De avonturen van Lore & Melissa
Inhoud blog
  • Om 't af te leren...
  • Thuiskomen
  • The Final Countdown
  • Eerste Susieschooldag…
  • Afscheid nemen bestaat niet...

    Zoeken in blog


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     


    Buitenlandse stage Tanzania
    02-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.The Final Countdown
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Jambo, dit voor de voorlaatste keer! J

    Dit was onze laatste week op het terrein van Sarakasi Ya Vijana. We willen jullie nog even in het kort een zicht geven op wat we hier nog allemaal uitgespookt hebben!

    Maandag was voor ons een drukke dag zoals jullie al al gelezen hebben! Ook dinsdag werd voor ons een drukke dag. We gingen terug naar het ziekenhuis met Daudi ( voor de fervente bloglezers: het jongetje die al eerder ziek werd (Brucellose)). Begin deze week bleek het terug achteruit te gaan met het kleine mannetje dus besloten we om geen risico’s te nemen en hem terug naar het ziekenhuis te brengen. In het Fame ziekenhuis in Karatu werd het terug een routineonderzoek. Daudi moest bij de dokter, daarna werd bloed genomen. En ja, hoe verwacht je het hier in Afrika? Na een grote 2 uur wachten wisten we de bloedresultaten! Goed en slecht nieuws! Het goede nieuws, Daudi bleek kerngezond te zijn aangezien zijn bloedwaarden, het slechte nieuws: waarom voelt hij zich dan niet goed? Dokter Luigi ( een Italiaanse arts zonder grens) stelde voor om extra onderzoeken te doen op sikkelcelanemie, later moesten we dan bellen om de resultaten te weten te komen. Die latere resultaten bleken negatief te zijn, dus terug GOED NIEUWS! S’avonds aten we samen met Mieke, Lydie ( zus van Mieke) & Jaap ( onze grote vriend, dat mag je best letterlijk nemen). Het was supergezellig!

    Woensdag hebben we een rommeldagje gehad, onafgewerkte zaken kregen een plaatje. Zelf de organisatie van onze koffer werd een feit!

    Ook op 1 mei houden wij wel wat van VAKANTIE! We waanden ons even in het paradijs… We gingen gaan zwemmen in de Serena lodge, wat is het daar onbeschrijfelijk mooi! Naast het lekkere eten, het verfrissende zwembad en het adembenemend zicht hadden we ook leuk gezelschap! Jaap & Lydie vergezelden ons de hele dag… We hebben zelf West-Vlamingen ontmoet, “mogow se ”.

     

    Vandaag was het FRIETdag! We hadden al voor ons vertrek ons afscheidsfeestje gepland… We wisten al 3 maanden dat op de laatste vrijdag dat we hier waren er frietjes gemaakt gingen worden voor de kindjes, bewakers en natuurlijk de mama’s! Met dank aan onze leuke mammies en pappies hadden we frietzakken en plastic vorkjes ter beschikking! Wat stonden de kindertjes versteld! Ze vonden dit werkelijk zo LEUK! Net als wij, na 12 kg frieten bakken ( ook zelf geschild tevens!) waren ze blij met hun puntzakje vol friet! Wij kunnen met een leuke herinnering hier vertrekken!

     

    Last but NOT least…

    Ondanks dat:

    • We volstaan met muggenbeten… ( Mto wa Mbu ( rivier van de muggen) heeft zijn naam niet gestolen!)

    • We 3 maanden de koude douche getrotseerd hebben…

    • We 3 maanden ons afgevraagd hebben: wie er nu weer het laatste velletje toiletpapier genomen had…

    • Witte T-shirts niet meer zijn wat ze zijn geweest….

    • De hagelslag al gesneuveld is…

    • Er een schimmel op Melissa haar gezicht groeit…

    • Lore zwaar allergisch is aan jutezakken ( bovenaan) het plafond…

       

    ZULLEN WE HET HIER HEEL ERG MISSEN!

    Tot de volgende & nogmaals bedankt aan de vele volgers!

    Dikke knuffel

    MELO! xxx

     

    Ps: Het zal vanuit België zijn!


    02-05-2014, 17:49 geschreven door Melissa&Lore  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    28-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eerste Susieschooldag…
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Deze morgen trokken we met acht Susiekinderen naar school.  
    We hadden met hen afgesproken na ’t ontbijt op het Sarakasiterrein. 
    Mwanaid kwam niet omdat haar mama weer ziek is, Obama is zelf nog altijd ziek...
     

    We hielpen ze in hun gloednieuw uniform en blinkende nieuwe schoentjes. 
    O, wat waren ze trots als ze daarna in de grote spiegel keken...en wij al even trots op hen!!!

    Nadat we ze allemaal een knuffelbeertje
     gegeven hadden kropen we allemaal samen in de bajaj van Kimmethi… 
    Topdag! 

    Bijlagen:
    Blog 14.png (469.4 KB)   

    28-04-2014, 00:00 geschreven door Melissa&Lore  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Afscheid nemen bestaat niet...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Pasen! Tijdens de paasdagen genoten we van alle beetjes zonnestralen die tevoorschijn kwamen. Ons doel: er na de regenperiode toch een beetje uitzien alsof we drie maanden in Afrika gewoond hebben. Dinsdag zat het verlengde weekend er op. Het Sarakasiterrein werd weer gevuld met voetballende jongens en giechelende meisjes. De nuserykindjes hadden deze week een weekje vrij. Geen uber schattige peuters die ons ’s morgens met open armen tegemoet kwamen lopen dus. Vorige week gaven we bijlessen aan de oudere kinderen. Deze week was voor hen vooral bedoeld als echte vakantie . Geen lessen, geen bijles, gewoon doen waar ze zin in hadden. We speelden kaartspelletjes met hen, met de meisjes speelden we van ‘kapperszaak’… We namen ook wat tijd om aan ons stageportfolio voor school te werken. Natuurlijk bleef ook het Susieproject elke dag op de agenda staan. Deze week voelde met het Susieproject aan als de laatste week voor de grote vakantie. Volgende week maandag komen de kindjes niet meer hiernaartoe, maar gaan ze voor ’t eerst naar school. We vulden de laatste week met hen dan ook met heel leuke activiteiten.

    Op woensdag werkte Melissa verder aan ’t portfolio terwijl Lore met mama Flora de mama van Barnotti en Johanna van het eerste Susieproject ging opzoeken. Dit omdat de mama nog altijd het schoolgeld voor haar twee zonen moet betalen. Toen Lore weer op het terrein was begonnen we met het schilderen van een tweede, nieuw Twigabord. Na de middag was het tijd om les te geven aan de Susiekindjes. Dat was het plan toch… er was geen enkel kindje op het terrein te bespeuren. ‘Iedereen vakantie, wij dus ook’ moeten ze gedacht hebben. Na enkele telefoontjes kwamen er na een tijdje toch kindjes opdagen. Er was nog net genoeg tijd om de hele kinderbanda onder een laagje stoepkrijt te steken. Na de les kwam Mieke, onze coördinator terug van haar uitstap naar Arusha en Moshi. Ze had een verrassing mee: het langverwachte pakketje uit België! Een hele grote doos vol speelgoed voor de kindjes, voetballen voor de jongens ( O, wat zijn ze daar blij mee!), super schattige kousjes voor baby'tjes uit de buurt, leuke T-shirtjes om op te tekenen voor de Susiekindjes, en voor ons… HAGELSLAG!!! Nam nam nam nam nam!

    Op donderdag, na een heerlijke boterham met hagelslag, werkten we ’t Twigabord verder af. Na de middag ging Melisssa naar Mwalimu Anna om curricula te halen en de laatste puntjes op de ‘i’ te voor zetten. Met de Susiekindjes begon Lore aan hun T-shirtjes. Amai, wat vonden ze dat erg leuk om te doen!  Het tweede deel van de middag skypeten we samen met de Susiekindjes met het klasje van de mama van Lore: het eerste leerjaar van de Basisschool van Kooigem. De Susiekindjes vonden dit fantastisch! De kindjes uit Kooigem konden ‘Jambo’ zeggen in het Swahili, ze konden tellen in het Swahili en ze zongen ‘Vrolijke vrienden’ voor ons, waarna wij het liedje ‘Kilimanjaro’ voor hen zongen. Super! 

    Op vrijdagochtend gingen voor de laatste keer naar Mwalimu Anna. Lore had ook nog wat doelen op te schrijven en we wilden graag afscheid nemen. Headteacher Charles was er niet, dus zullen we volgende week toch nog eens moeten terug gaan. Na het bezoek aan de school brachten we we een bezoek aan de familie van Obama. Obama was gisteren niet naar Sarakasi gekomen en zou vandaag ook niet komen omdat hij ziek is. We hadden zelf een T-shirtje gemaakt voor hem met een giraf op en wilden dit tijdens het ziekenbezoek aan hem afgeven. Jammer genoeg was Obama zelf niet thuis, maar zijn oma (Bibi Obama) was even vriendelijk en gastvrij als altijd! Op de terugweg kwamen we voorbij de huisjes van Nurserykindjes Gideon en Angela. Ze kwamen ons allebei van ver tegemoet gelopen met open armen. Een blij weerzien! Na de lunch was ’t tijd voor de allerlaatste Susieles. Eerst maakten we grote schilderijen, daarna gingen we helemaal los op het nummer ‘my sweety sweety number one’. Van een enorm toffe les gesproken, ’t was super leuk! Na de laatste instructies van mama Flora over maandag, de eerste schooldag voor deSusiekindjes, vertrokken ze naar huis. Zij even enthousiast als altijd, wij stiekem met een traantje in ons ogen. Wat zijn die kindjes veranderd in de maanden dat we ze hier kenden. Ze veranderden van kinderen die niet eens op een stoel konden zitten, tot kindjes die ‘thank you’ zeggen als je ze iets geeft, ze begroeten iedereen die de klas binnenkomt super beleefd, ze kunnen samenwerken, komen voor elkaar op,… Stuk voor stuk superleuke kindjes! Na ’t afscheid gingen we voor de tweede keer op babybezoek bij Maritini en zijn vrouw. We brachten hen babykousjes uit onze doos. Ze waren erg blij met de kousjes en de baby zag er superschattig uit! Wij kunnen er nog altijd moeilijk mee om om te zien in welke omstandigheden het jonge koppel en hun pasgeboren baby leven.

    Zaterdag was voor de Tanzanianen, en ook voor ons, opnieuw een dag van Nationaal feest. We vierden de Unionday: de samensmelting van Zanzibar en Tanzania. In het Swahili: Mungani.

    Zondag hadden we het lumineuze idee om een kerkdienst van de Anglicaanse kerk van coördinator William bij te wonen. We hadden gerekend op een dienst van ongeveer anderhalf uur. Wetende dat Afrikanen graag van een kort verhaal een lang, ingewikkeld verhaal maken, en dat ze van ‘Polé Polé’ (Swahili voor: ‘Ip’t gemak’) hun levensmotto gemaakt hebben, hadden we beter kunnen weten. We zaten maar liefst drie en een half uur in de kerk. Los daarvan was ’t wel héél erg leuk om dit eens meegemaakt te hebben. Na de kerkdienst vonden we dat we een plons in het zwembad hadden verdiend dus trokken we naar de Manyara Lodge. Daar namen we ook afscheid van iedereen voor we weggingen. Dit is tenslotte onze laatste zondag in Mto wa Mbu. ’s Avonds hoorden we dat de neef van Melissa: Alessandro, z’n eerste overwinning in de koers van dit jaar behaalde. Een dikke proficiat van ons allebei :) !!! 

    Op naar onze laatste week bij Sarakasi Ya Vijana… Hoewel het afscheid hier zwaar wordt, iedereen thuis terugzien staat toch hoog op ons verlanglijstje!

    Melissa en Lore

     

    PS: Het internet hier is niet meer wat het geweest is… Vandaar nu pas een bericht op onze blog. 

    28-04-2014, 00:00 geschreven door Melissa&Lore  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    Archief per week
  • 19/05-25/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 02/12-08/12 2013

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Gastenboek
  • erfahrungen cialis stripe
  • cialis overnight72e delivery
  • herkenning
  • lore milsa
  • Lore & Melissa

    Hallo , willen jullie iets delen schrijf dan gerust iets in ons gastenboek! Asante!



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs