 |
|
|
| Een avontuur van 4 maanden...alles loslaten |
|
|
| 06-08-2018 |
 6/8. Epeyrak - Conques. 12,2 km. Totaal 790.4 km |
|
Barslechte superhete nacht met snurkende Oostenrijkers. Tja
om 6.45 en route. Het eerste uur was zwaar, voelde niet goed in de benen. In Senergues moest ik wachten tot de kruidenier open was voor middagmaal en ontbijt, dus nam ik de gelegenheid voor een koffie en een tel met Jo. Daarna met hernieuwde energie terug vooruit. Om 9.00 was het niet meer warm, maar om te smelten. Super heet, maar een hele tropische hitte. Weinig zuurstof en veel zweet. Soit, een heel mooi parcours met een super lange afdaling naar het mooie, doch toeristische Conques. Ik was daar al tegen de middag, dus ging eerst even rond het dorp en in de kathedraal. Om 13.00 ging ik toch al even kijken of de gite al open was. Eureka, mijn naam stond op de deur, ik kon binnen, 1 van de 15 bedden kiezen, al douchen, mijn wasje doen en 12,20 euro in een omslag in een potje steken. Even op bed gaan liggen en ik viel prompt in slaap tot de hospita binnen kwam. Tegen 15.00 dan toch maar de hitte trotseren en wie riep daar ineens Michele,Michele , het was Speedy. Amélie was dan toch niet bij Christine gebleven omdat het tempo te verschillend was. Morgen gaan we samen vertrekken om 6.30 maar ieder op zijn eigen tempo. Ineens verscheen daar ook Anouck vanuit het niets en zei vertelde me dat Bertrand de avond voordien aan tafel met 20 man had verteld dat hij wilde stoppen en absoluut geen moed meer had, maar door een babbeltje met een koffie met een Belgische pelgrim die heel de weg deed, terug moed en kracht gevonden had om verder te zetten. Wow, Radio Camino deed zijn werk goed en wat was dat een leuk gevoel. Vanavond niet eten in Conques, te toeristisch en te duur, maar wel bruine biopasta maken met linzen, een hardgekookt ei, tomaat en pindanoten voor de zoute smaak. Eerst een aperitiefje gaan drinken met Speedy, altijd gezellig en vervolgens mijn originele maaltijd gaan verorberen. Het was waarschijnlijk wel voedzaam en nog niet te slecht. Maar Bertrand, die ondertussen ook in dezelfde gite was beland, moest wel heel hard lachen toen ik hem liet proeven. Het toffe Franse gezin was er ook en ineens viel me op hoe hard de man wel op Tom Boonen leek. Even wat fotos en Yannick voor de gek houden. Om 20.30 was het de benediction des pelerins in de kathedraal. Een moment om mee te nemen. Het was ook blij weerzien met Sylvia en Janet. Het leek wel of iedereen er was. Op het einde van de zegening gingen alle pelgrims met de priesters rond in de kathedraal en zongen het pelgrimslied, Ultreia,. Wat een moment. Na de zegening gaf de priester voor de kerk een lange uitleg over het portaal die mijn petje te boven ging. De avond eindigde met een orgelnocturne in de kathedraal. Zowel tijdens de zegening als bij de orgelmuziek realiseerde ik me hoe ik genoot van die verbondenheid. Zowel met feestbeest Amélie als bij Anouck, een zielsverwant, als bij al die pelgrims die dezelfde weg volgden. Iedereen die zijn eigen weg gaat, allemaal individuen met hun eigen besognes, maar ook weer allemaal gewoon mensen. In de kathedraal tussen de andere pelgrims tijdens de zegening of de orgelmuziek, met Speedy op terras, met Anouck tijdens de zoveelste ontmoeting, met al de mensen die je bon camino' toeroepen, alleen stappend met de natuur tijdens de wandelingen en vooral ook met mezelf, voelde ik vandaag die enorme verbondenheid waar ik zo van hou. Diezelfde verbondenheid als met mijn kinderen, met Jo, mijn familie, mijn school en dan besefte ik weer hoe ongelooflijk gelukkig ik was met al die mooie dingen en ontmoetingen. Het maakte me stil en tijdens de zegening voelde ik de tranen van intensiteit, van voelen dat dit goed was, van denken aan mijn familie en vrienden. En geloof het of niet, ik heb voor ieder van jullie een gebiedje gedaan. Le camino, route des etoiles
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
