Het
is een tijdje geleden dat ik nog eens een bericht achtergelaten heb,
sorry daarvoor. Maar ik vind het eerlijk gezegd niet zo leuk in dat
internetcafé. Het is eigenlijk gewoon een kelder met tafels en stoelen
en computers, zeker geen gezellig café. Het is dicht bij de
universiteit, maar ver van het studentenhuis. Mijn lessen Russisch in
de voormiddag duren tot half 1, dus tegen dan heb ik al honger en zeker
geen zin om nog een uur in het internetcafé te gaan zitten.En ik ben in de namiddag gewoonlijk te tam om nog eens naar hier te komen. Begrijpen jullie dat een beetje? J
Zondag
zijn ik en Lore naar een souvenirmarkt geweest. Het was niet zo groot
als we verwacht hadden, en ze verkochten vooral schilderijen. Maar ik
heb er toch een sleutelhanger met een matrjosjka gekocht, en ook nog
een echte kleine en een grote matrjosjka. Je weet wel, zo die houten
poppen die in elkaar passen en die altijd kleiner en kleiner worden.
Lore
had zaterdag op straat een Kongolees leren kennen. Hij heet King, is 26
jaar en spreekt heel veel talen. Hij heeft lang in Parijs gewoond, maar
nu woont hij al enkele jaren in Minsk, en hij heeft hier samen met zijn
broer een Spaans restaurant. Zondagavond heeft hij ons uitgenodigd om
iets te komen eten en drinken in zijn restaurant. Het restaurant was
die avond eigenlijk niet open, want er was een speciaal feest. Er waren
(denk ik) ongeveer 15 koppels die vorig jaar getrouwd waren. Ze hadden
weer hun trouwkleren aangetrokken en deden mee aan een soort spel met
allemaal opdrachten. Na het spel mochten ze hapjes en drankjes komen
eten in het restaurant, en konden ze er dansen. Het was heel mooi om te
zien, zo veel witte trouwkleren bij elkaar.
Lore
en ik hebben aan de bar gepraat met King. Hij vindt Minsk echt
fantastisch, en hij wil dat wij dat ook vinden, dus gaat hij ons wat
van Minsk laten zien. De vriendin van de broer van King was er ook. Dat
was een vriendelijk meisje dat nog Miss Belarus is geweest.
Maandag
ben ik naar de les geweest, en ik heb ook weer naar mijn vakken
geïnformeerd, maar ze zeggen altijd завтра (morgen). De rest van de
dag ben ik lui geweest en heb ik wat films gekeken. J
Dinsdag
was de docente ziek, dus moesten we naar een slechte oude Wit-Russische
film kijken. De Noor uit mijn klas die al die talen kent, heeft ook
eens Duits met mij gepraat. Kun je geloven dat ik er moeite mee had? Ik
kan veel beter Duits dan Russisch, maar ik ben het al zodanig gewoon om
altijd Russisch te spreken, dat ik moeilijk kan overschakelen naar een
andere taal. Het was niet rampzalig slecht hoor, het lukte wel om Duits
te spreken, maar er slopen altijd Russische woorden tussen, zoals я не
знаю (ja ni znajoe - ik weet het niet),что? (sjto? - wat?), да (da - ja),но (no - maar)
In
de namiddag heb ik mijn was gedaan met de hand. Dat is geen lachertje,
geloof me maar. Er is hier wel een wasserij in de buurt, maar ik moet
nog eens rondvragen waar dat juist is en hoe dat juist werkt. Nu hangt
mijn was (en die van Lore ook) te drogen aan waslijnen in de kamer.
s
Avonds heeft King ons opgehaald met de auto en hebben we eerst wat door
Minsk gereden. Daarna hebben we een Wit-Russische vriendin van King
opgepikt, en dan zijn we naar een soort megasupermarkt geweest. Bijna
alle winkels zijn hier tot 10-11 uur s avonds open trouwens, wel
handig. Boven de supermarkt waren er nog klerenwinkels met wat merkenvan
bij ons. Je ziet ook nog veel zomerkleren hangen, en dat vind ik wel
raar, want zo goed weer is het nu ook weer niet. In dat gebouw is er
ook een restaurant dat Amsterdam heet. Je kunt er veel pizzas eten,
maar ook typische Wit-Russische gerechten. We moesten van King een soep
proeven met allerlei groenten en vlees in. Ik ben de naam ervan
vergeten, maar daar hebben jullie toch niet veel aan. Het was geen
slechte soep, maar ik zou het toch niet zelf bestellen. Lore heeft de
soep ook naar binnen gewerkt, maar zij is al heel lang vegetariër, dus
ik denk dat zij dat ook niet meer zal eten. Daarna hebben we драники
(draniki) gegeten. Dat was wel lekker. Dat is gemaakt van aardappelen
en is ook typisch Wit-Russisch. Ik had er een foto van moeten nemen
Misschien de volgende keer, want dat zou ik wel nog willen eten.
Woensdag
weer gewoon les. Het was wel een beetje moeilijk, ik leer hier elke les
wel iets wat ik nog niet wist. We hebben onder andere wat uitdrukkingen
zoals als een vis in het water geleerd, en ook vergelijkingen met
dieren, zoals zo koppig als een ezel. Die dingen hebben we niet
specifiek geleerd op school, en ook dierennamen kende ik niet goed.
Misschien moet ik me hier zaterdag op de boekenmarkt eens een
kinderboekje kopen met dierennamen erin
Over
de boekenmarkt gesproken Lore zei dat we in het derde jaar twee boeken
moeten lezen voor Russisch. Zouden mijn medestudenten in Gent zo
vriendelijk willen zijn om de boekenlijst eens door te geven
alsjeblieft? Dan kan ik die boeken hier al kopen, en eventueel ook voor
jullie.
En
het beste nieuws komt nu: Er ligt vanaf donderdag een nieuw meisje op
onze kamer. Woensdagavond is ze al eens komen kennismaken met ons, maar
ze ging woensdagnacht nog bij iemand slapen die ze hier kent. Haar naam
is Janna (ik hoop dat ik het juist schrijf) en ze komt uit Zwitserland.
Ze heeft hier al eens zes maanden gestudeerd, ze is hier dan nog eens
op vakantie geweest, en nu komt ze hier weer drie maanden Russisch
studeren. En ze spreekt Duits! Ze ziet er wel tof uit, dus ik zie het
goed zitten om drie maanden met haar op de kamer te liggen. Ze zit ook
bij mij in de les Russisch. Ze spreekt goed verstaanbaar Duits, van dat
Zwiters accent merk ik bijna niets. En als ik met haar praat, zeg ik
ook sommige woordjes nog in het Russisch... Het wordt zowaar al een
gewoonte om Russisch te spreken! Ik denk dat ik mijn Duits en Russisch
hier beter kan oefenen dan waar ook ter wereld. Ik vind dat mijn
Russisch ondertussen al verbeterd is, en ik wilde altijd al graag eens
gewoon met iemand Duits spreken, in plaats van die geforceerde
thematische gesprekken op school
Ik wil ook nog op wat reacties op vorige berichten antwoorden, want nu heb ik wat meer tijd:
Ova
en Jacqueline: De toetsenborden zijn hier allemaal qwerty, en op elke
toets staat ook een Russische letter. Je kunt het beschouwen als twee
toetsenborden in één. Ik denk dat je op een bepaalde knop moet duwen om
van het Russisch toetsenbord over te schakelen naar het
qwertytoetsenbord.
Sigrid:
Minsk is totaal verwoest geweest door de oorlog, dus iets van oude
kunst zie je hier niet. Er is wel een geschiedkundig museum, maar ik
weet niet of er daar iets van Byzantijnse kunst is. Als ik het ooit ga
bezoeken, zal ik eens kijken. Maar ik weet nog niet wanneer dat zal
zijn. En ik heb een vak cultuur, maar nu nog niet. Ik denk dat ik je
niet echt zal kunnen helpen.
Joke
en Ine: Wat doe ik hier de hele dag? In de voormiddag naar de les gaan,
en in de namiddag eens naar de winkel of naar het internetcafé. Ik heb
ook altijd huiswerk, dus dat doe ik ook op mijn bed hier. Ik moet ook
zelf eten maken, dus daar ben ik ook even mee bezig. Als ik een
namiddag geen zin heb om buiten te komen, kijk ik gewoon naar een dvd
in mijn bed of typ ik een bericht voor op mijn blog. Soms komt er eens
iemand op bezoek in onze kamer, en praten we een beetje. Er is altijd
wel iets te doen.
Lars:
Volgende keer lukt het zeker beter! Je moet altijd een beetje geluk
hebben bij sport, maar je hebt niet altijd ongeluk hoor. Volgend jaar
kom ik kijken als je weer meedoet met de scholencross!
Frede
en Koen: Succes daar in het verre Amerika! Ik hoop dat de meubels
ondertussen al aangekomen zijn. En hopelijk valt het mee op school voor
Simon.
Evelien:
Ze hebben mij gewoon in een groep gezet met buitenlandse studenten aan
de faculteit van Russisch voor buitenlanders. Ik vergeet altijd de naam
van mijn docente, ik denk dat ze Ludmilla heet. Een van de drie meisjes
die me kwamen ophalen op de luchthaven heet Nadia, de andere heb ik
niet meer gezien en ik weet hun naam ook niet.
Mama en papa:
Ik heb het artikel gelezen, maar ik denk niet dat het volk hier er
allemaal zo over denkt. Ik heb hier nog niemand horen klagen over het
beleid in Minsk. Alleen voor oude mensen is het leven hier niet zo
goed.
Allemaal: Bedankt voor jullie reacties! Dat doet me
plezier, want ik steek veel tijd in die blogs, en het is leuk om dan
eens respons te krijgen.
Vrijdag had ik in de voormiddag weer les Russisch. Ik vond het wel leuk. Het ging weer over het huwelijk. We moesten ook onze mening geven over trouwen met een buitenlander. Een Koreaan uit mijn klas vertelde dat dat in Korea niet echt aanvaard is. Ze moeten daar het Koreaanse bloed zuiver houden, dus niet mengen met andere nationaliteiten De mening van de ouders moet gerespecteerd worden bij het huwelijk. Hij was hier ook al ten huwelijk gevraagd door een Wit-Russisch meisje, maar hij wil er niet mee trouwen.
En een Turk die maandag bij mij in de (gemakkelijkere) les zat, en ook hier in het studentenhuis verblijft, gaat trouwen met een docente van hier op de universiteit. En dat meisje gaat met hem mee naar Turkije. Ze dragen al een verlovingsring, dus het is echt serieus. Er gebeuren hier rare dingen!
In de namiddag ben ik met Lore inkopen gaan doen in комаровский рынок. Dat is een soort markt waar ze alle soorten vers fruit en groenten verkopen, en ook vlees, vis, kaas, brood Daar dichtbij is er ook een gebouw met allemaal kleine winkeltjes waar ze dingen als shampoo, deodorant, parfum, schmink, juwelen, handtassen, en ook nog wat andere prullen verkopen. Ze hebben er alle merken van bij ons, en het is veel goedkoper. Ik vond het daar dus wel tof! Ik heb er geen foto van, maar het lijkt zo een beetje op een beurs, met allemaal kraampjes in U-vorm. Alle producten zitten achter glas, dus als je iets wilt kopen, moet je het altijd vragen. Ik heb parfum gekocht in een flesje dat lijkt op een proefbuis. Dat dient eigenlijk om in je handtas te steken. Bij ons vind je dat niet zo gemakkelijk, en het is veel duurder. Ik heb ook een klein zakje gekocht om mijn roebels in te steken, want mijn portefeuille kon niet meer dicht door al die kleine briefjes. Nu is het veel gemakkelijker!
Deze middag ben ik met Lore naar een soort boekenbeurs geweest. Dat is hier dicht bij het studentenhuis in een sporthal. Dat begint elke vrijdag om 12 uur s nachts, en eindigt rond 2 uur in de namiddag op zaterdag. Ze hebben er heel veel boeken, maar ook cds, dvds en schoolgerief. Ik heb een klein woordenboekje Nederlands-Russisch en Russisch-Nederlands gekocht. En ook een soort woordenboekje met werkwoorden waarbij altijd een bepaald voorzetsel of een naamval moet staan. Het is eigenlijk bedoeld voor kinderen, maar het leek me wel handig. Nog iets wat ze hier hebben, maar dat wij in België niet kennen, zijn cds vol mp3-bestanden. Op één cd staan er minstens vijf albums van een bepaalde artiest, soms wel 20. Dat is natuurlijk illegaal, maar je ziet het hier overal, zelfs in de echte winkels. En rara het kost alweer niks. Meestal 2 euro voor zon cd. Je kunt ze natuurlijk alleen afspelen op je computer. Als ik voor iemand zon cd moet kopen, laat het me dan maar weten (wel liefst via sms), maar niet allemaal tegelijk he! J
Ik hoop dat de mevrouw die mijn vakken zou uitzoeken maandag weer terug is, dan kan ik hopelijk volgende week al wat meer vakken volgen. Het wordt tijd dat ik nog eens wat Duits hoor, want het is al veel te lang geleden dat ik Duits gesproken heb. En nu heb ik mijn draai zo toch al een beetje gevonden, dus ik mag wel wat minder vrije tijd hebben.
Ik heb geprobeerd om fotos op mijn blog hier te zetten, maar het lukte niet. Het zal wel aan die computer hier liggen. Je kunt fotos bekijken op mijn space (nelevdb88.spaces.live.com). Je moet wel een MSN-naam of Windows ID hebben (kan je gemakkelijk aanvragen als je dat niet hebt) om de foto's te kunnen bekijken. De meeste jonge mensen onder ons hebben dat wel he...
(Dit bericht heb ik op mijn laptop al op voorhand getypt, zodat ik geen uur hoef te sukkelen met het qwerty-toetsenbord om uiteindelijk maar half zo veel te kunnen vertellen.)
Woensdag moest ik dus naar een Russische les met een hoger niveau. Ik was het enige meisje in de klas, de rest waren (alweer) Koreanen, Turken, een Noor. (Die Noor spreekt Noors, Russisch, Frans, Duits, Italiaans en Engels, en hij kan ook Nederlandse teksten begrijpen...) De les was redelijk moeilijk. Het niveau was hoger dan ik verwacht had. Ik kreeg meteen al boeken met oefeningen en teksten. En ook al wat huiswerk. Nu is dat goed te doen omdat ik nog maar één vak heb, maar als iedereen zo veel huiswerk zal geven, zal het wel lastig worden. Nu heb ik nog veel vrije tijd, maar dat zal wel gauw veranderen.
Het was ook heel mooi weer hier in Minsk. Ik weet niet hoeveel graden, maar ik weet wel dat ik geen kou gehad heb en dat de zon de hele dag scheen. Dus ik ben in de namiddag met Lore en Zuhal (mijn Turks kamergenootje) even de stad gaan verkennen. Zuhal had het meeste wel al gezien, maar ze wilde nog wat fotos nemen. Voor mij en Lore was het allemaal nieuw. Zo langs het water wandelen is echt zalig. Het is er zo rustig en toch zit je in het centrum van de stad.
We hebben ook de McDonalds ontdekt. Ik heb me daar een hamburger gekocht om meteen op te eten, en een slaatje met kip, om die avond op te eten. Slim van mij he. J
Vandaag (donderdag) moest ik weer naar de les. Het viel goed mee, ik leer altijd wat bij, en ik herhaal ook sommige dingen. We hadden o.a. een tekst over trouwen, en dat hebben we in Gent al uitvoerig besproken, maar dat geeft niet. Ik ben nog eens gaan informeren of ze al wat vakken voor mij uitgezocht hadden, maar de mevrouw die dat zou doen is nu ziek. Ik vind het niet zo erg dat ik deze week nog maar weinig les heb, dan heb ik meer tijd om Minsk te verkennen en mijn draai hier wat te vinden.
Zuhal is vanmorgen naar huis vertrokken. Voorlopig ligt er nog geen nieuw meisje bij ons op de kamer, dus nu praten Lore en ik altijd Nederlands, foei foei...
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de reacties op de blog en de mailtjes! Maar ik kan ze echt niet allemaal beantwoorden. Als je een heel prangende vraag hebt, mag je me altijd sms`en op mijn gewoon nummer.
Nog een beetje cultuurverschillen met België als toetje:
Het viel mij op hoeveel gelovige mensen er hier zijn. De vrouwen doen een sjaaltje op hun hoofd als ze de kerk binnengaan. Ik weet niet of dat hier de algemene regel is, of meer een persoonlijke keuze. Binnen in de kerk bidden de mensen, en kussen ze een beeld of een schilderij. Er branden ook veel kaarsjes. Ook op straat zie je de baboesjka`s vaak met een sjaaltje op hun hoofd rondlopen eigenlijk.
Er zijn hier geen wc-papierhouders. Dus als we naar het toilet moeten, nemen we altijd onze rol wc-papier mee. (We delen het toilet met drie Koreaanse meisjes.) En het is ook niet echt proper om je wc-rol daar ergens op de grond te zetten. Lore zei ook dat er op de universiteit in de toiletten geen wc-papier is Dus altijd zakdoekjes meenemen. J
Op de bus en de tram moet je altijd de oudere mensen laten zitten. Bij ons is dat ook moreel verplicht, maar we doen het niet altijd. Hier moet dat wel. Er zit ook bijna altijd een controleur op de tram of bus, en dat is een heel groot verschil met in Gent
Het water van de kraan is hier niet drinkbaar, maar wel als je het eerst kookt.
Alle stereotypen over Russen of Wit-Russen kloppen. De mannen zijn niet mooi, maar hebben wel altijd de mooiste vrouwen. De vrouwen zijn mager en dragen veel make-up. Als je hier geen naaldhakken draagt, val je uit de toon.
Minsk is een heel propere stad. Je ziet nergens papiertjes rondslingeren. Dat zou te danken zijn aan het beleid van de president hier.
Het was Lore opgevallen dat hier weinig mensen roken. Ik heb er nog niet op gelet, maar het kan wel kloppen.
Nog een probleem voor ons is het geld. Wit-Russische roebels zijn een ramp. Ze kennen hier geen munten, dus zelfs voor de kleinste bedragen heb je briefjes nodig. Op de duur had ik zo veel kleine briefjes dat ik mijn portefeuille niet meer dicht kreeg. En het omrekenen is ook niet gemakkelijk. Je moet delen door 3000 om het bedrag in euro te weten. Om een idee te geven: het grootste briefje dat ik al gezien heb is 50 000 roebel, en het kleinste 10 Bijna alles is hier goedkoop, maar ik kan niet meteen voorbeelden geven, want ik ben altijd te lui om het bedrag in euro te berekenen.
Minsk lijkt me geen arme stad, maar als je mensen ziet bedelen om geld, zijn het altijd oude vrouwen. Ofwel proberen ze dingen te verkopen, kousen bijvoorbeeld. Ik veronderstel dat de pensioenen hier niet zo goed geregeld zijn
Je ziet hier ook mensen van de politie in een uniform dat doet denken aan de oorlog (vind ik persoonlijk). Ze dragen ook een grote pet, wel grappig eigenlijk. Ook op de luchthaven droegen de mannen die daar werkten een lelijk groen kostuum.
Zo, dat was het zo een beetje. Allemaal duimen dat het altijd zo goed weer blijft in Minsk!
Ik zit nu in een internetcafe in Minsk. Het is een qwerty-toetsenbord met ook nog Russische letters, dus typen gaat moeilijk. Maar bon, ik zal mijn best doen.
Ik ben maandag met wat vertraging aangekomen in Minsk. Er stonden 3 Wit-Russische meisjes die Nederlands studeren me (al een uur) op te wachten op de luchthaven. Een klein busje heeft ons afgezet aan het studentenhuis. In het begin was het een beetje een shock... Een kleine kamer met drie bedden, kasten en tafels. Het behangpapier dateert uit de jaren stillekes en de gordijnen moeten ook niet onderdoen. De verwarming werkt pas in oktober, dus het is er soms redelijk koud, maar tot hiertoe gaat het wel. Een matrasovertrek kennen ze hier blijkbaar niet, dat is gewoon een groot laken. De badkamer slaat alles... Het is typisch zo een oude vieze badkamer met een kraan die lekt en met bruine randen in het bad. De keuken lag er nog redelijk proper bij toen ik aankwam, maar dat stelt ook niet veel voor.
Ik lig op de kamer met Lore en een vriendelijk Turks meisje. Zij vertrekt wel donderdag al, en Lore binnen een goeie twee weken. Ik ben benieuwd wie er dan op mijn kamer komt liggen... Op mijn gang liggen er inderdaad veel buitenlandse studenten, maar het zijn allemaal Koreanen, dus dat is ook niet zo interessant. Ze zijn wel vriendelijk, maar ik ken er nog niemand van.
Ook al lijkt dit allemaal niet zo goed nieuws, het valt hier toch wel mee. Het is leefbaar, ik zal er niet van doodgaan.
Vandaag ben ik naar school gegaan. Ik moest mijn paspoort afgeven en ook wat geld en pasfoto`s voor allerlei papieren. Geen idee waarvoor dat dat allemaal dient, maar zo ben ik wel in orde met alles. Gelukkig kon die mevrouw ook wel redelijk goed Engels, want het is voor mij nog moeilijk om al goed en vlot Russisch te spreken. Het is dan ook drie maanden geleden...
Ik mocht ook al meteen een les bijwonen. Gewoon om te kijken of het niveau goed zo zijn voor mij. Het was wel een leuke groep. Enkele Koreanen (uiteraard), wat Turken en een Canadees. De docent was ook een heel lieve vrouw. Helaas moest ik toegeven dat het niveau misschien een beetje te laag was. Voor diegenen die er verstand van hebben, ze leerden (of herhaalden) nu de instrumentalis, en dat kennen we al lang. Ik vond wel dat die studenten veel vlotter spraken dan ik, maar ze zijn hier ook wel al langer. Morgen mag ik een gelijkaardige les bijwonen met drie studenten. Dat zou een hoger niveau zijn, ik ben benieuwd.
Mijn papieren met de vakken die ik in Gent nu mis, en die ik nu in Minsk zou moeten volgen, mocht ik ook afgeven. Dat is allemaal in het Nederlands, en ze gingen het vertalen en het eens uitzoeken voor mij. Ik hoop dat ik alle vakken hier kan volgen, maar ik vrees dat dat wel nog eens een probleem zou kunnen worden...
Ik denk dat ik nu het belangrijkste wel verteld heb. Heel veel groetjes vanuit Minsk!
Eerst even heel goed nieuws: Ik ben geslaagd voor mijn tweede bachelor Duits-Russisch!!!
Maar nu de reden waarom ik een blog aangemaakt heb: Maandag 22 september vertrek ik op uitwisseling naar Minsk, de hoofdstad van Wit-Rusland. Ik moet daar aan de linguïstische universiteit de lessen volgen die ik hier in het eerste semester op HoGent zal missen. Ik blijf daar tot 22 december. Precies drie maanden dus. Langer kan ik niet blijven, want mijn visum is maar drie maanden geldig.
Ik vertrek helemaal alleen, maar ik hoop dat ik daar snel mensen leer kennen. Ik verblijf in een studentenhuis. Normaal gezien zijn er enkel kamers voor twee - drie personen, dus het wordt nog een verrassing bij wie ik op de kamer terechtkom. En normaal gezien liggen alle buitenlandse studenten op dezelfde gang, dus dat is ook wel leuk.
Ik zal er de eerste weken zeker niet de enige Vlaming zijn, want er is een meisje van mijn school dat daar haar stage doet. Haar naam is Lore en zij verblijft ook in het studentenhuis. Het is ook haar eerste keer dat ze naar Minsk gaat, dus we kunnen samen een beetje sukkelen in het begin. Ik ken haar niet, maar als je dezelfde taal spreekt, is dat toch al een obstakel minder om elkaar te leren kennen... Zij blijft natuurlijk geen drie maanden, een stage duurt maar enkele weken.
Ik heb ook al veel informatie gekregen van een meisje dat twee jaar geleden ook op uitwisseling naar Minsk geweest is. Zij heet Evelien en komt zaterdag terug van Minsk. Ze heeft daar nu ook haar stage gedaan. Waarschijnlijk spreek ik zondag eens met haar af voor nog wat praktische informatie.
Waarom zeg ik dat allemaal? Omdat ik waarschijnlijk de naam Lore nog zal gebruiken op mijn blog, en zo weten jullie meteen wie dat is. En omdat ik aan mensen als Evelien wel heel veel heb. Minsk is niet de jungle of de Sahara, je kunt er veel kopen, maar het is er toch anders dan hier. Ik moet eigenlijk helemaal alleen verhuizen voor drie maanden naar een wereld die ik niet ken, dus als ik al een beetje informatie op voorhand heb, is dat wel al een geruststelling.
Ik zal proberen hier elk weekend een spannend verhaal te plaatsen, maar ik kan dat niet beloven. Ik weet niet hoe het daar juist zit met internet, en ik weet niet of ik veel vrije tijd zal hebben of niet. Ik weet ook niet of ik daar zo veel zal meemaken dat mijn blogs altijd interessant blijven. Ik weet eigenlijk nog niet zo veel. Ik zal het daar allemaal moeten ontdekken.
Jullie mogen me altijd mailen, of een reactie plaatsen op mijn blog of in het gastenboek. Je kunt me ook sms'en op mijn gewone gsm-nummer, maar ik zal terugsturen met een ander nummer. Ik koop in Minsk namelijk een Wit-Russische simkaart...
