 |
|
|
| Een avontuur van 4 maanden...alles loslaten |
|
|
| 09-08-2018 |
 9/8. Figeac - Cajarc. 32,3 km. Totaal 871,4 km |
|
Zeer zware ochtend om op te staan na een warme slechte nacht. Om 7.00 waren we met een pain au chocolat en route. De hospita van de gite was echt niet vriendelijk. Er is een zeer groot verschil tussen hospita's van gites die zelf al een stuk van de camino gedaan hebben of mensen die het alleen voor het geld doen. De laatste zijn vaak heel onvriendelijk, bruut en doen of je minder dan het minste bent. Meestal trek ik me dat niet aan en denk ik, jammer voor jullie, en blijf vriendelijk glimlachen. Maar deze ochtend had ik echt geen behoefte aan onbeschoft gedrag. Enfin,toch snel weg en op de brug zagen we Anouck nog en konden zo nog een laatste keer afscheid nemen. Daarna de klim om Figeac uit te geraken. Vrij lang en steil. Het was erg bewolkt en de temperatuur top met 20 graden, maar ik zat heel de tijd in mijn hoofd met de lengte van de camino, met het missen van thuis, van mijn familie, van propere kleren die lekker ruiken, van echte handdoeken en lakens. En verder was het stappen zonder te veel te zeggen. Na 2 uur kwamen we aan in Faycelles en zagen daar een super toffe bistro, café, boulangerie, brocanterie, epicerie.. En dat allemaal samengevat op 1 plekje. Een prachtig terras met allerlei brocanterieën, een hele vriendelijke cafébaas, een yoghurt, mijn eerste koffie en een ei, met echte donkere sneden brood voor s middags. We bleven daar een half uurtje genieten en beseften dat we voort moesten maken, omdat de lucht vrij donker werd. Op mijn weerapp zag ik een naderend onweer voor 2 uur later. Het volgende dorp lag op 10 km dus besloten we op snel tempo te stappen. De energie was terug en vervelende gedachten waren door de leuke plek verdwenen. Met de regenjas aan lekker tempo maken, maar wel heel de tijd dalend en stijgend. We konden niet meer, maar bleven gaan. In het dorp, een beetje buiten de weg vonden we een oude hangar waar we ons neerploften, en 5 minuten later was daar de gietende regen. We waren zo blij dat we tempo gemaakt hadden en op tijd een schuilplaats hadden. s Namiddags weer serieus tempo en uiteindelijk toch meer dan 32 km en 600 m stijging overwonnen. En wat een mooie bossen heb ik gezien. Allemaal loof, maar het leek wel herfst. De meeste bomen stonden al in herfst kleuren vanwege de grote droogte van de voorbije periode. Het was prachtig. Bossen afgewisseld met heuvellandschappen en dat met een leuke temperatuur. Zo kan je blijven gaan. Toch was ik blij de gite te bereiken, want na 25 km begon mijn onderrug toch serieus te knagen. In de gite detape was alles heel basic en deelden we een kamer met speciale oudere dame. Na het douchen en wasje even rusten en dan boodschappen. Daarna even een aperitiefje op terras, dat weer eens langer uitliep omdat we zon interessante persoon ontmoetten, Bernard Blot, kunstenaar , oorspronkelijk Colombiaan, die werkt met koper en die samen met zijn vriend een huis gekocht heeft in Frankrijk om 2 maanden per jaar te komen wonen. Hij vertelde over zijn project met Colombiaanse meisjes aan wie hij financiële steun geeft om hun creatieve carrière verder te zetten. Maar wat een zalig innemende lieve man. En wat een super avond weeral. Om 21.00 moesten we nog beginnen eten. Amélie maakte wortelpuree van de diepvries met parmezaan en nog andere kaas. Oke, het was eetbaar, maar na de inspanning van de dag had ik nog wel honger. De lieve jonge gasten die ook in de gite logeerden hadden pasta carbonara gemaakt en waren zo lief om dit met ons te delen na onze wortelen, zalig toch. Fysiek vrij zware, doch zalige dag. On peut sauver le monde par la beauté, selon Bernard Blot.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
