|
Zondag 3 april 2022. Waasmunster en Donkmeer. Vrieskou en lichtjes kouwe noordwesterwind, maar al veel warmer als gisteren. Mooi weer voor de Ronde van Vlaanderen. Staan paraat: Kenneth, Koen, Jeffrey, Ivan, Rudy DC, Mario, Johan VH, Axel, Pat. We gaan ons wat amuseren in de bossen van Waasmunster om dan tegen 11 uur aan het Donkmeer te staan om de renners van de Ronde te zien passeren.
Het eerste uur heb ik weer eens last van slapende armen en nu ook nog van slappe benen. Niets van macht. Het gaat echt voor geen meter. En ik vraag me af: Wat doe ik hier!? Wat vond ik hier vroeger zo plezant aan? Wat is de zin van mijn bestaan? Ik ben hier niet graag! Maar dan kom ik er meer en meer door en eer we in Waasmunster zijn ben ik weer in form: ze moeten tenminste niet wachten op mij.
Waar ik ook weer veel last van heb, is van ‘pesten op de hobby’. Het komt door Jeffrey. Dan eens aan mijn zadel gaan hangen zodat ik nóg trager vooruitga. Dan weer in de weg rijden. Of een paar keer tegen mijn achterwiel rijden. Gewoon: geen ouwe mensen met rust kunnen laten, dat is het. Ik moet zeggen, ik heb dat soms ook een beetje. Sorry, Ivan en Danny. Op school moest Jeffrey mij ook altijd pesten. Ik zei dat dan soms tegen de meester: ‘Meester, meester, Jeffrey, die pest mij altij-ijd’. Maar dat was niet veel avans, want Jeffrey was het lievelingskindje van de meester. Dat was ook niet moeilijk. Elke keer het er op leek dat de meester ging vergeten huiswerk te geven, was het Jeffrey die zijn wijsvingertje in de lucht stak en dan knippen met zijn middenvingertje tegen zijn duim, om de aandacht te trekken: ‘Meester, meester, wij hebben nog geen huiswerk gekre-egen vandaa-aag!’. A zo één is dat. Een echte gatlekker!
Jeffrey heeft ook allerlei snufjes aan zijn velo. Zo bijvoorbeeld heeft hij een zadel dat verstelbaar is van hoogte. Hoe, zult ge zeggen, ik heb dat toch ook, zo een zadel. Ja, maar bij hem: binst dat hij rijdt, hé! Op de laagste stand is het alsof Jeffrey een gast is van 2 meter die op een kinderfietske rondrijdt. Maar waarvoor dient die laagste stand dan, Jeffrey? zo vragen wij. Ha, dat is voor als ik met Axel wil babbelen, antwoordt onze snotneus.
Rudy Klerk neemt de leiding naar en in de Waasmunsterse bossen. Meestal gaat dat goed, maar een paar keer doen we dezelfde wegel. Dat is allemaal zo erg niet, hé, uiteindelijk komen we toch altijd in de Beize uit, dus wat doet het ertoe. Alhoewel, Rudy, zo 7 keer dezelfde wegel op 1 rit, dat is er toch wat over, man. De meer noordelijke bossen liggen de Rudy beter qua parkoerskennis.
Op weg naar het Donkmeer, ter hoogte van Heikant, pakt Kenneth nog eens over, maar het is eerder een demarrage, aan de snelheid waarmee. Er valt subiet een gat van 10 meter dat we dan mogen proberen dicht rijden. In plaats van uit de wind gezet te worden, moeten we de ziel uit ons lijf rijden, ook nadat het gat is dichtgereden. Als ge met uw macht geen blijf weet, hé.
Jeffrey probeert er de moed in te houden. Als we aan ‘t Amerikaantje in Zele passeren, begint hij van ‘Tam, tam, tam, tamteramtetam, tamerikaantje, tamerikaantje’. Euh, was dat een poging tot zingen?
Van Zele naar het Donkmeer rijdt ons bendeke ongeregeld tussen de rijen supporters die al klaar staan voor de echte koereurs. Een aparte ervaring. Ge rijdt subiet 5 ter uur rapper. We posteren ons aan het Donkmeer. Nancy, Annemie en Jo zijn daar ook. En kijk, wie passeert er ook nog, voor de renners uit in een VIP-buske? Jawel, onze wegkapitein zit aan het stuur! Rudy Rogiers rijdt rond met andere VIPs. Zo rap eens zwaaien kan er nog net van af, ja, maar eens efkes stoppen om deftig goeiendag te zeggen, ho nee, zunne, dat is teveel gevraagd. Allemaal dezelfde, eens ze onder elkaar zijn, die Very Impotent People. En? Zag ik daar niet het orloosjke van Bartje Versluys blinken aan Rudy zijn pols?
Ik moet zeggen, dat is wel rap gepasseerd, zo een peloton aan 45 per uur. De enige die ik meende herkend te hebben was Museeuw, in zijn Mapei-truitje. Maar volgens Kenneth doet die al 20 jaar niet meer mee. Allez, hoe kan dat dan?
Ik vertrek vroeger richting beizewaarts, maar wordt in de Boombosstraat nog voorbij gezoefd door Jeffrey, met Kenneth in het wiel. In de Beize zijn reeds aanwezig: Rudy V., Guy, Johan P., Els en Sabine. En later spotten wij ook nog Danny en Luc, die apart binnenkomen, zodat rond 12 uur de Beize vol zit met (19, als ik goed geteld heb) Modderfokkers. Mario
|
