25/8. Navarrenx - Aroue. 19,88 km. Totaal 1291,3 km
Uitslapen tot 7.00 kan al eens goed doen. Het was vandaag maar een korte etappe van 20 km. Baskenland is erg mooi en de Pyreneeën kwamen hoe langer hoe meer in zicht. Een heerlijk gevoel de bergen op de achtergrond die dan weer verschenen en dan weer verdwenen achter een dik wolkenpak. Die waren in grote hoeveelheid aanwezig. De lucht was heerlijk koel en ik heb zelfs 2 seconden overwogen om een fleece aan te trekken want de anderen hadden dikke truien aan en zeiden dat het koud was. Onbegrijpelijk. Heerlijk koele temperatuur. Het was zelfs nog boven de 20 graden. Dan viel er niet te klagen vond ik. Met het beperkt aantal kilometers hadden we tijd om regelmatig een pauze te nemen. Op verschillende plekken, net als de voorbije dagen trouwens, zijn er mensen die op een beschutte plek stoelen, tafels en versnaperingen klaarzetten voor passerende pelgrims. Je vindt overal wel een kopje koffie, een stukje cake of taart, een stuk fruit en leuke bemoedigende teksten of spreuken. Soms staat er een doosje waar je donitavo in kan steken en soms ook gewoon een tekst met uitleg dat de mensen dit gewoon doen voor de pelgrims. Zon plekken zijn telkens heel hartverwarmend en ik lees elke keer wat de andere pelgrims schreven in een schriftje dat daar meestal ligt. Sommigen doen echt de meest gekke maar heerlijke dingen. Soms zie je zelfs een grote ligstoel onder een rieten dak staan of een doos met pleisters voor de vele pijnlijke voeten. Het kan niet heerlijker zijn dan dit. Na de korte etappe kwamen we reeds om 14.00 aan in de gite communal, behalve Frederique die liever in een meer luxueuze doch duurdere gite verbleef. Dit keer betrof het een oud schoolgebouw waar ze kamers voor 4 gemaakt hadden. Basic, maar alles, was er en voor 10 euro was dit echt wel ok. Douchen, wasje doen, eten en dan heel de namiddag rusten en blog bijschrijven in de tuin met zicht op de Pyreneeën terwijl iedereen een siësta hield. Zon rustmomenten doen heel veel deugd voor mijn eigen welzijn maar vooral ook voor rug en voeten.In het dorp zelf was niks, maar de uitbater van de gite kon ons ingrediënten verkopen voor een maaltijd. Kei leuk, het was precies winkeltje spelen. Daarna nodigde hij ons allemaal uit voor een aperitief in het dorp. Gezellig. We waren met 9. Maar wat een hoeveelheid tapas. Het was echt een overvloed en de lieve dames drongen erop aan dat we zoveel mogelijk zouden eten. Zalig. Daarna hadden we natuurlijk geen honger meer en gingen met een goed en gevuld gevoel slapen om 21.00. Het was echt een dag van overvloed, van alles dat zomaar op de camino kwam. Geweldig toch. De leukste verrassingen zijn die die je het minst verwacht.
