 |
|
|
| Een avontuur van 4 maanden...alles loslaten |
|
|
| 01-09-2018 |
 1/9 San Sebastian - Zarautz. 21,5 km. Totaal 1464,9 km |
|
Hoe slecht kan een nacht zijn. Onze kleine kamer lag een heel stuk onder de grond met een klein raampje bovenaan dat uitkwam op een druk kruispunt. Of stikken van de hitte en geen uitlaatgassen of lawaai van autos, of toch maar liever lucht maar heel de tijd lawaai. We kozen voor het laatste. Van slapen kwam dus sowieso niet veel. De eerste 2,5 km van de ochtend stapten we door San Sebastian en zagen wel een stuk of 50 zatte jongeren die net klaar waren met fuiven. 2 pelgrims was in hun toestand blijkbaar erg grappig. Voorts was het starten met een grote klim om uit de stad te geraken. Heel mooi eerste stuk langs de Oceaan, maar wel heel veel op en af. Daarenboven voelde ik me niet zo uitgerust of in vorm en ik liep een groot stuk alleen wat wel goed was. Om 11.00 eerste brake met tortilla en koffie. Daarna ging het heel wat beter en maakten we een leuke trek met Julie en David, een kei lieve Spaanse jongen van 19. Ik hou zo van dit weer en deze temperatuur. Niet te warm, 22 graden en met een heerlijke zeebries. Zarautz was de 3de stad aan de noordkust van Spanje en net als Irun of San Sebastian kon ook deze stad me niet bekoren. De stukken tussen de steden zijn wel prachtig, groen, landelijk. Blij dat we al om 13.00 aankwamen in de aubergue pelerino. We konden onze naam schrijven op een blad en ons achteraan in de tuin installeren tot 15.00. Er was een container met douches en we konden onze kleren al wassen. Over de hygiëne van dit alles zal ik niet schrijven. Daar heb ik onvoldoende woordenschat voor. Maar soit, ik was tenminste een beetje proper en mijn kleren een beetje gewassen. Om 15.00 konden we inchecken. Plastieken bedden, met 40 in een dortoir, allemaal niet erg, maar onvriendelijkheid, geen glimlach en een bruut antwoord, daar heb ik het veel lastiger mee. Ik begreep dat het einde seizoen was, maar dan nog. Soit, dat belette me niet om op mijn eentje een strandwandeling te maken, alles beter dan op het strand liggen. Bij terugkeer zag ik het Canadese koppel en de Nederlandse Simon. Ze gingen zwemmen en hielden om beurt alle waardevolle dingen bij. Dat moet je geen 2 keer zeggen. Zalig zwemmen en daarna zalig koud douchen op het strand. Liever daar een koude douche dan een warme in de albergue. Met de spierwitte voeten en buik in tegenstelling tot de bruine benen en armen was ik een echte pelgrim in bikini. Dwz geen zicht. Ik was met Julie afgesproken om 18.00 voor apero en daarna iets te eten. Ondertussen hadden we beiden al heel wat andere pelgrims ontmoet en werd het een maaltijd en apero met 11. Julie, ikzelf, David, 19 jaar en ik vind hem geweldig, zijn mama is zooooo bezorgd en maakt de lekkerste paella van de wereld, Laura, een Spaanse met wie ik een bijzondere mengeling praat die we beiden begrijpen, Daniel, de Ier, Louise en Isaac, het Canadese koppel waarvan de vrouw me heel hard doet denken aan Lieve,zus Jo, Dominique, een Francaise, en Simon, een gezellige Nederlander. Top avond. Internationaal gezelschap.. België, Nederland, Spanje, Frankrijk, Canada, Ierland. Maar allemaal ook gewoon mensen op de camino. Love it. Nieuwe groepen worden gevormd en oude groepen vormen een zoete herinnering.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
