|
Привет!
Ik zit nu in hotel Belarus. Hier beneden in de lobby kun je draadloos internet gebruiken. Wel tegen betaling uiteraard, maar het is hier toch beter dan in de internetkelder. Nu kan ik met mijn eigen laptop op internet, en zit ik in een comfortabele zetel. Hotel Belarus is maar twee minuutjes wandelen van het studentenhuis. Ik heb weer heel veel te vertellen, dus neem gerust de tijd om dit te lezen
Vrijdag ben ik naar een reisbureau geweest hier in Minsk. Mijn ouders en Tim komen me eind oktober eens bezoeken, dus ik moet voor hen een hotel en eventueel een uitstap naar de stad Brest regelen. Ik ga dan uiteraard mee met hen. Het was wel een beetje moeilijk om alles in het Russisch te vragen en uit te leggen, maar ze hebben me toch begrepen, en dat is het voornaamste. Ik moest maandag dan nog eens teruggaan, en dan hebben ze gezegd dat ze me dinsdagavond een mail zouden sturen met concrete informatie en prijzen. Dus ik ging dinsdagavond nog eens naar de internetkelder om mijn mails te checken, maar ik had geen mail van het reisbureau. Ze zijn wel vriendelijk hoor, die Wit-Russen, maar je moet er altijd zo lang op wachten. Op school is het net hetzelfde. Het kan toch niet zo moeilijk zijn om vakken te vinden die ik kan volgen!? Maar ze zeggen altijd dat ik morgen eens moet terugkomen, of over twee dagen. Ik vind dat wel vervelend, want in Gent zijn de lessen al lang begonnen. Ze hebben me nu gezegd dat het maandag in orde komt, en ik hoop echt dat ze het menen. Ik moet voor 17 oktober de vakken die ik hier volg doorsturen naar mijn school in Gent, dus ze mogen zich wel een beetje beginnen haasten. Ik had al gedacht om zelf eens naar de vakgroep Duits te gaan en het daar eens te vragen, maar dan is het precies alsof ik zo ongeduldig ben en achter hun rug het zelf ga regelen. Als ze maandag nog van niets weten, ga ik dat wel doen. Maar voor de algemene vakken weet ik niet waar ik kan naartoe gaan
Zaterdag ben ik weer naar de boekenmarkt geweest. Ik denk dat ik daar nog veel naartoe zal gaan. Ze hebben daar echt veel leuke dingen. Ik heb een cd gekocht met 200 Russische hits, en ook wat Russische tijdschriften. Ik durf nog niet goed een Russische roman kopen, ik weet niet of ik daar al klaar voor ben. Ik zou het wel eens willen proberen, maar dan moet het wel een gemakkelijk boek zijn, want ik haat het als ik bij elke bladzijde tien keer mijn woordenboek nodig heb. Later misschien
s Avonds kwam er een jongen uit Cyprus op mijn kamer en hij vroeg of ik hem wat kon helpen om Russisch te leren. Dat wilde ik natuurlijk wel, ik had toch niets speciaals te doen. Hij wilde vooral oefenen om Russisch te praten, dus stelde ik hem wat vragen, maar hij kent totaal niet goed Russisch. Hij had nog veel moeite om eenvoudige woorden te lezen en te schrijven. En toch wilde hij al Russisch praten en Russische films kijken enzovoort
Het is echt vermoeiend om zo iemand te helpen, en Russisch praat je niet na een maand. De werkwoorden en naamvallen zijn te complex om zelf al zinnen te kunnen maken. Het werd na een tijdje echt vervelend dat hij zo graag Russisch wilde praten, terwijl hij het niet kon. Hij zei ook tegen mij dat ik Russisch moest praten tegen hem in plaats van Engels, maar hij snapt er niets van als ik Russisch praat
Dus hebben Lore en ik hem duidelijk gemaakt dat hij een beetje geduld moet hebben, en dat het daarna wel beter zal gaan om te praten. Het is een beetje een rare jongen, niet iemand waar ik goed mee zou kunnen overeenkomen.
Zondag ben ik weer naar комаровский рынок geweest om wat fruit en groenten te kopen. Ja hoor, de winkels zijn hier op zondag open, maar niet allemaal op maandag
Ik ben ook nog eens naar de winkel geweest waar ik mijn parfum gekocht had, met al die kleine kraampjes. Die winkel heet Импульс (Impuls) trouwens. En ik heb ontdekt dat dat gebouw drie verdiepingen heeft. De tweede en derde verdieping is een beetje het paradijs voor vrouwen: allemaal kleine winkeltjes met kleren, schoenen en handtassen! Ik heb een zwarte gilet gekocht en een handtas. De schoenen zijn hier meestal niet zo mooi, maar met een beetje zoeken kun je er wel mooie vinden. De kleren zijn hier helaas niet veel goedkoper dan bij ons. Ik ga zeker nog eens terug naar die winkel!
Maandag ben ik eens met Lore mee geweest naar de les. Zij doet hier haar stage, ze geeft les Nederlands aan studenten die hier Nederlands studeren. De docente had gevraagd of ik eventueel af en toe eens naar zon les kan komen als Lore weg is. Gewoon om een beetje te helpen, en om wat dingen uit te leggen die de docente ook niet weet. Ik wil dat wel graag doen, ik vind dat heel interessant. Maar aangezien ik nog geen volledig lessenrooster heb, kon ik nog niets beloven. Maar waarschijnlijk zal ik wel nog ergens een gaatje vinden om dat te doen. In die lessen besef je eigenlijk pas hoe moeilijk en onlogisch Nederlands kan zijn. Hoe leg je uit dat het werkwoord het begeven niet transitief is? Bijvoorbeeld: Door de overstroming hebben de muren het begeven. En constructies als heeft weten te redden, wie heeft dat in godsnaam uitgevonden? Je kunt toch even goed zeggen: het is hem gelukt om iets te redden.
Ondertussen zit Gianna (mijn Zwitsers kamergenootje, vorige keer had ik haar naam verkeerd geschreven) ook bij mij in de les Russisch. Er is ook een Hollander bij gekomen. Hij is wel al 37, maar hij ziet er bijlange niet zo oud uit. Hij woont hier nu bij zijn Wit-Russische vriendin, en wil hier misschien altijd blijven wonen. Ik ben nu niet meer het enige meisje in de les, maar wel de allerjongste. Er zijn nog twee Turken die 30 en 34 zijn, en de rest is ook allemaal ouder dan ik. In onze klas zitten nu mensen uit deze landen: Korea, Turkije, Noorwegen, Zwitserland, Nederland, België, en misschien een Spaans meisje, en misschien nog een Italiaan.
Dinsdag ben ik met Lore en Gianna naar een grote markt geweest die een beetje buiten het centrum gelegen is. Daar kun je echt heel veel kopen, van eten tot elektrische apparaten en kleren. Ik vind het wel iets hebben, zo al die kleine winkeltjes en kraampjes hier. Ik zou er fotos willen van nemen, maar er komen hier echt weinig toeristen, en misschien vinden de mensen het hier raar als je hun kraampjes of winkeltjes fotografeert
In België doet dat ook niemand.
Ik heb Gianna ondertussen al horen telefoneren in het Schweizerdeutsch (Zwitsers). Dat is echt heel grappig, en ik dacht dat de docenten op school overdreven als ze ons vertelden dat je dat heel moeilijk kan begrijpen, maar ik moet toegeven dat ze gelijk hebben. Hier en daar kon ik wel eens een woord opvangen en begrijpen, maar zelfs de cijfers klinken anders dan in het Duits. Gianna heeft me even uitgelegd hoe het eigenlijk werkt. Ik vind dat heel interessant, maar misschien zijn er mensen die niks hebben aan de uitleg die ik nu ga geven
Schweizerdeutsch heeft een beetje een andere grammatica als het Duits. Je kunt in het Schweizerdeutsch niet ik was zeggen, alleen ik ben geweest. Er is ook geen toekomende tijd. Ze zeggen gewoon morgen ga ik naar school in plaats van morgen zal ik naar school gaan. Maar in het Nederlands en in het Duits kun je meestal ook gewoon de tegenwoordige tijd gebruiken voor de toekomst. De mensen in Zwitserland spreken Schweizerdeutsch als moedertaal. Maar eigenlijk is het geen echte taal, want er bestaat geen schrijftaal. Alle boeken, kranten, teksten
worden in het Duits geschreven. Er bestaan dus ook geen grammaticaregels of spellingsregels. Als de mensen iets in het Schweizerdeutsch willen schrijven (bijvoorbeeld in een sms), dan schrijven ze de woorden gewoon zoals ze uitgesproken worden. Als ouders kun kinderen een verhaaltje willen voorlezen, dan vertalen ze de Duitse tekst naar het Schweizerdeutsch terwijl ze lezen. De kinderen leren pas op school Duits en hebben in het begin moeite met de sterke werkwoorden in de verleden tijd, omdat dat in het Schweizerdeutsch niet bestaat. Begrijpen jullie wat ik bedoel? In het Nederlands bestaat dat ook: meten, mat ; laten, liet ; dwingen, dwong
Maar al gauw wordt Duits hun tweede moedertaal, want het onderwijs is in het Duits, en alles wat ze lezen of horen op tv is in het Duits. Er bestaan bovendien ook nog eens veel dialecten van het Schweizerdeutsch, dus het is echt moeilijk om het als een echte taal te erkennen. Gianna denkt dat het Schweizerdeutsch nooit een echte taal zal worden, daarvoor is het al te laat. Tot zover mijn boeiende uitleg. J
Donderdagavond was het de laatste avond van Lore hier in Minsk. Ik heb samen met haar en Gianna пельмени (pelmeni) gemaakt. Dat is een soort pasta met daarin een soort gehaktbol. Niet slecht, maar ook niet heel lekker vind ik. We hebben toen ook een Spaans meisje leren kennen die hier Russisch studeert, maar ook Spaanse les geeft aan de universiteit. Misschien komt ze ook bij ons in de klas zitten. Ze heeft al eens een jaar in Moskou les gegeven, en het is nu haar tweede jaar in Minsk. En het is heel raar, maar ik spreek toch beter Russisch dan zij. Je zou verwachten dat zij al heel goed Russisch kan spreken, maar het is niet zo. Dat meisje zat die avond bij ons op de kamer. Daarna waren we nog uitgenodigd bij Turken op de kamer. Er zitten hier echt veel Turken, en bijna allemaal jongens. Ik vind dat de Turken hier nog het vriendelijkst van alle buitenlanders zijn. Hun kamer lag er kraaknet bij, nergens rommel en hun bedden waren perfect opgemaakt. Daar kunnen wij nog iets van leren
Ze hadden blijkbaar ook een groot tapijt gekocht voor in hun kamer, en we mochten er niet op met onze schoenen of pantoffels. Dus onze schoenen moesten aan de deur blijven staan. Dat was wel eventjes raar, dat zijn wij totaal niet gewoon. Er was maar één van de vijf die een beetje Russisch sprak. Hij had nog maar vier maanden Russisch gestudeerd, maar toch kon hij zich al goed verstaanbaar maken en moest hij al tolk spelen voor de andere Turken. Het was best wel gezellig. Ze hebben zelfs eventjes een Turkse dans gedaan. Maar daarna was het tijd voor de laatste nacht van Lore.
Vrijdagnamiddag kwam er ons ineens een mevrouw halen om naar een bijeenkomst te gaan met allemaal buitenlandse studenten hier in het studentenhuis. Dus wij dachten, oh leuk, misschien organiseren ze iets voor ons om elkaar te leren kennen. Maar dat was het helemaal niet. Aan een tafel zaten er twee mannen van de politie, een oudere mevrouw, en nog een man. Toen we binnenkwamen waren de mannen van de politie hun uitleg al aan het doen. Het ging vooral over de regels in het studentenhuis. Voor ons is het vanzelfsprekend dat je het kot hier niet mag afbreken, wij hebben niet echt regels nodig. Maar hier gebeurt dat veel officiëler. Ze maakten ook duidelijk dat je niet zomaar in Wit-Rusland mag blijven zonder visum en registratie. Maar het ergste en tegelijk ook het lachwekkendste was dat ze zeiden dat ze je konden in de gevangenis steken of het land uitzetten als je je hier niet aan de wetten en regels houdt
Vrijdagavond is Lore met de trein naar huis vertrokken. Een Turk uit mijn klas was toen jarig, en heeft de klas uitgenodigd om iets te gaan drinken in een café. Zijn naam is Bulent en ik denk dat hij 34 of 35 is geworden. We hebben zijn Wit-Russische vriendin nu ook eens gezien, en het is echt een heel mooi en vriendelijk meisje. De Hollander uit mijn klas was er ook met zijn Wit-Russische vriendin. Zij is niet speciaal mooi, maar ze is ook al wat ouder en ze ziet er wel heel lief uit. Ze studeert ook een beetje Nederlands nu. Het was heel gezellig. En hoewel we allemaal Engels kennen, spreken we toch altijd Russisch. En ik vind dat het al heel goed begint te lukken om gesprekken te hebben in het Russisch. Er was ook een Turk die ik niet ken, en hij heeft een Wit-Russische vriendin die vijf jaar in Turkije heeft gewoond en zichzelf Turks heeft aangeleerd. Ook een heel vriendelijk meisje. Ook de Noor uit mijn klas (Viktor) was er, en nog een Turk die ook hier in het studentenhuis woont (Shahin). Helaas sluiten de deuren van het studentenhuis hier al om 12 uur en kon ik niet lang blijven
Zaterdagavond geeft Viktor in zijn appartement een feestje voor Bulent. Dat kan ook nog leuk worden! En zondag zouden we met de klas op excursie willen gaan naar een mooi natuurgebied in Wit-Rusland. Je zou er in de winter ook kunnen skiën. Ik ben benieuwd
Пока!
Nele
11-10-2008 om 15:21
geschreven door Nele 
|
