Ondertussen zit onze eerste maand in Tanzania, Sarakasi ya
vijana er op.
We raken meer en meer ingeburgerd in het leven in Mto wa
Mbu: fruit kopen op de markt (de verkopers hebben ondertussen door dat ze ons
geen Mzunguprijzen (blanken) moeten aanrekenen, we zijn tenslotte een beetje
locals nu
), te voet naar t dorp wandelen en honderdduizend keer Jambo
roepen, een cola gaan drinken in Double M (den bras van Mto wa Mbu)
We raken
ook meer en meer gewend aan alle medewerkers en zij ook aan ons: Gideone noemt
ons niet meer Mzungu, maar kent nu ook echt onze namen, de mamas zijn elke
dag even vriendelijk en maken ook elke dag t zelfde grapje: tonight, dinner
is ougali! (Ze weten dat ougali niet echt onze favoriet is, toch zeggen ze
elke dag dat ze ougali zullen maken voor ons, maar we krijgen wel altijd iets
superlekkers s avonds !) Ons Engels is ondertussen meer en meer Afrikaans Engels
geworden: zo kort mogelijke zinnen met zo makkelijk mogelijke woorden.
Op maandag 10 maart zijn we in naar t dorp geweest samen
met Kitty (onze Nederlandse medevrijwilligster) om boodschappen te doen: fruit,
een gsm-herlaadkaartje, frisdrank
Na de middag hebben we de Suziekindjes
geschminkt in leeuwtjes. Stap één was de spiegel, de kindjes hadden zichzelf
nog nooit in de spiegel gezien, dit was een heuse belevenis! De tweede stap was
t schminken zelf: sommige kindjes vonden t toch maar echt iets vreemd, die
sponsjes en verfborsteltjes op hun gezichtje. De derde stap was in de spiegel kijken
met hun geschminkt gezichtje, eerst vonden ze t heel eng, maar daarna waren ze
niet van voor de spiegel weg te krijgen!
Misschien wordt t ook eens tijd om uit te leggen wat we
eigenlijk bedoelen met suziekindjes: naast de gesponsorde sarakasikinderen
(die in de voormiddagen en op zaterdag naar hier komen), komen hier in de
namiddag ook andere kindjes: een groepje van 7. Ze heten Monaïde, Micheal,
Peta, Obama, Sofia, Durkas en Baba. Ze zijn 5 t.e.m. 10 jaar. Deze kindjes
worden niet gesponsord. Ze zijn door mama Flora uitgekozen om in de namiddag
hier te komen spelen en leren. Als ze hier niet naartoe zouden komen zouden ze
gewoon langs de straat spelen, ze kunnen niet naar school omdat hun ouders er
geen geld voor hebben. De deal is dat als ze drie maanden naar hier komen om
een beetje te wennen aan het schoolse gebeuren (maar dit gaat heel ver: leren
knippen, leren tekenen, leren omgaan met elkaar, leren op een stoel zitten
),
dan wordt al het gerei dat ze nodig hebben om naar school te gaan (tassen,
uniformen, schoenen, potloden, balpennen
) betaald met een potje dat hier in
Twiga aangelegd wordt speciaal voor hen (Melissa legde ook bij aan het potje
met de opbrengst van het straatfeest, we zien nog wat we later nog in het potje
kunnen bijsteken). Alles samen kunnen we ervoor zorgen dat met iets meer dan
250 euro een groepje Suziekinderen naar school gestuurd kan worden. De ouders
moeten wel zelf het schoolgeld betalen, dit is 15 euro per jaar.
Op dinsdag 11 maart zijn we samen met Laizer (één van de
bewakers van het Sarakasi-terrein) naar Karatu geweest. Laizer wil heel erg
graag Tour-gide worden, en spaart nu om voor zijn studies te betalen. Wij
kunnen hem daarbij helpen door hem alles te laten regelen als we een park
willen bezoeken, en dat zullen we morgen zullen doen. We bezoeken de
Ngorongoro-krater, met Laiser als tourguide. Daarvoor moesten eerst wel nog wat
zaken geregeld worden, waarvoor we in Karatu moesten zijn. Op woensdag 12 maart was t dan zover: de
Safariiii! t Was fantastisch! We hadden gehoopt om een paar wilde dieren te
kunnen zien, maar uiteindelijk vertellen we beter gewoon wat we niet gezien
hebben, zoveel dieren zagen we! Ok, k zal ze toch gewoon opsommen: bavianen, 1000
buffels, 3 giraffen, zeker 20 nijlpaarden, olifanten in de verte, struisvogels,
kraanvogels, hyenas, een jakhals, flamingos pumbas (zwijntjes), 5 leeuwen in
de verte, en 2 leeuwen die gewoon op de weg lagen en waar we dus tot op enkele
meters bij konden rijden met de jeep! De natuur in de krater zelf was ook zó
mooi! Een topdag!
Op donderdag 13 maart hebben we onze seksuele
voorlichtingslessen voor de zaterdagen voorbereid. We zullen vanaf nu elke
zaterdag lessen S.O geven aan groepjes kinderen. We hebben ons projectje
SensoAfrica gedoopt. Daarnaast hebben we ook het grote Twiga uitgangsbord
herschilderd. Dit planten we straks samen met Mark en Maritini (de twee
klusjesmannen van Sarakasi) neer aan het begin van de weg.
Ondertussen is het regenseizoen hier trouwens echt
doorgekomen. We zijn s nachts al een paar keer wakker geworden omdat we
dachten dat ons huisje ging wegspoelen. Gelukkig komen de regenbuien vooral s
nachts voor en zien we overdag nog altijd genoeg zon. We vinden onszelf ondertussen
niet meer blank, maar lichtbruin. De mamas vroegen ons zelf of we aan t
proberen zijn om zoals hen te worden.
Vandaag is t vrijdag 14 maart. Deze voormiddag hebben we
een hele voormiddag gedanst met de sarakasikinderen, straks doen we t allemaal
nog eens over met de Susiekindjes. Dat zullen ze vast geweldig vinden.
Onze oprechte excuses voor het late blogbericht! We zijn
deze week zo druk bezig geweest, en elektriciteit en internet zijn niet altijd
voor handen
vandaar dat we nu pas iets posten. Een hele dikke merci dat jullie
ons allemaal op de voet volgen!
Een hele dikke zoen en tot binnenkort!
Melissa en Lore Bijlagen: blog 5.png (1021.5 KB)
14-03-2014, 15:42 geschreven door Melissa&Lore 
|