 |
|
|
| Een avontuur van 4 maanden...alles loslaten |
|
|
| 11-08-2018 |
 11/8. Bach - Cahors. 27,5 km. Totaal 932,9 km |
|
Zalig geslapen, heerlijk ontbijt om 7.00. Alles wat je maar kon bedenken voor een goede start. Het was lekker fris toen we vertrokken en de weg was leuk, in de schaduw en fris...dit alles dan toch het eerste uur. Het werd warmer en warmer, de weg werd er niet mooier op en na 10 km belde Amélie naar een gite in Cahors, liefst met keuken want we moesten onze pasta bolognaise nog opeten. Volzet. Alle telefoons van het volgende half uur gaven hetzelfde resultaat..Alles volzet. Ook op het office de tourisme konden ze ons niet verder helpen. Maar 1 ding te doen, stappen dus. Maar wat een saaie lange weg, Pff. Het werd ook steeds hoe langer hoe warmer en de schaduw en koelte van de ochtend was helemaal verdwenen. We stapten heel veel op keien en ik voelde bij elke stap de onderkant van mijn voeten. Reeds na 20 km voelde ik mijn onderrug en mijn schouders, maar omdat de weg zo saai was hielden we er een meer dan stevig tempo op na. Toen Amélie ‘s middags weer een reeks telefoontjes deed vonden we een hotel 3 km van het centrum verwijderd. Tijdens het bellen merkte Amélie een vrij grote slang op, zeker 70 cm, jakkes. Daar was ik geen fan van. Voorts was het stappen, stappen, stappen en voelden we beiden dat de benen niet goed waren en het hoe langer hoe heter werd. Na 26 km zagen we eindelijk Cahors verschijnen. Ik was kapot. Op 27,5 km waren aan het office tourisme. We gingen daar onze rugzakken zetten om eerst Cahors te verkennen en daarna nog 3 km te doen naar het hotel, maar ik kon niet meer, en Amélie ook niet. Ik zag zelfs 3 km niet meer zitten. Alles deed zeer, rug, voeten, schouders en zooo moe. Of ze nog een hotel vonden in de buurt. Yes, klein hotel op 300 m, kamer voor 2. Met dubbel bed,en de prijs… moest ik zelfs niet horen. Was ok. Kapot! ‘t is goed. We zien wel. Kan ni meer.. Tempo te hoog, saaie weg onverwacht heet, Whatever… punt is dat het over de grens was. In de te kleine hotelkamer plofte ik me op het bed en Amélie op de grond en we lagen daar een half uur zonder iets te zeggen. Daarna toch terug douchen en wasje. Vervolgens ging Amélie WINKELEN. Ik moest er niet aan denken om nog maar 1 m te verzetten en bleef 2 uur op het terras beneden zitten. Cahors is blijkbaar heel mooi en we hadden alle moeite gedaan om vroeg aan te komen om de stad te kunnen bezichtigen op zaterdag, omdat zondag en maandag alles gesloten was, maar ik kon geen stap meer verzetten. Mijn lichaam zei gewoon, nee riep ‘NEE’’,voila en stopte met bewegen. Tjakka. Ja wadde. La machine, bijnaam die ik hier blijkbaar heb, en panne. Enfin. Toen Amélie terug kwam met haar aankopen gingen we iets eten op 10 m van het hotel, want verder ging niet meer. De 2 Fransen die we ontmoetten in Bach gisteren vervoegden ons en het was uiteindelijk nog een super gezellige avond. ‘’’ Wanneer je een grens tegenkomt moet je die onder ogen zien.’’’
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
