|
Hallo daar in het verre België!
(Dit bericht heb ik op mijn laptop al op voorhand getypt, zodat ik geen uur hoef te sukkelen met het qwerty-toetsenbord om uiteindelijk maar half zo veel te kunnen vertellen.)
Woensdag moest ik dus naar een Russische les met een hoger niveau. Ik was het enige meisje in de klas, de rest waren (alweer) Koreanen, Turken, een Noor. (Die Noor spreekt Noors, Russisch, Frans, Duits, Italiaans en Engels, en hij kan ook Nederlandse teksten begrijpen...) De les was redelijk moeilijk. Het niveau was hoger dan ik verwacht had. Ik kreeg meteen al boeken met oefeningen en teksten. En ook al wat huiswerk. Nu is dat goed te doen omdat ik nog maar één vak heb, maar als iedereen zo veel huiswerk zal geven, zal het wel lastig worden. Nu heb ik nog veel vrije tijd, maar dat zal wel gauw veranderen.
Het was ook heel mooi weer hier in Minsk. Ik weet niet hoeveel graden, maar ik weet wel dat ik geen kou gehad heb en dat de zon de hele dag scheen. Dus ik ben in de namiddag met Lore en Zuhal (mijn Turks kamergenootje) even de stad gaan verkennen. Zuhal had het meeste wel al gezien, maar ze wilde nog wat fotos nemen. Voor mij en Lore was het allemaal nieuw. Zo langs het water wandelen is echt zalig. Het is er zo rustig en toch zit je in het centrum van de stad.
We hebben ook de McDonalds ontdekt. Ik heb me daar een hamburger gekocht om meteen op te eten, en een slaatje met kip, om die avond op te eten. Slim van mij he. J
Vandaag (donderdag) moest ik weer naar de les. Het viel goed mee, ik leer altijd wat bij, en ik herhaal ook sommige dingen. We hadden o.a. een tekst over trouwen, en dat hebben we in Gent al uitvoerig besproken, maar dat geeft niet. Ik ben nog eens gaan informeren of ze al wat vakken voor mij uitgezocht hadden, maar de mevrouw die dat zou doen is nu ziek. Ik vind het niet zo erg dat ik deze week nog maar weinig les heb, dan heb ik meer tijd om Minsk te verkennen en mijn draai hier wat te vinden.
Zuhal is vanmorgen naar huis vertrokken. Voorlopig ligt er nog geen nieuw meisje bij ons op de kamer, dus nu praten Lore en ik altijd Nederlands, foei foei...
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de reacties op de blog en de mailtjes! Maar ik kan ze echt niet allemaal beantwoorden. Als je een heel prangende vraag hebt, mag je me altijd sms`en op mijn gewoon nummer.
Nog een beetje cultuurverschillen met België als toetje:
Het viel mij op hoeveel gelovige mensen er hier zijn. De vrouwen doen een sjaaltje op hun hoofd als ze de kerk binnengaan. Ik weet niet of dat hier de algemene regel is, of meer een persoonlijke keuze. Binnen in de kerk bidden de mensen, en kussen ze een beeld of een schilderij. Er branden ook veel kaarsjes. Ook op straat zie je de baboesjka`s vaak met een sjaaltje op hun hoofd rondlopen eigenlijk.
Er zijn hier geen wc-papierhouders. Dus als we naar het toilet moeten, nemen we altijd onze rol wc-papier mee. (We delen het toilet met drie Koreaanse meisjes.) En het is ook niet echt proper om je wc-rol daar ergens op de grond te zetten. Lore zei ook dat er op de universiteit in de toiletten geen wc-papier is
Dus altijd zakdoekjes meenemen. J
Op de bus en de tram moet je altijd de oudere mensen laten zitten. Bij ons is dat ook moreel verplicht, maar we doen het niet altijd. Hier moet dat wel. Er zit ook bijna altijd een controleur op de tram of bus, en dat is een heel groot verschil met in Gent
Het water van de kraan is hier niet drinkbaar, maar wel als je het eerst kookt.
Alle stereotypen over Russen of Wit-Russen kloppen. De mannen zijn niet mooi, maar hebben wel altijd de mooiste vrouwen. De vrouwen zijn mager en dragen veel make-up. Als je hier geen naaldhakken draagt, val je uit de toon.
Minsk is een heel propere stad. Je ziet nergens papiertjes rondslingeren. Dat zou te danken zijn aan het beleid van de president hier.
Het was Lore opgevallen dat hier weinig mensen roken. Ik heb er nog niet op gelet, maar het kan wel kloppen.
Nog een probleem voor ons is het geld. Wit-Russische roebels zijn een ramp. Ze kennen hier geen munten, dus zelfs voor de kleinste bedragen heb je briefjes nodig. Op de duur had ik zo veel kleine briefjes dat ik mijn portefeuille niet meer dicht kreeg. En het omrekenen is ook niet gemakkelijk. Je moet delen door 3000 om het bedrag in euro te weten. Om een idee te geven: het grootste briefje dat ik al gezien heb is 50 000 roebel, en het kleinste 10
Bijna alles is hier goedkoop, maar ik kan niet meteen voorbeelden geven, want ik ben altijd te lui om het bedrag in euro te berekenen.
Minsk lijkt me geen arme stad, maar als je mensen ziet bedelen om geld, zijn het altijd oude vrouwen. Ofwel proberen ze dingen te verkopen, kousen bijvoorbeeld. Ik veronderstel dat de pensioenen hier niet zo goed geregeld zijn
Je ziet hier ook mensen van de politie in een uniform dat doet denken aan de oorlog (vind ik persoonlijk). Ze dragen ook een grote pet, wel grappig eigenlijk. Ook op de luchthaven droegen de mannen die daar werkten een lelijk groen kostuum.
Zo, dat was het zo een beetje. Allemaal duimen dat het altijd zo goed weer blijft in Minsk!
Daaaaag!
Nele
25-09-2008 om 15:55
geschreven door Nele 
|
