Wat een heerlijk opstaan met de geur van een kopje koffie, verse croissants, chocolade broodjes en een omelet , allemaal geprepareerd door Jo. Wat een schat. Zeer laat vertrokken, half 10, want vandaag was het een gemakkelijke dag, 25 km en vrij plat. Buiten het feit van verschrikkelijk veel dazen die ons constant aanvielen, was dit ook echt het geval. We liepen heel lang naast een oude spoorwegbedding en eindigden via een leuk weggetje naast het kanaal van de haute Seine. Wat is 35km een ontzettend groot verschil met 25km. Ik voelde dat dit laatste toch meer mijn ding was, want had van niks last voor de verandering. In Merie -sur-Seine logeerden we bij 2 oudere broeders Marianisten. We namen deel aan de vespers om 19.00 en aten dan samen met grote en kleine André, want dit was hun beider naam. Grote André, de jongste en 71 jaar had voor ons gekookt. Hutsepot, wel lekker en naar eigen zeggen het enige dat hij klaar kon maken. We praatten over onderwijs, want de 2 Andrés hadden heel hun leven met onderwijs te maken gehad. De Marianisten is of was dan ook een broederorde die vooral gericht was op onderwijs. De kleine André wilde perse dat ik zou raden hoe oud hij was. Hij had de gezegende leeftijd van 88 en nog steeds pretlichtjes in zijn ogen. Dat we de petit grevisse niet kenden vond hij hilarisch en prompt haalde hij het dikke boek over Franse grammaire tevoorschijn. Natuurlijk ging de voetbal ook over de tong en gaven ze toe dat de Belgen veel beter voetbalden. Verstandige broeders. Tevens waren ze zeer open over hun intrede vroeger. Fijne gesprekken met fijne mensen. Na de goede raad van grote André om niet meer naar de nachtclubs van Marie-sur-Seine te gaan, waar nota bene nog geen café is, gingen we mooi op tijd slapen, want morgen om 7.00 worden we gepakt en gezakt verwacht voor het ochtendgebed.
Met het einde in zicht geraak je nog meer op elkaar gericht.
