Dinsdag 25/02

Vanmorgen zijn we samen met Richella en Dianne (2 Hollandse medevrijwilligers) en mama Flora naar de Kigongonischool geweest. Dit is een overheidsschool. De ouders van de leerlingen betalen 15 euro per jaar om hun kind er naar school te laten gaan. Dit is voor de ouders nog altijd veel, maar voor erg goed onderwijs kan er niet mee gezorgd worden. Dit merkten we ook al onmiddellijk toen we op de school aankwamen. De school ziet er heel bouwvallig uit, de ramen kapot, overal zand en stof. Ook aan de leerlingen was duidelijk te zien dat ze uit armoedige milieus komen. De uniformen die ze dragen zijn zodanig versleten dat ze van hun lichaampjes vielen. De kinderen hebben geen boeken, alleen in een kleine schoolbibliotheek zijn een aantal schoolboeken voor handen. Er was ook een meisje met een serieuze oogontsteking. ’t Is zo moeilijk om te bevatten dat dit meisje bij ons al lang door de dokter geholpen zou zijn en dat, omdat ze hier geboren is, ze waarschijnlijk haar zicht verliest omdat er geen geld is voor een doktersbezoek. Ons bezoek aan de school zorgde voor een cultuurshock. We waren nogal van de kaart door het enorme verschil tussen waar wij vandaan komen en hier.

In de namiddag leerde Lore de Susiekindjes de cijfers 1, 2 en 3 herkennen en schrijven. ’t Is wel wat moeilijk voor de kindjes hier want ze zijn vooral papegaaienwerk gewend: ze kunnen perfect van 1 tot 10 tellen, maar geen enkel kindje weet waarvoor ‘2’ of ‘5’ staat.

’s Avonds aten we pannenkoeken met suikerbonen, echt wel lekker (al hebben we ondertussen ook wel al een lijstje van dingen die we graag willen eten als we weer in België zijn :p).

Woensdag 26/02

Vanmorgen bezochten we de Perfect school. Dit is een privéschool, dus hier betalen de ouders wel een grote som om hun kind naar school te laten gaan (ongeveer 500 euro per jaar). We werden hartelijk ontvangen door Joseph, de headmaster van de school. Hij leidde ons er rond. Op deze school zitten veel minder leerlingen dan op de andere scholen die we bezochten (ongeveer 200 leerlingen). Dit is te merken aan de lossere omgang met de leerlingen. Deze school liet een positieve indruk op ons na, maar ’t is natuurlijk nog altijd niet zoals een Belgische school hé…

Na de middag vertrokken we met de bajaj naar ’t dorp, daarna de Noa in richting Karatu. De Noa is een klein busje waar ongeveer 8 mensen in kunnen (dat wij er met 14 ingepropt zaten laat ‘k even achterwege want de fantastische uitzichten onderweg maakten zo veel goed). In Karatu probeerden we in drie banken geld af te halen voor ’t uiteindelijk lukte, daarna liepen we nog even door het stadje. ’s Avonds aten we gezellig samen de frietjes op die de mama’s voor ons hadden gemaakt.

Donderdag 27/02

Vandaag was ’t een grote dag bij Twiga: brandoefening. De brandweer zou voor de eerste keer ooit komen om met alle kinderen, medewerkers en vrijwilligers een grote oefening te houden. We hebben lang zitten wachten, vlechtjes gemaakt, gewacht, gepingpongd, gewacht…en uiteindelijk beslist dat ook de Afrikaanse brandweer bestaat uit Afrikanen die ’t helemaal niet nauw nemen met afspraken en tijd.

’s Avonds hadden we een evaluatiegesprekje met Anne, de coördinator. Ze was positief over hoe we ons ingewerkt hebben in het project.Super om te horen.

Vrijdag 28/02

Vanmorgen weer de nurserykindjes onder onze hoede genomen. Eerst ochtendgymnastiek gedaan (de mama’s deden vrolijk mee), daarna de stoelendans, wat de kindjes super vinden. Na de stoelendans probeerden we estafette. Het bleek toch wel moeilijk om aan de kinderen duidelijk te maken wat de bedoeling was (ze kennen wel een klein beetje Engels, maar niet genoeg om te begrijpen wat estafette precies inhoudt …). Na de bewegingsles volgde de muziekles: ‘5 little monkeys jumping on the bed, one fell off and bumped his head, so mama called the doctor and the doctor said, no more monkeys jumping on the bed’. We hadden een poppenkast gemaakt met 5 aapjes, mama-aap, dokter-aap en een bed, dit vonden de kindjes fantastisch. Na de middag zijn we op Mwalimu Anna (school) afspraken gaan maken om er volgende week les te geven. Daar horen jullie volgende week zeker meer over J!

Zaterdag 1/03

Vandaag een grote dag bij Twiga, deze keer voor echt. Niet door het bezoek van de brandweer, maar door het afstudeerfeest van Massi. Massi is lang bewaker geweest hier, en is daarna ‘Tourguide’ gaan studeren in Arusha. Vorige week is hij afgestudeerd en daarom is ’t hier nu dus feest. Rond 16u begon het feest met een speech van William, de Tanzaniaanse coördinator van het project. Na deze lange speech kreeg iedereen rond 17u een bord met rijst en vlees in de handen gedrukt. Daarna hadden de vrienden en familie van Massi een optreden voorbereid. Wat een belevenis! Ze zongen allemaal samen een typisch massailied (Massi komt uit een Massaifamilie), super om te zien, met de typische dans en het typische gespring…echt zalig om te zien!  

Na deze dag vol fantastische nieuwe ervaringen gingen we met alle vrijwilligers nog iets drinken in ’t dorp, afscheid nemen van Dianne, een van onze medevrijwilligers waar we veel plezier mee beleefden. 

Zondag 2/03

Vandaag hadden we een rommeldag. Vanmorgen hebben we onze lessen voor morgen voorbereid, daarna een beetje niets gedaan, de aapjes van ons terras gejaagd die de bananen wilden stelen, daarna nog een beetje niets, daarna de was (wat wel eens nodig was).  Niet veel te vertellen over vandaag dus, snel op naar week drie J!

Groetjes en dikke kus J!

Melissa en Lore 

Bijlagen:
Blog 4.png (699.4 KB)   

Donderdag 20 februari 2014: Dag in het leven van een kleuterleidster

In de voormiddag hebben we de nursery classes mee gevolgd hier ten huize Sarakasi Ya Vijana. Natuurlijk zijn wij geen kleuterleidsters maar toch konden we zaken van het Westers onderwijs terugvinden in deze lesjes van Mariam en Agnes ( de 2 kleuterleidsters). Het was interessant om mee te maken hoe het leerproces in elkaar zit voor dingen die wij als ‘vanzelfsprekend’ beschouwen. De kinderen leerden tellen in de klas waar Lore volgde, en leerden ‘capital and small letters' in de klas waar Melissa volgde. Wat ons beide heel hard opviel is dat de kinderen net als papegaaien te werk gaan. De leerkrachten zeggen iets, waarop de kinderen het herhalen en herhalen en herhalen… Hierbij hebben wij wat vraagtekens, want de leerlingen kennen het rijtje 1,2,3,4,… gewoon uit hun hoofd, maar als je een cijfer op het bord schrijft kunnen ze hem niet herkennen.  De kinderen in de nursery class leren toch dingen die niet altijd gemakkelijk zijn voor kleuters. Ze krijgen Engelse les, en dat voor kinderen die volledig opgevoed worden in de taal van de Masaï of in het Swahili. Voor deze kinderen is dit een echte uitdaging, ze kunnen amper hun naam schrijven of dingen neerschrijven in hun eigen moedertaal en dan krijgen ze nog eens een vreemde taal erbovenop. Het laatste uurtje in de voormiddag mochten we de leerkrachten bijstaan in hun lesgeven. Lore hielp Agnes, ze moest de kinderen helpen en aanleren hoe ze de letters correct neerschrijven. Melissa mocht zelf een invulling geven voor het creatieve uurtje.

’s Middags aten we ugali (maïspuree) met bonen en kool. Ugali ziet er heel lekker uit, net als Belgische puree maar helaas, het lijkt wel een brok cement. Na het eten gaven we als dessert chocolade aan onze mama’s die we gekregen hadden van juffrouw Gisèle (Waarvoor dank!). Ze lieten het smaken en namen muizenhapjes van hun stukje chocolade. Wat kunnen die mama’s genieten zeg! Na de middag was het tijd voor het Susie-project. De kinderen maakten kennis met de SCHAAR. Het was heel leuk en tegelijk ook heel erg schokkend. Voor ons is knippen iets dat kleuters al van in de eerste kleuterklas gaan doen en hier zijn ze zes jaar en weten ze amper hoe ze een schaar moeten gebruiken.

s ’Avonds hadden de bewakers geitenpoten gemaakt, waarvoor wij toch vriendelijk weigerden. Gelukkig hadden de mama’ s voor frietjes gezorgd met een fris slaatje! Mmmm…

Vrijdag 21 februari 2014: Zing- en dansvoormiddag.

Deze morgen werden we wakker met ‘ Wake me up’ van Avicii. Dit was meteen een goede start van onze dag. Nadat we onze buikjes gevuld hadden met een boterham met confituur konden we aan de slag. De dag voordien kregen we de opdracht om de vrijdagvoormiddag voor te bereiden voor  de nursery kinderen. We zijn van start gegaan met wat ochtendgymnastiek, de stoelendans, 123 monkey ( een variant op 123 piano), chinees voetbal en daarna een uurtje muziekles. We leerden de kindjes het liedje ‘ twinkle twinkle little star’. Elk kind kreeg ook een eigen sterretje. Ze vonden dit heel leuk. Hun enthousiasme droop ervan af! In de namiddag moesten we een beetje de bijwerkingen van Lariam ondervinden. Lore kon er zich nog doortrekken maar Melissa was ten bed opgeschreven. Gelukkig lopen er hier bezorgde mama’s EN een bezorgde Lore rond die ervoor zorgden dat Melissa al gauw terug fit was. In de namiddag speelde Lore ‘reis rond de wereld’ met de Susi-kinderen. Daarna kleurde ze nog wat met de kinderen, een nieuwe wereld ging voor hen open…

s’Avonds aten we maïspannenkoeken met een papje van aubergines, paprika’s en wortelen, zo lekker! Sergio Herman zou hier spreken over een ‘topgerechtje’. Na het avondeten hebben we ons bedje opgezocht.

Zaterdag 22 februari 2014: Spelen tussen de koeienvlaai

Vanmorgen hadden de kinderen van Maliwu Anna een academic day. Dat is een soort  oudercontact. Het was dus heel stil op he terrein van Sarakasi want er waren maar 14 kinderen. We zijn met de kinderen naar de savanne geweest. Dit is zo’n 10 minuutje stappen vanaf het terrein van Twiga. Op de savanne hebben we tienbal, kruisvlag en tussen 2 vuren gespeeld. Al snel hadden we publiek, kinderen van de Masaï maar ook hun dieren. We werden omcirkeld door Masaï, koeien en geiten. We nodigden de kinderen uit om mee te spelen dat vonden ze superleuk! ’s Middags kregen we een superlekkere maaltijd van de mama’s. Daarna kwamen de Mwalimu Anna kinderen toch nog, we installeerden een cinema voor hen in één van de klaslokaaltjes. Ze genoten van de filmpjes van Tom & Jerry.

Nadat alle kinderen naar huis waren vertrokken we samen met mama Flora en teacher Mariam in de badjaj naar de Masaïmarkt net iets buiten het dorp. Wat moet je je daarbij voorstellen? Wel: een groot veld vol met zeilen waarop alles verkocht wordt wat wij thuis in de kledingcontainer gooien. Tweedehands T-shirts, schoenen, tassen, broeken, pollepels… je kunt het je zo gek niet bedenken. Maar ook de typische zaken van de Masaï werden er verkocht: Masaï-doeken, geitenvlees, armbandjes, oorringen, enz …  

Het was een hele leuke ervaring maar toch ook wat vreemd want sommige mannen klampten ons aan en probeerden ons te kussen op onze handen en armen, gelukkig hadden we mama Flora die op tijd en stond onze persoonlijke bodyguard speelde!

Zondag 23 februari 2014 - Luilekkerland

Vanmorgen wandelden we over de savanne. Na een klein uurtje arriveerden we bij een lodge. Een lodge is een verblijfplaats voor Muzungu’s ,d.w.z. blanken ( lees; toeristen). We hebben daar gezwommen, gebakken en gebraden ( lees: verbrand) en heel lekker gedineerd! Het zwembad gaf een prachtig uitzicht op de savanne! We waanden ons in ‘paradise’.

Maandag 24 februari 2014 - Droevige dag                                                

Deze morgen kregen we aan het ontbijt slecht nieuws te horen. Joshua, één van de jongetjes van het Susie-project is gisteren in de loop van de dag overleden. Joshua vocht tegen een ziekte die hij niet kon overwinnen, het aidsvirus nam jammergenoeg de overhand. Vanmiddag gaan de mama’s en de vrijwilligers die hem gekend hebben afscheid nemen en de familie helpen. Wij hebben Joshua nooit gezien. Normaal gezien kwam hij altijd van ver gewandeld om hier een middagje te spelen en te leren, maar de laatste week, sinds wij hier aangekomen zijn, lukte het hem niet meer om naar hier te wandelen. Iedereen hier was ervan overtuigd dat we hem vandaag wel zouden terugzien, maar jammer genoeg is dit niet het geval.  Wij blijven hier om de andere Suzie-kinderen op te vangen. Onze gedachten zijn bij Joshua en zijn familie.

24-02-2014, 09:23 geschreven door Melissa&Lore