via Varzay, Thézac, Le Chay, Trignac, Musson, Didonne, Royan (le BAC oftewel den overzet), Le Verdon sur Mer, Soulac-sur Mer.
71 km (1014-1085), 10.30-17.30 uur Zonnig, maar daarna overtrokken. Meewind en tegenwind
MP3: Franse liedjes, Madonna
------------------------------------------------
Mijn kamergenoot in de jeugdherberg geeft een autistische indruk, ik begrijp hem niet want hij praat in zichzelf én hij heeft stinkvoeten. Hij slaapt zijn roes uit en ik ben al helemaal vertrekkensklaar als ie nog in bed ligt.
Saintes is echt wel de moeite van een bezoek waard. Ik doe wat aan sightseeing en het is tegen 10.30 eer ik aanzet. Het fietsen verloopt steeds vlotter en ik krijg 'het op en af' steeds beter onder de knie. Ik hoor al fietsend prachtige liedjes. Ik ken de titels niet, maar wel de melodie en flarden teksten zoals 'Que reste-t-il de ma jeunesse? ' of 'Non, je ne regrette rien' of 'Poupée de cire, Poupée de son'.
En dan komt Renée in beeld. Ze staat uit haar raam mij nauwlettend gade te slaan als ik mijn kaart aan het bekijken ben, met van die twinkelende oogjes zodat je niet anders kan dan een praatje slaan. Renée is 93 jaar, maar kan zeker 15 jaar liegen. Ze heeft onlangs haar been pijn gedaan bij een val en loopt nu met een looprek. Zij woont nog altijd in haar huisje, ze krijgt alle hulp die ze nodig heeft, zegt ze en ze zingt nog elke dag de liedjes van vroeger. Ik laat haar eens meeluisteren op mijn MP3. Dat vindt ze leuk.
Zij heeft vijf dochters en ze weet niet meer hoeveel kleinkinderen. Op mijn vraag hoe zij zo oud is geworden, geeft ze onmiddellijk antwoord:"Je suis toujours contente et optimiste. Marc, la
vie est trop belle pour se plaindre."
Ik neem een mooie foto van haar, ik toont de foto en zij is kinderlijk blij. Op de foto glimlacht ze niet, maar kijkt waardig en ernstig. Ik neem afscheid. Ze wenst mij goede reis, bedankt mij voor de babbel en zegt gedecideerd:"Maintenant, je veux me reposer parce que c'est l'heure."
Ik kom aan in Royan. Ik zie de zee en denk aan een fietstocht met de KSA in noord-frankrijk toen ik 14 was. Een van de jongens had nog nooit de zee en hij riep het uit toen hij de zee voor het eerst zag. De tijden zijn veranderd.
Ik trakteer mezelf voor de 1000 km met een heel lekker gerecht: moules plancha à l'espagnol et une tarte citron meuringeé. In het bar-restaurantje hangen overal Braziliaanse en Franse vlaggetjes. Van de kok hoor ik dat Nederland gewonnen heeft van Spanje met 5-1. En er zijn nogal wat Hollanders onderweg naar Spanje...
De overzet verloopt heel vlot.
Bij het zien van de mensen op het strand en op de dijk verdwijnt bij mij het pelgrimsgevoel. In Soulac al helemaal. Ik vind een hotelletje 'en route' en boek vlug in want het is zaterdag.
Na mijn dagelijks telefoontje met Hilde wandel ik nog tot aan de dijk. Massa's herinneringen komen bij mij op van het huisje van papa en mama aan zee.
Er staat een stevige wind, een noordoostenwind. Dat valt mee want ik moet richting zuid zuidwesten.
Deze morgen afscheid genomen van Stéphanie. Zij te voet naar Aulnay, ik drie keer verder met de fiets naar Saintes. We hebben afgesproken mekaar een mailtje te sturen wanneer elk van ons de tocht heeft volbracht. Als echte pelgrims, verbonden in eenzelfde lot.
Geen wolkje aan de lucht. Dat wordt bakken, makker.
De landschappen worden steeds weidser, de dorpjes liggen te slapen. Zeker over de middag is er geen kat meer te zien. Stilte alom. Ik rij via een sentier forestier door het bos van Aulnay. Ik heb een sanitaire stop in een tabac-bar-bistro (het was gelukkig geen Franse WC). In Aulnay prachtige romaanse kerk Saint Pierre de la Tour. De grafzerken zijn apart, in feite zijn het sarcofagen op pootjes.
Ik bak zowat op de fiets en ik rij non-stop door om wat verkoeling te hebben.
Onderweg dan toch picknick in de schaduwaan een weggetje, ogenschijnlijk doodlopend. Paar minuten later word ik bijna omvergereden door een camionette die razendsnel de 'sluipweg' doorvlamt. Sint-Jacob is bij mij, maar voor hetzelfde geld lag ik nu tot moes aan de kant van de weg. Die camionette reed veel te snel, maar het was ook dom van mij om me daar te zetten picnicken.
In Mazeray drink ik een groot glas cola en een grote fles spuit na elkaar op. Drinken, drinken, drinken.
In het café hangt en staat het vol met rekwisieten van Marilyn Monroe. Ik waan me in de fifties. Spijtig dat die jukebox 'en panne' is. Ik zou er anders een singletje opleggen. Ik denk aan mijn schoondochter Sylvie en aan de vintage rage die er tegenwoordig is.
En dan gebeurt het! Het moment van de dag. Niet te geloven. Precies op de kruising van de A10 bij Saintes met mijn D127 tussen Annepont en Taillebourg klok ik af op 1000 km, precies op die brug. Dus daarom was het dat Nathalie mij voortdurend omweggetjes presenteerde en altijd maar opnieuw de route zat te herberekenen.
Om mijn 1000 km precies op die brug te laten komen zodat ik later dat makkelijk zou kunnen terugvinden. Fier als een gieter heb ik selfies genomen. Ik heb niet voor niets jarenlang naar targets gewerkt, targets zitten er als het ware ingebakken en dit was er toch een die ik niet licht zal vergeten. Nathalie genoot van mijn blijdschap ze maar lichte euforie. Mijn Nathalie verdient alle respect en ik schaam me dat ik haar deze morgen nog uitgescholden heb voor 'prutsding'. 1000 x excuus, Nathalie.
Ik kijk nu al uit waar je de 2000 km passage zult laten plaatsvinden.
Enfin, alle gekheid op een stokje. Zo te zien ben ik al een heel eind opgeschoten, maar nog niet halfweg. En het zwaarste stuk moet nog komen.
De laatste 15 km fiets ik toch supergemotiveerd tot Saintes waar ik een bed vind in de jeugdherberg. 's Avonds eet ik al mijn picnic eten op omdat het anders in zo een hitte zou bederven.
Morgen fiets ik naar de zee en steek ik met de overzet de Gironde over om aansluiting te vinden met de via anglicana.. de route die de Engelse pelgrims in de Middeleeuwen vroeger namen.
Aangenaam fietsen naar Melle (ligt niet alleen bij ons, maar ook tussen Poitiers en Saintes). Ik heb slaapplaats in een gîte, maar daarover straks meer. Het eerste dorpje Ligugé heeft ook Sint-Martinus als patroonheilige. Ik doe inkopen bij bakker Brichet; zijn vrouw en ik geraken aan de klap. Zij verlapt mij een cake van 7 euro. De cake van bakker Brichet heeft in een prijskamp voor beste regionaal product de eerste prijs weggekaapt, met speciale felicitaties van president Hollande. "Il est faut, mais c'est quand même une honneur quoi". Ik zeg haar dat ik voor de commerce ben en dat ik haar cake koop uit sympathie voor haar en de bakker, maar niet voor de president. "Très juste, monsieur. " We begrepen elkaar...
Twee brieven gepost: naar broer Luc en collega Koen. Onderweg kom ik Nico Bruin tegen. Hij is ook Rotterdammer. Heel Rotterdam is precies aan het fietsen. Nico is 73 jaar en in feite op terugweg van de Katharenroute. Hij is een 'echte Hollander': reist met een tentje en hij eet heel die tocht alleen brood. En waarschijnlijk ook kraantjeswater. Nico is er trots op dat hij op 6 weken slechts 400 euro uitgegeven heeft. Ik heb hem niet gezegd hoeveel ik al heb uitgegeven op 2 weken. Ik zet mezelf ook niet op water en brood. Daar ben ik teveel Bourgondiër voor.
Ik rij verder door het bos van Saint-Sauvant en heb een picknick met de vogeltjes. De cake van de bakker is wel lekker en is klaargemaakt met cognac.
Bij de gîte tref ik een jonge knappe Quebecoise. Zij stapt vanuit Parijs naar Compostella, met een zware rugzak van zeker 15 kilo. Waar loopt die rugzak met da meiske naartoe? Stéphanie spreekt met grappig accent, eigen aan die Franse Canadezen. Ze is al 6 jaar in Parijs en werkzaam in de filmindustrie. We geraken aan de praat en plots haalt ze een videocamera boven en begint ze me te interviewen, terwijl de camera draait. Ze stelt mij allerlei vragen zoals waarom ik die tocht naar Compostella doe, over het geloof, over de Kerk, ... man, man, straks kom ik nog in een of andere uitzending op de Franse tv. Stéphanie zegt me wel dat dit niet zo is, maar je weet het maar niet, met al die media.
We zijn laat gaan slapen, maar elk in zijn eigen kamer.
Vrienden, ook dat is bedevaarten: weerstaan aan de verleiding. Een ware beproeving....☺☺☺
Ach, vrienden waar is de tijd, van de bevrijding. Tiralalatiralalatira. Waar is onze jeugd? Vanavond ben ik voor 1 keer te vroeg geboren...
Alles bij elkaar heb ik tot op vandaag een mooi leven gehad (thuis, gezin, werk, politiek, vrienden, gezondheid, ...) en hierin is mijn huwelijk met Hilde mijn beste beslissing ooit. Toen ik dat aan Stéphanie kreeg ze zowaar tranen in haar ogen.
Wat komt er nu binnen? Is dit een of ander modellenbureau? Ik wrijf mijn ogen nog eens goed uit (ben pas aan het ontbijten). Ik ben inderdaad omringd door allemaal knappe, jonge Françaises.
Ze zijn op schoolreis, denk ik, want een tafel verder zitten de leerkrachten. Die houden al dat jong geweld met een streng en uitgestreken gezicht in de gaten.
Regarder, mais pas toucher, hoor ik Hilde zeggen. Ik eet braaf mijn stokbrood met confituur op.
Even later komen ook Natasja en Franky erbijzitten en we besluiten om 10 uur Poitiers te bezoeken: er zijn nogal wat kerken te bezoeken.
Onderweg komen we een cybercafé tegen en ik werk nu eindelijk mijn blog eens bij.
That's all, folks. Het is een rustdag. De details van de citytrip bespaar ik jullie. Morgen zet ik mijn tocht verder, richting Melle.
VAN HARTE DANK AAN IEDEREEN DIE REAGEERT OP MIJN BLOG.
Slecht geslapen vannacht. Ik begon mij allerlei ongedierte voor te stellen, vlooien in de matras, ...
Wakker geworden om half acht. Hans was al weg en in zijn haast heeft hij zijn 2 drinkbussen laten staan. Hij heeft dan ook een strak plan.
Ik wil vandaag naar Poitiers. Slechts 40 km. Tijd om een handwasje te doen en de dingen op orde te stellen. Ondertussen dondert en bliksemt het. Ik zit lekker in mijn caravantje. Ik kan er blijven tot 12 uur.
Eerst een stempel gaan halen in het Office de Tourisme. Aurélie die mij de tip van de camping gaf, was er niet.
Daarna de Sint-Jacobskerk bezocht. Bekend is het standbeeld van de pelgrim Sint-Jacobs.
Ik reserveer telefonisch mijn volgende slaapplaats: de jeugdherberg in Poitiers.
En route passeer ik 'La bataille de Poitiers':de veldslag waarbij Kael Martel de invasie van de Moren uit Spanje definitief heeft tegengehouden.
Met zicht ôp die vlakte heb ik een picnic: beschuit met boursin en saucisson en veel limonade.
Ik voel toch dat ik er gisteren er een beetje over ben gegaan; ik heb geen force in de benen of waren het de twee biertjes van gisteravond. Als dat al niet meer mag...
Onderweg luister ik naar Franse liedjes; plots de Connemara en ik denk terug aan de trouw van Jeroen en Sylvie. Jeroen op tafel met een serviette in de hand: overgelukkig.
En daarna "Gueule de Métèque" van Moustaki: ik denk aan mijn studententijd en aan de doop van Hilde in de Zovlast.
Op het ritme van Shania Twain fiets ik verder en kom ik aan de jeugdherberg.
Een andere fietser komt aan het onthaal naast mij staan en ik zeg - waarom weet ik niet - simpelweg "Goeiemiddag". "Amai", zeg de fietser,"Ligt het er zo dik op dat gij weet dat ik Vlaming ben?".
Ik maak kennis met Frank en Natasja; ze zijn een dag later dan ik vertrokken vanuit Gent en hebben onder andere ook in de gîte in Beauvais verbleven waar ze mijn geschrijf in het gasten boek hebben gelezen.
Sindsdien zijn ze voortdurend aan het uitkijken:"Waar zou Mark nu zijn? Zou dat Mark zijn?".
Ze wonen in de buurt van de Visserij en ze hebben mij dus ingehaald met hun tandem. We praten over van alles en nog wat en spreken af om morgen een toeristische stop in POitiers te houden.
Daarna zullen onze wegen zich scheiden want zij nemen de weg naar Angoulême, terwijl ik afbuig naar Saintes.
Ik eet een kleinigheid in het restaurant van de JHB en ga voor mijn doen vroeg slapen; het is een goed bed en slaap goed door, met oordopjes. Ik hoor niets van de bende jonge gasten die veel lawaai maken.
via Veigné, Sorigny, Thilouze, Saint-Epain, Nouâtre, Marcilly-sur-Vienne, Pussigny, Dangé Saint Romain, Antran
Start : 9.00 - 18.00
95 km (708-803)
Afwisselend bewolkt en zonnig, drukkend warm
Mp3 : Graceland, Reggae van Bob Harley, een beetje DePré Historie
---------------
Na de afmattende inspanningen van gisteren slaap ik als een blok tot 7 uur. Een F1 ontbijt. Kan er misschien een andere soort confituur gegeven worden dan altijd maar die abrikozengelei? Of hoort dit bij de boetedoening?
Deze keer bel ik vóóraf om een slaapplaats : een caravan op een camping in Châtellerault is vrij. Ik moet maar 4,5 euro betalen. Het is mij om het even. Ik vertrek met een gerust gevoel, maar ook met minstens 85 km voor de boeg. Als Nathalie haar zotte kuren niet boven haalt. Ik heb er ondertussen al 700 km opzitten. Bijna een derde van de tocht zit er op... Ik zit al ver : ik kom een verkeersbord tegen met ' Chinon ' op. Doet mij terugdenken aan die mooie reis naar de wijnstreken van Frankrijk jaren terug. Niet slecht hé, voor een oude vent van 60. Door al dat fietsen heb ik mij sinds lang niet meer zo vitaal gevoeld. "Voel je je nu niet alleen?", hoor ik sommige van jullie vragen. Helemaal niet. Meer nog, om eerlijk te zijn MOET je in feite zo'n tocht alleen doen. Met 2 of in groep heb je nooit dezelfde mate van "bezinning en zelfonderzoek".
Terug naar de tocht. Inkopen voor een picknick aan de oevers van de Indre. Er dreigt een onweer, maar ik lap het aan mijn laars. De laatste 20 km beginnen door te wegen. Ik ben blij als ik aan de camping ben. De caravan heeft alles wat nodig is. Het bed is bedenkelijk. Is het een vlooienbak? Het ruikt muf. Voor zo weinig geld mag je niet veel verwachten. Ik spurt nog vlug achter wat eten voor de avond. Ondertussen is er een jonge 'pelgrim' uit Rotterdam aangekomen. Hans is 21 jaar en maalt er per dag vlotjes 100 km door. Hij heeft een strak plan. Hij moet wel want hij heeft een vliegticket klaarliggen in Santiago. Ik trakteer hem op een biertje en we eten samen couscous en een magreb gerecht waarvan de saus later op mijn maag blijft liggen. Ik probeer hem politiek België uit te leggen... Hans is een brave jongen, hij gaat vroeg naar bed en staat vroeg op. Hij heeft een strak plan hé. Ben blij dat ik dat niet heb. Ik heb al genoeg strakke plannen gehad.
via Authon, Neuville sur Brenne, Château-Renault, Auzouer-en-Touraine, Neuille-le-Lierre, Châ naar, Vouvray, Tours
9.00 - 14.00 (en dan ruim 2.30 uur rondgetoerd).
74 km (634-708)
Zonnig en doef
geen Mp3
-----
Ik vraag aan madam wat voor weer het vandaag wordt. Zij antwoordt:"Le vent vient de l'est. Alors, il ne porte pas de la pluie". Voilà, zo simpel kan het leven zijn. Geen Meteo applicatie van doen.
En ze kreeg gelijk: overal dreigende wolken maar geen spatje regen. En het werd warm. De hele voormiddag volg ik een voie verte; het fietsen is heel aangenaam. Picnic aan de oevers van de Indre.
Ik kom na veel gezwoeg en gezweet kort na de middag aan in Tours. Met de hoop een toeristische uitstap te maken. Dus vlug gaan boeken in de jeugdherberg.... niets van, ze zijn aan verbouwingen bezig. Office de tourisme. Gesloten. Zondag en feestdag.. Op mijn lijst staat iets van 'Couvent de Capucines'. Daar aangekomen blijkt het een soort opvang van families te zijn. Ik merk plots dat ik mijn rugzakje ergens heb laten liggen. Nathalie meiske, track me back. Na een dik halfuur kom ik aan die plek. Dat rugzakje staat er nog! Ben heel blij, maar het is ondertussen al half vijf. Ik reserveer een F1 kamer richting Zuid. Ik wil me verfrissen. Het F1 hotel ligt maar liefst 20 km van het centrum. Ik heb geen zin in wat dan ook. Een baaldag, vrienden, en ik kruip vroeg in bed.
via Douy, Cloyes sur le Loir, Saint Jean Froidmont, Morée, Fréteval, Pézou, Meslay, Vendôme, Marcilly-en-Beau, Villiersfaux, Ambloy
86 km (548-634), 9.30-17.30
Kwakkelweer in de ochtend, in de namiddag warm en doef
Mp3 : Glenn Miller, croonermuziek, jazzmuziek, Ella Fitzgerald, Graceland
-------------------------------------------------
Goed geslapen in een uitstekende gîte. 's Morgens bij het ontbijt een goede camino gewenst aan Henri, de kok uit Pas-de-Calais. 59 jaar en geen tijd gevonden om te trouwen, zei hij. Hij doet wel al jaren de camino in stukjes. Aan dat tempo haalt hij het nooit, mijn gedacht.
Ik vul het gastenboek in voor een sympathieke Rose-Marie. Als ambtenaar van de gemeente is ze heel content met wat ik als gewezen schepen van toerisme schrijf. Als jullie het willen weten, moeten jullie het zelf maar eens gaan lezen. 't Is in het Frans en daar was ze ook blij voor, want Hollanders schrijven ook iets leuks, maar in het Nederlands. "Mais mon chef ne comprend pas le néerlandais. Alors je ne peux rien faire avec leur remarques". Die Hollanders toch.
Ze hadden een mooie dag voorspeld, maar ze hadden zich van datum vergist. De regen viel met bakken uit de hemel. Geleidelijk aan werd het beter. Inkopen gedaan in de Carrefour voor een picknick onderweg. Aan een kerkje ergens onderweg.
Mijn eerste energie drankje. Jadadde! 25 km per uur op vals plat. Zo gaat het wel vooruit.
Onderweg wordt het koren geler. Misschien heeft het al wat meer zon gehad? Het landschap is prachtig, uitgestrekt: Frankrijk op zijn Frankrijkst.
Ook een ander ras van koeien: bruingele in plaats van onze gevlekte. Het zijn precies koeien uit India maar goed in 't vlees. Jaja, ik heb nog aan tafel gezeten met vleeskeurders.
Ik voel mij super en ik passeer Vendôme zonder te stoppen. Het was nog te vroeg. Ik rij door naar Prunay waar ook een gîte is. Ik had dat beter niet gedaan want ... de gîte was gesloten wegens werken aan de chauffage. Ik spreek een schoon meiske aan en die brengt mij bij een vriendelijke, maar oudere madam.
Ik slaap op een klein kamertje met een logeerbed, de naam onwaardig. Maar ik accepteer. Ik slaap op mijn opblaasbaar matrasje. Madam gaat naar een expositie. De andere gasten naar een verjaardagsfeest en ik blijf achter zonder sleutel. Madam zegt mij dat ik de poort maar moet dichttrekken en iets gaan eten in een restaurant wat verder op. Er zijn nog mensen die gerust leven en vlug vertrouwen stellen in de mensen. De thuiswacht vul ik in met brieven schrijven op de achterkant van mijn uitgesneden Michelin kaarten. Naar Donald, een maat van mij, en naar mijn zus, een groene. In alle families is er al wel eens wat hé (grapje).Het belangrijkste is dat we met mekaar nog altijd goed overweg kunnen.
Vooreerst een dikke merci voor de vele reacties van jullie. Ongelooflijk hoevelen de blog volgen en blijkbaar worden de verslagjes gesmaakt. Ik had misschien dan toch reporter moeten worden hé Lutgart.
Ik begin meer en meer als een pelgrim te leven ttz. zeer vroeg (6 uur) opstaan.
Afscheid genomen van de levensechte Nathalie Canoot (Vlaamse roots). Een diepgelovige vrouw. Haar zoon is seminarist, haar dochter is ingetreden in het klooster in Lourdes. Haar tweede dochter woont nabij Bordeaux en is als gediplomeerd schilderes werkzaam in de restauratie wereld. Die diepgelovigheid, ik moest veel denken aan thuis.
Bij het verlaten van Chartres het eerste pelgrim standbeeld van St Jacob en de eerste wegwijzer naar Compostella gezien. De camino is nu echt begonnen.
De andere Nathalie (die van Gilbert Bécaud) heeft weer zotte kuren gehad. Ben 2 keer gevallen in een boereslag door haar schuld. Gelukkig niets gebeurd.
Plaats- en straatnamen geven mij telkens opnieuw associaties met jullie. Ik passeerde het dorpje Barjouville en ja hoor, ik hoorde de champagne van Baroville ontkurken. Een hond blaft mij toe en ik roep terug:"Vriend Gerrit, blijf in uw kot!". En zo kan wel nog even doorgaan. Saint - Séverin... Séverine.
Onderweg naar Chateaudun passeer ik het gehucht Meslay: in het kerkje zeer oude en prachtige muurschilderingen. La danse macabre of de verschrikking van de pest in beeld gebracht.
Ik heb voor het eerst naar muziek geluisterd op mijn MP3 speler: liedjes van Rum, Dimitri Van Toren, Georges Moustaki. Non, je suis jamais seul avec ma solitude. Waar een mens allemaal naar zit te luisteren op zijn fietstocht naar Compostella.
Ik stop in Chateaudun en bel aan bij een gîte municipal: Rose-Marie is zeer behulpzaam. De gîte is proper en heeft alles wat een pelgrim nodig heeft. Ook wifi zodat ik jullie op de hoogte kan houden.
Er is nog een andere pelgrim: een dikbuikige kok met hartproblemen. Hij puft als hij de trappen op moet. Hoe gaat dat aflopen?
's Morgens word ik wakker en constateer ik dat mijn smartphone niet meer toegankelijk is: ik zie de apps staan maar kan ze niet meer activeren doordat een stomme foutmelding er altijd voor kruipt.
Om horendol van te worden. Ik moet dus dit oplossen want ik kan anders geen foto's meer nemen en de blog niet onderhouden.
Wanhopig ga ik op zoek naar een oplossing. Nathalie geeft mij de raad om 1 van die winkels te bezoeken en daar om raad te vragen. Ik wil niet meer naar Orange en ga naar concurrent SFR.
Daar zoeken ze een vol uur naar een oplossing, maar het lukt maar niet. Mandy wil geen geld ... omdat ik pelgrim ben. Ze verwijst mij door naar FNAC. Een zekere Alexandre (piercings in zijn oorlel) zoekt naar een oplossing en zegt mij dat hij alles moet herinstalleren.Ik vrees voor mijn foto's maar die staan gelukkig op een externe kaart. Na terug een half uur is alles weer toegankelijk en de foto's zijn niet verloren. Ikke dolgelukkig want ik zag het even niet meer zitten.
Ik vraag mijn schuld en Alexandre zegt mij dat dit een gratis service is, want - en nu komt het, opnieuw - ik ben een pelgrim op weg naar Compostella.
Hij vraagt mij wel in Santiago een intentie uit te spreken voor een gelukkig en voorspoedig leven voor hem en zijn familie. Ontroerd ga ik naar buiten en weet niet wat ik er moet van denken.
Willen of niet, maar je wordt een pelgrim onderweg. Het is een vreemd gevoel dat een wildvreemde je ook iets zo persoonlijks vraagt als een intentie.
Ik bezoek de kathedraal in Chartres en ben onder de indruk van het kleurenspel van de rosettes.
's Avonds is de kathedraal nog mooier. Het wordt helemaal stemmig, wanneer een groepje jonge Duitsers spontaan meerstemmig zingen op de trappen van het Noordportaal. Let in be van de Beatles. Hun song doen het nog altijd, ook bij de jeugd.
Ik sluit een probleemdag dan toch nog welgezind af.
Mantes la Jolie - Chartres via Vert, Boinvilliers, Civry la Forêt, Orvilliers, Houdan, Champagne, La Musse, Saint Laurent, Coulomb, La Malmaison, Mévoisins
Elke morgen lees ik iets in het boek ' De filosofie van de heuvel ' van Leonard Pfeiffer, de Nederlandse schrijver die op 13 mei de Libris Literatuur prijs won. Ik kreeg zowaar de tranen in de ogen als hij in Dag 4 schrijft:" Dit was geen fietstochtje meer, dit was reizen. Dit was echt. " Zo voel ik het ook aan: dit is geen stomme rondjes koersen, op een hometrainer, godbetert. De camino naar Santiago is meer dan dat. Het is een heuse belevenis. En dat het echt is, zou weldra blijken.
Het regent praktisch de hele dag. Ik start dus in complete fietskledij.
Geen overbodige luxe. Ik heb ook zo goed als geen foto's van die dag.
In de namiddag een plensbui van jewelste temidden van die eindeloze vlakten die zo typisch zijn in die streek. Gelukkig vind ik nog een slaapplaats in een b&b in centrum van Chartres. Als een verzopen kieken kom ik daar toe. Bij Jean-Loup en ... Nathalie. Weeral. Ze schildert aquarellen van bedenkelijk niveau, ze sculpteert iets beter.
Ik eet samen met Jean Louis patatjes en rauwe hesp. Ik stoef op haar kookkunst, maar Jean-Loup corrigeert mij door te zeggen dat het toch maar 'simple' was. JL is conseiller in een verzekeringsmaatschappij in Parijs en spoort elke dag. Hij vertelt mij dat hij wacht op een voorstel van de personeelsdienst, want ze willen dat hij stopt. Ik denk dat hij niet veel zin om te stoppen. Zit wat moeilijk in zijn vel? Ach, wie niet?
Hij haalt Grimbergen uit de kelder en deelt het profijtelijk met mij. Ik had graag nog eentje meer gedronken, maar slaap overmant mij en ik val als een blok in slaap. Van half tien tot half acht. Bloggen ging niet. Dit is hier een gezin van principes, zo zegt Nathalie: free wifi hoort hier dus niet. Een oratoire wel: het blijkt een gebedshoek te zijn, compleet met zitbankje, kaarsjes, ... Dit staat mijlenver van een zolder ingericht als home cinema. Ik herinner mij de verdraagzame woorden van mijn vader: 'God moet zijn getal hebben' zei hij. Voor elk wat wils dus.
via Saint-Martin, Vaux, La Neuville, Bachivillers, Loconville, Liancourt, Lierville, Nucourt, Enfer, Sailly, Breuil-en-Vexin, Porcheville.
88 Km (305-393), 9.30 - 18.30
Bewolkt, de regen dreigt maar breekt niet uit. Zon af en toe, maar het blijft fris.
-----------------------------------------
Vanmorgen vroeg wakker: buren van de studio boven de gîte namen al hun douche om 6 uur. Er zijn nog mensen die moeten werken hé. Solidair ben ik maar opgestaan en de gîte gekuist. Echt waar. Ik was de leider van de senioren indachtig, maar een dweilke slaan kon ik niet. Ik vond geen emmer en ik ben trouwens een propere senior wat niet van alle senioren kan gezegd worden (als ik spreek over de senioren dan bedoel ik de vriendenkring van oud leiders van de KSA). Ben zoals Jesuske die pap at en hem niet vuil maakte 😊.
Ik startte dus later als voorzien voor een fietstocht van volgens mijn schema 70 km. Het werden er uiteindelijk 88! Daar zit Nathalie (want zo noem ik mijn fietsGPS) voor iets tussen. Nathalie refereert naar het prachtig chanson van Gilbert Bécaud. Nathalie mon guide.
Nathalie staat ingesteld op het vermijden van drukke banen en ze stuurt mij vaak de routes communales op. Meestal werkt dat perfect, maar ik maak meer kilometers. Op zich geen probleem. Ik heb tijd. Af en toe stuurt ze mij ook de weide akkers in en zit ik dan op een heuse boerenslag. Retourner. Gelukkig rijd ik niet met een racefiets. Ik kan ook de Michelin kaart bekijken, maar omwegen zijn nu eenmaal niet te vermijden, denk ik. Ik maak er mij ook niet druk in. Het komt wat komt.
Vandaag was het ook twijfeldag: gaat het nu regenen of niet. Ik heb verschillende keren van regenkleding gewisseld.
Kortom, ik kwam later dan verwacht aan in Mantes la Jolie. Ik had zoals gewoonlijk niets gereserveerd. Office du tourisme al dicht. Wat nu?
Nathalie kwam met de oplossing: in haar menu staan ook 'logies' en, jawel, het adres van F1 hotel. Ik rijd er vlug naartoe. Non, monsieur, pas de chambre. Tout complet. Enfin, ik begin met die gerant te praten. Was nog in Gent geweest en patati en patata, en kijk... Attendez, monsieur, j'ai trouvé encore une chambre.
Communicatie, vrienden. Zo belangrijk in het leven. Ik heb er mijn boterham mee verdiend.
Ik heb mijn dag afgesloten met een buffetmenu, een grote fles spuit en 2 Leffes. Ik had het wel gehad voor vandaag. Morgen geven ze slecht weer. We zien wel.
fris en bewolkt, weinig wind, zon breekt door om 11 uur
---------------------------------
Mijn spieren voelen wat stram aan en ik koop in een farmacie een flesje arnica, iets om de spieren te ontspannen. Homeopathisch. Snelle werking mag je er niet van verwachten, maar baat het niet, het schaadt niet. Ik heb geen soigneur mee. Dat kon er niet meer bij, maar het zou wel deugd doen, zo'n massage.
Ik volg Val de Noye tot aan Breteuil: een mooie fietsroute op rustige wegen. Een verademing na de drukte van Lille, Lens en Amiens. Daarna gaat het terug op en af, met zelfs een helling van 14%. Ik kan erover, traag maar erover. Ik kom aan in Beauvais en ga eerst naar een boutique van Orange. Om te reclameren want hun mobiel internet werkt niet op mijn smartphone. Dat is trouwens de reden waarom ik niet dagelijks jullie kan informeren. Blijkt nu dat die Charlotte van de boutique van Lens zich vergist heeft van SIM kaartje (enkel bruilbaar voor tabloids). Ik vraag een alternatief zonder meerkosten, maar dat wou die gast van Beauvais mij niet geven. En mijn geld kreeg ik ook niet terug. Kortom, ik heb hem in mijn beste Frans gezegd dat dit toch niet kon, dat hun klantgerichtheid op niets lijkt, maar het enige wat er uit kwam was: "Je suis désolé, monsieur." Mij zien ze daar niet meer.
Ik had afspraak met Christine, een dame van de gîte van de vrienden van Compostellagangers. Het contrast kon niet groter zijn: een hele gîte voor mij alleen, voor 12 ! Ik heb mij in de keuken getrakteerd op een goed lokaal blond bier La Rebelle en mij een dubbele portie ravioli klaargemaakt (uit een blik, gekocht in een Magrebwinkel uit de buurt). Veel informatie over de Compostella netwerken, routes, enzovoort. Ik heb een bedanking geschreven in het gastenboek. Que Dieu les bénisse.
Via Givenchy, Neuville Saint Vaasten, Duisant, Warlus, Bailleulmont, Pas en Artois, Authie, Hernissart, Pierregot
92 km (138 - 230)
Bewolkt en fris, matige tegenwind
Départ: 9.00 �--
Arrivée: 17.15
------------------------------------
Zelfde ontbijt als gisteren in F1 hotel.
Naar een voie verte gezocht van amper 5 km.
Langsheen verschillende oorlogskerkhoven: Canadees memorial (prachtig wit monument), rechtover het kerkhof van Marokko (heel eenvoudig).
Ik fiets van watertoren naar watertoren 😞 (op en af dus). Bij afdaling koud. Tot 50 per uur. Fantastisch!
Picknick op een heel stil dorpspleintje voor een kerk.
Voel mij als God in Frankrijk. In Authie putten gedolven maar geen schat gevonden
Zelfs niet bij de trap. Senioren weten waarover ik het heb.
Bij aankomst in Amiens onmiddellijk naar de kathedraal. Een diaken (?) geeft mij na een half uur bellen een geschikte stempel. Ondertussen geniet van prachtige koorgezangen in de kathedraal. Ik slaap in de jeugdherberg op een gedeelde kamer met een Serviër van 50 jaar. Uit zijn uitleg in gebroken Engels was hij voor een opleiding in Amiens. Was dus in de tijd van de oorlog ongeveer 25 jaar ... je mag er niet aan denken.
Ik had reuzehonger en ben gaan eten in Italiaans restaurant. Spuitwater bij het eten, voor de conditie 😊.
via Le Maisnil, Fromelles, Herlies, Le Transloy, Auchy les Mines, Vermelles, Grenay
42 km (86 - 128), 9.30-15.00
Zelfde weer als dag 1.
________________________________________
Toch wel een apart publiek in de F1 hotels: voornamelijk mannen die voor hun werk meerdere dagen in het hotel verblijven, meestal donkere types, maar ook een 'verdacht' koppel of rare passanten zoals die wereldvreemde Engelsen met een rugzakje en excentrieke schoenen... Of die kale grijsaard in koersbroek op weg naar Compostella (c'est quoi ça, Compo Stella).
Ik vertrek een half uur later dan voorzien: mijn fiets stond weeral plat. En na nog geen 3 km opnieuw zwabberen op mijn achterwiel. Op een rustig hoekje in de schaduw operatie 'Reserveband opleggen': man man wat ben ik toch een ... Maar het is mij gelukt! Ik heb zowaar mijn grenzen verlegd. Meer nog, zo te zien is het zelfs nu nog dik in orde. En vanavond de slechte achterband geplakt, terug klaar voor gebruik.
Veel tijd verloren; het Louvremuseum in Lens zal voor een andere keer zijn. In een Orange boutique een chip gekocht voor mobiel internetgebruik.
's Avonds nog iets gegeten aan het station in Lens met 'un grand Stella' voor mijn neus. Mijn eerste brief op de achterkant van de Michelin kaart geschreven.
Morgen verzenden per post.Ik had graag postduiven meegedaan op mijn bagagedrager, maar ik had er geen plaats meer. Zo, dat was het. Niet veel kms, maar best plezant. Morgen staat er een etappe van 90 km op het programma. Naar de jeugdherberg van Amiens. En ik passeer Authie ....
De buren en de vrienden senioren wuifden mij vrolijk uit. Piet en Kris bleven mij met fiets of met veel getoeter vanuit de auto volgen ... tot een kilometer verder aan het sas. Daarna was ik alleen. Eindelijk de rust en de kalmte. De tocht naar C. Is begonnen.
Het ging heel vlot, vlakke weg en meewind. Ik stak de grens over, richting Rijsel. Om 15 uur in een goedkoop F1 hotelkamer. Meer mag dat niet zijn, want ik ben pelgrim, hé. Na douche per fiets naar Centre Ville, toch 20 km heen en terug. Stempel gekregen in l'église st maurice. Gezellige drukte op een vrijdagavond; terrasjesweer. Iets gegeten in Le Passage... voor een passant als ik. Enig minpunt van de dag: achterband loopt langzaam leeg. Ik zal morgen al mijn reserveband moeten opleggen, vrees ik. Ben benieuwd of me dit zal lukken ☺.
omdat de weergoden mij gunstig zijn vertrek ik iets vroeger dan gepland: nu vrijdagmorgen tussen 8.30 en 9.00 uur.
Voor vrijdag voorspellen ze bewolkt, maar droog weer. Voor mij zit de wind mee (komt uit het noordoosten). Het zal niet te koud en niet te warm zijn. Meer moet dat niet zijn om te starten
Ik denk dat ik er klaar voor ben: ik heb vandaag nog wat inkopen gedaan, mijn bagage is nog eens gecheckt, mijn fiets heeft er ook zin in ... mijn 'camino' kan beginnen.
Ik zal jullie beknopt op de hoogte houden. Later - als ik terug ben - neem ik mij voor deze blog wat meer uit te werken, want via een smartphone gaat het niet zo vlot beeld en tekst in te brengen.
Met de fiets naar Compostella
