24/9 Castro - Villardongo. 24,4 km. Totaal 2068,9 km
Ondanks een goede nacht wordt het elke ochtend moeilijker om op te staan. Alsof ik me elke dag meer moet oppeppen. Het feit dat mijn GSM alleen nog maar oplaadt met mijn externe oplader en dan na 5 uur alleen maar 25 procent was niet direct bevorderlijk. ‘s Nachts oplader terug opladen en tijdens de dag terug 5 uur voor de GSM zodat ik nu 50procent heb en misschien 2 blogs kan schrijven. Overmorgen ben ik in Lago. Dat is een grotere stad en daar probeer ik een winkel te vinden om dit probleem op te lossen, want dit is niet te doen. Veel te omslachtig. Wanneer er een paar dagen geen blog verschijnt komt dit door het GSM probleem en haal ik dat daarna wel in.Het landschap lag gehuld in een diepe mist en het was vooreerst erg koud. Heel veel aan een stuk stijgen met verkleumde vingers en na 3 uur zelfs een warme chocolademelk gaan drinken. Dat was weer eens wat anders. Noch ik, noch Polline waren goed in form. Waar ik de voorbije dagen mijn voet goed kon wegzetten lukte dit niet vandaag. De Ibuprofen hielpen niet en ik voelde non-stop de zwelling en kloppen. Nog 1 week en ik zou in Compostella aankomen. Geen moment om op te geven dus.ik had niet ingeschat dat de laatste periode zo zwaar zou zijn, mentaal, maar ook fysiek door de constante pijn nu. Straks aankomen en kunnen liggen met mijn voet naar boven was dan ook het enige waaraan ik kon denken. Toen de zon er tegen ‘s middags doorkwam kon ik wel genieten van het prachtige berglandschap, maar tijdens het laatste stuk begon ik toch weer terug heel hard te manken omdat ook mijn tenen terug begonnen te,zwellen. Niet opgeven nu, kilometers maken en tanden bijten. Zo dicht bij Compostella is gewoon doorzetten nu en wegzetten dat het niet zou beteren gedurende de volgende week. Soit. Ondertussen hadden we Asturië verlaten en kwamen in Galicië. De wegen waren hier wel speciaal aangelegd om de veiligheid van de pelgrims,te garanderen. Dat gaf alvast een fijn gevoel. Vanavond samen omelet maken in de nieuwe auberge, want morgen beloofde het een lange dag te worden. Voor de verandering zet ik de blog van vandaag er nu al op, want er rest me nog maar 7 procent nu en opladen lukt ook niet meer met mijn externe batterij. Toch ben ik blij dat ik deze blog nog heb kunnen schrijven want ik merk dat veel mensen de blog lezen. De reacties vandaag deden me heel veel deugd en gaven goede moed. Thanks. ‘’’De laatste loodjes…… had ik niet ingeschat.’’
