Heeej!!

Ik wil nog even kort iets vertellen over de paar dagen voordat mijn ouders en Tim hier waren, maar ik herinner het me eigenlijk allemaal niet meer zo goed. Je ziet wat ervan komt als je zo eens een tijdje geen blog bijhoudt he… Ik heb donderdag op de universiteit kennis gemaakt met een Wit-Russisch meisje. De universiteit had iemand voor mij gezocht die me kan helpen als ik een probleem heb of met een vraag zit. Ik had daar niet om gevraagd, maar ze hebben dat (na een maand…) blijkbaar spontaan gedaan. Het is een heel vriendelijk meisje. Haar naam is Ira en ze is juist Duits beginnen studeren. Op school heb ik maar kort met haar gesproken, maar we hebben zaterdag na mijn les nog eens afgesproken. We hebben dan wat gewandeld in Minsk en we hebben in de McDonald’s gegeten! Zij heeft me ook uitgelegd hoe ik (heel goedkoop!) naar de luchthaven kon geraken met zo’n typisch minibusje. Dus dat was ook weer een probleem minder. Het is heel gemakkelijk bereikbaar, maar je moet het wel weten natuurlijk.

Zondag organiseerde de universiteit een uitstap naar Grodno of naar Polotsk. Het was volledig gratis, en je mocht zelf kiezen waar je naartoe wilde. Ik ben naar Polotsk gegaan. Ik vond het niet zo speciaal leuk, want ik kende maar weinig mensen die ook naar Polotsk gingen. Gianna en de Turken van in het studentenhuis gingen naar Polotsk, maar ik was op de dag dat je je keuze moest doorgeven niet in de les Russisch (waarschijnlijk in de les Duits), dus ik had geen keuze meer. Maar ik zou Grodno toch al bezoeken samen met mijn ouders en Tim, dus nu kon ik het allebei zien. Het was niet speciaal leuk omdat we heel lang op de bus moesten zitten, omdat ik de mensen niet zo goed kende (veel Chinezen o.a.) en het was heel koud in Polotsk. Ik heb wel een klein twaalfde-eeuws kerkje gezien dat vanbinnen heel mooi beschilderd was. Om binnen te mogen moesten de meisjes iets op hun hoofd doen (gelukkig had ik mijn muts mee), en een rok dragen. Ik had natuurlijk geen rok aan, maar je kon daar gratis een prachtige (!) doek kiezen en rond je middel binden. Binnen in het kerkje mocht je natuurlijk ook geen foto’s nemen, dus ik kan jullie niet tonen hoe het eruitzag. Ik zou zeggen: kom zelf eens kijken! We hebben ook in een concertzaal naar een orgelorkest geluisterd, en onder die zaal waren er nog overblijfselen te zien van een heel oude kerk. Maar zo indrukwekkend was dat nu ook weer niet.

En zo werd het al gauw dinsdag en kwamen mijn ouders en Tim aan… Na de les heb ik nog snel op mijn kamer een beetje eten bijeen gescharreld en opgegeten, en daarna heb ik de bus genomen richting Moskovski avtovakzal. Dat is een station waar veel bussen, minibusjes en taxi’s zich verzamelen. Daar heb ik een ticket gekocht en ben ik in een minibusje gestapt richting luchthaven. Ik was er natuurlijk een uur te vroeg, dus heb ik daar nog een beetje lopen ijsberen, want er was daar niet echt iets te beleven. Ik vond het heel leuk om mijn ouders en Tim weer te zien! We hadden geluk dat er net een minibusje terugkeerde naar Maskovski avtovakzal. Van daaruit hebben we een taxi genomen richting mijn studentenhuis. Het was niet te geloven wat mijn ouders allemaal hadden meegebracht voor mij! Ongelooflijk veel minute-soepjes, voor elke dag twee denk ik. Hier kun je dat ook wel kopen, maar bijlange niet zo lekkere als bij ons. Ook nog heel wat kleren en heerlijke Belgische chocolade van Côte d’Or! En natuurlijk Ice Tea! M’n lievelingsdrank die ze bijna nergens in het buitenland verkopen… Als je hier zit dan besef je pas hoe goed onze Belgische producten eigenlijk wel zijn! En ook een volledig klein valiesje vol met sinterklaasgerief! Oh ja, dat weten jullie nog niet. De docente Nederlands wil een sinterklaasfeest organiseren zoals ze dat vaak doen op school in België. Bij ons is Sinterklaas voor kindjes één van de hoogtepunten van het jaar, maar hier kennen ze dat niet (in Spanje en in Zwitserland trouwens ook niet, ik heb het even nagevraagd…). Dus ik had mijn ouders gevraagd om wat typische sinterklaasdingen mee te brengen, zoals Nederlandstalige sinterklaasliedjes en speculaas (kennen ze hier ook niet). Maar ze hadden veeeel meer mee: chocolade, marsepein, een leesboekje, zwarte schmink, een verkleedpak van zwarte Piet, letterkoekjes, “mariabeeldjessnoep”, chocolaatjes in de vorm van een euro, een video met een sinterklaasmusical waarin mijn broer meespeelt op een schoolfeest, speciaal briefpapier om een brief te schrijven aan Sinterklaas, een enorm grote kartonnen zak waarop Sinterklaas en zwarte Piet en het paard getekend staan … Die zak staat nu dicht bij de deur op mijn kamer en iedereen die binnenkomt vindt hem heel leuk! Ik had de docente Nederlands nog gevraagd of ze nog iets nodig had uit België dat mijn ouders konden meebrengen voor haar, en ze zei dat oude Nederlandstalige boeken die we niet meer nodig hebben altijd welkom zijn. Ik geef dat netjes door aan het thuisfront, en mijn ouders brengen een stuk of 15 boeken mee. (!) Vier oude boeken van ons, en mijn oom heeft nog een hoop nieuwe jeugdboeken meegegeven uit de KBC. Heel erg bedankt in naam van de docente Nederlands en de studenten hier! Ze zei dat ze er geen woorden voor kon vinden om mij te bedanken en dat nog nooit iemand zo veel gegeven heeft…

Mijn mama was een beetje geschrokken van de kamer, zoals ik bij mijn eerste indruk, maar het is hier helemaal niet zo erg hoor. Eigenlijk hebben we het hier heel goed. Gianna en ik liggen maar met twee op de kamer. De meeste Wit-Russen liggen hier met vier op zo’n kamertje! En dat studentenhuis kost hier (voor ons toch) belachelijk weinig, dus de prijs-kwaliteitverhouding is wel in orde! Het schijnt dat er nog slechtere studentenhuizen zijn in Minsk, met gemeenschappelijke douches zoals in een sporthal… Ik ben dus heel blij met mijn kamer hier in dit studentenhuis!

Mama overdrijft blijkbaar ook graag wat mijn kennis van het Russisch betreft… Ik kan me in het dagelijks leven wel verstaanbaar maken natuurlijk. Ik gebruik hier ook veel dezelfde woorden en zinnen, dus na een tijdje gaat dat wel vlot. Ik moet hier bijvoorbeeld heel vaak uitleggen hoe het komt dat ik hier ook Duitse vakken volg, dus ik ken dat ondertussen al van buiten hoe ik dat kan expliqueren. Of over de verschillende talen in België, en het verschil tussen Nederlands, Vlaams en Hollands krijg ik ook vaak vragen. En de thema’s zoals transport en eten en al die dagdagelijkse dingen lukken ook wel goed. Maar ik kan natuurlijk nog héél veel bijleren, en dat wil ik ook heel graag.

Ik vond het een heel leuke tijd toen mijn ouders en Tim hier waren, maar wel heel druk natuurlijk. Vijf dagen is kort als je wat van Wit-Rusland wilt zien. De steden Mir en Nesvizh vond ik heel mooi, Grodno ook, maar die laatste vind ik wat overroepen.

Het was voor mij zelf ook de eerste keer dat ik de bibliotheek vanbinnen gezien heb, en ook het moderne shoppingcenter onder de grond had ik nog nooit gezien. Die bibliotheek is echt indrukwekkend en heel modern. Een heel wiskundig gebouw volgens Tim. En het shoppingcenter was ook een grote ontdekking voor mij! Je stapt als het ware Europa binnen als je daar de deuren open doet. Daar hebben ze winkels zoals bij ons. Ik ben er later (toen mijn ouders al weg waren) nog eens naartoe geweest en heb daar twee mooie t-shirtjes gekocht in een winkel die een beetje te vergelijken is met Vero Moda.

De rest van de dagen heeft mijn mama al goed uitgelegd in haar verslag… Op zondagnamiddag zijn ze dus vertrokken naar huis, na een korte maar toch interessante reis. De dagen daarna had ik het heel druk. Weer les, weer veel huiswerk, inkopen doen… Gelukkig was het hier vrijdag 7 november een feestdag en hadden we een dagje vrij. Ze herdenken hier dan de Oktoberrevolutie. Volgens de oude kalender vond die revolutie plaats op 25 oktober 1917. Maar volgens de huidige kalender is dat op 7 november, twee weken later dus. Zo komt het ook dat ze hier Kerstmis vieren op 7 januari in plaats van op 25 december… Vrijdag heb ik dus lang kunnen slapen en heb ik twee keer niets gedaan, net als zaterdag, heerlijk! Zondag heb ik nog wat inkopen gedaan en ’s avonds ben ik met Gianna, haar leerkracht Russisch van vier jaar geleden (Sergei)  en nog twee Zwitsers naar een soort concertfuif gegaan. Die leerkracht Russisch spreekt ook heel goed Duits, en hij wist dat er enkele dagen geleden nog twee Zwitsers aangekomen waren in Minsk. Zij spreken nog bijna geen woord Russisch, maar zijn dus hier om het te leren. Hij wilde Gianna aan hen voorstellen en dat concertje was een goede gelegenheid volgens hem. Dus die avond heb ik mijn beste Duits nog eens moeten bovenhalen, dat soms al redelijk ver weg zit. Het zijn wel vriendelijke jongens, maar ook niet de plezantste die ik hier al tegengekomen ben. Op dat fuifje waren er toevallig ook nog enkele buitenlanders die we kenden van op school en in het studentenhuis, dus dat was wel leuk. In het begin was de muziek niet zo goed, maar naar het einde toe (rond 11 uur) was het wel heel goed, toen speelde er een groep uit Zweden geloof ik. Om 11 uur stipt gingen de lichten aan in het zaaltje en moest iedereen buiten, dat is hier blijkbaar normaal. Maar zo waren we dus wel nog goed op tijd terug in het studentenhuis.

De volgende dagen (deze week dus) verliepen zoals gewoonlijk, dus redelijk druk. Woensdag ben ik met Gianna nog eens naar de wasserij geweest en daarna zijn we nog een lekkere pizza gaan eten.

Dat was het zo’n beetje denk ik.

Groetjes!

Nele

12-11-2008 om 20:27 geschreven door Nele