|
Ik ontdek een leeg tekstkader niettegenstaande ik het verslag dat Marnix mij per telefoon doorgaf zoveel mogelijk heb proberen neer te schrijven.
Opnieuw dus :
Marnix was dus aangekomen in de Benedictijner abdij van Samos, een klein dorp met een immense abdij. Als pelgrim konden ze in de "voutekelder" slapen. Hier geen voetgangers, de "camino" loopt ietsje zuidelijker. Marnix was in zijn nopjes, alles was er tot dan toe zeer rustig. Hij had een uitvoerige maaltijd tussen de kiezen. Hij was begonnen met een biertje als aperitief. Als voorgerechtje kreeg hij een pastasalade met verse kaas. Als hoofdgerecht, een kalfslapje met groenten en frietjes en om af te sluiten een dessertje die hij kon kiezen. Alles werd nog eens doorgespoeld met een fles wijn en dit alles voor 10. Hij genoot van de rust in het zonnetje na een fietsdag van 91 km met o.a. een klim van ruim 20 km. Hij moest de O Cebreirepas over. Hij is nu in Galicië. Het is er veel groener met kastanjebomen i.p.v. wijngaarden. Hij vergelijkt de vegetatie met deze te Peyrusse (Aveyron-France). Het klimaat is er koeler en vochtiger. Alhoewel hij dit vandaag niet ondervonden heeft. Eindelijk zon!! Hij wenst me goedenacht en zegt dat deze verblijfplaats klein en vooral rustig is.
Ondertussen zijn we een dag verder en weet ik dat de nachtrust danig verstoord is geworden door snuivende, met zilverpapier ( maar dan niet met een reep chocolade) prutsende kliek jonge "pelgrims". Met hoofdlampen op en in een staat van diepe "roes" hebben ze de rest van de pelgrims met Marnix in de dichtste nabijheid hun nachtrust onderuit gehaald.
Maar Marnix is in goeie doen. Het parcours is zwaar maar de collega fietsers hebben hem de bijnaam gegeven : "Speedy Gonzalez". Ik hoop dat het niet door de ingeademde lucht van zijn kamergenoten is dat hij de naam Speedy kreeg!
Op naar Santiago!!!
Lieve
|
