Ik zit nu in een internetcafe in Minsk. Het is een qwerty-toetsenbord met ook nog Russische letters, dus typen gaat moeilijk. Maar bon, ik zal mijn best doen.
Ik ben maandag met wat vertraging aangekomen in Minsk. Er stonden 3 Wit-Russische meisjes die Nederlands studeren me (al een uur) op te wachten op de luchthaven. Een klein busje heeft ons afgezet aan het studentenhuis. In het begin was het een beetje een shock... Een kleine kamer met drie bedden, kasten en tafels. Het behangpapier dateert uit de jaren stillekes en de gordijnen moeten ook niet onderdoen. De verwarming werkt pas in oktober, dus het is er soms redelijk koud, maar tot hiertoe gaat het wel. Een matrasovertrek kennen ze hier blijkbaar niet, dat is gewoon een groot laken. De badkamer slaat alles... Het is typisch zo een oude vieze badkamer met een kraan die lekt en met bruine randen in het bad. De keuken lag er nog redelijk proper bij toen ik aankwam, maar dat stelt ook niet veel voor.
Ik lig op de kamer met Lore en een vriendelijk Turks meisje. Zij vertrekt wel donderdag al, en Lore binnen een goeie twee weken. Ik ben benieuwd wie er dan op mijn kamer komt liggen... Op mijn gang liggen er inderdaad veel buitenlandse studenten, maar het zijn allemaal Koreanen, dus dat is ook niet zo interessant. Ze zijn wel vriendelijk, maar ik ken er nog niemand van.
Ook al lijkt dit allemaal niet zo goed nieuws, het valt hier toch wel mee. Het is leefbaar, ik zal er niet van doodgaan.
Vandaag ben ik naar school gegaan. Ik moest mijn paspoort afgeven en ook wat geld en pasfoto`s voor allerlei papieren. Geen idee waarvoor dat dat allemaal dient, maar zo ben ik wel in orde met alles. Gelukkig kon die mevrouw ook wel redelijk goed Engels, want het is voor mij nog moeilijk om al goed en vlot Russisch te spreken. Het is dan ook drie maanden geleden...
Ik mocht ook al meteen een les bijwonen. Gewoon om te kijken of het niveau goed zo zijn voor mij. Het was wel een leuke groep. Enkele Koreanen (uiteraard), wat Turken en een Canadees. De docent was ook een heel lieve vrouw. Helaas moest ik toegeven dat het niveau misschien een beetje te laag was. Voor diegenen die er verstand van hebben, ze leerden (of herhaalden) nu de instrumentalis, en dat kennen we al lang. Ik vond wel dat die studenten veel vlotter spraken dan ik, maar ze zijn hier ook wel al langer. Morgen mag ik een gelijkaardige les bijwonen met drie studenten. Dat zou een hoger niveau zijn, ik ben benieuwd.
Mijn papieren met de vakken die ik in Gent nu mis, en die ik nu in Minsk zou moeten volgen, mocht ik ook afgeven. Dat is allemaal in het Nederlands, en ze gingen het vertalen en het eens uitzoeken voor mij. Ik hoop dat ik alle vakken hier kan volgen, maar ik vrees dat dat wel nog eens een probleem zou kunnen worden...
Ik denk dat ik nu het belangrijkste wel verteld heb. Heel veel groetjes vanuit Minsk!
Eerst even heel goed nieuws: Ik ben geslaagd voor mijn tweede bachelor Duits-Russisch!!!
Maar nu de reden waarom ik een blog aangemaakt heb: Maandag 22 september vertrek ik op uitwisseling naar Minsk, de hoofdstad van Wit-Rusland. Ik moet daar aan de linguïstische universiteit de lessen volgen die ik hier in het eerste semester op HoGent zal missen. Ik blijf daar tot 22 december. Precies drie maanden dus. Langer kan ik niet blijven, want mijn visum is maar drie maanden geldig.
Ik vertrek helemaal alleen, maar ik hoop dat ik daar snel mensen leer kennen. Ik verblijf in een studentenhuis. Normaal gezien zijn er enkel kamers voor twee - drie personen, dus het wordt nog een verrassing bij wie ik op de kamer terechtkom. En normaal gezien liggen alle buitenlandse studenten op dezelfde gang, dus dat is ook wel leuk.
Ik zal er de eerste weken zeker niet de enige Vlaming zijn, want er is een meisje van mijn school dat daar haar stage doet. Haar naam is Lore en zij verblijft ook in het studentenhuis. Het is ook haar eerste keer dat ze naar Minsk gaat, dus we kunnen samen een beetje sukkelen in het begin. Ik ken haar niet, maar als je dezelfde taal spreekt, is dat toch al een obstakel minder om elkaar te leren kennen... Zij blijft natuurlijk geen drie maanden, een stage duurt maar enkele weken.
Ik heb ook al veel informatie gekregen van een meisje dat twee jaar geleden ook op uitwisseling naar Minsk geweest is. Zij heet Evelien en komt zaterdag terug van Minsk. Ze heeft daar nu ook haar stage gedaan. Waarschijnlijk spreek ik zondag eens met haar af voor nog wat praktische informatie.
Waarom zeg ik dat allemaal? Omdat ik waarschijnlijk de naam Lore nog zal gebruiken op mijn blog, en zo weten jullie meteen wie dat is. En omdat ik aan mensen als Evelien wel heel veel heb. Minsk is niet de jungle of de Sahara, je kunt er veel kopen, maar het is er toch anders dan hier. Ik moet eigenlijk helemaal alleen verhuizen voor drie maanden naar een wereld die ik niet ken, dus als ik al een beetje informatie op voorhand heb, is dat wel al een geruststelling.
Ik zal proberen hier elk weekend een spannend verhaal te plaatsen, maar ik kan dat niet beloven. Ik weet niet hoe het daar juist zit met internet, en ik weet niet of ik veel vrije tijd zal hebben of niet. Ik weet ook niet of ik daar zo veel zal meemaken dat mijn blogs altijd interessant blijven. Ik weet eigenlijk nog niet zo veel. Ik zal het daar allemaal moeten ontdekken.
Jullie mogen me altijd mailen, of een reactie plaatsen op mijn blog of in het gastenboek. Je kunt me ook sms'en op mijn gewone gsm-nummer, maar ik zal terugsturen met een ander nummer. Ik koop in Minsk namelijk een Wit-Russische simkaart...
