Ik ben moni
Ik ben een vrouw en woon in herentals (belgie) en mijn beroep is schoonmaakster.
Ik ben geboren op 18/09/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen , wandelen , fietsen en zwemmen .
haha wie dacht dat mijn enige liefde mijn fietske was is wel verkeerd :-) Toen ik nog in Nederland werkte had mijne jongste zoon mijne wagen een week nodig en het alternatief was dat ik met zijne vespa die week naar mijn werk mocht rijden . Nu ben ik niet vies van een brommerke als 16 jarige had ik er ook eentje en later heb ik jarenlang een krantenwijk gereden met een brommerke dus dat zou wel lukken ! Ik had er zin in ! En 't was ook plezant , het weer viel mee en ik raasde over het fietspad :-)Onderweg kwam ik echte motors tegen die op de baan reden en ik voelde mij klein en een beetje jaloers die konden harder dan ik en ik zag ze met een tikske afgunst in mijne body uit mijn zicht verdwijnen , ik zou ze nooit kunnen bijhouden met dat vespa'ke van mijne zoon ....Toeval wou dat een vriendin van mij hare motor verkocht en dat was héél rap geklonken op 2 minuten tijd veranderde de motor van eigenaar en werd het de mijne . Mijne motor werd vrouwelijk en ik doopte haar Sjarlotje .Mijne jongste had een motorrijbewijs en leerde mij de beginselen op een parking van een warenhuis , Na een kwartier moest ik weg zei tegen mijne zoon parkeer hem maar in de garage en morgen rij ik er mee naar mijn werk ! Jongens ...ik had dat toch wel wat onderschat ze ...ik had de kleine banen genomen omdat de autostrade me toch nog te gevaarlijk leek maar die kleine banen dat was het toch ook niet ze ....mijn hele onderlip heb ik die rit kapot gebeten van de stress ! Op een gegeven moment stond ik samen met een andere motor aan de lichten te wachten op groen , ik keek hem aan en zuchtte met ne zucht waar da'k helemaal van leegliep zo van ik zie het hier helemaal niet meer zitten ....hij begreep me en zei: ge zit veel te gespannen op uwe motor ge moet ontspannen en dan zal het veel beter gaan . Het werd groen en in ne wip was hij weg en liet hij me achter vol verwondering dat hij zo snel optrok ....Ik zette mijne weg verder en raakte tijdig op mijn werk . S' avonds merkte ik dat de wagens achter mij afstand hielden , dat zal zijn reden wel gehad hebben :-) maar ik zette door en na een paar weken zat ik ontspannen op mijne motor en hielden de auto's achter mij geen afstand meer . Raar maar waar een paar weken later kwam ik mijne motorvriend weer tegen ! Wederom stonden we samen aan de lichten , ik keek hem aan en zei het gaat al veel beter met mij nu , hij antwoorde: ik heb het in de gaten ! Het werd groen en zoef ....ik was weg en liet hem achter aan de lichten ! Later ben ik bij een motorgroep gegaan , leerde nog meer bij en we maakte mooie ritten en ging ik ook op reis met sjarlotje maar da's een ander verhaal :-)
