 |
|
|
| Een avontuur van 4 maanden...alles loslaten |
|
|
| 07-08-2018 |
 7/8. Conques - Decazeville. 19,6 km. Totaal 810,7 km |
|
Deze nacht was het in Conques afgekoeld tot 24 graden. Met 9 in een dortoir is op dat moment niet bevorderlijk voor de nachtrust. Om 6.00 opstaan vormde dan ook geen enkel probleem. Om 6.40 samen met Amélie en route. We startten met een steile klim bij een opkomende zon achter de bergen. 600 m stijgen in 50 minuten, dat is dus steil, zweten en zalig. Eenmaal boven prachtige vergezichten over de heuvels en valleien. Er was zalig veel wind waardoor de hitte houdbaar was. Het tempo lag hoog, want Amélie is niet voor niks Speedy. Heerlijk stappen. Na een uurtje kwamen we een leuke plek tegen waar we ontbeten. Super. Tegen de middag, na een lange afdaling van eveneens 600 m waren we reeds in Decazeville. Iedereen had me afgeraden naar daar te gaan, niks te zien, lelijke stad, verkorting tot volgende dorp, van horen zeggen, de volgende dag te veel kilometers, samen blijven, bla bla bla. Radio Compostella had zijn werk goed gedaan. Ik had echter getelefoneerd met een gite, les Volets Bleus, chez Thierry en die man was heel vriendelijk aan de telefoon, dus ik zag niet in waarom ik zou luisteren naar de rest en besloot gewoon mijn ding te doen. Aangekomen in Decazeville gingen we eerst iets drinken omdat ik nog te vroeg was voor de gite en vertrok Amélie daarna voor haar klim, want het begon terug heter te worden. Het was inderdaad geen mooie stad en op het eerste zicht viel er niks te beleven, maar toch bleef ik daar, al was het maar om morgen meer te stappen wanneer het koeler was of zou regenen en nu geen klim meer te moeten nemen. Ik besloot naar de gite te gaan om te kijken of ik al binnen kon en besliste eerst nog even langs de kerk te gaan. Wat een unieke ervaring. Daar zat een super lief vrouwtje aan een lange tafel vol lekkers die elke dag pelgrims ontving. Een donativo voor de kosten en een leuke babbel. Heerlijk kopje koffie in de kerk met Ultreia als achtergrondmuziek. Ineens verdween het dametje achter de sacristie en haalde uit een ijskast een grote doos met eclairs en andere gebakjes. Die had ze per toeval vandaag gekregen voor haarpelgrims. Dat was nog maar de 2de keer dat dit gebeurde dit seizoen.Een heerlijke eclair met een lekker kopje koffie samen met 2 andere pelgrims die ook een bezoekje brachten aan de kerk. Wat een heerlijke onverwachte gebeurtenis. Ook de gite was geweldig. Erg vriendelijke ontvangst, mooie dortoir, proper sanitair en echt wasmiddel zodat ik al mijn kleren kon laten trekken.Ook Sylvia was als enige andere pelgrim toegekomen en ik stuurde haar naar het dametje in de kerk. Was gedaan, alles klaar en super heet ineens, want er werd onweer verwacht. Zelf had ik na 20 km nog veel te veel energie om te gaan zitten of een boek te lezen, dus vroeg ik aan Thierry of ik hem ergens mee kon helpen, want dat ik daar echt zin in had. Stoelen goed zetten, lakens opvouwen. Gezellig toch. Ik kreeg prompt een groot stuk meloen en we sloegen aan een babbel van een uur. Eindelijk om 17.30 de langverwachte regen. Even het wasje van Sylvia ook binnen hangen, want zij zat nog aan het gebakje in de kerk. Er kwam nog 1 koppel lieve Fransen en dat was het voor de avond. Thierry was zo vriendelijk dat ik zelfs de rest van mijn pasta van gisteren mocht opeten en geen half pension moest nemen. Wel kreeg ik gewoon ook kaas en fruitsla als dessert. Eigenlijk is Decazeville een oud mijnwerkersdorp waar vroeger 15000 mensen woonden en nu nog maar 6000, maar een dorp waar Thierry ook heel fier over was en dat kon je voelen. Een super gezellige avond waar je het gevoel kreeg echt te mogen thuiskomen. Gewoon je eigen weg volgen en bekijken wat er op je afkomt
.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
