Na m’n derde zege in Wachtebeke was het weer eventjes wachten tot de volgende eraan kwam. 6 weken om precies te zijn.  Maar het werd wel een eerste dubbel !

Op vrijdag was er een wedstrijd in Zingem waar ik in het begin van het seizoen al een mooie zege behaalde. Al in de eerste ronde konden we ons met 12 loswerken. De Moor, Van Oyen, Watteny, Borghgraef, concurrentie genoeg dus. Er werd mooi rondgedraaid waardoor we na enkele ronden de AB’s al voor ons zagen rijden die nochtans anderhalve minuut voor ons gestart waren. En toen al begon een plannetje te rijpen. Ik voelde dat de benen zeer goed waren en besloot om, zodra de kloof met de AB’s nog wat kleiner werd, de sprong te wagen. En zo gebeurde. Halfkoers kwamen we tot op een 200m van de grote groep AB’s. Ik sprong weg. Waarschijnlijk groot ongeloof in onze groep. Wat doet die nu, zo vroeg alleen ? Niemand reageerde, en daar had ik op gehoopt. In één ruk dichte ik het gat. Maar dat was niet genoeg, want straks zouden waarschijnlijk ook de anderen komen aansluiten. Dus reed ik de ganse groep voorbij en trok meteen weer in de aanval. Niemand pikte aan. Op m’n eentje ging ik door. In de verte zag ik nog 5 koplopers rijden van de AB’s. Dat was een mooi mikpunt. 2 ronden verder zat ik ook in hun wiel en draaide mooi mee rond. De laatste ronde wou ik me niet bemoeien met hun koers en bleef rustig achteraan hangen. Te rustig zo bleek, want toen ik de laatste kilometer omkeek, zag ik plots de groep sterk naderen. Ik ging terug aan kop en trok zo de spurt voor de AB’s aan, om me dan nog even te kunnen laten uitzakken  en mooi alleen over de meet te komen. Want vlak achter mij waren ze al aan’t spurten voor de tweede plaats.

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Danny Van Oyen 3.Patrick Watteny 4.Arie De Moor 5.Paul Geerinck 6.Fabien Hanssens 7.Jan Vermaercke 8.Luc Callant 9.Marc Borghgraef 10.Filip Vereecke 11.Eddy Delplace 12.Jan Vlegels 13.Patrick De Smet 14.Wilfried Lenssens 15.Luc De Poorter 16.Marc Couckuyt 17.Harmel VD Bosch 18.Martin Clauwaert 19.Luc Rottiers 20.Dany Langedonck 21.Hans Sonck
Cat D: 1.Gustaaf Meirte (Verrebroek) 2.Roland Boulard 3.Helmuth Tas 4.Marc Steenberghe 5.José Hoebeke 6.Marc Colpaert 7.Lucien Van Goethem 8.Marc Vervondel 9.Peter De Keyser 10.Rob Ocraft 11.Patrick Van Hulle 12.Robert Standaert 13.Alain Messager 14.Alfons Feremans 15.Marc Docx 16.Luc Termote 17.Patrick Uytendaele 18.Gino Deplae

Zaterdag, één dag nadien, trokken we naar Wichelen, weer WAOD. De inspanning van de dag voordien zat duidelijk nog in de benen want ik draaide echt vierkant. Tot 3x toe kwam er een ontsnapping tot stand waar ik niet bijwas. Gelukkig liep het allemaal terug samen. Pas in de laatste ronde viel de beslissing. Marc Borghgraef, Wilfried Lenssens, Eric D’haene en Patrick Joos en Walter De Veerman namen 100m. Gelukkig ging het op dat moment terug beter. Op ongeveer 1 km  van de meet sloot ik aan, maar intussen was Marc Borghgraef er alleen vandoor gegaan. Erop en erover was de enige optie. Ik trok mijn inspanning door en reed naar Marc toe. Toen ik aansloot was ik er al gerust in. Ik bleef nog even zitten om dan van ver de sprint in te zetten. Marc reageerde niet meer, waardoor ik weer met een kleine voorsprong over de meet reed. Een mooie dubbel was een feit !

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Marc Borghgraef 3.Walter De Veerman 4.Wilfried Lenssens 5.Erik DHaene 6.Patrick Joos 7.Fabien Hanssens 8.Ghislain Vanbruane 9.Luc Callant 10.Paul Geerinck 11.Mark Rens 12.Etienne Claus 13.Geert V D Broeck 14.Patrick De Smet 15.Jack Goense 16.Philippe Lacquet 17.Serge De Wever 18.Gildo Van Parijs 19.Patrick Heuninck 20.Rudy Van De Velde 22.Jos Winters
Cat D: 1.Helmuth Tas (Maldegem) 2.Robert Standaert 3.Alfons Van Raemdonck 4.Ivan Coopman 5.Tony Baudonck 6.Patrick Versluys 7.Hilair Heye 8.Gustaaf Meirte 9.Patrick Uytendaele 10.Willy De Sutter 11.Gustaaf Lievens

12-04-2010 om 19:01 geschreven door Mister 100  

De goede resultaten bleven mekaar opvolgen. Maar het waren vooral tweede plaatsen: Oordegem, Massemen, Prosperpolder, Ertvelde. Altijd “net niet”.

We zaten intussen al bijna een maand na de overwinning in Kortemark. Op een vrijdagavond had er een wedstrijd plaats in Wachtebeke. Een mooie wedstrijd met brede wegen en een mooie aankomst. Voor de start had ik gezien dat aan de binnenkant van de laatste flauwe bocht het wegdek wat beschadigd was. Daar moest ik op letten als het tot een sprint kwam.

Op enkele ronden van het einde reden we met 13 man weg. In de laatste ronde trok locomotief Patrick Van Renterghem nog eens keihard door. Patrick was geen concurrent, want D-renner, maar als ik daar kon naartoe rijden, zat ik in een zetel. Het koste me enig moeite, maar slaagde er toch in naar het wiel van Patrick te rijden. Toen ik omkeek zat ook Walter De Veerman in m’n wiel, de rest was verloren.

De laatste kilometer lieten we Patrick wegrijden om het onder mekaar te kunnen uitvechten. En toen dacht ik aan het beschadigde wegdek. Op kop begon ik de spurt, maar nog niet op volle kracht. Ik liet een gat vrij aan de rechter kant in de hoop dat Walter daar zou proberen in te duiken. En hij deed het, waarna ik op volle kracht en op het “propere” stuk doorging. Of die truc er voor iets tussenzat, weet ik niet, maar Walter kwam er niet meer aan te pas. 3^e overwinning !

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Walter De Veerman 3.Geert Seye 4.Carlo Steel 5.Paul Geerinck 6.Eric D'Haene 7.Dirk Verresen 8.Rudi Maes 9.Danny Denis 10.Philippe Lacquet 11.Patrick Verresen 12.Ronny Lenie 13.Danny Van Oyen 14.Gildo Van Parijs 15.Marc Goossens 16.Peter Wydooghe 17.Freddy Vlerick 18.Luc Rottiers 19.Frank De Block 20.Dirk De Pauw 21.Frank De Wilde 22.Patrick De Smet 23.Henri De Decker 24.Martin Clauwaert 25.Eric Van Steerteghem
Cat D: 1.Patrick Van Renterghem (Bellem) 2.Eddy Vijverman 3.Patrick Versluys 4.Gustaaf Meirte 5.Marc Steenberghe 6.Chris Geerts 7.Rik Vanpoucke 8.Louis Moens 9.Willy De Sutter

11-04-2010 om 19:33 geschreven door Mister 100  

Na de eerste seizoenszege in Zingem, reed ik constant op een hoog niveau. Ik reed dan ook zelden uit de top 5. In het kampioenschap van Vlaanderen te Destelbergen moesten 2 ex-profs zelfs een pact sluiten om van me af te raken. Dat hen dat op den duur nog lukte ook, is niet moeilijk. M’n 2^e plaats toen is één van de grootste ontgoochelingen. Ik was toen de beste, ik verdiende toen die titel.

Een week later ik Kortemark reed ik zeker geen goeie wedstrijd. Een beetje doelloos zat ik de ganse wedstrijd in de buik van het peloton. Ik was ook alleen naar die koers gegaan, dus voor supporters moest ik geen koers laten zien. Misschien had ik me de vorige koersen zo goed gevoeld, en had ik wat veel hooi op de vork genomen waardoor het telkens “net niet” werd. Vandaag was het anders. De voorlaatste ronde was alles nog zo goed als samen. 3 renners reden met 50m voorsprong en in de groep viel het stil. Ik reed van helemaal achteraan naar voor en reed op mijn eentje naar de 3 toe. Maar ook daar viel het stil. Ik trok nog eens door en slechts één renner kon nog reageren: Dirk De Pauw. Met z’n tweeën hielden we de groep op afstand, waarna ik in de spurt geen enkel probleem had met m’n medevluchter. Een gemakkelijke overwinning, dat kan dus ook. Het was mijn eerste overwinning op West-Vlaamse grond !

Cat C: 1.Frank Suys (Hingene) 2.Dirk De Pauw 3.Johan Depuydt 4.Fabien Hanssens 5.Freddy Vlerick 6.Michel Wijnsberghe 7.Hans Sonck 8.Georges Vergauwe 9.Gildo Van Parijs 10.Patrick Joos 11.Jan Samaey 12.Rik Werbrouck 13.Geert Seye 14.Marc Borghgraef 15.Luc Rottiers 16.Paul Geerinck 17.Philippe Lacquet 18.Frank De Wilde 19.Idesbald Nevejans 20.Geert Loeters 21.Patrick Martens 22.Dominique Bruneel 23.Patrick Werbrouck 24.Kurt Verhaeghe 25.Danny Van Oyen 26.Franky Van Oyen 27.Geoffrey Luyssen
Cat D: 1.Patrick Versluys (Knesselare) 2.Helmuth Tas 3.Marc Steenberghe 4.Robert Standaert 5.Eric De Meyer 6.Hilair Heye 7.Gerrit De Vriese 8.Patrick Van Renterghem

11-04-2010 om 10:24 geschreven door Mister 100  

2004 zou een topjaar worden. Dat voelde ik al van de eerste wedstrijden. Nooit een voorjaarsrenner geweest, nooit een wedstrijd gewonnen in maart, maar je voelt dan al of je een goede winter hebt gehad en waar het de rest van het seizoen naar toe zal gaan.

En de eerste overwinning kwam er ook vrij snel. Half april al. En wat voor eentje !

11-04-2010 om 10:18 geschreven door Mister 100  

Bijna 2 jaar had ik niet meer gekoerst. En bij mij is niet koersen wil zeggen: geen fiets meer aanraken.  2 maanden had ik getraind toen ik eind juni terug aan de start stond. En het viel mee. Meer dan volgen zat er natuurlijk niet in, maar ze reden me er ook niet af. Ik had het erger verwacht. Enige doel dat jaar was om toch nog één overwinning binnen te halen.

Eind augustus begon ik terug “onder de mensen”  te komen. Bij de VWF werd ik 2^e in Serskamp, de volgende 3 wedstrijden werden evenveel 4^e plaatsen. En in het WK te Gooik kon ik me na een lastige wedstrijd als 13^e plaatsen in de massaspurt.

De eerste wedstrijd van september was in Oosteeklo. Het gekende parcours aan  café De Braeme in de Rijkestraat. Mooi parcours maar niets dan smalle baantjes. De AB’s waren 2’ voor ons vertrokken. Meestal is dat de goeie volgorde, maar vandaag waren wij de snelste reeks. Toen we de laatste ronde ingingen zag ik de bui al hangen. 200m voor ons: een 60-tal AB’s. En ook bij ons was alles samengebleven. Kan je je voorstellen wat er gebeurt als deze 2  groepen samenkomen aan een aankomst waar 2 auto’s elkaar amper kunnen kruisen ? Deze samensmelting kwam er net in de laatste bocht op 500m van de meet. In een gewone sprint met 100 wordt vooraan gespurt en achteraan uitgebold. Hier zaten dus uitbollers van de AB’s en spurters van de CD’s elkaar lelijk in de weg.

Hoe het me lukte weet ik niet. Je moet in ieder geval verstand op 0 kunnen zetten en veel (héél veel) geluk hebben. Ik heb die laatste 500m vol kunnen doorgaan, slingerend tussen de AB’s. Links voorbij, rechts voorbij, maar niet één waarvoor ik moest afremmen.  Toen ik over de meet reed zag ik zelfs al enkele meter voor mij een AB de armen in de hoogte steken. Op een 10-tal renners na was ik ze dus allemaal voorbijgereden. Het was even wachten op het verdikt van de camera, maar ik was er gerust in. Zo’n kamikazespurt: dat kon niemand me hebben nagedaan.

De comeback was geslaagd, de 1^e overwinning was binnen. Het zou ook bij deze ene blijven.

05-04-2010 om 10:24 geschreven door Mister 100  

2000 werd uiteindelijk afgesloten met 9 overwinningen.

De 6^e volgde 2 dagen na Gent. In een wedstrijd te Beveren was de beslissing al snel gevallen. Met 9 in de aanval, en ik was de enige in mijn reeks. Tof, zal je zeggen, maar dat was nu niet direct wat ik van een koers verwachtte. 60 km rustig rondrijden, zonder verder doel want de overwinning was toch al binnen. Ik kon alleen nog proberen de AB’s te kloppen, maar ook daar weet je niet of dat een verdienste is. Je bent immers geen tegenstander en het kan dat men je gewoon laat rijden. Dat gebeurde ook toen ik halfweg de laatste ronde in de aanval ging. Ik nam 100m en leek weg te zijn. Tot ook de sterke Nederlander Wim De Wael zich loswerkte en naar me toe reed.  Toen hij op 500m van de meet bij mij kwam zat ik “a bloc”. Wim ging nogmaals door en ik moest hem laten gaan. 2^e over de meet, maar eerste in mijn reeks.

In Burcht, 14 dagen later was het weer prijs. 5 leiders, enkel A’s. Toen de laatste ronde Wim Veris in de tegenaanval ging, ging ik mee. We raakten nog tot op 100m van de 5, maar wonnen allebei in onze eigen reeks.

10 augustus ging ik in Opstal nog eens bij de VWB rijden. Weer meer dan 100 renners aan de start en een gemiddelde van bij de 45/u. En dan weet je dat ontsnappen niet makkelijk is. Het kwam dan ook tot een massaspurt. Een levensgevaarlijke, maar als spurter besef je dat pas als je over de meet bent. Met 4 à 5 reden we naast mekaar op de meet af. Het leek tussen mij en Daniel Van Der Mieren te gaan. Een stevige  jump, en mijn hand ging de hoogte in. Maar ook die van Daniël. En geen van beide durfden we met zekerheid te zeggen dat we gewonnen waren. We moesten dan ook de fotofinish afwachten. En ook deze bracht geen uitsluitsel. Voor het eerst won ik ex-aequo een wedstrijd. We waren daar allebei gelukkig mee.

Een laatste overwinning dat jaar kwam er in Oosteeklo. Mijn wedstrijd, aan “De Pluim”. Een spurt die me perfect lag. Zorgen dat je 2^e door de bocht kwam, en dan keihard doortrekken.  Weer  een Oostvlaams provinciaal kampioenschap ( het 3^e al) dat ik won, als Antwerpenaar J.

Wat ik toen nog niet wist was dat ik nu 3 jaar zou moeten wachten op een volgende overwinning. 2001 startte ik nog wel het seizoen, maar het hoofd stond er niet meer naar. Geen enkele overwinning werd behaald. Ik nam dan ook de beslissing om van het Belgisch kampioenschap in Vrasene, waar ik 3 jaar voordien de titel haalde, mijn laatste wedstrijd te maken. Ik werd er nog  5^e, maar mijn beslissing lag vast. Het was genoeg geweest.

Maar ja, koersen blijkt een verslaving, en in 2003 begon ik er opnieuw aan.

21-03-2010 om 09:59 geschreven door Mister 100  

Op 5 juli 2000 reed ik mijn 1000^e wedstrijd. Een lastig criterium in het centrum van Gent. Ik had zeker geen topdag, maar voor deze jubileumwedstrijd wou ik eens extra diep gaan. 5 renners reden al snel weg, maar gelukkig enkel A’s en B’s. Geen concurrenten dus. Maar ook in de groep bleef het niet stil. De ene uitval volgde op de andere en meestal moest ik een scheve situatie proberen recht te trekken. Met alles wat ik had lukte me dat, al was het soms zeer nipt. Gelukkig ging de storm de laatste 2 ronden wat liggen zodat ik even op adem kon komen voor de spurt. Met 5 waren we nog in onze reeks. Ik moest alles geven. Met 3 op een rij gingen we naar de finish toe. En pas in de laatste meters kon ik remonteren om met een kleine voorsprong de bloemen naar me toe te halen. Het was gelukt. De 1000é wedstrijd, de 51^e overwinning !

21-03-2010 om 09:27 geschreven door Mister 100  

Mijn 50^e overwinning kwam er in Schelderode. Een vrij lastige koers met een lang stuk valsplat en een krachtige wind die meestal in de zij waaide. De wedstrijd veranderde voordurend. Een kopgroep van 10, die ik gemist had reed vrij vroeg een halve minuut voorop. Gebeurt, zou je denken. Maar blijkbaar was de verstandhouding vooraan niet goed en kwam alles terug samen. Daarna weer 5 renners die ontsnapten, en weer was ik niet mee. Maar toen voelde ik me in m’n ritme komen. Op de helling trok ik in de tegenaanval. 3 renners konden mee, en in een mum van tijd reden we naar de 5 leiders toe. Maar weer was de verstandhouding niet wat ze moest zijn. Toen we op het punt stonden om weer bijgehaald te worden, herhaalde ik m’n aanval op de helling. Eén renner (weet zijn naam niet meer) ging mee. En het was een goeie vluchtpartner. We verstonden mekaar goed en bleken mekaar meer dan waard te zijn. En dat was nodig, want we kregen nooit meer dan 20”. In de laatste ronde zagen we een groep korter en korter komen. En ik was ook niet gerust in een spurt. Wie was m’n vluchtgenoot ? Het zag er in ieder geval een sprinterstype uit. Wat moest ik doen?  Doorgaan, met het risico geklopt te worden in de spurt ? Of gokken ? Ik koos voor het laatste en zette me de laatste 500 m in het wiel. En het lukte. M’n collega zag de groep steeds korter komen en koos het zekere voor het onzekere door te blijven doorgaan. Na de laatste bocht, op 250m van de meet, ging ik hem dan ook gemakkelijk voorbij om met 20m voorsprong te winnen op m’n vluchtmakker. Voorbij de meet feliciteerden we mekaar met de prachtige wedstrijd die we gereden hadden.

21-03-2010 om 09:17 geschreven door Mister 100  

Begin juni hadden te Buggenhout, bij “Louis Hot Dog”, 3 wedstrijden na mekaar plaats. Op dat moment had ik echt te topvorm te pakken. Van bij start in de aanval gaan, blijven beuken tot we met een groepje weg geraken en dan in de spurt proberen af te maken. En alle 3 dagen zou me dit lukken. Aangezien ook de ploegmaats van het “Centea Verlinden Breendonk”-Team in goede vorm zaten, hebben we er “onze” 3-daagse van gemaakt. Met als uitvalsbasis en kleedkamer de keuken van Herwig Aelbrecht ,waar de Leffe’s na de koers rijkelijk vloeiden.

De eerste dag was er ééntje voor mij. Na een ontsnapping met 16, splitste deze kopgroep de voorlaatste ronde in 2, waardoor we met 8 voor de zege gingen sprinten. En dat bleek geen probleem te zijn. Met enkele lengten voor werd de 3^e seizoenszege binnengehaald.

De 2^e dag was het ploegmaat Dirk Van Hove die op het laatste kon wegrijden. Zelf kon ik het succes volledig maken door naar een 2^e plaats te spurten.

En de 3^e dag zat de overwinning er weer in. Maar toen maakte ik de fout door van te ver aan te gaan. Patrick Sergooris zat mooi in het wiel en kon me voorbijgaan. Gelukkig lukte Dirk Van Hove daar ook nog in zodat het Centea-Team een 3 op 3 kon voorleggen.

Met zelf een 1^e, 2^e en 3^e plaats had ik het eindklassement ook nog gewonnen …. had er één geweest …… Niet dus.

07-03-2010 om 09:59 geschreven door Mister 100  

2000 moest een goed seizoen worden. Tegen mijn gewoonte in speelde ik vanaf de eerste wedstrijden mee voor de prijzen. De eerste 8 wedstrijden werd 5x de 4^e plaats behaald. Toch duurde het weer tot eind april voor ik m’n eerste zege kon binnenhalen.  In Beervelde profiteerde ik weer van mijn sterke spurt om met de bloemen naar huis te gaan.

En nog eens een maand was het wachten op een 2^e seizoenszege. Op 28 mei was er een VWF-wedstrijd in Lembeke. Deze telde als provinciaal kampioenschap voor de Oost-Vlamingen. En met wat gelukt kan je dan als Antwerpenaar van de onderlinge rivaliteit gebruik maken.

Het was een stormachtige dag toen. In Dendermonde zou de befaamde Ros Beiaardommegang moeten doorgaan, maar deze werd uit veiligheidsredenen afgelast. De wind was te fel om het reuze paard recht te houden.

De wedstrijd viel snel in een vaste plooi. Met zeven konden we ons in een waaierke losmaken van de rest: 4 A’s en 3 B’s. In de voorlaatste ronde kon ik me alleen losmaken om even later het gezelschap te krijgen van 2 A’s waaronder Franky Verhulst. De kloof was geslagen en toen ik op één kilometer voor het einde terug aanviel bleven de A’s braaf zitten. Zo konden ze onder hun tweeën uitmaken wie de winnaar en kampioen in hun reeks ging worden. Ik kon dus, als één van de weinige keren, alleen over de eindmeet rijden.

03-03-2010 om 19:25 geschreven door Mister 100  

Na de 2 VWB-overwinningen in Buggenhout-Opstal en Kalfort kende een rotseizoen toch nog een mooi slot. In de laatste wedstrijd van het seizoen slaagde ik er nog in om m’n totaal op 5 te krijgen. Nochtans een trieste wedstrijd. Koud, nat veel wind en weinig toeschouwers. En dan kleine rondjes, volledig door de velden en tussen de afgevallen bladeren. Vandaar ook een klein aantal deelnemers. Hoop en al 30 in de 3 reeksen samen. Toen we halfweg met 6 voorop raakten was ik de enige van mijn reeks. Rustig mee rondrijden en rondjes aftellen. Op het einde deed ik zelfs niet meer de moeite om me nog te meten met de AB’s. Ik liet me de laatste kilometer afzakken, stak eventjes de hand omhoog bij het overschrijden van de aankomst en ging gauw de bloemen afhalen. Het seizoen zat er op, en ik had daar geen spijt van.

03-03-2010 om 19:05 geschreven door Mister 100  

Minder dan een week na Buggenhout was de VWB te gast in Kalfort. De septemberkermis van Kalfort is er eentje om in te kaderen. Een ganse week is er van alles te doen. Processie op zondag, loopwedstrijden voor de jeugd en wielerwedstrijden voor zowat alle categorieën. Elke Kalfortenaar die naam waardig, neemt een volle week verlof.

Voor mij was het zo goed als een thuiswedstrijd. Niet alleen was het slechts 5 km van mij deur, maar de omloop ging voorbij “den Upjohn” (het huidige Pfizer) waar ik toen (en nu nog steeds) werkte.

Ik stond toen met de late shift en moest dus een halve dag verlof nemen. De collega’s, die rond de vertrektijd in de cafetaria zouden zitten te eten, hadden me gevraagd hoe ze me konden herkennen. Leg dat maar uit als ze een groep van 80 renners zouden zien passeren op 20m voor hun neus. Dus zei ik hen in mijn overmoed dat ik de eerste ronde wel op kop zou passeren en m’n hand eens op zou steken.

Zo gezegd zo gedaan. Ik hield me vooraan en aan “den Alcon” plaatste ik een aanval. Verdorie, ik wist niet dat die 2 bedrijven zover uit elkaar lagen ! Serieus op de adem trappende wou ik toch niet afgeven en ja hoor, ik reed als eerste voorbij de cafetaria. Toen ik opzij keek en m’n hand opstak wist ik niet wat ik zag. De volledige shift (50-60 man sterk) stond  voor het raam te juichen. Mooi zicht als je weet dat iedereen toen in het wit gekleed liep. En bovenal zag ik 2 grote spandoeken hangen: “Allé Frank” en “Hup hup Frank”. Tof !

Ik moest wel even terug op adem komen, maar veel tijd was er niet. Al in de 2^e ronde vormde zich de goeie ontsnapping. 8 renners konden zich afscheiden en meteen  had ik door dat dit gevaarlijk was. Op de grote molen slaagde ik erin om het gat van 50m nog toe te rijden en m’n karretje aan de kopgroep aan te haken.

Vooraan, niets dan kleppers: Franky Verhulst, Dries Echelpoels, Patrick Smet, Andy Van Loon en  Pascal Moortgat om de voornaamsten te noemen. 8 A-renners en één B-renner: ploegmaat Francis Tierens.

De rest van de wedstrijd was meer laagvliegen dan hardrijden. Iemand vertelde me later dat we over een ronde ongeveer 15 seconden minder deden dan de Elite ZC van twee dagen voordien ! Het peloton zag ons dan ook niet meer terug.

De laatste 2 ronden volgde de ene aanval na de andere en toen in de laatste ronde de groep even in 2 splitste, had ik het geluk m’n ploegmaat in de buurt te hebben. Francis, zeker van de overwinning in de B-reeks, zette zich aan kop en bracht ons terug samen. Hij bleef daarna het tempo hoog houden zodat er gesprint werd voor de overwinning. Als 2^e kwam ik uit de laatste bocht en trok meteen keihard door. Eén van de mooiste sprinten uit mijn carrière want  Smet werd op 2 lengten gereden terwijl de 3^e, Verhulst al 4-5 lengten moest toegeven.

26-02-2010 om 20:32 geschreven door Mister 100  

Na de valpartij in april was het sukkelen van de ene wedstrijd na de andere. Geen enkele overwinning, zelf geen podiumplaats meer, en het werd al eind augustus. Maar “form” is iets raars, en plots was die daar weer !

Eind augustus nam ik op een vrijdagavond de start in Buggenhout-Opstal. Een wedstrijd bij de VWB. Dit was, zonder twijfel, de meest moeilijke bond op dat moment. Snelle wedstrijden, veel vertrekkers en de absolute toppers van dat moment aan de start.

In Buggenhout waren we met 102. En vrij snel na de start konden we ons met 8 afscheiden. Ideaal aantal om aan hoge snelheid rond te draaien en de rest op afstand te houden. Maar het ging moeizaam. Het duurde tot de voorlaatste ronde voor we 1 minuut bij mekaar hadden gesprokkeld en zeker  waren dat de winnaar in ons groepje zat. Christophe De Grom en Philippe Wouters waren normaal gezien de snelsten van de leiders. Op 200m voor de eindstreep moesten  we nog een haakse bocht naar rechts nemen en ik had me voorgenomen om als eerste te draaien. Zonder stil te vallen, moest ik dan zeker zijn van een 2^e, 3^e plaats, zo rekende ik mezelf voor. Voor de bocht was het een sprint naar de ideale positie en met een laatste trap lukte het me om, net voor De Grom, de bocht te nemen. Op een groot verzet terug optrekken is niet simpel, maar ik raakte toch terug mooi in gang. De Grom kwam naast me maar geraakte er niet over en cm voor cm nam ik terug meer voorsprong. Ook van achteruit kwam niemand meer korter bij zodat ik uiteindelijk met méér dan een lengte voorsprong m’n allereerste VWB-overwinning kon boeken !

Na een rotseizoen toch nog een mooie opsteker !

26-02-2010 om 19:50 geschreven door Mister 100  

Na de zege in het clubkampioenschap volgde er nog enkele mooie uitslagen, en op 3 april boekte ik m’n 2^e seizoenszege, in Meldert. In de kampioenentrui versloeg ik er het ganse peloton, na een lastige, regenachtige wedstrijd. Aangezien ik in ’98 pas begin mei de eerste zege behaalde, leek ik op weg om het record van 11 zege’s dat jaar ruim te verbeteren.

Helaas, zoals je weet mag je nooit te vroeg victory kraaien. Voor je het weet kan je seizoen voorbij zijn. En een week later was het bijna zover.

In een wedstrijd te Doorselaer (Lokeren) zat ik al ver achteraan in het 3^e groepje toen m’n vriend Nico Tijtgat ongerust naar z’n fiets begon te kijken. Toen ik naast hem kwam, vroeg hij me of ik ook een getik aan z’n wiel hoorde. Ik keek en luisterde even, maar hoorde niets en grapte nog dat het zijn benen wel zouden zijn die protesteerden. Toen ik net terug achter hem had plaatsgenomen hoorde ik een hels lawaai. Nico ging pardoes over de kop en kwam zwaar ten val. (Later bleek dat het kabeltje van z’n achterrem was afgebroken en rond zijn voorwiel was gedraaid). Ik kon hem niet meer ontwijken en schoof zo’n 20 meter verder over de grond. Na van de slag bekomen te zijn, krabbelde ik recht en zag m’n vriend daar op de grond liggen, bewegingsloos.  Ik ging ernaartoe en riep z’n naam, maar Nico reageerde niet. Gelukkig reed de ziekenwagen vlak achter ons en waren de medici zeer allert. (Pas dan besef je wat deze mensen voor je kunnen betekenen in geval van nood). Het zag er niet goed uit en na een tijdje werd Nico in de ziekenwagen gedragen, nog steeds zonder teken van leven. Ik herinner me nog dat ik, met de fiets, tot aan de aankomst reed met de tranen in de ogen. Het beeld van Nico bleef maar door m’n geest spoken. Aan de aankomst zag ik eerst de ouders van Nico. Ik vertelde hen van de val maar probeerde met mijn woorden het gebeuren te minimaliseren om hen een beetje gerust te stellen. Maar ik vermoed dat ze aan mijn gezicht wel zagen dat het ernstig was.

Ook die avond, in de kliniek te St. Niklaas waar hij naartoe gevoerd was, ben ik, samen met mijn vrouw, zijn ouders nog moed gaan inspreken, maar gerust waren  we er niet in. Nico lag nog steeds in coma !

Gelukkig is alles goed gekomen. Na enkele dagen was het levensgevaar geweken en na toch een lange revalidatie is Nico terug de oude geworden. Hij heeft daarna zelfs nog terug gekoerst.

O ja, ikzelf had een beetje in mijn linkerhand gebroken. Niets vergeleken met m’n vriend, maar ook voor mij werd het een maand zonder koers. En ook de volgende maanden bleef ik nog last hebben van het gebeuren. Volledig conditieverlies en een te lage ijzerspiegel zorgden ervoor dat ik tot een meelopertje gedegradeerd werd. En dat in de kampioenentrui ! Pas toen ik die trui kwijt was, eind juli, begon ik terug wat op niveau te koersen.

20-02-2010 om 00:00 geschreven door Mister 100  

Zo sterk ’98 eindigde, zo sterk was de start van ’99. Als lid van de “Sprinters Malderen” reed ik in Breendonk het Clubkampioenschap. 5 streekploegen stonden er aan de start in een open wedstrijd met Elite met en zonder contract, Beloften en Masters. Dat, en het feit dat het parcours een keren en draaien door de wijken van Breendonk was, en het feit dat het een ijskoude februaridag was, geven me niet teveel hoop op een goed resultaat.

Van bij de start werd alles op een lint getrokken. Ikzelf had 4 concurrenten van De Sprinters, en nog een 20-tal van andere clubs. Maar al op het einde van de eerste ronde (5 km !) bleek dat ik nog de enige “Sprinter” in de groep was. En rond half koers was er bij de overgebleven renners in de kopgroep (nog een 30-tal) geen enkele master meer de bespeuren. De zege was dus al binnen, maar ik maakte er een erezaak van om ook de koers trachten uit te rijden. Ni makkelijk, zo 100 km keren en draaien. Maar met alles wat ik in m’n lijf had lukte me dat. Toen we de laatste ronde ingingen, was ik er gerust in. Ik liet de groep dan maar rijden om, compleet leeggereden, als enige master over de finish te gaan. Het seizoen was begonnen en de eerste was al binnen !

13-02-2010 om 14:13 geschreven door Mister 100  

Het seizoen ’98, dat natuurlijk al een succes was door de Belgische titel, werd ook nog in schoonheid afgesloten. De laatste maand van dat seizoen haalde ik nog 5 overwinningen. De mooiste hiervan was St. Maria Oudenhove. 2 dagen voordien had ik al de overwinning behaald in Ronsele, de form was er dus nog. En dat was nodig want in Sint Maria is het loodzwaar. Op en af gans de wedstrijd met één zeer steile klim van een 400m. We reden er met de AB’s samen wat het nog extra zwaar maakte. Maar als enige uit de T-reeks wist ik me te handhaven. En ik deed meer, want in een spurt met 9 toonde ik me ook de sterkste. Mooie beloning was dat ik achteraf de bloemen in ontvangst mocht nemen uit handen van onze Tourlegende Lucien Van Impe. De volgende weken werd ook nog gewonnen in Oostrozebeke, Kieldrecht en Wachtebeke, wat me een persoonlijk record van 11 seizoenszeges opleverde

13-02-2010 om 13:34 geschreven door Mister 100  

Beste Frank,

Frank, ik heb U leren kennen in 1992 toen je nog bij de juniores reed. Bijna had ik de eer om 14 dagen jou ploegleider te zijn. Je had maar graag, als Belgische kampioen, meegegaan naar de Tour de l’Abitibi in Canada, samen met je vriend Steve De Wolf. Maar de ronde viel juist in een rustperiode in de opbouw naar het WK toe. Na enig overleg besloot je met pijn in het hart om dit evenement aan je voorbij te laten gaan. Het bracht je een bronzen medaille op in Athene.

Je was een renner naar m’n hart. Geen grootspraak, nee ! Want wat je voorspelde kwam ook uit. Dáár val ik aan, dáár ga ik winnen ! En dat deed je ook. Je overwinning in Luik-Bastenaken-Luik was een hemels moment. Maar wat dan gezegd van de Scheldeprijs in 1996 ? Kilometers lang reed je met 50m voorsprong op een jagend peloton. Hoe hard ze ook reden, hoeveel renners er ook kwamen helpen, niemand kreeg dat kleine gaatje dicht. Tot op de dag van vandaag heb ik nog niemand U dat zien nadoen. En het WK in 1999 ? Een ganse wedstrijd met 2 gebroken polsen, om dan nog als 7^e te finishen: groot, groter, grootst !

Maar toen begon jou ster te fel te schijnen. Verdachtmakingen, opzienbarende arrestaties, en aanslepende processen. Ook anderen hebben dit meegemaakt. Ze kwamen er soms nog sterker uit. Waarom heeft het jou dan wel gekraakt ? Simpelweg omdat je een lieve jongen bent, die tegen dit onrecht niet opkon. Een echte crimineel staat ook hier boven, kan zich alles permitteren. Jij dus niet. Ja, waarschijnlijk was er vuur waar er rook was, maar welke prof kon er in die tijd de eerste steen smijten ? Het werd je allemaal teveel en het ging steeds meer de verkeerde kant uit. Je wou de mensen plezieren van op je fiets. Je wou nog éénmaal laten zien wie de echte VDB was, maar je kwam er niet meer aan toe.

De echte helden van deze wereld sterven meestal jong en dramatisch. Ze zijn gedoemd een kort en krachtig bestaan te leiden. Het aardse leven is niet aan hen besteed. Hun ster schijnt veel te hevig en hoort boven aan de hemel te staan. Zij zijn niet zoals de fake-helden waar altijd alles op z’n pootjes valt. Daar zijn ze te eerlijk voor. Een eigenschap die in het aardse leven niet altijd gewaardeerd wordt.

“Ik ben God niet” schreef je in je boek. Frank, Voor mij was je dit wel ! Rust in Vrede.

13-10-2009 om 17:46 geschreven door Mister 100  

Vandaag heb ik een uitstapje gemaakt naar een Vrije Bond uit West-Vlaanderen. De LFT (weet écht niet waar de afkorting voor staat). Ik heb pas enkele weken geleden over het bestaan van deze Bond gehoord, en aangezien het hun laatste wedstrijd van het seizoen was, wou ik er eens gaan proeven.

Aangezien het een criterium was, reden alle reeksen samen. Dat betekende dus van 18 jaar tot 54 jaar !. En er waren zelfs enkele Elite ZC van de partij. Direct na de start was het vlammen. 22 ronden, 15 bochten per ronde, kan je tellen ? Niet echt m’n dada. Naar voor rijden zat er niet in. Niet naar achter zakken was de boodschap. Op een gegeven moment viel er een gat, er zat niet anders op dan op de 12 een sprintje te trekken om dat gat terug te dichten. Op het einde stond er toch nog 40km/uur op de teller. Meer dan de helft van de renners heeft de eindstreep niet gezien !

Na een ronde of 7 trokken vooraan 4 renners in de aanval. En er was één C (mijn reeks) mee geglipt: Patrick Watteny. En toen deze 4 elke ronde wat meer voorsprong namen, wist ik het zeker: Het is over voor vandaag !

En toen had ik voor één keer het geluk aan m’n zijde. Pech voor Patrick, z’n ketting brak in 2 ! Meteen zat er terug een winstkans in. We waren toen maar met een 20-tal renners in de groep en na even rondkijken bleken er maar 3 C-renners aan boord te zijn. Eén daarvan was Dirk Pieters. Johan Vervaecke, die ik nog kende van de BVWB van vorig seizoen, had me deze renner voor de start aangeduid als “de rapste van de C’s !”). Hem moest ik dus in het oog houden.

Op 200m van de meet was er nog een dubbele bocht, daar moest ik vooraan zitten. Ik zat op 100m vóór de dubbele bochten nog rond de 9^e plaats, in het wiel van Pieters. Dat was te ver. Ik begon dus daar maar al te spurten, en slaagde erin vooraan de bochten te nemen. Pieters was verrast, ik zag hem niet meer terug ! Nr. 98 dus, op een diefje. Want zonder de pech hadden de bloemen voor Watteny geweest.

Toeval dat ik vandaag het geluk aan m’n kant had ? Mogelijk. Al is het verdacht dat ik net vandaag  13 jaar getrouwd ben !! ;-)

27-09-2009 om 00:00 geschreven door Mister 100  

Bijna een maand na het behalen van de Belgische titel had ik met de tricolore trui nog geen overwinning kunnen behalen. Het was inderdaad even wennen om hierin rond te rijden. Je wordt meer in de gaten gehouden en daar moet je mee rekening houden bij het indelen van je koers.

18-09-2009 om 20:23 geschreven door Mister 100  

Het Belgisch kampioenschap had, zoals alle jaren, plaats in Vrasene, een deelgemeente van Beveren. En ondanks mijn 3 zeges de afgelopen weken en een prima vorm, was ik die dag totaal niet zenuwachtig. Waarom ook ? Vorig jaar favoriet, maar de goeie ontsnapping gemist. Enkele weken terug: in winnende positie op het Provinciaal kampioenschap, maar pedaalbreuk. Ik had voor mezelf besloten dat dit voor mij niet weggelegd was en dat ik me dan ook niet zenuwachtig moest maken om niets. Een goeie gedachte, zo bleek.

In de wedstrijd trok ik direct zelf in de aanval, en kreeg 3 renners mee. Maar alles kwam terug. Enkele ronde later een ontsnapping met 7, weer was ik erbij, maar weer viel de volledige groep ons op de nek. Op 4 ronden voor het einde trokken 7 renners in de aanval en deze maal had ik me laten verrassen. “Zie je wel, goed rijden, en als ze éénmaal wegrijden zonder jou, is het de juiste ontsnapping. Weer niets vandaag !!”. Dat is wat me door het hoofd schoot. Maar het maakte me zo ongelofelijk kwaad dat ik vanuit misschien wel 20^e positie uit de groep demarreerde. Enkel Timbeur kon m’n wiel houden en met z’n tweeën reden we van de groep weg. Intussen was het verschil met de kopgroep al zeker 20”. Maar de adrenaline bleef stromen. Ik moest en zou de leiders bijhalen !! Bijna een volledige ronde heeft het geduurd, maar met de hulp van Timbeur slaagde ik toch in m’n opzet. En op dat moment was ik zeker: IK en niemand anders zou hier vandaag kampioen worden ! Bij het ingaan van de laatste ronde was er nog een premie, en door deze spurt splitste de groep in 2. Patrick Joos, Eddy Nachtegaele, Freddy Vlerick en ik reden van de anderen weg. In de sprint moest ik vooral met Freddy rekening houden. Hij was zeker niet van de traagste. Maar hij wou waarschijnlijk té graag winnen. Bij elke poging van Eddy of Patrick om nog weg te raken, sprong hij direct op het wiel. Ik moest me dus geen zorgen maken, het zou een sprint met 4 worden. Net voor de laatste bocht probeerde Nachtegaele het een laatste maal, en weer was het Freddy Vlerick die direct reageerde. Ik zat dus ideaal geplaatst. Toen op een 300m van de meet Eddy Nachtegaele de benen stilhield, wist ik mijn moment gekomen. Ik ging vol aan en nam enkele lengten voorsprong. Het lukte me om deze tot op de meet vast te houden. Ik was Belgisch Kampioen !!! Hiervoor was ik renner geworden. Als kind vond ik dit zo’n knappe trui dat ik die zelf wel eens wou dragen. En vandaag, op 36 jarige leeftijd, werd die jongensdroom waarheid !

06-09-2009 om 20:11 geschreven door Mister 100