via Le Maisnil, Fromelles, Herlies, Le Transloy, Auchy les Mines, Vermelles, Grenay
42 km (86 - 128), 9.30-15.00
Zelfde weer als dag 1.
________________________________________
Toch wel een apart publiek in de F1 hotels: voornamelijk mannen die voor hun werk meerdere dagen in het hotel verblijven, meestal donkere types, maar ook een 'verdacht' koppel of rare passanten zoals die wereldvreemde Engelsen met een rugzakje en excentrieke schoenen... Of die kale grijsaard in koersbroek op weg naar Compostella (c'est quoi ça, Compo Stella).
Ik vertrek een half uur later dan voorzien: mijn fiets stond weeral plat. En na nog geen 3 km opnieuw zwabberen op mijn achterwiel. Op een rustig hoekje in de schaduw operatie 'Reserveband opleggen': man man wat ben ik toch een ... Maar het is mij gelukt! Ik heb zowaar mijn grenzen verlegd. Meer nog, zo te zien is het zelfs nu nog dik in orde. En vanavond de slechte achterband geplakt, terug klaar voor gebruik.
Veel tijd verloren; het Louvremuseum in Lens zal voor een andere keer zijn. In een Orange boutique een chip gekocht voor mobiel internetgebruik.
's Avonds nog iets gegeten aan het station in Lens met 'un grand Stella' voor mijn neus. Mijn eerste brief op de achterkant van de Michelin kaart geschreven.
Morgen verzenden per post.Ik had graag postduiven meegedaan op mijn bagagedrager, maar ik had er geen plaats meer. Zo, dat was het. Niet veel kms, maar best plezant. Morgen staat er een etappe van 90 km op het programma. Naar de jeugdherberg van Amiens. En ik passeer Authie ....
De buren en de vrienden senioren wuifden mij vrolijk uit. Piet en Kris bleven mij met fiets of met veel getoeter vanuit de auto volgen ... tot een kilometer verder aan het sas. Daarna was ik alleen. Eindelijk de rust en de kalmte. De tocht naar C. Is begonnen.
Het ging heel vlot, vlakke weg en meewind. Ik stak de grens over, richting Rijsel. Om 15 uur in een goedkoop F1 hotelkamer. Meer mag dat niet zijn, want ik ben pelgrim, hé. Na douche per fiets naar Centre Ville, toch 20 km heen en terug. Stempel gekregen in l'église st maurice. Gezellige drukte op een vrijdagavond; terrasjesweer. Iets gegeten in Le Passage... voor een passant als ik. Enig minpunt van de dag: achterband loopt langzaam leeg. Ik zal morgen al mijn reserveband moeten opleggen, vrees ik. Ben benieuwd of me dit zal lukken ☺.
omdat de weergoden mij gunstig zijn vertrek ik iets vroeger dan gepland: nu vrijdagmorgen tussen 8.30 en 9.00 uur.
Voor vrijdag voorspellen ze bewolkt, maar droog weer. Voor mij zit de wind mee (komt uit het noordoosten). Het zal niet te koud en niet te warm zijn. Meer moet dat niet zijn om te starten
Ik denk dat ik er klaar voor ben: ik heb vandaag nog wat inkopen gedaan, mijn bagage is nog eens gecheckt, mijn fiets heeft er ook zin in ... mijn 'camino' kan beginnen.
Ik zal jullie beknopt op de hoogte houden. Later - als ik terug ben - neem ik mij voor deze blog wat meer uit te werken, want via een smartphone gaat het niet zo vlot beeld en tekst in te brengen.
ben al een paar weken stempels aan het verzamelen in mijn stempelboekje (zie foto). Zo'n boekje hoort bij de credential van elke Compostella-fietser.
De eerste stempel is van de parochiekerk Sint-Martinus. Ik vertrek immers van thuis. Zomergem is mijn ankerpunt: geboren en getogen zoals ze dat zo mooi zeggen. Ik heb de voorkeur gegeven aan de parochie en niet aan de gemeente: het is immers een spirituele pelgrimstocht, een overdenken van wat voorbij is en wat nog kan gebeuren in mijn leven. Trouwens, stempels van de gemeente heb ik genoeg (na 36 jaar politiek) .
De tweede stempel komt van de Sint-Jacobsparochie van Gent (is mijn favoriete stad!). Gent is in mijn ogen de meest gezellige en meest veelzijdige stad van Europa.
Maar er is ook een historische context. Sinds eeuwen heeft deze parochie een genootschap van Compostella. Er is ook een hospitium (voor opvang van pelgrims) geweest, maar volgens dhr. Witters van de Sint-Jacobsparochie hoorde het hospitium niet bij Sint-Jacobs, maar bij de andere parochie in Gent.
De derde stempel is gezet door mijn broer-pastoor Guido vorige zondag tijdens een misviering. Je kan duidelijk de stempelafdruk in het Latijn lezen met afkortingen: SIG ECCL. PAR. S.AMANDI ASTENE of vertaald "Zegel van de parochiekerk Sint-Amandus - Astene".
Toeval of niet, maar de heiligen horen op één of andere manier bij elkaar: H. Martinus (bisschop van Tours en solidair met de armen), H. Jacobus de meerdere (beschermheilige van de Compostella bedevaarder) en H. Amandus (stichter van kloosters en kerken in Vlaanderen).
eindelijk! Heb ik wat tijd gevonden om een nieuw bericht te posten.
Het laatste bericht dateert van maart dit jaar en ondertussen is er heel wat gebeurd.
Sinds mei ben ik 'op brugpensioen' en geloven of niet, ik heb het al heel druk gehad .
Alle tijd gaat vanzelfsprekend naar de voorbereiding van mijn fietsreis/tocht/pelgrimage.
Ik heb heel wat tijd gespendeerd aan de bagage en vooral aan het gewicht van alles. Ik wou absoluut onder de 20 kg blijven (reistassen inbegrepen). Enkele testritten moesten duidelijkheid brengen.
Mijn eerste testrit naar Oostende: 't was er koud en bewolkt (zie selfie) en tijdens de rit naar Oostende had ik flinke tegenwind. De overnachting in de jeugdherberg was pico bello: propere kamer, prima ontbijt tegen een democratische prijs.
De volgende dag terug naar huis: enkele uren in de regen. Fietskledij dik in orde, maar de testrit maakte mij meteen duidelijk dat er nog veel zaken thuis kon blijven. De tent bijvoorbeeld en alles wat daarbij hoorde, de fietstassen vooraan (pakken veel wind en de fiets is niet gemakkelijk te besturen) maakten al vlug 5 kilo minder. Na veel wikken en wegen (letterlijk!) kom ik uit op 17 kg., eten en drank inbegrepen.
Gisteren daarmee een testrit van 100 km naar Knokke en via Cadzand en Sluis terug op een gezapig tempo: het ging heel wat vlotter.
Vandaag een ritje in de Vlaamse Ardennen met vier hellingen van boven de 10 % (althans volgens de fietsknooppuntenkaart): met het kleinste verzet. Uiteraard moe, maar wel tevreden dat ik erover kon.
We zien wel wat het geeft in de Pyreneeën en daarna in Noord-Spanje. Ik zal op tijd stoppen en toeristische uitstapjes maken .
Maandag probeer ik wat tijd te vinden voor een volgend bericht.
Hallo, ik ben van plan mijn blog verder aan te vullen via mijn smartphone en dit is in feite een uitproberen hoe vlot dit wel is.
Ik heb de indruk dat dit wel doenbaar is. Veel tekst ga ik hier niet in plaatsen. Het is meer de bedoeling foto's met korte commentaar toe te voegen. Een beeld zegt méér dan duizend woorden hé.
Hallo, met de start van deze blog 'Met de fiets naar Compostella' is het 'aftellen' naar zondag 1 juni toch begonnen. 'Aftellen' als woord voelt nogal zwaar aan, alhoewel de duurtijd met de dag lichter wordt en de start dichter komt. Beter is het misschien te spreken van 'uitkijken naar'. Ik kijk dus uit naar 1 juni 2014 om die trip te kunnen beginnen waar ik al jaren van spreek. Vandaag zijn er nog net geteld 67 dagen en dan begin ik (eindelijk) aan die fietstocht naar Compostella.
Er is al veel aan voorafgegaan: het begon allemaal met die fietstocht van Passau naar Wenen, enkele jaren terug. Een prachtreis en echt aan te raden. Hilde en ik zijn toen gebeten door de fietsmicrobe en sindsdien heeft het ons niet meer losgelaten. We hebben ons 2 goede fietsen gekocht + tal van zaken die erbij horen: fietstassen, fietskledij, fiets-GPS, fietsendrager, noem maar op ....
Ondertussen hebben we samen al heel wat korte uitstapjes gemaakt rond Zomergem en in de wijde omgeving. Maar ook enkele reizen in Frankrijk (langs de Loire of langs het Canal du Bourgogne - vaak vlak parcours langs het water), in Beieren en Tirol (al wat meer klimmen) en in Noord-Italië (van Bolzano naar Venetië - hoog gestart en vlotjes naar beneden, tot aan de zee).
Naar Compostella rij ik alleen. Ik heb in mijn leven zo goed als nooit aan sport gedaan. Fenomenale sportprestaties mag je niet verwachten. Ik ben zeker geen wielertoerist, maar toch al 2 keer een fietstocht alleen gedaan: eentje in Picardië en een ander naar Den Helder en terug, en ik heb mij dan eigenlijk nooit alleen of eenzaam gevoeld. Alleen rijden heeft ook het grote voordeel dat je eigen tempo kan aanhouden en op elk moment kunt stoppen. Alles rustig en zonder stress. Onthaasten. Zen.
Helemaal onvoorbereid zal ik niet zijn: sinds november vorig jaar doorloop ik nu een fitness programma (cardiotraining en een beetje krachttraining). Ik hoop dat dit wat effect zal hebben en dat ik mij hiermee wat beter fysiek heb voorbereid. Dus hopelijk geen peesontstekingen aan de knie, zoals in Holland twee jaar terug.
Met de fiets naar Compostella
.
. "Very Happy"){kind=icon}
