è bella' (of 'Life is beautiful') was al een groot succes in Europa, met onder andere de Gouden Palm in Cannes in 1998, maar voor Amerikanen betekent dat niets. Tot de film zeven nominaties kreeg voor de Oscars in 1999, waarvan er drie verzilverd konden worden.
Roberto Benigni kreeg toen als eerste man een Oscar voor beste acteur, ook al speelde hij in een film met een vreemde taal. Eerder werden ook twee actrices gelauwerd als Beste actrice voor een rol in een buitenlandse film. De (belangrijke) nominaties voor beste film, regisseur, montage en script gingen aan hun neus voorbij, beste buitenlandse film haalden ze wel binnen.
'Chocolat' (2000) Met een aantrekkelijke titel als 'Chocolat' kon de Frans-Engelse film met Johnny Depp en Juliette Binoche niet uit de schijnwerpers wegblijven. Toen 'chocolade' dan ook nog eens een eufemisme bleek voor sensualiteit was het hek helemaal van de dam. De film kreeg vijf Oscarnominaties, maar nam geen enkel beeldje mee naar huis. Toch deed de Oscaraandacht wonderen voor de populariteit van de film én die van rare kwibus Johnny Depp.
'The Hurt Locker'(2008) Zoals gezegd in de inleiding: het was een verrassing toen 'The Hurt Locker' de Oscars in 2010 domineerde en zeker dat het 'beste film' wegkaapte voor de neus van 'Avatar' (ook al was dat voor vele filmliefhebbers een verademing). De film had maar 15 miljoen dollar binnengehaald, terwijl Avatar toen al de meest opbrengende film ooit was. Gevolg: 'The Hurt Locker' werd de minst verdienende Oscarwinnaar ooit. En toch werd het een van de meest bekende films van het jaar.
Dat is de kracht van een Oscar, voor degenen die er nog aan zouden twijfelen. En de vraag is vooral: kan 'nonkel Oscar' zijn magie nog eens doen werken?
Dark horse 2011 Ook dit jaar zit er bij de tien genomineerden voor beste film een opmerkelijke keuze: Winter's Bone. Een onafhankelijke film, ook vertoond op het filmfestival van Gent, die nog maar zes miljoen heeft opgebracht sinds hij werd uitgebracht vorige zomer. Maar kijk, vier Oscarnominaties later is het hele land in de band van dit bikkelhard, ijzersterk drama over het armetierige leven in een gesloten plattelandsgemeenschap.
Zorgt de als conservatief bestempelde Academy nog eens voor een verrassing, en laten ze de 'typische' Oscarfilm ('The King's Speech') en de publiekslieveling ('The social network') vallen voor een zogenaamde 'dark horse'?
Zack Snyder en kompanen zijn volgens Deadline zeer geïnteresseerd om de diensten van Kevin Costner in te huren voor de nieuwste Superman film, waarin de Britse acteur Henry Cavill de titelrol zal vertolken.
Het is niet geheel duidelijk welke rol in de film Costner zou moeten spelen, maar Latino Review meldt dat het zou gaan om Jonathan Kent, de pleegvader van Clark Kent.
De acteercarrière van Kevin Costner zit al jaren in het slop, met in de laatste jaren rollen in films als The New Daughter en Swing Vote. Snyder gaf een paar weken terug al aan op zoek te zijn naar opvallende toevoegingen aan zijn cast gezien de interesse in Lindsay Lohan.
MARY ELIZABETH WINSTEAD OP VAMPIERENJACHT MET ABRAHAM LINCOLN
Mary Elizabeth Winstead op vampierenjacht met Abraham Lincoln
Bron: /Film
Mary Elizabeth Winstead en Robin McLeavy waren tot nu toe beiden in de race voor de rol van Mary Todd in Timur Bekmambetovs Abraham Lincoln: Vampire Hunter. Eerder werd bericht dat laatstgenoemde de gelukkige was, maar dit nieuws blijkt achteraf niet te kloppen. Het is juist Winstead, vorig jaar te zien als Ramona Flowers in Scott Pilgrim vs the World, die de rol binnen heeft gehengeld. Zij zal aan de zijde van Benjamin Walker (Abraham Lincoln) jacht maken op talloze ondoden in het Amerika van vroeger.
Dominic Cooper speelt de vampier Henry Sturgess, tevens de reden voor Lincoln om op vampieren te gaan knallen. Anthony Mackie speelt Will, vermoedelijk een fictieve variant op William Seward.
Abraham Lincoln: Vampire Hunter vertelt het leven van Lincoln op basis van de "geheime dagboeken" van de 16e president van de VS die door vampier Henry Sturges aan de auteur werden overhandigd. Bekmambetov produceert samen met Tim Burton en Jim Lemley. De opnames van de film (in 3D) starten in maart. De Amerikaanse releasedatum is vastgelegd op 22 juni 2012.
De Oscars zouden de Oscars niet zijn, als ook de presentatoren niet in de watten gelegd zouden worden. Zij staan niet te ijsberen achter een zwart gordijn, maar zitten in deze chique, prestigieuze ruimte.
De Academy Awards zijn niets zonder goede presentatoren. Maar goede presentatoren zijn niets zonder een goede ruimte waarin ze zich naar hartelust kunnen ontspannen en voorbereiden voor hun moment suprême. Daarom ontwerpt ieder jaar een andere designer de Green Room, dat is de backstageruimte van de presentatoren.
Green Room Architectural Digest, voor de negende keer op rij de sponsor van de inrichting van de Academy Awards, kondigde aan dat zij Michael S. Smith hebben uitgekozen om de 'Architectural Digest Green Room' voor de Oscars te ontwerpen. De Green Room is de backstageruimte waar zowel de presentatoren als de gehonoreerden zich voor hun optreden kunnen voorbereiden en ontspannen.
Smith is helemaal in zijn nopjes: "Ik ben in California geboren en getogen en koester een grote liefde voor film, design en architectuur. Films zijn voor mij altijd een grote bron van inspiratie geweest. Het is een grote eer om mee te werken aan één van de meest prestigieuze Hollywoodevents."
Glamour Volgens Margaret Russel (voormalige editor in chief van bij Elle Decor), die overigens beste maatjes is met Smith, is het geen verrassing dat de ontwerper het design van de Green Room voor zijn rekening mag nemen: "De kenmerkende stijl van Smith maakte van hem een voor de hand liggende keuze. Hoewel zijn handelsmerk invloeden kent uit het glamoureus Hollywoodwereldje van de midden 20ste eeuw, is zijn interpretatie van ruimte tegelijkertijd erg modern."
Bibliotheek Maar hoe ziet de Green Room er nu precies uit? De ruimte ziet er vooral erg elegant uit en heeft veel weg van een bibliotheek uit de jaren '40. Smith koos voor een warm en niet te uitbundig kleurenpalet en zorgde voor een mengeling van Hollywoodaccenten en traditionele meubels. Hij koos bij de inkleding voor prestigieuze merken zoals Baker, Cowtan & Tout, Phillip Jeffries, Questroyal Fine Art en Samsung Electronics. Ook al voelen de sterren zich misschien wat ongemakkelijk in hun strakke Oscaroutfits, de gasten zullen zich ongetwijfeld helemaal thuis voelen in de Green Room.
Michael S. Smith verwierf bekendheid door zijn medewerking aan de inkleding van het Witte Huis. Toch liep niet iedereen warm voor zijn decoratieve ideeën voor the Oval Office, het officiële kantoor van de president. 'The New York Times' sprak in een artikel destijds van een "te bruin, te truttig en te eentonig design". Desalniettemin is hij momenteel een van de meest talentvolle ontwerpers in de Verenigde Staten.