 |
|
|
| Een avontuur van 4 maanden...alles loslaten |
|
|
| 05-08-2018 |
 5/8. Espaing - Espeyrac. 22,8 km. Totaal 778,8 km |
|
Met luiken die niet open gingen, slapen in een bloedhete kamer zonder zuurstof, ik heb al betere nachten gehad. Toch maar ontbijt genomen en mezelf verplicht om zoveel mogelijk te eten, want ik denk dat ik daar meer rekening mee moet houden voor wat mijn energie betreft. Fysiek was alles terug ok, maar ik zag er toch tegenop vandaag. Dipje. Aan tafel nog een leuk babbeltje met een andere pelgrim en 2 fietsers en dan om 7.20 terug en route. Waar ik gisteren dacht dat het licht ging zijn, maar zwaar uitdraaide, zag ik vandaag enorm op tegen de zwaarte, maar viel dat ineens goed mee. Tegen 11.00 had ik al 15 km achter de kiezen en al 500 m geklommen. Ik was ook helemaal alleen’, en dat voelde super. Lekker mijn eigen tempo gaan zonder te praten of te luisteren, en alleen maar concentreren op de weg, de landschappen en bedenken op welke manieren ik toch meer zou kunnen eten. Op een gegeven moment passeerde ik een Frans koppel dat ik gisteren ook al gezien had. Zij vonden het vandaag juist veel zwaarder en heter, en bij mij was dat precies omgekeerd. Het zit toch allemaal gewoon in het kopje he. Ik heb lang gedacht waarom het vandaag ineens zoveel beter ging en ook wel wat antwoorden bedacht , zoals het feit van de verwachting, maar soms is het ook gewoon zo, zonder reden. Voila, de ene dag is de andere niet en dat is best ok. Ik kwam al om 11.15 aan in Golinhac. Daar was een kruidenier die tot 12.00 open was en ik ineens mijn inkopen voor ‘s middags kon doen. Een stuk bruin brood, een geitenkaasje, een tomaat, een nectarine en een potje volle yoghurt. Ik besloot een plekje in de schaduw te zoeken met een beetje wind en al direct alles op te eten voor het te warm werd. Daarna een lange pauze tot 12.30. Deze manier werkte blijkbaar beter voor mij, want hitte en eten gaan niet samen. Net toen ik wilde vertrekken kwam Anouck aan bij mij picknickplek. Ook zij was vandaag in topvorm en ging ook verder stappen. We waren het er over eens dat alleen stappen echt deugd kan doen. Misschien is dat omdat we beiden in een lang traject zitten en niet altijd behoefte hebben aan gezelschap. ‘s Namiddags was het terug bloedheet, maar ipv daar tegen mezelf over te zeuren stapte ik wat trager en liet de hitte toe. Na 550 m dalen en klimmen en 23 km stappen kwam ik reeds om 15.00 aan en was absoluut nog niet moe. Ik had er gerust nog 5 km kunnen bijdoen. Misschien had ik dat gewoon moeten doen, want de gite communale trok op niets. Kamers ok, maar vieze keuken, heel basic sanitair en vermits het blijkbaar zondag was, was ik even kwijt, geen winkel open, maar ook het plaatselijke restaurant gesloten. Dat werd dan mousseline met sardines in de vieze keuken. In de gite logeerde nog een tof gezin Fransen en een heel stuurse familie Duitse Oostenrijkers. Soit, vroeg vertrekken morgen, dan kon ik in het volgende dorp wel een bakker vinden en op tijd gaan slapen, want hier viel toch niks te beleven. ‘’’’Het is veel eenvoudiger om niets te verwachten. ‘’’’’’
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
