6x3 minuten hoge weerstand, 40-60 rpm, rec. 2 minuten los
176
11.6
25km/u
20 minuten souplesse
149
13.4
40km/u
Totaal: 68 minuten
/
38.5
34km/u
Opmerking: Vandaag wou en moest ik trainen, eerst wat leren en daarna weer meer kracht bijkrijgen. Nochtans voelde ik me vandaag niet superfit. Ondanks de onfitheid ging het toch weer beter dan de vorige keren. Bij de eerste oefening heb ik 300 meter meer gereden dan zondag en ben ik een 1km/u gestegen. Bij de tweeoverige oefeningen komt er 100 meter bij. In totaal is dat dus 500 meter dat ik meer gereden. Dit zijn allemaal positieve cijfers en dit draagt bij voor mijn gemoedstoestand. Ik blijf weer meer en meer zin krijgen en het zal niet stoppen. Fietsen, dat is en blijft een passie.
6x3 minuten hoge weerstand, 40-60 rpm, rec. 2 minuten los
176
11.5
25km/u
20 minuten souplesse
149
13.3
40km/u
Totaal: 68 minuten
/
38
34km/u
Opmerking: Mooi weer, mooie dag, mooie koers, goede training. Meer heb ik niet te zeggen, of toch? Deze ochtend was ik goed wakker en zag ik het zitten om te trainen. Maar eerst was er nog schoolwerk en snel volgde de mooie koers Gent-Wevelgem. Die heb ik dus eerst uitgekeken, maar tijdens de koers lag ik toch zeer goed in de zetel. En plots kreeg ik dan mijn klop. Maar dankzij de coureurs op tv heb ik ervoor gezorgd om weer wakker te worden. Koude waslap op het gezicht, een kom muesli, een banaan en een glas melk en een uurtje nadien bevond ik me op de 'fiets'. En daar vertrok ik stilstaand voor een krachttraining. Deze komt uit de trainingschema die ik voor mijn bezinking volgde. Ik dacht eerst dat er moeilijkheden gingen zijn maar alles vlotte mooi op elkaar. Ik had me toch voorgenomen om op gevoel te rijden en niks te forceren. Maar dit was niet nodig. Beter nog, het ging veel beter dan voor mijn bezinking. Daardoor kijk ik met een gelukkig evoel terug op de trainingen en heb ik weer alle zin om ervoor te gaan. Ik heb het me misschien in maart wat laten afweten, maar nu komt april en mei. Deze maanden worden maanden van koers. De lente die in het land is en (hopelijk) zorgt voor mooi weer zal een extraatje zijn voor de tainingen. Deze keer staat sport weer nummer één en school mag even in het wiel van de sport rijden. Als je weet wat ik bedoel!
Opmerking: Na dinsdag heb ik het me zowat heel de week laten afweten om te trainen. Nu ik geen fiets had leek de kans om de trainen weg te zijn, al wist ik dat het niet zo is. Maar goed, het ging al na Koolskamp niet goed. Daar heb ik namelijk ook een mentale tik gekregen. Ik heb blijkbaar dus toch meer moeite gehad om het te verwerken dan ik dacht. Vanaf vandaag zal dit weer beteren. Ik heb terug getraind, maar niet zo lang. Geen wonder! Deze ochtend hebben we gebadmintond en heb ik nog een potje gevoetbald met daarbij nog wat buikspieroefeningen en wat gewichtheffen. Zo heb ik dan nog wat tijd kunnen maken voor te oefenen voor een tijdrit die binnenkort in aantocht is. Echt geheel losrijden kon je het nu dus niet noemen want ik heb een redelijke inspanning gedaan.
Opmerking: Vandaag was het nogmaals alles geven, alhoewel ik dit misschien beter toch niet had gedaan. Mijn gemiddelde ligt erg lager dan de twee vorige trainingen, maar dit is voor en stuk erg logisch. Ik was niet volledig fit, maar moe, er was erg veel verkeer op de weg, ik had lichte rugpijn, krampen in mijn bil, en zo kan het rijtje van pijnlijke spieren verder gaan. Dorr de vermoeidheid was mijn oplettendheid erg slecht en ging ik soms lichtjes uit de bocht of kreeg ik paniekreacties wanneer ik mijn ogen opendeed en plots een tegenligger voor mij zag. Op de terugkeer naar huis, er moest nog 7 km gereden worden, werd even teveel en liet ik mijn moeder (die als volgwagen speelde) voor mij rijden. Na 1 à 2 km moesten we een bocht inslaan maar kwam er een auto mooi in de weg te staan waardoor onze auto bruut moest remmen en ik tegen de auto reed. Mijn onoplettendheid speelde hier dus ook parten en mijn stuur heb ik dus mooi laten plooien. Daarbij was er ook een deuk in de auto. Dit kon me niet heel veel schelen, tot ik de dame in de tegenliggende auto lachend voorbij ons zag wegrijden. Ik werd gewoon woest en ik had er geen zin meer in. Na een kleine vloekpartij heb ik dan maar mijn ketting terug goedgelegd en voor zover ik kon, terug naar huis gereden. Het was duidelijk dat de zin ver weg was. Op de fiets was ik nog wat aan het doorvloeken. Op naar de fietsenmaker!
Opmerking: Vandaag is het een vervolg van dinsdag. Nog eens alles geven en deze keer op een heuvlachtig parcours. Ik had het er lastiger mee, maar heb wel even goed gereden. Misschien wel beter, als je weet dat dinsdag mijn parcours vlak was. Ik heb ook twee onderdelen die hier niet opstaan gereden. Voor de harde training heb ik het parcours verkent omdat ze mij dit hebben aangeboden. Toen heb ik dus rustig gereden. Achter de training moest ik nog naar huis rijden, ik probeerde even snel te rijden maar heb me ook wat losgereden. Mijn warhoofd van deze week is nog altijd niet genezen. Ik ben nu mijn bril vergeten toen ik op de terugreis ging en ik had vandaag bijna geen gegevens meer omdat ikwas vergeten m mijn kilometers te meten. Maar uiteindelijk komt het weer in orde.
Deze week is het wel een erg bad week. Ik ben namelijk erg vermoeid en helemaal verward. Soms weet ik niet meer waar is sta of waar ik mee bezig ben. Er zijn al verscheidene mislukkingen gebeurt en ik weet niet hoe ik dit moet oplossen, deze situatie is ook wel eng. Het zorgt er trouwens voor dat mijn trainingen ook niet meer verlopen zoals het moet. Ik heb de krahcten niet meer om een training te beginnen. Nog een geluk dat ik elke da minstens 20 km rijd met de fiets. Deze week steeds op een hoog tempo omdat ik telkens te laat vertrek naar school. Ik hoop alleszins dat dit snel ten einde gaat en dat ik hoop dat ik, ondanks de situatie, niet alles ga afreageren op de personen die dit niet verdienen. Ik wil namelijk niet nog een mislukking en daarbij een vriendschap stuk. Ik ga nog even rusten en kijken als ik in het weekend eindelijk nog eens kan trainen. Let's hope for a better feeling. btw, Engels is mijn beste vak niet.
Opmerking: Na de wedsrtijd van dit weekend was ik even lichtgeraakt. Maar ik heb me snel herpakt en ben de tips die ik kreeg eens gaan gebruiken. Toen ik met de fiets thuiskwam van school, die 10 km van mijn huis ligt, ben ik meteen begonnen met een training. Ik wou het als een wedstrijd die bezig was, dus nemen we voortaan de auto als peleton. En daar ging ik dan... De bedoeling nu is van mijn snelheid en kracht op te bouwen. Ik weet maar al te goed dat ik niet lang zal meekunnen maar daarom noemen we trainen soms ook opbouwen van talent. In de eerste kolom vind je de effectieve training. Ik reed op de makkelijke wegen 40km/u of mee en op de moeilijke, degene met tegenwind, 35 km/u of minder. Net op de weg van de tegenwind zijn het enkel en alleen bochten. Daarin rijdt de auto ook erg traag waardoor dit parte speelde met mijn snelheid. Daarom dat het meestal naar 30km/u ging. Als we dit allemaal bekijken klopt mijn statistieken en mag ik tevreden terug kijken. De tweede kolom is het losrijden. Na een zware inspanning mag je niet zomaar stoppen.
Voor de koers: 11/3/'11 - Ik voel me goed in mijn vel, perfect voor de koers. Ik ben erg benieuwd hoe het zal verlopen, en als ik echt wel zou meekunnen. Maar toen ik ging slapen, liep het helemaal mis. Ik begon overmatig te zweten en kon van de natte niet meer slapen. Om 4uur ben ik dan maar opgestaan om een oplossing te zoeken. Ik heb me verfrist, een handdoek in mijn bed gelegd, mijn deken en mijn kussen omgedraaid en probeerde terug te slapen. Het was niet makkelijk want ik zat met de gedachten dat mijn bed nog steeds kletsnat was en dat ik mij goed moest verwarmen om geen ziekte op te lopen. Dat verwarmen zal niet in huis komen want het zweten zou nog erger worden. Ik vertrouwde dus op mijn eigen lichaam dat hij zich sterk kan houden. 12/3/'11 - Vandaag is het zo ver en ik voelde me erg slecht. Mijn keel was droog, heeft een onsteking opgelopen en ik was moe van het weinig slapen. De stressmeter ging lekker naar boven en ik probeerde alels, maar dan ook alles om me goed te voelen. Mijn ontbijt bestond uit pannenkoeken, banaan met platte kaas en 2 koppen rozenbottelthee. Na het ontbijt nam ik snel een keeltabletje want ik moest genezen!
Tijdens de koers: Toen we naar de start reden voelde ik me nog steeds niet optimaal, dat kon ook erg moeilijk. Ik heb in de auto dan ook even proberen slapen en mij gekalmeerd met wat muziek. Toen we aankwamen heb ik me snel klaargemaakt en ben ik met ploeggenoten het parcours gaan verkennen. Voor de start was ik even aan het dromen. Ik dacht aan de tijd van de recreanten. Wat ik daar uitstak om naar voor te komen, en mee te kunnen. Vlug dacht ik ook even aan de dag dat ik me uit het peleton probeerde te wringen tijdens de sprint en uiteindelijk derde werd, op het podium mocht staan en kon juichen dat ik iets voor elkaar kon krijgen. Dat waren mooie tijden, maar nu is heteen andere koers. Een koers van een veel groeter niveau. Een niveau dat 5km/u rapper gaat dan de recreanten. Ik zal mijn best moeten doen, ik zal alles moeten geven, er zal geen moment zijn om te rusten. Eén minuut voor de start kwam er een minuut stilte voor Japan. Een moment van respect voor de medemens. Al waren er mensen die niet zozeer begrepen. 3, 2, 1, START! En daar gingen we dan, na 10 minuten bezinning moest ik al mijn wienige krachten die ik had uitrollen. Nooit geweten hoe hard ik hier moest starten, ze vlogen gewoon vooruit. Toen we aan de eerste bocht kwamen zat ik nog mooi in het midden maar daarachter bevond ik me dan net nie aan de staart van het peleton. Ik trapte en trapte alsof mijn leven er vanaf ging en dan zoefden ze mij gewoon voorbij. Links, recht, links,... Naar elke kant dat ik keek zag ik wel één tegenstander voorbij mij fietsen. Of was dit wel fietsen? Tot ik plots in het midden van de eerste ronde al op de volledig laatste plaats stond en mijn tegenaanval moest beginnen tegen de achtervolgers van het peleton. Klinkt zielig, maar ik wist diep in mijn binnenste dat dit voor een alleerste koers erg normaal is. Op sommige momenten, vooral op de wegen die vlak waren en meewind aanboden begon ik een tijdritje te zetten. En steeds na deze meters zag ik de mij naderen naar de achtervolgers. Maar ze bleven weg van mij, steeds op het einde van mijn ooghoeken. En ik kon maar niet tot bij hen komen. Het was verschrikkelijk. Mijn verkoudheid zorgde ervoor dat mijn allereerste wedstrijd en hel werd. Een wedstrijd waar ik me zo naar verheugde werd pijnlijk moment. Toen de kopgroep mij te dicht naderde hebben ze mij gefinisht zodat ik moest stoppen. Een spijtige zaak, maar je bent niet altijd een talentvoor een eerste keer.
Na de koers: Ondanks mijn resultaat was iedereen razend enthousiast. Ze konden geen enkel negatief punt verzinnen. Maar ik wist wel dat het in hun binnenste veel negatieve gedachten waren over mij. Op na een hele tijd positieve commentaar kwam uiteindelijk toch punten die ze me vertelde en waar ik op moest letten. Ik knikte maar omdat ik even mijn gedachten op nul wou zetten om uit te rusten. Die verkoudheid deed me echt niet goed. Toen we terug thuis waren heb ik mij meteen in de zetel gelegd, gewassen en kreeg ik plots hoofdpijn. Nu dat nog! Ik wou in de avond nog een fuifje doen, en met hoofdpijn zal dat niet plezant worden. Maar ik wou alles even vergeten en een mooie afsluiter van de vakantie hebben. Ik ging gaan feesten, maakte het plezant en ging met een middelmatig gevoel in mijn bed...
Opmerking: Vandaag wou mijn broer eens meerijden. Ik moest kiezen tussen op rollen of losrijden op de weg. Ik heb dan maar, omdat mijn broer wou meerijden voor losrijden gekozen. Aangezien er zaterdag een koers is, die ik meerij, zou dit wel een goede keuze zijn om mijn spieren te sparen. Het is van september geleden dat hij nog eens met de koersvelo is vertrokken dus moest ik er een beetje op letten dat hij meeging en niet te snel gaan. In het begin ging alles nog goed en hadden we een gemiddelde van 30km/u, maar in de tweede helft van de rit werd het een ware hel voor ons twee. Mijn hartslag moest ik erg laag proberen houden en de wind zorgde voor een reuze blokkade. I.p.v dat ik mijn hartslag op 149 moest houden, sprong hij te makkelijk op 170. Omdat mijn broer ook erg lastig had met de wind heb ik maar besloten om een erg laag tempo maken waardoor het allemaal goed ging. In de laatste kilometer kon ik het niet laten om te onstsnappen wat dus goed lukte. Ik heb een zeer groot gat geslagen.
Opmerking: Door de wind is het niet zo goed gelukt om mijn tempo te verhogen. Ik behaalde wel hoge snelheden, maar de tegenwind was zo sterk dat die ook weer snel naar onder gingen.
6x3 minuten hoge weerstand, 40-60 rpm, rec. 2 minuten los
176
10.8
23km/u
20 minuten souplesse
149
13.3
40km/u
Totaal: 68 minuten
/
37
34km/u
Opmerking: Het ging traag, het was lastig, het ging gewoon niet goed. Ik moest mij haasten om snelheid te halen. Door een stomme kramp in mijn bil kon ik minder kracht steken. De pijn bleef duren maar ik wou mij niet geven en ging steeds meer en meer dor. Waardoor de pijn dus ook veel groter en groter werd. Ik was erg blij toen de training gedaan was en ga nu ook een paar daagjes rusten tot ik weer begin te trainen.
Opmerking: Vandaag wou ik, moest ik en zou ik trainen. Wat ik uiteindelijk ook deed. Het ging verrassend goed. Waarom verrassend? Vandaag had ik school en ik was de voorbije dagen al wat vermoeid door school net als deze keer. Maar veel heb ik niet van gemerkt, mijn benen wouden mooi mee! Alhoewel ik deze keer wel heel wat last had van de wind. En ik heb het er al zo moeilijk mee. Deze keer was niet iedereen in het verkeer blij om mij op de weg te zien. Nochtans volgde ik nog mooi de verkeersregels. Achja...Soms heb je wel eens van die gefrustreerde mensen op de baan hé!
Ik ben Arjen Grootaert
Ik ben een man en woon in (België) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 16/12/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Sport.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
