Ok, in de grote dortoirs staan mensen op om 5.00. Daar zal ik nog wat aan moeten wennen. Dat maakt dat Julie om 6.30 en ik om 6.45 al onderweg waren. Zalig 5 km rond Zarautz met zicht op de ook opkomende zon in de Oceaan. 5 km plat, stil, alleen, koel, heerlijk. In het volgende dorp namen Julie en Daniël ontbijt en kon ik me bij hen vervoegen. Er volgde een mooi en iets pittiger stuk meer in het binnenland. De kust lieten we rechts van ons liggen en de bergen kwamen dichterbij. Op een gegeven moment hadden we de keuze om ofwel de gele pijlen van de camino te volgen door de bergen, ofwel de kustweg via de GR. Wij kozen voor het laatste want dachten dat dit iets platter ging zijn. Niets is minder waar. Stijgen, dalen, eindeloos. Prachtige zichten op de kliffen, op het water, loslopend paarden, het leek de kust van Bretagne wel. Maar hoe zwaar. 700m klimmen en dalen op kleine paadjes over een afstand van maar 9 km. Dat was de afstand van de variante. Meer dan 3 uur. Dus het tempo lag erg laag. Julie was een heel stuk voor me en ik concentreerde me vooral op mijn ademhaling en stopte hier en daar om te genieten van het uitzicht. Zeer blij om om 14 00 al aan te komen. Een auberge des peregrinos, waar iedereen stelselmatig aankwam, voor 5 euro. Daar was dan ook alles mee gezegd. Een lange tel met het thuisfront en dan iets gaan drinken met Julie en andere pelgrims
Ondertussen was de was droog, want hier was eindelijk terug een wasmachine en droogkast. Zalig. Rusten op het bed en blog bijschrijven had ik wel even nodig om mijn rug en spieren te laten bekomen van de zwaardere etappe. Iets gaan eten s avonds en uiteindelijk waren we weer met 10. Gezellige avond, veel gelachen, de helft laten foppen door de kustweg geeft een gezellige samenhorigheid. Vroeg gaan slapen want morgen belooft zwaar te worden. Just Love The camino
