 |
|
|
| Een avontuur van 4 maanden...alles loslaten |
|
|
| 04-08-2018 |
 4/8. Saint-Come-d'Holt. - Espaing 20.7km. Totaal 755,9km |
|
Met 6 in een kleine kamer, weliswaar met ventilator, maar wat heb ik goed geslapen. De beste nacht van heel de camino. Zal ook wel moe geweest zijn zeker. Om 6.45 al en route, alleen dit keer. Een banaan als ontbijt, want echt ontbijten zou ik wel in Espalion doen. Het was direct 2 uur heel pittig klimmen en dalen. Je moet telkens uit het dorp geraken, en de dorpen liggen in de georges du Lot. Dan is er maar 1 weg en dat is steil naar boven en dan weer naar beneden voor het volgende dorp. Wel prachtig, maar heel vermoeiend. Om 9.00 kwam ik in Espalion aan. Daar was net het wereldkampioenschap jeu de boules bezig Tussen al die drukte kwam ik Bertrand terug tegen, een jonge kerel van 30 met een te zware rugzak, zelf te veel overgewicht en een verstokte roker. We hadden elkaar al een paar keer gekruist. Hij kon niet meer stappen, alles deed zeer, hij kon gewoon niet meer bewegen. We zijn dan samen gaan ontbijten en daar kwam hij wat tot rust. Waar hij eerst zei terug naar huis te keren om toch wat meer te trainen, besliste hij na het ontbijt om door te zetten, ook omdat ik in mijn gids had gezien dat het een groen parcours was en we reeds een zwaar stuk achter de rug hadden. Enfin,toch eerst inkopen om deze middag te eten, druiven en yes eindelijk drinkyoghurt. Bernard bleef nog even rusten en bij het vertrek kwam ik la suisse, Annouck, en Sylvia, tegen, die 2 nachten geleden en vorige nacht, mee op mijn kamer had geslapen. We liepen samen verder in een verzengende hitte. Mooi landschap, afwisselend de georges du Lot, een top en dan terug dalen. Maar wat een klim moesten we ineens doen. Ik ben zelfs 2 keer moeten stoppen, wat me nooit meer gebeurt en al wat ik dronk kwam letterlijk direct uit al mijn poriën.Ik, die altijd maar met mate zweet, was doorweekt. Mijn hemdje kon je uitwringen en water liep letterlijk van mijn gezicht, maar ook van mijn armen en benen. Dat had ik nog nooit meegemaakt. 4 liter water moest eraan geloven en buiten de druiven had ik ook geen honger meer. Ocharme Bertand, we dachten dat hij dit niet ging halen. Maar ook voor mij was,dit fysiek erg zwaar, zeker met de hitte als extra factor. Daarenboven had ik sinds gisteren een knagende pijn in mijn rechtervoet, meer bepaald aan mijn enkel en dat werd er niet beter op. Sommige stukken moest ik echt manken. Ik was echt kapot. Vanuit ervaring wist ik dat het nu extra uitkijken was, want als je moe bent misstap je gemakkelijk. Wat was ik blij toen ik om 15.00 aankwam in de chambres dhotes. Douche, wasje doen en kamer voor mij alleen. De luiken waren dicht en konden niet open, dus wel vreselijk heet. We waren om 17.00 afgesproken om het stadje te gaan bezichtigen, maar ik was bonk in slaap gevallen tussen al mijn spullen en moest me om 5 voor 5 ineens haasten voor mijn afspraak. Sylvia had een plan van het super mooie Middeleeuwse stadje met hele mooie kerk en leuke huisjes. Ik volgde maar, want had niet veel fut. Ineens zat daar op de stoep, Bertrand. Ook hij had het gehaald. Top!!! s Avonds forel in een leuk restaurantje waar Anouck verscheen. Ook zij was in slaap gevallen. Beiden waren we moe. Ik was al blij dat ik niet alleen was, want Anouck was ook op 1 juli vertrokken, vanuit Zwitserland. Het was een gezellige avond, maar zelf bleef ik wat op de achtergrond want ik voelde me fysiek kapot.ik bleef ook maar zweten en water drinken en ging goed op tijd terug naar mijn slaapplek. Ik hoop dat de vermoeidheid er morgen wat uit is, want het wordt een langer parcours. Je kan zo blij zijn wanneer je merkt dat een andere pelgrim het haalt.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
