via Authon, Neuville sur Brenne, Château-Renault, Auzouer-en-Touraine, Neuille-le-Lierre, Châ naar, Vouvray, Tours
9.00 - 14.00 (en dan ruim 2.30 uur rondgetoerd).
74 km (634-708)
Zonnig en doef
geen Mp3
-----
Ik vraag aan madam wat voor weer het vandaag wordt. Zij antwoordt:"Le vent vient de l'est. Alors, il ne porte pas de la pluie". Voilà, zo simpel kan het leven zijn. Geen Meteo applicatie van doen.
En ze kreeg gelijk: overal dreigende wolken maar geen spatje regen. En het werd warm. De hele voormiddag volg ik een voie verte; het fietsen is heel aangenaam. Picnic aan de oevers van de Indre.
Ik kom na veel gezwoeg en gezweet kort na de middag aan in Tours. Met de hoop een toeristische uitstap te maken. Dus vlug gaan boeken in de jeugdherberg.... niets van, ze zijn aan verbouwingen bezig. Office de tourisme. Gesloten. Zondag en feestdag.. Op mijn lijst staat iets van 'Couvent de Capucines'. Daar aangekomen blijkt het een soort opvang van families te zijn. Ik merk plots dat ik mijn rugzakje ergens heb laten liggen. Nathalie meiske, track me back. Na een dik halfuur kom ik aan die plek. Dat rugzakje staat er nog! Ben heel blij, maar het is ondertussen al half vijf. Ik reserveer een F1 kamer richting Zuid. Ik wil me verfrissen. Het F1 hotel ligt maar liefst 20 km van het centrum. Ik heb geen zin in wat dan ook. Een baaldag, vrienden, en ik kruip vroeg in bed.
via Douy, Cloyes sur le Loir, Saint Jean Froidmont, Morée, Fréteval, Pézou, Meslay, Vendôme, Marcilly-en-Beau, Villiersfaux, Ambloy
86 km (548-634), 9.30-17.30
Kwakkelweer in de ochtend, in de namiddag warm en doef
Mp3 : Glenn Miller, croonermuziek, jazzmuziek, Ella Fitzgerald, Graceland
-------------------------------------------------
Goed geslapen in een uitstekende gîte. 's Morgens bij het ontbijt een goede camino gewenst aan Henri, de kok uit Pas-de-Calais. 59 jaar en geen tijd gevonden om te trouwen, zei hij. Hij doet wel al jaren de camino in stukjes. Aan dat tempo haalt hij het nooit, mijn gedacht.
Ik vul het gastenboek in voor een sympathieke Rose-Marie. Als ambtenaar van de gemeente is ze heel content met wat ik als gewezen schepen van toerisme schrijf. Als jullie het willen weten, moeten jullie het zelf maar eens gaan lezen. 't Is in het Frans en daar was ze ook blij voor, want Hollanders schrijven ook iets leuks, maar in het Nederlands. "Mais mon chef ne comprend pas le néerlandais. Alors je ne peux rien faire avec leur remarques". Die Hollanders toch.
Ze hadden een mooie dag voorspeld, maar ze hadden zich van datum vergist. De regen viel met bakken uit de hemel. Geleidelijk aan werd het beter. Inkopen gedaan in de Carrefour voor een picknick onderweg. Aan een kerkje ergens onderweg.
Mijn eerste energie drankje. Jadadde! 25 km per uur op vals plat. Zo gaat het wel vooruit.
Onderweg wordt het koren geler. Misschien heeft het al wat meer zon gehad? Het landschap is prachtig, uitgestrekt: Frankrijk op zijn Frankrijkst.
Ook een ander ras van koeien: bruingele in plaats van onze gevlekte. Het zijn precies koeien uit India maar goed in 't vlees. Jaja, ik heb nog aan tafel gezeten met vleeskeurders.
Ik voel mij super en ik passeer Vendôme zonder te stoppen. Het was nog te vroeg. Ik rij door naar Prunay waar ook een gîte is. Ik had dat beter niet gedaan want ... de gîte was gesloten wegens werken aan de chauffage. Ik spreek een schoon meiske aan en die brengt mij bij een vriendelijke, maar oudere madam.
Ik slaap op een klein kamertje met een logeerbed, de naam onwaardig. Maar ik accepteer. Ik slaap op mijn opblaasbaar matrasje. Madam gaat naar een expositie. De andere gasten naar een verjaardagsfeest en ik blijf achter zonder sleutel. Madam zegt mij dat ik de poort maar moet dichttrekken en iets gaan eten in een restaurant wat verder op. Er zijn nog mensen die gerust leven en vlug vertrouwen stellen in de mensen. De thuiswacht vul ik in met brieven schrijven op de achterkant van mijn uitgesneden Michelin kaarten. Naar Donald, een maat van mij, en naar mijn zus, een groene. In alle families is er al wel eens wat hé (grapje).Het belangrijkste is dat we met mekaar nog altijd goed overweg kunnen.
Vooreerst een dikke merci voor de vele reacties van jullie. Ongelooflijk hoevelen de blog volgen en blijkbaar worden de verslagjes gesmaakt. Ik had misschien dan toch reporter moeten worden hé Lutgart.
Ik begin meer en meer als een pelgrim te leven ttz. zeer vroeg (6 uur) opstaan.
Afscheid genomen van de levensechte Nathalie Canoot (Vlaamse roots). Een diepgelovige vrouw. Haar zoon is seminarist, haar dochter is ingetreden in het klooster in Lourdes. Haar tweede dochter woont nabij Bordeaux en is als gediplomeerd schilderes werkzaam in de restauratie wereld. Die diepgelovigheid, ik moest veel denken aan thuis.
Bij het verlaten van Chartres het eerste pelgrim standbeeld van St Jacob en de eerste wegwijzer naar Compostella gezien. De camino is nu echt begonnen.
De andere Nathalie (die van Gilbert Bécaud) heeft weer zotte kuren gehad. Ben 2 keer gevallen in een boereslag door haar schuld. Gelukkig niets gebeurd.
Plaats- en straatnamen geven mij telkens opnieuw associaties met jullie. Ik passeerde het dorpje Barjouville en ja hoor, ik hoorde de champagne van Baroville ontkurken. Een hond blaft mij toe en ik roep terug:"Vriend Gerrit, blijf in uw kot!". En zo kan wel nog even doorgaan. Saint - Séverin... Séverine.
Onderweg naar Chateaudun passeer ik het gehucht Meslay: in het kerkje zeer oude en prachtige muurschilderingen. La danse macabre of de verschrikking van de pest in beeld gebracht.
Ik heb voor het eerst naar muziek geluisterd op mijn MP3 speler: liedjes van Rum, Dimitri Van Toren, Georges Moustaki. Non, je suis jamais seul avec ma solitude. Waar een mens allemaal naar zit te luisteren op zijn fietstocht naar Compostella.
Ik stop in Chateaudun en bel aan bij een gîte municipal: Rose-Marie is zeer behulpzaam. De gîte is proper en heeft alles wat een pelgrim nodig heeft. Ook wifi zodat ik jullie op de hoogte kan houden.
Er is nog een andere pelgrim: een dikbuikige kok met hartproblemen. Hij puft als hij de trappen op moet. Hoe gaat dat aflopen?
's Morgens word ik wakker en constateer ik dat mijn smartphone niet meer toegankelijk is: ik zie de apps staan maar kan ze niet meer activeren doordat een stomme foutmelding er altijd voor kruipt.
Om horendol van te worden. Ik moet dus dit oplossen want ik kan anders geen foto's meer nemen en de blog niet onderhouden.
Wanhopig ga ik op zoek naar een oplossing. Nathalie geeft mij de raad om 1 van die winkels te bezoeken en daar om raad te vragen. Ik wil niet meer naar Orange en ga naar concurrent SFR.
Daar zoeken ze een vol uur naar een oplossing, maar het lukt maar niet. Mandy wil geen geld ... omdat ik pelgrim ben. Ze verwijst mij door naar FNAC. Een zekere Alexandre (piercings in zijn oorlel) zoekt naar een oplossing en zegt mij dat hij alles moet herinstalleren.Ik vrees voor mijn foto's maar die staan gelukkig op een externe kaart. Na terug een half uur is alles weer toegankelijk en de foto's zijn niet verloren. Ikke dolgelukkig want ik zag het even niet meer zitten.
Ik vraag mijn schuld en Alexandre zegt mij dat dit een gratis service is, want - en nu komt het, opnieuw - ik ben een pelgrim op weg naar Compostella.
Hij vraagt mij wel in Santiago een intentie uit te spreken voor een gelukkig en voorspoedig leven voor hem en zijn familie. Ontroerd ga ik naar buiten en weet niet wat ik er moet van denken.
Willen of niet, maar je wordt een pelgrim onderweg. Het is een vreemd gevoel dat een wildvreemde je ook iets zo persoonlijks vraagt als een intentie.
Ik bezoek de kathedraal in Chartres en ben onder de indruk van het kleurenspel van de rosettes.
's Avonds is de kathedraal nog mooier. Het wordt helemaal stemmig, wanneer een groepje jonge Duitsers spontaan meerstemmig zingen op de trappen van het Noordportaal. Let in be van de Beatles. Hun song doen het nog altijd, ook bij de jeugd.
Ik sluit een probleemdag dan toch nog welgezind af.
Mantes la Jolie - Chartres via Vert, Boinvilliers, Civry la Forêt, Orvilliers, Houdan, Champagne, La Musse, Saint Laurent, Coulomb, La Malmaison, Mévoisins
Elke morgen lees ik iets in het boek ' De filosofie van de heuvel ' van Leonard Pfeiffer, de Nederlandse schrijver die op 13 mei de Libris Literatuur prijs won. Ik kreeg zowaar de tranen in de ogen als hij in Dag 4 schrijft:" Dit was geen fietstochtje meer, dit was reizen. Dit was echt. " Zo voel ik het ook aan: dit is geen stomme rondjes koersen, op een hometrainer, godbetert. De camino naar Santiago is meer dan dat. Het is een heuse belevenis. En dat het echt is, zou weldra blijken.
Het regent praktisch de hele dag. Ik start dus in complete fietskledij.
Geen overbodige luxe. Ik heb ook zo goed als geen foto's van die dag.
In de namiddag een plensbui van jewelste temidden van die eindeloze vlakten die zo typisch zijn in die streek. Gelukkig vind ik nog een slaapplaats in een b&b in centrum van Chartres. Als een verzopen kieken kom ik daar toe. Bij Jean-Loup en ... Nathalie. Weeral. Ze schildert aquarellen van bedenkelijk niveau, ze sculpteert iets beter.
Ik eet samen met Jean Louis patatjes en rauwe hesp. Ik stoef op haar kookkunst, maar Jean-Loup corrigeert mij door te zeggen dat het toch maar 'simple' was. JL is conseiller in een verzekeringsmaatschappij in Parijs en spoort elke dag. Hij vertelt mij dat hij wacht op een voorstel van de personeelsdienst, want ze willen dat hij stopt. Ik denk dat hij niet veel zin om te stoppen. Zit wat moeilijk in zijn vel? Ach, wie niet?
Hij haalt Grimbergen uit de kelder en deelt het profijtelijk met mij. Ik had graag nog eentje meer gedronken, maar slaap overmant mij en ik val als een blok in slaap. Van half tien tot half acht. Bloggen ging niet. Dit is hier een gezin van principes, zo zegt Nathalie: free wifi hoort hier dus niet. Een oratoire wel: het blijkt een gebedshoek te zijn, compleet met zitbankje, kaarsjes, ... Dit staat mijlenver van een zolder ingericht als home cinema. Ik herinner mij de verdraagzame woorden van mijn vader: 'God moet zijn getal hebben' zei hij. Voor elk wat wils dus.
via Saint-Martin, Vaux, La Neuville, Bachivillers, Loconville, Liancourt, Lierville, Nucourt, Enfer, Sailly, Breuil-en-Vexin, Porcheville.
88 Km (305-393), 9.30 - 18.30
Bewolkt, de regen dreigt maar breekt niet uit. Zon af en toe, maar het blijft fris.
-----------------------------------------
Vanmorgen vroeg wakker: buren van de studio boven de gîte namen al hun douche om 6 uur. Er zijn nog mensen die moeten werken hé. Solidair ben ik maar opgestaan en de gîte gekuist. Echt waar. Ik was de leider van de senioren indachtig, maar een dweilke slaan kon ik niet. Ik vond geen emmer en ik ben trouwens een propere senior wat niet van alle senioren kan gezegd worden (als ik spreek over de senioren dan bedoel ik de vriendenkring van oud leiders van de KSA). Ben zoals Jesuske die pap at en hem niet vuil maakte 😊.
Ik startte dus later als voorzien voor een fietstocht van volgens mijn schema 70 km. Het werden er uiteindelijk 88! Daar zit Nathalie (want zo noem ik mijn fietsGPS) voor iets tussen. Nathalie refereert naar het prachtig chanson van Gilbert Bécaud. Nathalie mon guide.
Nathalie staat ingesteld op het vermijden van drukke banen en ze stuurt mij vaak de routes communales op. Meestal werkt dat perfect, maar ik maak meer kilometers. Op zich geen probleem. Ik heb tijd. Af en toe stuurt ze mij ook de weide akkers in en zit ik dan op een heuse boerenslag. Retourner. Gelukkig rijd ik niet met een racefiets. Ik kan ook de Michelin kaart bekijken, maar omwegen zijn nu eenmaal niet te vermijden, denk ik. Ik maak er mij ook niet druk in. Het komt wat komt.
Vandaag was het ook twijfeldag: gaat het nu regenen of niet. Ik heb verschillende keren van regenkleding gewisseld.
Kortom, ik kwam later dan verwacht aan in Mantes la Jolie. Ik had zoals gewoonlijk niets gereserveerd. Office du tourisme al dicht. Wat nu?
Nathalie kwam met de oplossing: in haar menu staan ook 'logies' en, jawel, het adres van F1 hotel. Ik rijd er vlug naartoe. Non, monsieur, pas de chambre. Tout complet. Enfin, ik begin met die gerant te praten. Was nog in Gent geweest en patati en patata, en kijk... Attendez, monsieur, j'ai trouvé encore une chambre.
Communicatie, vrienden. Zo belangrijk in het leven. Ik heb er mijn boterham mee verdiend.
Ik heb mijn dag afgesloten met een buffetmenu, een grote fles spuit en 2 Leffes. Ik had het wel gehad voor vandaag. Morgen geven ze slecht weer. We zien wel.
fris en bewolkt, weinig wind, zon breekt door om 11 uur
---------------------------------
Mijn spieren voelen wat stram aan en ik koop in een farmacie een flesje arnica, iets om de spieren te ontspannen. Homeopathisch. Snelle werking mag je er niet van verwachten, maar baat het niet, het schaadt niet. Ik heb geen soigneur mee. Dat kon er niet meer bij, maar het zou wel deugd doen, zo'n massage.
Ik volg Val de Noye tot aan Breteuil: een mooie fietsroute op rustige wegen. Een verademing na de drukte van Lille, Lens en Amiens. Daarna gaat het terug op en af, met zelfs een helling van 14%. Ik kan erover, traag maar erover. Ik kom aan in Beauvais en ga eerst naar een boutique van Orange. Om te reclameren want hun mobiel internet werkt niet op mijn smartphone. Dat is trouwens de reden waarom ik niet dagelijks jullie kan informeren. Blijkt nu dat die Charlotte van de boutique van Lens zich vergist heeft van SIM kaartje (enkel bruilbaar voor tabloids). Ik vraag een alternatief zonder meerkosten, maar dat wou die gast van Beauvais mij niet geven. En mijn geld kreeg ik ook niet terug. Kortom, ik heb hem in mijn beste Frans gezegd dat dit toch niet kon, dat hun klantgerichtheid op niets lijkt, maar het enige wat er uit kwam was: "Je suis désolé, monsieur." Mij zien ze daar niet meer.
Ik had afspraak met Christine, een dame van de gîte van de vrienden van Compostellagangers. Het contrast kon niet groter zijn: een hele gîte voor mij alleen, voor 12 ! Ik heb mij in de keuken getrakteerd op een goed lokaal blond bier La Rebelle en mij een dubbele portie ravioli klaargemaakt (uit een blik, gekocht in een Magrebwinkel uit de buurt). Veel informatie over de Compostella netwerken, routes, enzovoort. Ik heb een bedanking geschreven in het gastenboek. Que Dieu les bénisse.
Met de fiets naar Compostella
