Gisteren was het me nogal een dagje...de wekker die afging om te beginnen, die hadden we al effe niet meer gehoord en dankzij de spuitsels waarop Mark de huisarts me de avond voordien nog getrakteerd had was ik nog ferm aan't maffen.   Och, morgenstond brengt goud in de mond en zelfs de Ring was 'met ons' dus zonder al te veel kalamiteiten en per 'karreke' op mijn eerste post geraakt ; CT-scan ! Aansluitend bloedafname om te checken of mijn bloed voldeed aan alle gestelde eisen (genoeg van dit, niet te veel van dat...) en nadat dat het geval bleek te zijn (Jeuj !! moet enkel spuitjes krijgen tegen 'tflubit' ) mocht ik mij neervlijen in kamertje nummer 4 bed 1.   Ik had gedacht dat het nogal een emotioneel moment zou worden, die eerste keer DE chemo door mijn lijfke maar eigenlijk heb ik er niet te veel bij stilgestaan.  Ik vermoed dat de schoonheidsspecialiste die in passant mijn voetjes en beentjes kwam masseren daar misschien wel voor iets tussenzat .  Maar zelfs dan nog, heb gewoon naar de zakjes gekeken en gedacht 'mannen, doe waarvoor ge betaald wordt, please' en verder vooral ook nog liggen doezelen.  In de mate van het mogelijk welliswaar want naast mij lag ne SNURKER !!  Gelukkig werd zijn madam even ambetant van zijn geproduceerd lawijt want ik zag ze met een half oog een paar keer over hem staan hangen om hem bij de schouders te rammelen.  Topmadam !! 

Tussen de 'bedrijven' door trekken we meestal naar de 'lounge', een zaaltje waar je best gezellig kan zitten, koffie, thee en water kan drinken en waar voornamelijk 'lotgenoten' zitten in allerlei 'stadia'.  Wederom confronterend enerzijds, maar de begripvolle blikken maken veel goed en af en toe ontstaat er een spontane babbel...Over kwaaltjes, over pruiken, sjaaltjes, grappige ervaringen...

Om 15hrs werd ik verwacht in de pijnkliniek waar ik een afspraak had met dokter Baheera, moest direct aan Jungle Book denken .  Met hem heel de historiek overlopen ; waar pijn, wanneer pijn...een half uur aan een stuk.  Ben buitengegaan met een gans nieuw programma dat over vier weken geevalueerd zal worden. Ondertussen kan ik wel nog een en ander aanpassen.  Heb nog eens gepolst naar infiltratie van de zenuwen omdat dat me een ideale oplossing leek tegen de pijn (het 'dood'spuiten) van zenuwen maar daar is het letsel waaruit de pijn onsttaat te complex voor. 

Om 16.30 hrs had ik mijn laatste afspraak, met het zowat meest lawijtmakende toestel op de héééle wereld ; de MRI-scan.  Een sessie van uiteindelijk meer dan een uur (de nurse had op 'n verkeerd knoppeke geduwd....grrrr) maar buiten veel lawaai maken doet dat ding niet echt iets en ik ben er redelijk in geslaagd om me er voor af te sluiten, mede dankzij een koptelefoon.  Heb ook niet waanzinnig lang mijn adem moeten inhouden ofzo en was eigenlijk te moe om er mij echt druk in te maken.  Eric in tegenstelling, die zat maar te wachten ocharme, moet gedacht hebben dat dat machien mij had opgevreten ! 

Zelden zo blij geweest dat ik thuis was...zo moe ! En als je bedenkt eigenlijk gewoon van te liggen en te zitten, schandalig eh .  Was in elke geval geen sol meer waard gisteravond, heb enkel Waes vs Wouters overleefd en dan nog de vroege versie.

De nieuwe medicatie heeft duidelijk zijn job gedaan want ik heb best wel goed geslapen.  'n Keertje wakker geweest, iets bijgenomen, en dan toch tot na acht uur geslapen. Voor de middag heb ik een beetje kunnen oprommelen hier en na de middag flink een siëstake gedaan.  

Ook afgesproken met Nina dat we morgen (tenzij mijn toestand het ni toelaat) op schok gaan, op sjallekesjacht.  Heb een afspraak bij Sanké in Kapellen om 10.30 hrs en kijk er écht naar uit.  Twijfel nog altijd of ik, in geval van haarverlies, ook een pruik zou nemen maar ik wacht het advies wel af van de 'kenners'.  Voorlopig hou ik het in elk geval bij een paar sjaaltjes zodat ik ze zeker in huis heb voor 'in geval van', een pruik is daar iets te kostelijk voor lijkt me.   Als ik me goed blijf voelen gaan we nog een koffietje drinken en daarna mus van school halen.

Die sukkelt trouwens ook weer met haar rug ; ontsteking op haar groeischijven, iets wat regelmatig terugkomt.  Ontstekingsremmers brengen soelaas maar vind het wel jammer voor haar.  Ze doet zo flink haar best om het mij naar mijn zin te maken ; theetjes zetten, blauwe spuit-plekken inwrijven met Hirudoid (ik lijk mij momenten wel een zwaar drugmens), lieve smsjes en daarbij nog zo flink haar best doen op school.  Ik blijf waanzinnig trots op haar.  Op Eric ook hoor, ik probeer me er niet slecht bij te voelen als ik hem hier het huis zie doorbriesen om alles netjes aan kant te houden.  Daarom ben ik blij dat we morgen een afspraak hebben met Landelijke Thuiszorg ; zou heel graag hebben dat deze mensen toch een paar uurtjes per week mee komen helpen om het huishouden hier te doen, vooral de kuis dan.  Wassen is geen probleem en voor de strijk wordt ook gezorgd, maar toch...zo het fijner vinden moest mijn ventje op een iets vroeger uur mee in de zetel kunnen ploffen. Uiteindelijk is hij ook niet meer 'piep' (al wil hij dat natuurlijk niet horen ) en ook hij heeft recht op/behoefte aan voldoende rust...anders hou je dat ook gewoon niet vol, hoe vanzelfsprekend je dat mag vinden.

Nu duik ik effe mee in de keuken...heb ongelofelijk veel zin in de shitaki's met pasta die speciaal voor mij op het menu staan ! 

Dat ik toch een topmoment van jewelste heb mogen beleven zullen de meesten onder jullie  al wel begrepen hebben : musje en haar team hebben zich geplaatst voor de Belgische Bekerfinale na een té zotte macht gisteren.  Het deed enorm veel deugd om iedereen terug te zien en ik heb ook met veel plezier (en traantjes van ontroering) een prachtig boeket in ontvangst mogen nemen uit de handen van mijn miekes.  Magnifieke rozen, telkens met een kaartje met lieve wensen.... Heb mee de tribune flink heel gelaten, geroepen, gesakkerd en toen het eindsignaal klonk en ik mijn madammekes in ekaars armen zag duiken was het voor mij ook een heel emotioneel moment.  EINDELIJK gewonnen van het zwarte beest Gentse en gelijk ook de Bekerfinale mogen spelen ! Wordt voor mij ook weer een doel om naar toe te leven : 29 maart..dan willen we toch wel héél graag in goeie doen zijn en al een eindje verder in de strijd tegen ons persoonlijke zwarte beest !

En dat lijkt dan anderzijds weer een beetje ondankbaar, omdat ik weet dat die mensen die met me meeleven dan ook weten hoe het me afgaat, of net niet.

Het zou beter kunnen, zoveel is zeker.  Heb wel enorm uitgekeken naar de tweede sessie vochtkwijtraking en terwijl de specialist dacht dat het deze keer zo'n vaart niet zou lopen is er toch weer een kleine 4 liter verschwunden.  Maf eh ?  Deze keer lag ik op de kamer met een leeftijdsgenote die chemo na borstsparende operatie van doen had.  Het was haar tweede chemo en ze deelde met 'plezier' haar wedervaren, haar angsten en bezorgheid.  Gesprekjes waar ik best wel wat aan heb.  Eric ook eigenlijk, die heeft meer met haar echtgenoot zitten praten en ook hij heeft wel een beetje nood aan iets meer concretere babbels heb ik de indruk.  Uiteindelijk wordt het ook voor hem een avontuur waar hij enerzijds midden inzit maar ook bij momenten te veel naar zijn zin aan de zijlijn moet blijven.  

Gisteravond lekker chinees gegeten trouwens..zonder misselijk te zijn, wat een succes ! Wel de rest van de avond de pijn niet onder controle gekregen...begint echt mijn voeten uit te hangen en ik zal blij zijn als ik maandag bij de pijnkliniek kan langsgaan.  Die beperkt me immers nog het meest aangezien ze altijd in één of andere vorm aanwezig is waardoor het ook serieus in mijn kopke begint te spelen en ik extra emotioneel ben.  Bij het minste sla ik aan het snotteren....soms moet ik er zelfs mee lachen, maar toch...  Kaartje met lieve wensjes krijgen van één van de andere afdelingen op het werk ; snif ! Manlief die hier net binnenkwam met een grote bus badschuim vers van de Rituals ; snotter ! Bezorgde 'en hoe is het met mijn mamatje' van de dochter ; slik !  Een blik op één van mijn poezebeesten die dan prompt begint te spinnen : vaneir snif !

Ondertussen kijk ik met een half oog naar de OS.  Momenteel de biathlon voor mannen.  Nog iemand die dit maar een bizarre discipline vindt ? Ik vind' langlaufen' zowiezo maar al iets 'raars', een beetje zoals snelwandelen, en dan dat schieten ertussen...ik zie echt het verband ni ! Maar ik ben dan ook niet bepaald een kenner en als ik naar wintertaferelen krijg mag het er van mij zo ruig en zo snel en gevaarlijk en zo spectaculair mogelijk aan toe gaan.  Anderzijds, ik begin curling ook best wel interessant te vinden...is er dan toch iets mis met mij ?

Zometeen duik ik in mijn Rituals-badje.  Bedoeling is om er relaxed uit te komen en een twee uurtjes te kunnen doorbrengen op de Groenenhoektribune.   Ik ga er te veel spijt van hebben als ik het niét ge proberen denk ik.   Misschien eerst nog een klein dutje, kwestie van niks aan het toeval over te laten ! En dan maar hopen dat de meisjes er eindelijk in slagen om Gentse te verslaan....dan zou het zeker allemaal de moeite waard geweest zijn ! 

Zowiezo al met een slecht gevoel opgestaan...pijn, misselijk...en eigenlijk zijn die mij heel de dag heel trouw gebleven.  Véél te trouw ! Had 's middags gehoopt op een date met een paar collegaatjes hier in de buurt maar heb het niet verder gebracht dan wat ellendig zitten wezen in mijn zeteltje, moeite doend om mijn eten binnen te houden en aftellend naar een acceptabel moment om nog maar eens een pijnstiller in te nemen.

Ondertussen leek het alsof buik het weer nodig vond om dezelfde proporties aan te nemen als dinsdag en alhoewel het zover nog niet was heb ik toch maar een afspraak gemaakt voor deze namiddag ; een extra ontwaterlating dient zich aan wil ik het weekend iets of wat deftig doorkomen. 

Denk niet dat ik ooit al zoveel medelijden had met mijneigenzelve...zat hier net zoals in de film te midden volgesnotterde Kleenexjes...ik zou op dat moment echt een pact met de duivel gesloten hebben.   Weet je, ik had zoiets van 'mijn god, ik ben nog niet met chemo begonnen en ik zie het nu al niet meer zitten !!'  Manlief heeft me gelukkig kunnen troosten en het idee dat ik vandaag terugkon naar UZA was toch ook wel geruststellend.  Heb op de duur wel naar huisarts Mark gebeld want ik moest op één of andere manier de pijn wel onder controle zien te krijgen zonder mezelf te vergiftigen.   In afwachting van Mark is vriendin Christel mijn handjes komen verzorgen met toeters en bellen en vooral parrafine.  Werkte perfect als afleidingsmanoeuvre !  Ga trouwens op een 'goei' moment mijn venteke ook eens trakteren op een paraffinebadje (allez, zijn handjes eh), zooo'n zachte handjes da je daar aan overhoudt en da's voor mijn handenarbeidertje niet echt een overbodige luxe.

Mark heeft in elk geval deskundig ingegegrepen ; spuit tegen de pijn links en spuit tegen de misselijkheid rechts ! Was direct zo woezie als wat maar liever woezie dan al de rest.  Heeft ook nog iets voorgeschreven om te slapen, wat Eric dan prompt is gaan halen, maar dat heb ik zelfs niet nodig gehad.   Ben vanmorgen in redelijke doen wakker geworden rond 9.45 hrs.  

Niet veel later klonk de stem van schoonbroerlief al door de foon, die zit maar te popelen om zich nuttig te kunnen maken, zo schattig! Heb hem dan ook gelijk twee taxi-ritten aan de hand gedaan ! Heb immers mijn chemo-schema doorgekregen waardoor ik nu het een en ander kan plannen.   De eerste keer wordt het een druk dagje ! Beginnen met CT scan, dan bloedafname, dan toediening van de chemo zelf, ondertussen een voetmassageke (ook gelijk geboekt, of wat had je gedacht !), daarna een afspraak op de pijnkliniek om dan af te sluiten met een MRIscan.

Eric neemt die 'eerste keer' zeker vrij om mee overal het fijne van te weten.   Zoo blij dat dat allemaal kan op zijn werk.  Hij overweegt trouwens om tijdskrediet op te nemen (4/5e) om toch een dagje in de week meer thuis te zijn.  Liefst het dagje dat ik het meest last heb van de chemo dan is dat ook weer makkelijker overbrugbaar.  Ben ook nog aan het wachten op een foontje van de Landelijke Thuiszorg, het is niet uitgesloten dat we een paar uurtjes per week iemand gaan laten komen om een handje toe te steken met de kuis bijvoorbeeld.  Eric probeert het wel wat bij te houden maar door al die onverwachte sortiekes blijft er meer liggen dan goed is en alhoewel we zelf wel weten dat het niet uit luiaarderij is is het toch fijner in een proper kotteke.

Ik ga het houden bij wat rommelen links en rechts, dan ziet het er gelijk ook al een beetje beter uit.  Maar eerst mijn toastjes !! 

Nog in redelijke doen opgestaan maar daarna ging het snel bergaf.  Of bergop, zoals je wil...lokaal dan toch, aangezien mijn belly zo stilaan op de K2 begon te lijken.  Het was echt aftellen naar '15hrs' en ik had het gevoel dat al wie we tegenkwamen op weg van parking UZA naar consultatielokaal spontaan begon te puffen of toch op z'n minst tegen elkaar fluisterde dat ik de zwangergerechtigde leeftijd toch al wel effe gepasseerd was.  Maar ik voelde me zo slecht dat dat me zelfs geen bal kon schelen.    Gelukkig was dr Van den Brande het meteen met me eens 'dit is geen doen'.  Ik werd direct opgenomen op daghospitaal en mocht daar op de verlossende 'punctie' wachten.

Ik had op mijn kamer het gezelschap van Gerard (Zjeraar) die er sinds oktober wekelijks komt voor zijn chemo.  Zo'n optimisische mijnheer ! Hij lijdt aan longkanker, 'niet meer te genezen - dus ik ben terminaal maar eigenlijk doe dankzij de chemo nog bijna alles zoals voordien, alleen wat trager'.  We hebben serieus wat afgelachen, hij is het op de afdeling best wel gezellig gaan vinden omdat je vaak dezelfde mensen tegenkomt en aangezien iedereen in min of meer hetzelfde schuitje zit creëert dat toch een andere band dan met mensen die het goed met je menen maar eigenlijk niet echt 'mee' zijn.  Nu kan ik me voorstellen dat niet iedereen niet zo positief ingesteld is als de Zjeraar maar ik overweeg toch om niet persé op een éénpersoonskamer te staan voor mijn dagje UZA per week.  Denk dat het voor mezelf niet slecht is om met 'lotgenoten' om te gaan, wat mss soms wel confronterend kan zijn maar daarom niet verkeerd.  

Maakt in elk geval dat twee mannen met argusorgen mijn 'zakken' in't oog hielden die zich traag maar héél zeker vulden met een rose-achtig vocht...op de duur telden we ruim 7 liter !! 'Mooor kinneke toch !!' aldus Zjeraar.  Mijn buik was nog niet echt flatlinerig toen het catheter begon te zeuren maar het moest er op dat moment wel uit.  Jammer, want ik had er nog graag een literke bijgedaan maar bon...het resultaat tot dan was echt al pure waanzin !  Na controle door de dokter mocht ik naar huis.  In principe zou ik het moeten kunnen trekken tot maandag (dan moet ik zowiezo terug op post zijn) maar als het echt niet gaat mag ik nog binnen voor een vluggertje.   Het is inderdaad zo dat het in principe wel terugkomt dat vocht, eigenlijk is het tumorvocht dat zich automatisch ontwikkelt, maar chemo zou het onderdrukken dus op termijn is er alvast hoop.

Logisch gevolg van dit exhuberant vochtverlies : een zalige nachtrust !   Daardoor zelfs een beetje nuttig kunnen wezen in huis, al hebben we voor de goede orde maar niet overdreven.   Voor deze namiddag staat er vooral 'rust' op het programma.  Vriendin Inez komt een beetje vroeger om Mayenne op te halen, dan kunnen we wat bijkletsen. Mayenne gaat naar goede gewoonte eerst les geven aan de petotterkes en aansluitend zelf trainen.  Is nu belangrijker dan ooit met het oog op de nakende bekerwedstrijd ! 

Tot zover het laatste nieuws my dear friends...rest van de dag staat ook in het teken van mijn jarig ventje ! 

Deze namiddag kreeg ik een telefoontje van Valerie (de studie coordinatrice) met het verlossende nieuws ! 

Maandag om 9hrs sta ik gepland voor een CT scan, aansluitend krijg ik die chemococktail toegediend waar ik zo hard op hoopte. Er is verder nog een consultatie gepland, een bloedafname en een MRI dus ik ga me die dag niet echt vervelen.  Manlief neemt vrij om toch zeker de eerste keer alles van een beetje dichtbij mee te maken.  Heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn hoofdongemak (waterbuik of zoiets)  op tafel te gooien (zou nogal een tafel moeten zijn in't echt) en heb voor morgen ineens een afspraak gekregen om 15hrs.  Is echt nodig want ik loop de muren op van ampetantigheid . Het is niet zeker dat ze er meteen iets aan kunnen doen, het meest voor de hand liggend is een punctie, maar dat zien we dan wel.  Het idee dat er 'verlossing' komt lucht toch al een beetje op.

Veel heb ik niet uitgestoken vandaag...veel geslapen eigenlijk maar dat was op zich een succes omdat Stippel zich eindelijk vanuit zijn hogere regionen naar de bewoonde wereld begeven heeft en eindelijk in de mood lijkt voor een gedoogbeleid.  Dat maakt dat ik heb liggen knorren met Stippel in mijn knieholte en Musti ergens ter hoogte van mijn hoofd, gedeeltelijk erop.  Ik denk echt dat we vertrokken zijn voor een redelijk vredige verderzetting van onze kattengemeenschap.   

Eens mijn familielidjes thuis heb ik me in bad gehesen voor een deugddoend baadfestijn ; een maskertje op de haartjes (misschien het laaste voor een lange tijd ?) en Mayenne heeft mijn voetjes en rug komen scrubben met de zalige Dode Zee korrels van Obey Your Body (nee, ik heb geen aandelen maar als je de kans hebt om deze produkten tegen lagere prijzen aan te kopen ; DOEN, ze zijn echt super !) 

Eric heeft een perfect gebakken visje met spinaziepuree op tafel weten toveren en heeft me voor zometeen nog een voet-en beenmassage beloofd.  Zal deugd doen want ik lijk gewoon helemaal verzuurd...begrijpe wie kan ! 

Voila, tot zover het laatste nieuws...zij die voort gaan doen met vooral niks te doen wensen u nog een prettige avond ! 

Het eten lukt gelukkig wel ; vanmorgen toastjes met dubbelroom waarvoor ik stilaan een verslavingske schijn gekweekt  te hebben, vanmiddag een kraakverse pistolet met goei boter een een spiegelei ertussen (waardoor het eigeel over uw vingers loopt als je halverwege bent...zaaalig) en vanavond een verse toast met een bom aan cholesterol onder de vorm van merg ! 

Na de middag nog bezoek gekregen van mijn friendinneke Tintin, mijn officiele kaarsenbrandster (Scherpenheuvel, Marseille...) en manlief Didi die ons oa geentertained hebben met wilde verhalen van tijdens hun reis door Zuid Afrika.   Gewapend met een pot soep zorgden ook zij voor de inwendige mens ten huize Pauwels .

Mayenne is momenteel aan't matchen in/tegen Leuven, een vrij makkelijk te pakken ploeg normaal maar met het oog op de belangrijke bekerwedstrijd van volgende week staat er toch veel op het spel.  De sjoe houdt ons smsgewijs op de hoogte en wist ons ons te melden dat ook ons mus haar duit in het doelpuntenzakje gedaan heeft.  Blij voor haar...kan zo'n deugd doen ! En ik had het ook stilletjes gevraagd om er eentje te maken voor mij dus iets zegt me dat ze dubbel blij is, en ikke dubbel trots .  

Het is wel extra genieten van kleine Musti, het dotje ! Ze speelt veel maar als ze een rustpauzetje inlast doet ze dat gezellig bij mij. Waarschijnlijk omdat ik onder het zachtste dekentje lig dat in huis te vinden is maar toch...ze laat zich het gekroel héél vlotjes welgevallen ! Waanzinnig happy zijn de andere poezen nog niet met haar aanwezigheid maar ze wordt toch al redelijk 'gedoogd'.   Stippel, mijn grote flinke struise kater is er bang van...zoveel is zeker.  Raar, want ze gedraagt zich absoluut niet monsterachtig, zelfs niet pestkopperig, och....'t is ne pannekoek...hij draait wel bij ! 

Het wordt hier verder een tv avondje...de massageolie staat ook al klaar .

Mijn euforische toestand verminderde deze nacht in elk geval naarmate de pijn her en der boven water bleef komen, voelde mij echt effe het meest ongelukkige wezen op aard'. Moet ook eens kunnen eh .

Ondertussen gaat het een beetje beter, ik hoop dat 'thuis' ook een goeie invloed heeft op heel mijn gestel.  Terug mijn eigen bedje, badje, zeteltje....dat moét goed gaan ! 

Toch kom ik nog even terug op gisteren, was veel te leuk om er geen verslag over uit te brengen ! Het Valentijngevoel werd met de ontbijtlepel al gelijk meegegeven in de vorm van een hot-pack in hartjesvorm en daarna bleef het maar duren ; handjesmassage van een kiné-studentje, snuitjesbehandeling van dezelfde dame als van wie ik er eerder al eentje kreeg en waarmee ik dus gezellig verder kon kletsen en na de middag rink aaneen bezoek voorzien van bloemen, kalorieën (pralinnekes, snoepjes, tot een heel assortiment van Jules de Strooper), grote of selfmade knuffels  of gewoon een paar wilde verhalen die een mens extra goed gezind maken...super ! Manlief's boeket ruikt wel met stip het best ! Sorry collega's, dat jullie de traditionele blijde bloemenintrede dit jaar hebben moeten missen !!! 

Prijs der originaliteit ging gisteren naar mijn vriendin-met-kinderopvang ; die liet zichzelf bij het binnenkomen voorafgaan door een wolk aan confetti-hartjes die ze haar kids had laten maken.  Ik vreesde effe voor de toorn des poetsvrouws maar zelfs die vond het allemaal heel schattig en lief. 

Eric en Mayenne zijn op tijd doorgegaan gisteren, al gewapend met een deel van wat allemaal terug thuis moet zien te geraken, want die hadden nog andere dates.  Mayenne uiteraard met de sjoe ; die had zijn ouders buitengebonjourd en zou koken en Eric met de MRI op Klina in het kader van een probleem met zijn knie.  Veel kans dat er voor hem ook nog een ingreep(je)  op het menu staat.  Daarna ging hij nog een pint pakken met zijn maatjes...dik verdiend ook trouwens, 'n keertje 'echt' buitenkomen ! 

Ondertussen is het hier bijna pick-up time ; we zullen eens een beetje bijeen gaan rommelen en ons reisvaardig maken.  Toch ook wel een beetje nerveus, zo terug op mijn eigen beentjes, en zo ken ik mezelf niet echt.  Maar ik heb zowiezo een arsenaal aan telefoonnummers, goede raad, tips en medikatie mee dus het zal wel loslopen.  Nu is het nog wachten op het programma voor volgende week ; dan worden er nog enkele onderzoeken gepland in het kader van de studie.   De heren professoren hebben gisteren aan mijn bed ook nog duidelijk gemaakt dat iedereen er klaar voor is en dat ik me geen zorgen moet maken.  Ze waren zelf ook heel blij met de eindelijk gelukte punctie, wat blijkbaar helemaal geen sinecure bleek.  De laatst toegepaste methode is er eentje waar veel dokters nogal huiverig tegenover staan omdat ze dan zelf ook blootgesteld worden aan straling enzo dus ben ik nu wel extra content met het resultaat.  

Tijd om eindelijk terug in mijn 'gewone' kleertjes te duiken ! 

Snel niwaar ?! Met de juist mens op de juiste plaats kan er duidelijk een beetje meer, met nogmaals dank aan Filip Lardon alsook aan dokter Op de Beeck die de laatste punctie gedaan heeft want blijkbaar was dat geen sinecure ; artsen worden bij dergelijke procedure immers ook blootgesteld aan straling enzo en daar zit natuurlijk niemand op te wachten.  Eigenlijk zou ik nu 'sorry' moeten gaan zeggen .

Het is nu niet zo dat ze morgen prompt al met chemo starten ; gezien het om een studie gaat moeten er volgens een protocol gewerkt worden wat ook inhoudt dat alle bv deelnemers een zelfde aantal/soort onderzoeken moet ondergaan die op regelmatige basis herhaald en geëvalueerd worden.  Dat zijn vooral scans, waar je absoluut geen hinder van hebt, maar die moeten nu nog gepland worden. Vermoed dat het iets voor in de loop van volgende week zal worden.  Maar bon, we zijn in zekere zin toch gelanceerd en daar ben ik ongelofelijk blij mee.  Durf er ook om te wedden dat jullie duimen en kaarsjes ook hier voor een deel tussen zitten, vooral niet opgeven !! 

Ik had normaal had het idee opgevat om, in samenspraak met de artsen hier op de afdeling, zaterdag naar huis te gaan en misschien ook daar te blijven in afwachting van meer nieuws, maar nu er nog onderzoeken op het menu staan weet ik niet precies wat het meest efficiënt is.  Dat ik zaterdag naar huis ga is wel zo goed als zeker, daar kijk ik ook enorm naar uit.  Ben ondertussen ook ontkoppeld van mijn kapstokkie en krijg alle medicatie in pillekes-vorm.  Voorlopig werkt dat goed.  Heb mezelf dan ook getrakteerd op een vreselijk lange douche-stonde.  Het zou me niet verbazen moest de site hier op een bepaald moment zonder warm water gevallen zijn.  Zo'n zitbankje is echt een ramp voor wie aan energiebesparing doet ! 

Mijn ochtend begon trouwens al schitterend (al had ik toch weer een stijve nacht achter de rug) : weegschaal sloeg zowaar op hol richting 54 kilo ! En dit zelfs ondanks de Movicol die heel de nacht duidelijk zijn werk had gedaan (ik bespaar jullie met plezier de details). 

Vanmorgen lachtte er onderandere een gezond peertje naar me maar dat lacht nog altijd want het mes waar ik dat ding te lijf mee had moeten gaan zou ik nog toevertrouwen aan een peuter.  Toch iets wat ik niet goed snap hoor.... hoe krijg je een peer verwerkt met een boterhammenmes ??  Vanmiddag stond er 'spaghetti bolognese' op het menu, voor mij iets té gezond, met té veel ajuin en paprika, je weet wel . 

Na de middag heb ik vooral geslapen, met de nodige storingen want om het half uur vond er wel iemand het nodig om mijn kamer in te duiken met een naar mijn mening telkens stomme vraag;  Maar bon...die moeten ook gesteld worden zeker ?

Man en kind zijn hier ook ondertussen maar zijn momenteel de cafetaria aan't sponsoren.  Blijkt allemaal vrij etelijk te zijn, ook 'n chanceke ! Verder wordt het een rustig avondje...alhoewel ik geen klop uitsteek vallen mijn oogjes heel makkelijk toe.  

ZZZZZZZZZ

Voor de lunch zelfs nog een leuk nieuwtje gekregen ! Jullie duimen en kaarsjes hebben in elk geval al succes geboekt want ik word vrijdag wéér compleet verwend, dit keer een kadootje van het UA zelf in het kader van Valentijn : een volledige gezichtsbehandeling, handmassage, aromatherapie én nekmassage !! Weeral iets serieus om naar uit te kijken ! Word maar jaloers ja, of toch een heel klein beetje ! 

De punctie is ook veel beter meegevallen dan vorige keer ; deze keer werd ze begeleid door een CT scan waardoor met zeer accuraat zou kunnen werken.  Het was redelijk omslachtig maar de dokter had er duidelijk vertrouwen in dus dan hebben we dat ook maar hé ! Was trouwens weer een super lieve dokter ; verontschuldigde zich zowat bij elke mogelijk vervelende actie, in die mate dat ik er bijna de slappe lach van kreeg.  Was ook welkom want ik lag niet bepaald op een prinsesselijk bed en mijn rug begon te zeuren.  Toen ik hem waarschuwde dat ik het moeilijk zou kunnen krijgen met 'stil liggen' heeft is hij zich nog vaker beginnen verontschuldigen.  Hij werd omringd door een kudde studentjes ; al die er vanuit gaan dat die 'sorry's' erbij horen hebben we over een paar jaar een flinke horde sorry-dokters rondlopen ! 

Eens op mijn kamer duurde het niet lang voor er twee Ericcen aan mijn voeteinde zaten .... wat een luxe ! Met de ene ben ik al bijna 30 jaar getrouwd, met de andere zelfs langer bevriend en onderling zijn het beste maatjes ; gezellige boel dus ! De ene heeft trouwens het Valentijnkado voor de andere gefixt ; weeral een zorgje minder ! 

Heb ook flink mijn best gedaan met het avondeten, vooral met het oog op morgen, dan is het weeg-dag ! Aangezien de Movicol aan de andere kant (letterlijk én figuurlijk) ook zijn best doen moeten we op zijn minst het evenwicht zien te bewaren dus heb ik me tegoed gedaan aan zowel gesmokkelde als lokale eetwaren. 

Zometeen kruip ik onder de wol, nog eens een poging doen om een filmpje te kijken.   Zij die horizontaal gaan groeten u ! 

Ontbijtje heeft gesmaakt en niet veel later kwam een van de dokters me vertellen dat er deze namiddag (weer) een leverpunctie zou worden uitgevoerd ; de jacht op slecht weefsel is dus weer geopend.  Geen leuke ingreep maar wel broodnodig dus zal'k maar keihard supporteren voor de prikker van dienst.  

Heb voor de middag nog met veel overgave liggen doezelen, mijn morfinemaatje begint zich te roeren denk ik, maar geen mens die me daar scheef voor bekijkt dus ... why not ! Nu, na de lunch,  twijfel ik tussen nog een doezelmoment of toch maar eens een filmpje kijken.   Ik vermoed dat het een combinatie van beide gaat worden .   Geen idee hoe ik me na de punctie ga voelen, na de eerste was dat best oké, na de tweede veel minder, maar een uitslag kan toch pas weer over enkele dagen verwacht worden dus concreet nieuws gaan jullie zowiezo nog niet van me te horen krijgen.

Dokter vertelde me trouwens ook dat ik eventueel naar huis zou kunnen zogauw ik me goed voel maar dat ik dat echt volledig zelf in de hand heb. Op dit moment voel ik me absoluut nog niet 'zeker' genoeg maar ik zou het wel fijn vinden om bv van zaterdagmiddag tot zondag in de loop van de avond naar huis te gaan, op voorwaarde dat ik stevig op mijn beentjes sta natuurlijk.  Dat is in elk geval een optie waar ze hier geen probleem over maken.  Maar 't is nog maar woensdag, we gaan niet te ver op de feiten vooruitlopen.

Och ja, er kwam hier ook nog een schoonheidsmadammeke binnenvallen om de weggevallen sessie van maandag op te vullen maar ik heb maar eerlijk gezegd dat ik gisteren al onder handjes was genomen.  Misschien wel beetje stom van mij maar ik heb er zo'n deugd van gehad dat ik het evengoed iemand anders gunde.  En eerlijk duurt het langst niwaar ;)  Misschien word ik wel beloond met een geslaagd prikking ! 

De pijnkliniek is wel geraadpleegd geweest ; dosis morfine werd verhoogd en vanaf nu ga met een morfinepleister door het leven.  De verpleegster die hem geplaatst heeft vertrouwde me toe dat ik me morgen misschien zou voelen alsof ik van 'iets' te veel op had.  'Definiëer 'iets' !' was mijn eerste gedachte maar ik denk dat ik maar gewoon netjes ga afwachten.  Hoop alleen dat het niet hetzelfde gevoel is als na de eerste en meteen ook laatste toeter waaraan ik in een ver verleden totaal onkundig heb liggen lurken want dat wil ik nooit, ik herhaal NOOIT, meer meemaken.  Wel even ter verduidelijking, voor ik de toetersmoorders onder jullie verbolgen doe kijken ; ik had op mijn toetermoment al zo'n anderhalve fles porto binnen. Niemand had het immers nodig gevonden om mij er op te wijzen dat én drank én toeters niet echt goed matchen. Nu ja, dit speelde zich af in Holland, dus ik was eigenlijk gewoon verondersteld geweest om dat te wèten.  In elk geval....de weg van Breda naar huis destijds was de meest bewogen rit uit ons leven (bewogen, in de zin van stoppen, portier open, offeren, portier toe, doorrijden, stoppen, portier open....enfin, no need to say more zeker ?) en absoluut niet voor herhaling vatbaar.

Verder een heel gezellige namiddag gehad ! Eerst een bjoetiesliepke gedaan na de bjoetiebehandeling en daarna het charmante gezelschap gekregen van mijn nichteke Dominique.  Geen bloempjes deze keer maar wel....een potteke kip curry en martinopréparé van de Keurslager !! Had eventjes een dèja vu want toen ik net bevallen was, na 9 maanden verkondigd te hebben dat ik mijn martino zo mistte,  kreeg ik naast de gebruikelijke geboortelijstkadootjes ook regelmatig een martinoke onder mijn neus geduwd.   Mijn kostbare schat (het eten, niet mijn nichteke) prompt in de ijskast verstopt en honderduit zitten bijkletsen, herinneringen opgehaald en elkaar plechtig (en geméénd) beloofd om onze vroegere meer vriendschaps- dan familieband terug aan te halen. Daarna kwam mijn gezinnetje binnengedonderd, eveneens gewapend met een potje préparé én toastjes (viel dat dan zoo op ?) en hebben we samen de reclammekes doorbladerd, updates uitgewisseld..eigenlijk een beetje zoals thuis.  

Graag wil ik ook nog eventjes een pluim steken op de hoed van Sunweb, bij wie we onze vakantie naar Turkije voor deze zomer geboekt hadden (voor 6 personen, de sjoe en zijn ouders zouden ons vervoegen).  Deze hebben ons immers na annulatie het volledige voorschot teruggestort ondanks dat we geen annulatieverzekering hadden en dus ook geen poot om op te staan.  Had hen wel de situatie uit de doeken gedaan, maar dan nog...hiertoe waren ze absoluut niet verplicht en daarom zijn we absoluut wel dankbaar, temeer omdat ze het niet gewoon bij een commerciëel gesteke gehouden hebben.  Bij deze dus ; danku Sunweb.nl !  We annuleerden de reis omdat we totaaaal geen idee hebben hoe we er tegen juli voorstaan.  Dan liever nu annuleren en in het beste geval tegen die tijd een lastminuutje boeken in onze contreiën. 

Voilà, dat wou ik ook nog effe kwijt, ere wie ere toekomt ! 

Wel goe ; kunnen douchen zonder verbintenissen aangezien mijn leiding vervangen diende de worden dus kon ik eventjes vrij en frank bewegen zonder ergens over te vallen of vast te zitten...zaaa-lig ! Heb dan ook dubbel zo lang gedouched als anders, op mijn plastiek bankje gezeten, het heeft écht wel iets ! 

Na het douchke heb ik met veel overgave liggen doezelen tot de madam met de crèmmekes er was.  Is altijd een uiterst aangename ervaring waar we doorgaans veel te weinig tijd voor nemen maar deze keer kon het echt wel tellen ; gewoon reiningen, diepreiningen, masseren, maskerke, en terwijl het maskerke introk werden m'n handjes onder handjes genomen ; ook een massage, 'n crèmmeke...hmmmm.....

Tijdens de behandeling kwam de dokter ook nog effe piepen. Mét nieuws waarschijnlijk maar daar had ik écht efkes geen oren naar...eerst genieten ! 

Heb ook de indruk dat mijn middagmaal me beter bekomt dan mijn ontbijt dus we zijn op goeie weg voor vandaag.  Zo meteen wel effe mijn oogjes toedoen want het is duidelijk dat ik nog een en ander in te halen heb !  

Eric en Mayenne zijn net even een hapje gaan eten in de cafetaria hier.  Het was best wel relax in't kamerke zonet ; eerst een beetje bijgebabbeld, dan is Mayenne voor school begonnen, is Eric een gevecht aangegaan met een Zweedse puzzel en heb ik nog een beetje gerust.  Daarna samen met de mus haar Valentijnkado voor de sjoe gefixt en bedacht dat ik zelf dit jaar ook wel iets zou willen forceren en zelfs al een heel goed ideeke weten opborrelen. Nu nog zien uit te voeren (aan te kopen), zal wederom beetje afhangen van mijn doen en laten hier.  Ik ben normaal zo geen Valentijn-is-the-day-type maar het zal het eerste jaar zijn dat ik op't werk geen prachtig boeket of pot magniefieke orchideeën krijg en om het 'anders dan anders'aspect  helemaal compleet te maken zou'k graag 'n beetje contrair doen en dus zélf iets doen .  Zeker omdat hij het niet verwacht en eigenlijk in de eerste plaats omdat hij het verdient ! 

Ooooh ! Hier komt juist een charmante verpleger verkondigen dat het een plezier is om nu mijn kamer binnen te komen omdat ik er zoooo veel beter uitzie dan een week geleden ! En dan hebben ze nog geen tijd en geld in mijn snuiteke gestoken ! Best wel grappig eigenlijk hoe je op korte tijd een soort van band opbouwt met toch een deel van de mensen die dagelijks over de vloer komen.  Zal ook wel aan mezelf liggen - 'Gij klapt zelfs tegen ne stront' moet ik vaak horen van manlief - maar toch...het moet vreselijk zijn als je hier echt je draai niet zou vinden of te ziek blijven om ook aangename momenten te kennen.  

Daarstraks ook nog vers volk over de vloer gekregen ; een vrijwilligster die mijn tuintje is komen verzorgen (je moet de vensterbank hier zien !), iemand van de bib van het Rode Kruis en de psych van het oncologisch centrum die voor de moment enkel kon vaststellen dat ik 'goed bezig' ben.  

Vanavond ook wel smakelijk gegeten maar het was wel effe beteuterd kijken toen ik ipv de (kip)'curry' die ik dacht besteld te hebben voor bij mijn bokes een paar pakjes Kiri kaas ontdekte.  Héél de dag keek ik dus al uit naar een hartig kipboterhammeke ! Mijn goesting in een hartige martino blijft in elk geval stijgen.   

Ben ermee weg, mijn gezinnetje is terug en ik kruip lekker in venteke's arm...

Liefde is...samen Blokken kijken ! 

Heb om te beginnen goed geslapen, zonder wakker te worden van stijvigheid, bijgeluiden noch pijn.  En voor ik goed en wel mijn oogjes open had kwam een dot van een verpleegster vrolijk binnen met de woorden ' Mevrouw Tielemans ! Ik vind dat u de uitgelezen persoon bent om vandaag een complete gelaatsverzorging te krijgen !' Nu...als dàt geen gewèldig dagbegin is ! Bljkt dat ze hier af en toe een aantal patiënten mogen uitpikken om een gratis behandeling te 'ondergaan' (ik noem het veeleer 'beleven') en ik voelde me toch wel een beetje geflatteerd omwille van het voorrecht om extra in de watten gelegd te worden.  Geen idee waaraan ik het verdiend heb ( misschien heb ik het minst van heel de bende hier op de alarmknop geduwd of zie ik er het krottigst uit ?)  maar dat zal me een dikke vette worst wezen ! 

Over dikke vette worst gesproken....ook de weegschaal heeft een een lach op mijn smoeleke getoverd ! Die gaf voor het ontbijt een flinke 52 kilo aan wat er op zou wijzen dat er toch al twee kilootjes terug bij zijn ! Vind ik zelf ook zooo belangrijk dat ik bijna stond te jeu-jen van contentement ! Heb met extra veel motivatie en zonder moeite eigenlijk mijn ontbijt naar binnen gewerkt . weer extra veel suiker en honing door mijn thee gedraaid en belachelijk veel 'dubbel room' op mijn boterhammeke gesmeerd ! Zo meteen nog een abrikozenmoesje er achteraan en we kunnen er een half dagske tegen.

Na het ontbijt kwam er nog een arsenaal aan dokters en bijna-dokters binnengemarcheerd (wel grappig, de hoofdartsen lijken soms wel moederganzen met hun kuikentjes in hun kielzog)  zonder nieuws eigenlijk maar wel met de melding dat DE vergadering voor vanavond gepland is dus hoef ik me overdag al niet lastig te maken als ik niks hoor.  

Tijd om in de badkamer te duiken...aan onze façade zullen we maar niet te veel aandacht besteden, dat laten we lekker aan anderen over straks !