Vandaag werk ik niet als poetsvrouw, om negen uur word ik verwacht in het ziekenhuis waar ik op controle ga voor mijn schouder. Eerst word er een foto genomen en de man die daar voor instaat brengt me naar het hokje waar ik me mag omkleden voor de foto. Als ik de radiologie kamer betreed geeft de man me aan dat ik op het toestel mag gaan zitten en lacht luid als hij me ziet schrikken van de kou die het materiaal van het toestel me geeft tegen mijn blote rug aan. Ik lach een beetje gegeneerd mee en dan vraagt hij me wat de oorzaak was van mijn breuk. Ik vertel het hem en dat ik naast mijn schouder 10 ribben brak maar dat ze in't ziekenhuis maar één gebroken rib gezien hadden bij de eerste foto's. En dan na al die maanden krijg ik voor het eerst een zinnige uitleg over hoe het kan dat ze die negen ribben over het hoofd zagen en dat geeft me vrede met de situatie want er voor zat me dat redelijk dwars.

Hij stuurt me door naar de wachtkamer van de dokter die me opereerde en daar mag ik op mijn beurt wachten. Ik heb wat leesvoer die een vriend me doorstuurde via mijne gsm en krijg niet eens alles gelezen als mijn nummer samen met het kabinet nummer  op het scherm verschijnt ten teken dat de dokter me verwacht. Bij de deur van het kabinet zie ik verbaast dat er op een schermke op de deur mijn naam staat, het afspraak uur en de naam van de dokter bij wie ik moet zijn, kwestie van zeker de juiste deur te nemen. Het vriendelijke meisje van de vorige keer verwelkomt me als ik binnenkom en zegt dat ze me al eerder zag en we pluizen samen uit of het nu voor of na de operatie was. Het was er na ! Ze toont me de foto's van nu en de vorige keer en verteld me dat alles dik in orde is en vraagt me belangstellend of ik nog pijn of last heb. Buiten een beetje stijfheid bij bepaalde bewegingen heb ik gene last en vertel haar dat ik zeer tevreden ben over de operatie. De dokter wil me ook nog zien en babbelt honderduit terwijl hij mijn arm alle richtingen uitdraait, ook hij is tevreden en zegt dat hij me binnen drie maanden terug wil zien. Komt in orde !

Na het ziekenhuis stap ik naar de action, ik wil eens kijken of ze er een mooi tafeltje hebben waar ik de plantjes op kan zetten die me toevertrouwd werden. Ik vind er een erg mooi tafeltje en thuisgekomen zet ik het dadelijk in elkaar. Ik kocht ook nog een paar mooie potjes om de plantjes in te zetten en het resultaat is prachtig ! Mijn blik wordt er elke keer naartoe gezogen als ik later in de zetel zit en ik weet nu al dat ik dat tafeltje met de potjes en de plantjes altijd even mooi en decoratief zal blijven vinden. Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat de plantjes blijven gedijen bij mij...