via Douy, Cloyes sur le Loir, Saint Jean Froidmont, Morée, Fréteval, Pézou, Meslay, Vendôme, Marcilly-en-Beau,  Villiersfaux, Ambloy

86 km (548-634), 9.30-17.30

Kwakkelweer in de ochtend, in de namiddag warm en doef

Mp3 : Glenn Miller, croonermuziek, jazzmuziek, Ella Fitzgerald, Graceland

-------------------------------------------------

Goed geslapen in een uitstekende gîte. 's Morgens bij het ontbijt een goede camino gewenst aan Henri,  de kok uit Pas-de-Calais. 59 jaar en geen tijd gevonden om te trouwen, zei hij. Hij doet wel al jaren de camino in stukjes. Aan dat tempo haalt hij het nooit, mijn gedacht.

 Ik vul het gastenboek in voor een sympathieke Rose-Marie. Als ambtenaar van de gemeente is ze heel content met wat ik als gewezen schepen van toerisme schrijf. Als jullie het willen weten, moeten jullie het zelf maar eens gaan lezen. 't Is in het Frans en daar was ze ook blij voor, want Hollanders schrijven ook iets leuks, maar in het Nederlands.  "Mais mon chef ne comprend pas le néerlandais. Alors je ne peux rien faire avec leur remarques". Die Hollanders toch.

Ze hadden een mooie dag voorspeld, maar ze hadden zich van datum vergist. De regen viel met bakken uit de hemel. Geleidelijk aan werd het beter. Inkopen gedaan in de Carrefour voor een picknick onderweg. Aan een kerkje ergens onderweg.

Mijn eerste energie drankje. Jadadde!  25 km per uur op vals plat. Zo gaat het wel vooruit.

Onderweg wordt het koren geler. Misschien heeft het al wat meer zon gehad? Het landschap is prachtig, uitgestrekt: Frankrijk op zijn Frankrijkst. 

Ook een ander ras van koeien: bruingele in plaats van onze gevlekte. Het zijn precies koeien uit India maar goed in 't vlees. Jaja,  ik heb nog aan tafel gezeten met vleeskeurders. 

Ik voel mij super en ik passeer Vendôme zonder te stoppen. Het was nog te vroeg. Ik rij door naar Prunay waar ook een gîte is. Ik had dat beter niet gedaan want ... de gîte was gesloten wegens werken aan de chauffage. Ik spreek een schoon meiske aan en die brengt mij bij een vriendelijke, maar oudere madam.

Ik slaap op een klein kamertje met een logeerbed, de naam onwaardig.  Maar ik accepteer. Ik slaap op mijn opblaasbaar matrasje. Madam gaat naar een expositie. De andere gasten naar een verjaardagsfeest en ik blijf achter zonder sleutel. Madam zegt mij dat ik de poort maar moet dichttrekken en iets gaan eten in een restaurant wat verder op. Er zijn nog mensen die gerust leven en vlug vertrouwen stellen in de mensen. De thuiswacht vul ik in met brieven schrijven op de achterkant van mijn uitgesneden Michelin kaarten. Naar Donald, een maat van mij, en naar mijn zus, een groene. In alle families is er al wel eens wat hé (grapje).Het belangrijkste is dat we met mekaar nog altijd goed overweg kunnen.