|
Zaterdag 15
maart 14
Op zaterdag
was er een probleem in de regeling omtrent seksuele voorlichting, tja het was
op zn Afrikaans. Het verliep niet zoals we gepland hadden, we zijn flexibel
geweest en hebben de les gewoon een week uitgesteld. Aangezien wij onze tijd in
voorbereidingen hadden gestoken voor de zaterdag konden wij niets anders doen.
We hebben dan maar besloten om wat schoolwerk te verzetten! Om 10u30 Belgische
tijd, hier dus 12u30 hadden we een afspraak met het INTERNATIONAL OFFICE van
Vives Brugge. We hadden een kort skypegesprek met Lien, één van de medewerkers
van het international office. Jammergenoeg waren er niet zoveel bezoekers op de
opendagen op dit moment van de dag. We kregen dus niet veel vragen en we konden
algauw afsluiten, jammer
. Na school kwamen ook nog eens BEIDE papas in beeld.
We moeten zeggen de Belgische mannen ( JA! , ONZE PAPAS!!!) worden gesmaakt
door de Afrikaanse vrouwen
De mamas waren bijna in de zevende hemel toen ze
hen zagen. Grappig, maar ook wel een beetje vreemd J.
Zondag 16
maart 14
Vandaag
hebben we besloten om een kantoordag in te lassen. Samen met Richella ( onze
Nederlandse collega/vriendin) hebben we de eettafel omgetoverd in een
kantoortje. We hadden alles bij de hand: computers, internet en elkaar! Het was
heel productief en tegelijk gezellig! We hebben genoten van de rust op Sarakasi
en we zijn blij met het verzette werk! Melissas tante was jarig en we hebben
een verjaardagsskypegesprek met haar gehad, dat maakte Melissa heel gelukkig!!
Lore had ook even contact met het
thuisfront. We konden dus beiden met een gerust hart naar bed!
Maandag 17
maart 14
Maandag was
het een drukke dag, we lastten een vergadering in over de loop van zaken hier
op het Sarakasi-terrein. Elektriciteitsverbruik en de indeling van de
zaterdagen waren de hoofdpunten. Wij hadden ook nog een nieuw voorstel om een
leerlingenvolgssysteem op te starten voor de nurserykinderen. Later horen
jullie hier meer over
Na de vergadering hebben we het Twiga-bord gevernist,
dit klusje is dus ook afgerond! Na het schilderwerkje zijn we gestart met het
opnemen van lengte en gewicht van de kinderen, dit was meteen ook de eerste stap
om hun persoonlijke fiche aan te maken (cfr: leerlingenvolgsysteem). In de
voormiddag is Melissa naar Mwalimu Anna geweest om met Charles af te spreken
wanneer ze terug aan de bak kon. Daarna vergezelde ze Mirjam naar het
ziekenhuis. (Miriam had haar voet bezeerd)
Lore ging
samen met mama Flora en Kitty op zoek naar nieuwe kindjes om in het
Susie-project op te nemen. Dit was een dubbele ervaring, ze zag waar de kindjes
vandaan komen wat heel leuk is. Tegelijk zag ze ook in welke omstandigheden ze
opgroeien wat heel confronterend is. De zoektocht had resultaat, ze vonden 2
nieuwe Susie-kindjes: Marli & Amina.
De
bedoeling is dus dat de namiddagen in het vervolg als volgt verlopen: Lore zal
de Susie-kindjes onder haar vleugels nemen en Melissa zal de lessen
wetenschappen op Mwalimu Anna verzorgen.
Dinsdag 18
maart 14
Er liep
niets vandaag zoals gepland, alweer op zn Afrikaans
We hadden ons eerst
stiekem overslapen ( maar 5 minuten! J ) en botsten op de ontbijttafel op mama Flora die kwam zeggen dat Daudi
ziek was. Je moeten weten hier in Afrika houden ze van praten, vergaderen ,
onderhandelen, er nog eens over praten , nog eens,
. Wij hebben er korte
metten mee gemaakt en hen gezegd dat we met Daudi naar het ziekenhuis MOETEN.
We ontfermden ons over hem en de mamas vertrouwden Daudi aan ons toe. Samen
met Sip (Nederlandse collega, onze klusjesman) namen we een Badjaj naar Mto Wa
Mbu om vervolgens met een Noa richting Karatu te reizen. Dit is ongeveer een
reis van 1 uur. We zagen het kind verkrampen van de pijn, dus we waren blij en
opgelucht dat we de mamas hadden overtuigd om met hem naar het ziekenhuis te
gaan. Eens aangekomen in het ziekenhuis waren we aangenaam verrast. Het gebouw
zag er mooi, modern,
en zelfs hygiënisch uit!
We moesten
ons aanmelden, maar daar startte het eerste probleem al! We wisten alleen maar
zijn voornaam! Met Daudi kom je natuurlijk niet ver, dus hebben we met handen
en voeten proberen te vragen wat zijn achternaam was. Gelukkig was de mevrouw
achter de balie heel behulpzaam en sprak ze goed Engels, dus in overleg met ons
en Daudi vond ze het dossier in de computer. Na een korte wachttijd mochten we
bij de dokter gaan. Het was een Italiaanse dokter ( met een grappig accent) die
zich had opgegeven om 1 jaar als vrijwilliger te werken in dit ziekenhuis (Fame
ziekenhuis). De dokter voerde een klinisch onderzoek uit, hij kon hieruit niet
meteen een diagnose stellen. Hij besloot dat we met Daudi naar het labo moesten
om een bloed- en urinestaal af te nemen. Het was verbluffend hoe kalm het kind
bleef onder de injectienaalden en al de dokters om zich heen. Na een uur en een
half te wachten op de bloedresultaten kwamen we eindelijk te weten wat er aan
de hand was met het kleine ventje. De diagnose luidde als volgt: Brucellose of
maltakoorts. Dit is een infectieziekte die wordt overgedragen door het drinken
van niet- gepasteuriseerde melk. Het was goed nieuws dat we wisten wat er aan
de hand was het, minder goede nieuws was dat de medicatie iedere dag moet
geïnjecteerd worden. De dokters hebben besloten om een infuus aan te brengen in
het handje van Daudi en dat één van ons iedere dag met hem naar een dokter moet
gaan om zn medicatie toe te dienen.
Woensdag 19
maart 14
Vandaag
stellen we samen in overleg met de mama van Daudi en met mama Flora een schema
op. Een schema dat zegt wie, wanneer met Daudi naar het ziekenhuis gaat. In de
namiddag proberen we terug de draad op te nemen zoals het al de hele week zou
moeten verlopen. Melissa gaat terug naar Mwalimu Anna en Lore geeft creatieve
les aan de Susie-kinderen. Oja, wij hebben vandaag het terrein voor onszelf! De
medevrijwilligers zijn op safari naar Lake Manyara, samen met Mirjam en de
kinderen zijn wij hier even alleen op het Sarakasi-terrein.
Groetjes en een dikke knuffel!
Lore & Melissa
 Bijlagen:
blog 6.png (853.4 KB)
blog6.2.png (203.2 KB)
19-03-2014, 08:10 geschreven door Melissa&Lore 
|
