Ik ben moni
Ik ben een vrouw en woon in herentals (belgie) en mijn beroep is schoonmaakster.
Ik ben geboren op 18/09/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen , wandelen , fietsen en zwemmen .
Vannacht was ik wakker geworden en toen ik maar niet terug in slaap viel besloot ik om maar een beetje tv te kijken . Ik had een programma opgenomen van oudjes die op latere leeftijd nog trouwen .Van één koppeltje was de vrouw 94 en die trouwde met hare toy-boy van 86 , ik vind dat fantastisch ! Hun liefde naar elkaar toe deed me denken aan ouwe Jan en Liske , een koppel dat ik leerde kennen toen ik als chauffeur voor een bakker werkte . Ze werkten daar enkele uren per week , een bijverdienste als gepensioneerden . Liske kwam ene dag en ouwe Jan 2 dagen per week . Er werkte 2 Jannen en om die uit elkaar te houden werd Jan ouwe Jan en da's zo gebleven . Ouwe Jan zat vol met grappen en grollen , de keren dat hij mij een beker koffie aanreikte waarvan hij het oor vol abrikozengelei had gesmeerd zodat mijn hand helemaal plakte ,zijn niet te tellen . Daar had hij plezier in , niet te schatten maar ik heb het hem ook een paar keer kunnen flikken ! Ondanks het grote leeftijdsverschil werden we goeie vrienden , de plagerijen vlogen over en weer en we waren meestal blij en goe gezind als we mekaar zagen . Elk jaar op 15 augustus was in zijn geboortedorp Horebeke een soort marktje waarvan de opbrengst naar een vrouw van Horebeke ging die een project had in Afrika . Die dag was daar dan vanalles te doen , het begon met een protestantse misviering (in Horebeke wonen overwegend protestanten )de school en het museum was vrij toegankelijk en elk jaar kreeg ik mijne ronde van ouwe Jan waar hij school liep en gewoond had enz . Hij glunderde dan van trots en hoewel de verhalen zich elk jaar herhaalden maakte het mij niks uit ,het feit dat hij zo trots en blij was maakte ook mij gelukkig :-) Na de rondleiding bakten we wafeltjes die we dan verkochten, de opbrengst was onze bijdrage aan Afrika . Jan had 12 broers en 2 zussen die liepen daar ook rond en ik werd mee opgenomen in de familie die uitsluitend uit bakkers bestond .Ouwe Jan zijn moeder was in het laatste kinderbed gestorven en zijn vader was leverancier van eieren bij bakkers en telkens er een kind oud genoeg was om te werken zorgde pa er voor dat ze met kost en inwoon bij een bakker terecht konden en zo gebeurde het dat alle kinderen bakker werden . Op een dag kreeg Liske een hersenberoerte , ze overleefde dat maar werd niet meer het Liske van vroeger en had veel verzorging en aandacht nodig . Ik was er kind aan huis geworden en leerde bij hen dat liefde heel mooi kan zijn ...Ouwe Jan zorgde voor Liske , smeerde haar boterhammekes en zat ook haar continue liefdevol te plagen . Op zaterdag was er 2 straten bij hen vandaan een marktje en daar gingen we geregeld samen naartoe , Liske hing dan aan ouwe Jan zijne arm vol vertrouwen schuifelde ze dan verder wetende dat Ouwe Jan er voor zou zorgen dat ze niet zou vallen . Toen ze 50 jaar getrouwd waren vroeg ik ouwe Jan of er iets was veranderd in zijn liefde voor Liske , was zijn liefde met de jaren groter geworden , of vermindert , zo zulke dingen en hij antwoordde mij : Ik ben nog altijd even verliefd op ons Liske als de eerste dag dat ik haar zag ...en ik geloof dat want dat kon je zien ! Telkens die 2 elkaar aankeken als ze elkaar plaagden zag je de liefde voor elkaar in hun ogen , het verwarmde telkens weer mijn hartje en door hen geloof ik dat liefde bestaat en heel puur kan zijn . Ouwe Jan is enkele jaren geleden gestorven , hij kreeg asbestkanker en 4 maanden na de vaststelling was hij dood .We wisten dat het ernstig was maar bleven elkaar goedmoedig plagen tot op het eind , het gaf ons allebei de kracht om met de situatie om te gaan maar als het bobijntje op is is't gedaan ...door het leeftijdsverschil hadden we een heel bijzondere vriendschap , ik heb heel veel van Jan geleerd heel veel wijze dingen maar vooral dat ge moet blijven lachen in't leven , dan schijnt het zonneke altijd !
