|
Hallo allemaal!
Het is veel te lang geleden dat ik nog eens iets op mijn blog geschreven heb, sorry daarvoor! Maar ik had het echt heel druk, en mijn ouders en Tim zijn op bezoek geweest, dus dan had ik helemaal geen tijd. Ik heb aan mijn ouders gevraagd om iets te schrijven over hun weekje vakantie hier, en mijn mama heeft een mooi uitgebreid verslag geschreven. Heel goed, dan moet ik dat niet meer doen! En het is misschien ook interessant om eens te lezen wat andere mensen denken over Minsk
Hieronder het verslag van mijn mama. Veel leesplezier!
Groetjes, Nele
Minsk, here we come !
Het was heel erg aftellen naar 28 oktober ! Want sedert het vertrek van Nele was voor mij de tijd voorbij gekropen
Met grote, zware koffers vol warme kleren, Minute-soepjes, Ice Tea, sinterklaasgerief, Belgische chocolade, pot en pan
kwamen we (Wouter, Tim en ik) omstreeks 16u in de luchthaven van Minsk aan. Nele stond ons al op te wachten, en het weerzien deed ons allemaal stralen van geluk.
De rit met het mini-busje, dat Nele voor ons in vloeiend Russisch op de kop tikte, duurde ongeveer een uur. De luchthaven van Minsk ligt immers vrij ver van de hoofdstad. Maar zo maakten we al eens kennis met het zachte Wit-Russische landschap (in schemering, want om 5u was het daar al donker). Het laatste stuk legden we af met een taxi, waarvoor Nele probleemloos haar onderhandelingscapaciteiten bovenhaalde (in voor ons onbegrijpelijk Russisch). We gingen eerst naar het studentenhuis, want we wilden dolgraag Neles kamer zien. Wat een shock! Gelukkig waren we wat voorbereid : de fotos van Nele hadden ons al een voorsmaakje bezorgd. Dat de kamer klein, vuil en oud was, wisten we al, maar het was toch nog even schrikken. De grote gemeenschappelijke keuken op het verdiep viel in vergelijking nog mee. En er hing een heerlijke geur, want de Koreanen en de Chinese docente waren druk hun avondmaal aan het koken met exotische specerijen. Vriendelijke mensen allemaal ! Ook de Spaanse meisjes, Marta en Fatima, waren heel lief. Gianna was jammer genoeg niet thuis (ja, Nele noemt het daar zo). Ze was naar de les Wit-Russisch. De eerste avond in hotel Yubileynaya - op wandelafstand van het studentenhuis - hebben we vooral veel bijgepraat bij een eenvoudig maar lekker avondmaal. En we keken verstomd toe hoe Nele alles in vlot Russisch uitlegde. Dat was ook nodig, want de spijskaart en de bediening waren enkel in het Russisch... Dat is trouwens in Wit-Rusland de gewoonte.
Op woensdag ging Nele plichtsbewust eerst even naar de les. Ondertussen gingen wij onze huurauto ophalen in een Peugeot-garage. Daarna pikten we Nele en de Engelssprekende gids op, en vertrokken we naar Mir en Nesvizh. De rit was lang, en af en toe waanden we ons in de serie Terug naar Siberië van Martin Heylen. Ongelooflijk toch hoe de mensen daar leven. Opnieuw een cultuurshock
Piepkleine huisjes in hout of steen, sommige kleurrijk geschilderd in oranje, geel, groen, blauw, en de kippen die in en uit lopen
Het gemiddeld maandloon in Wit-Rusland bedraagt 300! De kastelen in Mir en Nesvizh erkend door de UNESCO als werelderfgoed - waren prachtig. Het was een boeiende, maar vermoeiende dag. Gelukkig hadden we s avonds een mooi hotelletje in Grodno, en konden we alweer genieten van een gezellig avondmaal.
Donderdagvoormiddag gingen we Grodno verkennen onder leiding van een Duitssprekende gids. We bezochten er vooral de typische kerken. Grodno is de stad in Wit-Rusland met het grootste aantal historische monumenten. Opnieuw hadden we een aangename voormiddag die we afsloten in een typisch Wit-Russisch restaurant. Na de middag vertrokken we dan terug richting Minsk. Onderweg gaven we opnieuw onze ogen de kost, en namen we eventjes pauze op
het kerkhof. Alweer heel herkenbaar uit Terug naar Siberië: op de omheinde graven van de overledenen staat inderdaad eten en drinken.
Vanaf donderdagavond was het voyageren gedaan. Nu zouden we tot zondag in hotel Belarus verblijven. Dat is vlakbij het studentenhuis, en Nele kent dit hotel goed van de internetsessies. s Avonds aten we in het panoramarestaurant van het hotel, op de 22e verdieping. Van daaruit hadden we een prachtig uitzicht op de rijkelijk verlichte stad Minsk. We zagen ook hoe de mensen daar dag en nacht werkten aan de grote bouwwerf tegenover ons hotel. Men wil zoveel mogelijk afwerken alvorens de vrieskou en de sneeuw hardnekkig toeslaan. Nele was het ondertussen al gewoon om de zeer uitgebreide menukaart voor ons te vertalen en het Russisch woord te voeren. Ze had de voorbije dagen geprobeerd ons enkele woorden en zinnen in het Russisch aan te leren, maar tevergeefs
Alleen Wouter en Tim konden min of meer verstaanbaar zeggen dat ze geen Russisch spraken. Ik vond het eigenlijk meer klinken als brabbelen onder invloed van overdosis vodka!
Vrijdag. Vanaf nu was Nele onze gids in Minsk. We bezochten de prachtige nieuwe bibliotheek. Een indrukwekkend modern gebouw, dat in sommige opzichten doet denken aan het Louvre in Parijs. De president zou graag hebben dat de bibliotheek het symbool wordt van het moderne Wit-Rusland. Na de middag verkenden we de hoofdstraat van Minsk. Naast de vele monumentale (heropgebouwde) gebouwen in Sovjetstijl (waaronder het KGB-gebouw) was er ook een ondergronds winkelcentrum à la Waasland Shoppingcentrum. Dat steekt enorm af tegenover alle andere winkels die we op onze reis gezien hebben. We trokken vervolgens naar de souvenirmarkt. En daar we hebben ons natuurlijk eens laten gaan
De matrjosjka staat hier trouwens heel mooi! Nele had daar ook afgesproken met haar Zwitserse kamergenote, Gianna. Een heel vriendelijk meisje! Gianna is deze namiddag met ons mee door Minsk getrokken. We merkten al gauw dat Nele en Gianna het heel goed met elkaar kunnen vinden. Ze voerden lange en (blijkbaar) heel plezante gesprekken in het
Russisch! Wij begrepen er geen snars van. In de orthodoxe kathedraal van Minsk, een prachtig maar niet zo groot gebouw, was er een huwelijksmis bezig (er wordt vooral getrouwd op vrijdag). Dat was voor ons een bijzondere ervaring. Het is bijvoorbeeld normaal dat iedereen in en uit loopt, dus wij deden dat ook. Wij als vrouwen moesten ook een sjaaltje op ons hoofd doen. Onvoorstelbaar hoe sacraal de mensen daar zijn: men maakt tientallen kruistekens, men knielt verschillende keren, men kust het Jezusbeeld
s Avonds hebben we het nog eens gezellig gemaakt, en zijn we gaan eten in één van de restaurants in hotel Belarus. We hebben Gianna ook uitgenodigd, want ze had Nele al gemist de voorbije dagen
Die avond hebben we dus ons beste Duits bovengehaald. Voor Nele uiteraard geen probleem
Zaterdag wou Nele ons de boekenmarkt laten zien in een grote sporthal. De atletiekpiste daarbinnen dateert hoe kan het ook anders uit de jaren stillekes. We hebben daar zon anderhalf uur rondgelopen, en Nele heeft haar collectie woordenboeken nog eens aangevuld. We konden daar ook nog kennismaken met 2 vrienden van Nele : Cedat (uit Turkije) en Igor (Wit-Russische student die al goed Nederlands praat). Toffe gasten! Daarna ging het richting groenten- en fruitmarkt. Dat is een immens grote overdekte markt, waar Nele haar verse groenten en fruit altijd gaat kopen. Ook de indoormarkt (ik ken de Russische naam natuurlijk niet meer), liet een enorme indruk op ons na. Nele trakteerde er ons op haar favoriete koeken. Lekker! Die namiddag moest Nele eveneens naar de les (jawel, op zaterdag !) van 16.00 tot 17.30. Maar eerst maakte ze ons wegwijs in een winkelcentrum, waar we parfum gekocht hebben voor weinig geld. We liepen winkel in, warenhuis uit en keken onze ogen uit ons hoofd! Want ook dit hadden we nog nooit eerder gezien
Je kan er werkelijk alles kopen, soms in piepkleine mini-winkeltjes (2m op 2m)! s Avonds gingen we eten in het restaurant CAFE SKIF dichtbij de universiteit. Een wat merkwaardige combinatie van middeleeuwse wandversieringen en videobeelden van popconcerten en modeshows. Het was iets duurder, best gezellig en het eten was er héél lekker! Dat mocht wel, want we waren onze laatste avond samen
De tijd ging snel
Zondag. Nog even genieten van het ontbijt, een wandeling door Minsk, het afscheid van Gianna in het studentenhuis, het middagmaal. Om twee uur was het tijd om de taxi te nemen richting luchthaven. Nele nam afscheid van ons aan het studentenhuis. Ik had het alweer niet gemakkelijk
Neles gewone dagtaak kon nu weer beginnen: studeren, eventueel nog een was gaan doen, eigen potje koken
Ons stond nog een lange terugreis te wachten
Rond acht uur s avonds landden we in Zaventem. We tellen nu af naar 22 december, want dan komt Nele terug.
De reis naar Wit-Rusland heeft een enorme indruk op ons gelaten. Niet alleen omwille van het grote verschil in levenswijze, cultuur, welvaart. Maar ook (en vooral) omdat we hebben gezien dat Nele het daar - ondanks de allesbehalve evidente omstandigheden - heel goed stelt, en het Russisch (en Duits
) elke dag beter beheerst. Zij beleeft daar de tijd van haar leven. We zijn echt fier op haar. Dat mag toch, niet ?
Peggy
09-11-2008 om 11:45
geschreven door Nele 
|
