 |
|
|
| Een avontuur van 4 maanden...alles loslaten |
|
|
| 14-07-2018 |
 13/7 Mery-sur-Seine - Troyes. 30 km. Totaal 338,7 km |
|
Wat een vreselijke nacht. Danig lieve broeders, maar dat kon niet gezegd worden van het bed waarin we sliepen. Ik weet dat je als pelgrim gewoon dankbaar moet zijn, maar hier was slapen echt wel moeilijk. Enfin,toch om 6.15 op want het ochtendgebed begon om 7.00. Bij het ontbijt nog intensieve gesprekken zodat we tegen 8.00 goed op pad waren. Het was een prachtige weg langs le canal de haute Seine. Een kanaal vol waterlelies en libellen, zonder hoogteverschillen , wel lang, nl 30 km, maar nog met zn 2,dus helemaal ok. Eenmaal in Troyes onvoorstelbaar heet. De thermometer van de apotheker wees 42 graden in de zon en dat laatste uur mochten we daar ook ten volle van genieten. Ons hotelletje was nog niet open bij aankomst, dus even een cafeetje induiken waar ik 1 biertje dronk en Jo wel 3 ad fundum. Ofwel had de cafébazin medelijden met ons omdat we er oververhit uitzagen, ofwel dacht ze een goede klant aan Jo te hebben, in ieder geval kregen we spontaan een stuk chocola. Even verfrissen in een bloedhete kamer en dan te voet, hoe kan het anders, naar Troyes voor onze laatste avond met zn 2. Wat een prachtig oud stadsgedeelte, met leuke kleine steegjes, oude huizen en een gezellige sfeer. Jo trakteerde op een heerlijk koel glaasje champagne en een lekker etentje. Hier moesten we kiezen wie naar de voorbijgangers mocht kijken en wie naar de andere en kreeg ik de lieve uitspraak .. Jij mag naar de wereld kijken, voor mij is het voldoende dat ik naar jou mag zien.en hiermee sluiten we zon mooie, zware, intense week af met stappen, ondernemen en samen dingen meemaken, zoals we dat vaak hebben tijdens onze vakanties. Toen Jens aankwam om hier te overnachten en morgen Jo naar huis te brengen kwam het afscheid voor 3 maanden wel heel dichtbij
Vooreerst bekroop me de twijfel. Waar ik voorheen de zekerheid had dat me dit wel zou lukken, voelde ik voor de eerste keer een mentale druk. Schrik van de eenzaamheid, het telkens weer zoeken naar overnachtingsplaatsen, het verloren lopen, de hitte, de lengte van de tocht. Veel twijfels, veel onzekerheden. Maar deze mooie, intense week pakken ze me toch niet meer af.
.Beter een zwaar afscheid van iets dat goed was dan blij zijn dat het gedaan is
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
