Om 8u.30 vertrek ik voor wat het laatste ritje tot in Santiago moet worden. Ik heb goed geslapen, omringd door heel beleefde en discrete jongeren uit de Verenigde Staten die in het kader van hun universitaire opleiding een culturele reis ondernemen: naar Ethiopië, Zuid-Afrika, Australië of de camino in Spanje. Ze luisteren ook met belangstelling naar mijn verhaal. Ik volg de hoofdweg tot in Santiago: nog 40 km. Er staan heel veel wegwijzers. Het landschap wordt bezoedeld door lelijke eucalyptusplantages en af en toe steekt een zware vrachtwagen met stammen van zulke bomen me voorbij. Ik zie maar een paar fietsers en veel stappers die aan hun voorlaatste of laatste etappe bezig zijn. Een Duitse pelgrim stapt met de fiets aan de hand op de laatste helling. Ik vraag of hij technische problemen heeft maar dat is het niet. Gewoon te moe. Eerst moet ik enkele kilometers door een verschrikkelijk drukke en lelijke stadsrand. Het is heel goed uitkijken om het historische hart van de pelgrimsstad te bereiken. Uiteindelijk zie ik de torens van de kathedraal en als ik wil afdalen naar het grote plein, kom ik voor een grote trap te staan. Een beleefde Spanjaard wijst me de weg. Het is 11u.15. Het is niet echt druk op het plein. Natuurlijk zijn er de pas aangekomen pelgrims die met de fotosessies bezig zijn. Ik spreek een Rus aan die me fotografeert voor de kathedraal. Hij komt uit Léon gestapt en is geen christen. Mensen van allerlei culturen en godsdiensten stappen de camino. Ik raak in gesprek met Ieren die in Porto zijn beginnen te fietsen. Er lopen mannen rond in maatpak die verveeld zitten met demonstranten die voor een of andere zaak de aandacht proberen te trekken. Een Spaanse televisieploeg is erbij. Ik ga rustig wat zitten eten en drinken op de rand van het plein, genietend van de zon. En van het schouwspel van aankomende pelgrims. Dan trek ik naar het bureau waar ik mijn compostelaat in ontvangst neem. Dat is een soort diploma dat wordt uitgereikt aan pelgrims die minstens 100 km hebben gestapt of 200 km gefietst. Het stempelboekje dient als bewijs. Ik kom in aanmerking want ik heb 2570 km afgelegd. Ik word heel moe en ben heel voldaan want de hele onderneming is heel vlot verlopen, zonder de minste technische, fysieke of mentale moeilijkheden. Ik zal even tijd nodig hebben om alles te verwerken en enkele zaken op een rijtje te zetten. Ik trek naar het toerismebureau en vraag er een stadsplan en een lijst van herbergen. Alles wordt heel goed uitgelegd. Ik beslis om een herberg te zoeken buiten de drukte. Daar ben ik nu, na een uurtje rust en een verkwikkende douche. Straks trek ik de stad in. Misschien bezoek ik vandaag nog de kathedraal. En kan ik er werk maken van de vele intenties die me zijn meegegeven vanwege familie, vrienden of collega´s van school.
06-06-2013 om 14:00
geschreven door Francine en Adhemar
Enhorabuena!
Genoeg Spanjaarden rondom om te vragen wat het betekent!
Groetjes, en ook succes voor de terugweg! Hoe gaat die trouwens?
Ann
06-06-2013 om 09:28
geschreven door Ann
05-06-2013
Proficiat
Je hebt het gehaald !!!
Chic van jou, Marnix Veel respect voor deze prachtige prestatie.
Neem nu vooral de tijd om te genieten, en toch wat tot rust te komen.
Tot binnenkort
Groeten
Micheline
05-06-2013 om 22:29
geschreven door Micheline
chapeau!
Amai, petje af, hoor! 2570 km... dat is de moeite..., allez, Marnix, en je had er maar 200 nodig..., had je dat geweten!!! Proficiat aan je fel getrainde kuitjes! En we kijken uit naar alle verhalen die je ongetwijfeld nog te vertellen hebt.
Vele groeten!
Dorine
05-06-2013 om 22:28
geschreven door Dorine
Proficiat
Dikke proficiat Marnix, uw droom is uitgekomen ! Geniet ervan !!! Guy, Nicolle, Katrien, steven, Julie, Robbe, Tony & Sophie
05-06-2013 om 21:57
geschreven door oud gekende klj-ers
Veel respect voor deze prachtige prestatie.
