Aangenaam fietsen naar Melle (ligt niet alleen bij ons, maar ook tussen Poitiers en Saintes). Ik heb slaapplaats in een gîte, maar daarover straks meer. Het eerste dorpje Ligugé heeft ook Sint-Martinus als patroonheilige. Ik doe inkopen bij bakker Brichet; zijn vrouw en ik geraken aan de klap. Zij verlapt mij een cake van 7 euro. De cake van bakker Brichet heeft in een prijskamp voor beste regionaal product de eerste prijs weggekaapt,  met speciale felicitaties van president Hollande. "Il est faut,  mais c'est quand même une honneur quoi". Ik zeg haar dat ik voor de commerce ben en dat ik haar cake koop uit sympathie voor haar en de bakker, maar niet voor de president. "Très juste, monsieur. " We begrepen elkaar... 

Twee brieven gepost: naar broer Luc en collega Koen. Onderweg kom ik Nico Bruin tegen. Hij is ook Rotterdammer. Heel Rotterdam is precies aan het fietsen. Nico is 73 jaar en in feite op terugweg van de Katharenroute. Hij is een 'echte Hollander': reist met een tentje en hij eet heel die tocht alleen brood. En waarschijnlijk ook kraantjeswater. Nico is er trots op dat hij op 6 weken slechts 400 euro uitgegeven heeft. Ik heb hem niet gezegd hoeveel ik al heb uitgegeven op 2 weken. Ik zet mezelf ook niet op water en brood. Daar ben ik teveel Bourgondiër voor.

Ik rij verder door het bos van Saint-Sauvant en heb een picknick met de vogeltjes. De cake van de bakker is wel lekker en is klaargemaakt met cognac.

Bij de gîte tref ik een jonge knappe Quebecoise.  Zij stapt vanuit Parijs naar Compostella, met een zware rugzak van zeker 15 kilo. Waar loopt die rugzak met da meiske naartoe? Stéphanie spreekt met grappig accent, eigen aan die Franse Canadezen. Ze is al 6 jaar in Parijs en werkzaam in de filmindustrie. We geraken aan de praat en plots haalt ze een videocamera boven en begint ze me te interviewen, terwijl de camera draait. Ze stelt mij allerlei vragen zoals waarom ik die tocht naar Compostella doe, over het geloof, over de Kerk, ... man, man, straks kom ik nog in een of andere uitzending op de Franse tv. Stéphanie zegt me wel dat dit niet zo is, maar je weet het maar niet, met al die media. 

We zijn laat gaan slapen, maar elk in zijn eigen kamer.

Vrienden, ook dat is bedevaarten: weerstaan aan de verleiding. Een ware beproeving....☺☺☺ 

Ach, vrienden waar is de tijd, van de bevrijding. Tiralalatiralalatira. Waar is onze jeugd? Vanavond ben ik voor 1 keer  te vroeg geboren...

Alles bij elkaar heb ik tot op vandaag een mooi leven gehad (thuis, gezin, werk, politiek, vrienden, gezondheid,  ...) en hierin is mijn huwelijk met Hilde mijn beste beslissing ooit. Toen ik dat aan Stéphanie kreeg ze zowaar tranen in haar ogen.