Ik ben moni
Ik ben een vrouw en woon in herentals (belgie) en mijn beroep is schoonmaakster.
Ik ben geboren op 18/09/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen , wandelen , fietsen en zwemmen .
Nog niet zo heel lang geleden heb ik op aanraden van een goeie vriend mij een elektrische fiets aangeschaft . Ik had het nooit gedacht , ook nooit verwacht maar dat was mijne beste aankoop ooit ! Het sportieve in mij hield mij altijd al wat tegen want zeg nu zelf nen elektrische fiets dat is toch gene echte fiets ? Nen echte fietser zoals ik die kruipt op hare fiets en wij genieten er van dat we stevig mogen doortrappen ! Een beetje wind ? da's geen probleem ! daar krijgt ge stevige kuiten van ! Dat is de mentaliteit van nen echte fietser :-) en daar hoorde ik bij want ik fietste elke dag van en naar mijn werk , goed voor 70 à80 km per dag , en ik was fier ! mijn kuiten en mijn dijen als ik ze opspande dat is beton ! ge moet wel goe voelen maar toch ....maar als je zo een hele dag gewerkt hebt en ge fietst dan naar huis 35 km wind tegen geloof me ...dan kunde daar niet zo goed tegen lachen ...en dus na lang twijfelen en op aanraden van die goeie vriend kocht ik mij nen é-bike . Een schoon fietske ! sportief ook , het heeft wat weg van een mountainbike , eentje dat 25 km p/u haalt want 45 km p/u vind ik teveel .Ik bestelde hem online en moest er lang op wachten . Met mijne echte fiets kreeg ik ondertussen een ongeval , 10 ribben en mijn sleutelbeen gebroken maar mijne fiets was ok en toen ik een week thuis was brachten ze mijne é-bike .Dat pikte wel een beetje want op die moment had ik wel wat schrik van ne fiets ...maar ik heb dapper gezwegen tegen de bezorger en mijn fietske in de fietsenstalling gezet .Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan ...en toen er een vriendin op bezoek kwam heb ik haar overhaalt om mijn fietske te testen want ik moest toch weten dat alles werkt . Ik voelde mij wel wat afgunstig maar ik had toch zoiets van toch maar is efkes alles van op nen afstand bekijken .We hadden allebei een blond moment want dat motorke werkte voor gene meter maar de fiets trapte wel goed ! En dan 2 dagen later mijn ribbekes en sleutelbeen ten spijt heb ik al mijne moed bij mekaar geraapt en ben ik toch op mijn nieuwe fiets gestapt ! Mijn blond moment was nog altijd niet over maar toen ik een vrouw op een é-bike zag rijden heb ik haar gevraagd waarom mijn motorke het niet deed . Oeps ....er staat een aan en uit knop aan ....en vanaf dan klikte het tussen mij en mijn fietske !Ik heb vijf standen maar den echte fietser in mij verlangd nog steeds naar de kracht van het trappen . Ik zoef langs het kanaal op standje 3 en probeer boven de 25 km p/u te rijden zodat de aandrijving weg valt . Soms komt er een renner mij voorbij gefietst op zijne koersvelo en ik draai diskreet mijne kop weg want ik weet dat die bij zichzelf denkt : Hebde mij gezien watje ? Ik steek u voorbij zonder motorke ! Komt er maar is achter ! en ik denk bij mezelf : wacht maar manneke , als ik terug helemaal beter ben zet ik mij op standje 5 en in 5de Vitesse en dan steek ik die renner voorbij met een grijns op mijn gezicht van hier tot in Tokio !Ondertussen zijn we 5 maanden verder , ik ben nog niet genezen en kreeg pas nog een operatie ten gevolge van mijn ongeval , mijn fietske heeft al meer dan 3000 km op de teller staan en elke keer dat ik er op stap voel ik dat die fiets voor mij gemaakt is , ik zit goed op mijn fietske en elke tocht geeft mij een geluksgevoel en in de zomer ben ik van plan om 2 ritten te maken van elk ong 176 km enkel . Eentje naar de ardennen waar ook die goeie vriend van mij zal zijn , dan huur ik daar een kamertje voor 1 nacht en rij ik de dag nadien weer terug naar huis .De 2e rit is naar de zee waar een vriendin van mij woont , ik blijf daar dan slapen en rij ook weer de dag nadien naar huis . Ik kijk er naar uit ! ik heb er zin in !
