Een paard is een edel dier , daarom eet ik het ook niet , maar niettegenstaande ik paarden erg mooi vind  was ik er toch bang van . De beste remedie om van uwe angst af te raken is uzelf met die angst confronteren . Met een spin is dat nog altijd niet gelukt maar een paard dat moest kunnen volgens mij ! Ik maakte een afspraak in een manege waar ik paard kon leren rijden . Een meisje dat mijn dochter kon zijn stelde mij voor aan Suzan , een erg groot en koppig paard maar dat past bij mij ! Ik ben met mijne 1,59 m niet groot maar wel koppig en ik had dat idiote idee dat uit die overeenkomst wel nen band zou groeien met Suzan . Dat meisje van de manege had mijn paard gezadeld en mijn avontuur kon beginnen ! Ze moesten er wel ne stoel bijhalen zodat ik Suzan kon bestijgen want het lukte mij met geen mogelijkheid om via de stijgbeugels op hare rug te komen en dat is me later ook nooit gelukt  .Maar soit ik zat er op ,de stoel werd weggehaald en de les kon beginnen . Ik had geen flauw idee hoe ik haar "de benen" moest geven maar Suzan was slim genoeg om de rest van de paarden te volgen en ook in galop te gaan als de lesgeefster dat vroeg Ik zat er  met een klein hartje op Suzan was wel erg hoog ...maar na een beetje "botsen" hadden we ons ritme gevonden en kon ik redelijk goe mee . Pas wanneer we oefeningen individueel  moesten doen dan wilde Suzan totaal niet luisteren en reed met mij waar ze zin in had , ook al gaf ik haar de benen of trok ik aan haar leidsel , die negeerde mij totaal  ! Als de lesgeefster dan kwam dan leek ze wel een lammeke en deed ze gedwee wat haar opgedragen werd . Het maakte dat ik de les meerdere keren beledigd en vernederd beëindigde maar toch koos ik iedere keer weer voor Suzan als ik les wou volgen . Op ne keer waren we in draf op de arena toen een brouwer luidruchtig zijne drank loste , Suzan schrok begon te steigeren en gooide mij van zich af alsof ik een lappenpop was en liet mij  in't zand bijten !  Dat was pas een vernedering ! Doch liet ik mij niet kennen ! Nadat ik het zand van mij geveegd had en na de overhalingen van de lesgeefster was ik bereid om terug op te stijgen , zonder stoel want die was weg maar met nen forse duw van de lesgeefster onder mijn kont zat ik er binnen de korste keren op , de lesgeefster achterlatend met nen hernia kon ik alweer verder met de les .Het heeft niet lang geduurd , ik was nerveus Suzan voelde dat en telkens we aan dat punt kwamen waar ze geschrokken was begon ze gaan te draaien en te trappelen .Op die moment besloot ik dat word hier niks met mij en Suzan heb ik de les verlaten en haar op stal gezet zodat ze wat kon bijkomen , na een laatste aai ben ik vertrokken om nooit meer terug te gaan