Vandaag zijn we vroeg opgestaan. Jaimé en Susana gingen ons rond 10 uur-kwart na 10 ophalen om naar Baños te gaan. Naar Zuid-Amerikaanse gewoonte kwamen Jaimé en Susana te laat, tegen half 11 was hij bij ons huis. Zo vertrokken we naar Baños. Even later stopten we en kocht Susana aan de kant van de straat een soort langwerpig fruit van een meter. Je kon die openbreken en in de pel zaten een soort van grote zwarte pitten met wit vruchtvlees rond. Het smaakte heel zoet, een beetje zoals lychee. Ondertussen reden we verder. Daarna stopten we in een klein dorpje, er was juist een feest aan de gang. Een feest voor voetballers, enkele dorpen uit Ecuador waren vertegenwoordigd door hun eigen koningin en door hun voetbalploeg. Er was ook een koningin bij van ik schat ongeveer 8 jaar. In dat dorpje kochten we enkele souveniertjes, in de winkeltjes zag je de typische poncho en andere typische indianenkleren. We reden na een tijdje weer verder. Toen zagen we de vulkaan opeens weer heel dicht! We stopten op een plaats, waar de vulkaan zijn lava bij de vorige uitbarsting ( ongeveer 10 jaar geleden) heeft achtergelaten. De massa lava was ongeveer 8 meter diep. We hebben ook wat opgedroogd lava kunnen meenemen. Het waren heel mooie beelden en Jaimé heeft ons veel verteld over de vulkaan. Susana zei ons dat de vulkaan deze keer rond 20 januari zal uitbarsten, volgende week dus! Dat vonden we wel heel spannend: volgende week zou de plaats waar we nu stonden helemaal overspoeld worden met lava! Toen we weer verder reden zagen we onderweg enkele huizen die er vroeger gestaan hadden, je zag enkel nog maar een stukje van de daken. Even later parkeerde Jaimé zijn auto aan de kant van de weg en gingen we te voet verder. Toen we over een bruggetje liepen, zei Jaimé dat we eens naar beneden moesten kijken, onder ons liep een kolkende rivier! Heel spannend! Daarna gingen we naar de zoo, de zoo was heel leuk om te doen, maar er was niet zo heel veel verschil met de zoo in België. Daarna gingen we eten in een restaurantje in Baños, we aten er voor de eerste keer palmboom! Het had een beetje een bittere smaak als je het rauw at, maar als je het gekookt at was het wel lekker en speciaal. Jaimé bestelde een cerveza ( een pintje) en tot onze verbazing was dat ‘pintje’ bijna even groot als een fles wijn! 75 cl. ! Na het etentje liepen we nog wat rond in Baños. Baños is een heel mooi dorp, maar je ziet wel dat het er vrij toeristisch is, vele dingen staan er in het Spaans en in het Engels opgeschreven, je ziet er veel toeristen, de mensen bekijken je niet raar,… Daarna reden we verder naar een hele grote waterval! Het was heel mooi! We konden met een kabellift over de waterval heen vliegen, Jaimé vroeg ons of dat wilden doen en natuurlijk wilden we dat doen! Aan de overkant aangekomen zaten we in het begin van de jungle. Hele mooie planten, bomen, vruchten,…! Ook de rivier liep hier, het was echt een heel mooi landschap! We liepen verder de jungle in en opeens was er een bruggetje, mijn eerste gedacht was: geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om over zo een vervallen bruggetje te lopen met een grote kolkende rivier onder! Maar mijn nieuwsgierigheid naar wat er na het bruggetje zou komen kon ik niet weerstaan, dus ging ik met een bang hartje het bruggetje over, zeker toen Jaimé zei dat we er één voor één over moesten! Maar het was echt de moeite waard! Een beetje verder kwamen we aan het begin van de waterval, duizenden liters water die naar beneden vielen en beneden zo hard kaatsten tegen de grond dat het meters terug naar boven sprong! Echt heel mooi en het was echt de moeite waard om het onveilige? bruggetje te nemen. Toen namen we dezelfde weg terug en gingen terug met de kabellift naar de overkant. Onderweg naar huis kocht Susana aan de kant van de straat nog een oranje vrucht om eens te proeven. Het was ongeveer zoals passievrucht en heel lekker! Toen we in de Choko Banana aankwamen bekeken we onze mails even en kregen we eten van Susana. We namen afscheid van Jaimé ( hij moet opnieuw voor 2 weken naar Esmeraldas om te gaan werken). Opeens vroeg Susana of we nog even meegingen naar haar moeder, niets vermoedend gingen we mee. Daar aangekomen was er een soort van familiebijeenkomst. De zussen van Susana en de nichtjes en neefjes van Susana waren er ook. Het was fijn om iedereen beter te leren kennen, je voelde ook dat deze familiebezoeken voor deze mensen heel belangrijk zijn! Ze geven elkaar kussen, knuffels, schouderklopjes, complimentjes, ze maken grapjes,... kortom een heel gezellig sfeertje. Alles ging goed tot de familie verder doorliep in het huis en we een tafel vol eten zagen staan, mijn maag kromp al ineen bij het zien van al dat eten! Susana en Jaimé hadden ons al de hele dag door eten aangeboden en ik had al het gevoel dat ik veel te veel had gegeten en nu moest dit er nog allemaal bij! Aangezien het hier heel onbeleefd is om eten of drinken te weigeren, heb ik dan nog maar wat gegeten. Hopelijk komt dat morgen maar goed met mijn maag en darmen en herval ik niet terug met vele pijnen! Er was ook een meisje uit Duitsland bij, zij is 17 jaar en verblijft bij de zus van Susana. Zij is hier al van augustus en blijft hier nog tot juli! Na het etentje brachten Solé ( de dochter van Susana) en susana naar ons huis. Daar aangekomen begon ik echt wel stress te krijgen voor morgen! Ik oefende mijn presentatie die ik morgen zal moeten geven, ik ben echt benieuwd of ik het morgen nog zal kunnen als ik voor heel die school sta! Hopelijk geef ik maar een goede eerste indruk!

13-01-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag heb ik eindelijk eens goed kunnen uitslapen! Het was echt nodig! Nadat we hebben ontbeten, hebben we de was nog eens gedaan ( alweer met de hand! We kunnen ze ook laten doen, maar dan kost het wel wat geld en het is eigenlijk nog wel leuk om de was met de hand te doen ). Daarna zijn we te voet naar Susana gegaan. We hebben weer lekker gegeten ( buiten het vlees, daar heb ik maar een klein stukje van geproefd en dat vond ik niet zo heel lekker). Na het eten hebben we nog een tijdje met Jaimé gepraat om hem een beetje beter te leren kennen, hij kan Engels maar we hebben afgesproken om zoveel mogelijk Spaans te praten, hij kan ons wel in het Engels helpen als we het niet zo goed verstaan. Jaimé heeft ons ook enkele tips gegeven, zo zei hij dat als we ooit werden overvallen of in de problemen zaten, we moeten zeggen dat we familie zijn van hen. Susana en Jaimé kennen heel veel mensen in Ambato, als zij over straat lopen worden ze heel veel keer aangesproken! Susana en Jaimé hebben ons dan meegenomen naar QuisaPincha . Onderweg stopten we nog eens om de vulkaan nog eens te bekijken. Ik blijf echt overdonderd door de vulkaan. De naam van de vulkaan is Tungurahua. Het uitzicht dat we hadden over Ambato was ook heel mooi! QuisaPincha ligt nog in Ambato, het is een straat waar ze allemaal lederen dingen verkopen. We konden onze ogen niet geloven: voor leren schoenen betaal je ongeveer 20 dollar! Het is hier echt goedkoop! Ik heb enkele souveniertjes gekocht, echt hele mooie dingen! Jaimé heeft ons ook enkele trucjes geleerd over hoe we moeten afbieden. Het is ook wel vreemd als je aan de verkoper vraagt hoeveel iets kost zegt die bijvoorbeeld: 7 dollar en ik wil tot 5 dollar gaan. Jaimé zei ons dat we gemakkelijk kunnen afbieden tot 20% korting. Het is hier ook heel gewoon dat je dat doet, iedereen doet dat. Na anderhalf uurtje rond te wandelen, gingen we terug naar huis. Het was ongeveer een uur rijden met de auto. Onderweg stopten we nog bij een kerk, we gingen binnen zien en er was juist een doop bezig. We mochten zomaar foto’s nemen en de mensen liepen rond in de kerk, dat was wel even wennen! Toen we terug buiten kwamen stond er al een koppel klaar om te trouwen in de kerk. Toen we verder reden, stopte Jaimé even later opnieuw. We stonden bij een hutje waar mensen woonden, het was een heel aangrijpend moment en bijna niet te geloven dat er mensen in de hut woonden. De armoede hier grijpt me echt aan. Het is ook heel moeilijk om mensen die aan het bedelen zijn af te wijzen. Soms zou ik echt gewoon geld willen geven aan die mensen, maar ik weet dat dat echt niet beter is voor die mensen en Herman ( docent van onze school die in Ecuador gewoond heeft) heeft ons echt gewaarschuwd en gezegd dat we dat zeker niet mochten doen! Ook vele kinderen komen bedelen. Het moeilijkste vind ik is dat ze tijdens het bedelen echt klagen en smeken om geld. Ik verzeker u, dat doet écht iets met u, dan krijg je echt soms een krop in je keel als je ‘No gracias’ moet zeggen.

’s Avonds gingen we eten in de Choko Banana, daarna bracht Jaimé ons naar huis, zodat we vandaag een keer vroeg in ons bed kunnen kruipen, want ik wil zeker uitgeslapen zijn voor maandag, mijn eerste schooldag! Ik vind het echt wel spannend en begin al wat zenuwachtig te worden!

Ambato is duidelijk een feeststad! Het is heel moeilijk om in slaap te geraken, er zijn duidelijk hoorbaar vele feestjes aan de gang!! We horen vele "pangen", Jaimé vertelde ons dat dat vuurwerk is voor een feest.

12-01-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag heb ik geprobeerd om eerst wat uit te slapen, want ik ben nog steeds heel moe. Daarna hebben we ons Spaans geleerd. Na het eten zijn we een kijkje gaan nemen naar de vulkaan.  Als we via onze straat naar boven wandelen hebben we een mooi uitzicht op de vulkaan.  Daarna namen we de taxi naar Susana, we zijn dan met Christopher en Wim naar de megamaxi geweest, dat is een shoppingcenter. Daar ben ik een kleuterklasje tegengekomen, ik vroeg aan de señorita of ik een foto mocht nemen, ik moest eerst de toestemming vragen van de directeur. Het was geen probleem, dus nam ik enkele foto’s, ik was al meteen verliefd op die kindjes, zeker toen ze begonnen te vragen wie we waren, vanwaar we kwamen,…  Daarna namen we opnieuw de taxi naar Susana, daar aangekomen kregen we lekker eten.  Na het eten leerden we ons Spaans nog een beetje en gingen naar de Spaanse les. Deze les was ook weer vrij zwaar, op 3 uur tijd hebben we alle vormen van verleden en toekomstige tijd gezien en wees maar zeker dat ook in het Spaans heel veel uitzonderingen bestaan! Na deze vermoeiende maar leerrijke les gingen we terug naar Susana. We wilden de taxi nemen om thuis warme kleren aan te doen, maar Susana zei dat we met een vriend van haar ( Fernando) konden meerijden, hij bracht ons naar het huis, we deden warme kleren aan en Fernando bracht ons terug naar Susana. Soms is het wel moeilijk om vele mensen zomaar te vertrouwen, in België zou ik nooit zomaar met een wildvreemde meerijden, maar Susana heeft het heel goed voor met ons dus we wisten dat het wel te vertrouwen was.  Toen we weer aankwamen bij Susana hebben we gegeten in de Choko Banana. Arturo was aangekomen ( hij zit in de week op zijn appartement in Quito voor te studeren, maar in het weekend komt hij naar huis) dus we hebben even met hem bijgepraat. Tegen 22uur vertrokken we naar de vulkaan. De zus van Susana en de schoonbroer van Susana zouden rijden met hun pickup. Drie andere jongens gingen ook nog mee. Met 7 in de pickup en er was nog wel wat plaats! Susana had ons gewaarschuwd dat het erg koud zou worden en ze had gelijk, we bevroren bijna! Met onze kappen op en een dekentje over ons vertrokken we. Het was op zich niet zo heel koud buiten, maar als je een uur in de wind zit begin je dat toch te voelen! Na een uurtje rijden kwamen we aan bij de vulkaan, in het begin zagen we nog niets, maar na een tijdje begon hij te spuiten. We werden er helemaal stil van! Iedereen heeft wel al eens een vulkaan gezien op TV, in een boekje, op het internet,… Maar als je het in het écht ziet is het toch helemaal anders! We konden de vulkaan ook horen bubbelen! Het was wel spannend, ik denk dat we ongeveer op 20 kilometer van de vulkaan zaten. Het was echt heel spannend om zo dichtbij een actieve vulkaan te staan en hem echt te zien spuiten!  Na een uurtje vol bewondering te hebben gekeken, gingen we terug naar Susana thuis. Tegen 1 uur kwamen we daar terug aan, Jaimé was aangekomen ( dit is de man van Susana, hij is kapitein van een schip en is daardoor niet veel thuis) Jaimé is een hele vriendelijke man en heel bezorgd, hij vroeg meteen of alles goed was met ons, of we ons een beetje thuis konden voelen,…  We namen afscheid van de jongens ( zij vertrekken morgen naar Tena, zodat ze maandag ook naar hun school kunnen gaan, ze moeten morgen 5uur op de bus zitten!)  De schoonbroer en zus van Susana brachten ons naar huis en ondertussen is het weer bijna half 3, dus we gaan eens slapen! Vandaag was een vermoeiende dag, zeker ook omdat het zo warm was! ps. Moeilijke gewoonte uit België om af te leren: in Ecuador mag je geen toiletpapier in het toilet gooien! Het moet allemaal in een vuilbakje naast het toilet! Het klinkt misschien stom, maar het is écht moeilijk om af te leren!  Ps. 2 Vandaag de eerste dag dat ik niet heb moeten creperen voor mijn maag en darmen! Hopelijk blijft het zo!!!

11-01-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag zijn we heel vroeg opgestaan om eerst onze kleren ( met de hand!) te wassen en buiten op te hangen. Na ons ontbijt vertrokken we te voet naar Susana, zij ging ons naar haar zus Cécil brengen. Cécil, iemand van Cecil haar werk, susana, Droïma en ik zijn toen naar het schooltje vertrokken. Na een tijdje stopten we in een soort van garage, we vroegen of het schooltje hier was, maar Susana zei ons dat ze hier eerst groenten en fruit kwamen ophalen om naar een herberg te doen waar arme mensen kunnen gaan eten. Na ongeveer een half uurtje rijden kwamen we aan in het schooltje; Droïma en ik waren toch een beetje zenuwachtig en heel benieuwd naar de directeur, de leerkrachten, de kinderen,… na lang roepen aan de poort kwam er een juffrouw de poort open doen. We gingen naar de bureau van de directeur en werden heel vriendelijk onthaald. De directeur vroeg ons enkele dingen en we spraken enkele dingen af voor volgende week. Onze namen waren heel moeilijk voor de directeur, ik denk dat hij er na een tijdje helemaal niet meer aan uit kon. Het was eerst en vooral moeilijk om onze namen uit te spreken, dan moesten we hem ervan overtuigen dat wij in België wel degelijk maar 1 achternaam hebben en niet zoals hier de achternaam van vader én de achternaam van moeder. Hij vroeg ons om onze pas eens te laten zien en tot zijn grote verbazing stond er echt maar 1 achternaam! ( we hebben de achternaam van onze moeders toch moeten opschrijven) Daarna was het voor hem helemaal onbegrijpelijk dat Droïma een tweede voornaam had en ik niet. Het was wel een grappig gesprek zo. De directeur ( señor Oswaldo) was heel vriendelijk en heel sympatiek! Hij zei ons dat we maandag als we naar school kwamen chique kleren moesten aandoen omdat we ons zouden voorstellen voor heel de school en ook omdat er elke maandag iets voor het vaderland werd gedaan ( wat juist, hebben we niet zo goed begrepen, dat zullen we maandag wel zien!) Er waren enkele dingen die ons verboden werden door de directeur, de meeste dingen waren vanzelfsprekend, maar 1 ding vonden we toch wat raar: We mogen absoluut niet eten in het bijzijn van de kinderen! Ze mogen dat zeker niet zien! Na ons gesprek gingen we terug naar de auto, het was juist speeltijd, dus vele kinderen kwamen naar ons toegelopen en riepen: ‘Hola!’ of ‘ señorita!’ enkelen wilden ons ook graag aanraken en keken heel verwonderd naar ons. ( Hoewel er vorig jaar ook twee studenten van onze school stage hadden gedaan in dat schooltje) Na deze kennismaking heb ik echt zin gekregen in stage doen! Ik kijk er echt naar uit. Tijdens onze rit naar huis mochten we vanachter in de pick up zitten, we trokken enkele foto’s van het landschap, maar even later riep Susana dat we onze fototoestellen moesten wegdoen omdat ze het anders zouden afnemen. Aangekomen bij Susana gingen we terug te voet naar ons huis omdat Susana onze reispas nodig had. Tegen half 2 gingen we terug naar Susana om te gaan eten. ( Ik heb tegen Susana gezegd dat we morgenmiddag thuis zouden eten want mijn maag en darmen kunnen de voeding even niet meer aan) Toen we gegeten hadden hebben we ons Spaans geoefend. Solé ( de dochter van Susana) heeft me daarbij een beetje geholpen en vooral uitgelachen! Dan zijn we naar de Spaanse les gegaan, het blijft heel vermoeiend, maar ik heb wel het gevoel dat we op 3 dagen al veel verder zitten met ons Spaans. Na de Spaanse les zijn we nog enkele dingen gaan kopiëren voor de directeur van het schooltje, hij had ons dat gevraagd. Toen namen we de taxi naar ons huis, we hadden Cristopher en Wim uitgenodigd om bij ons te komen eten. We maakten samen spaghetti en hebben lekker gegeten, het was heel gezellig!

10-01-2008 om 20:29 geschreven door Marike  

Vandaag was het heel warm, echt een drukkend weertje. We stonden op en maakten een zachtgekookt eitje, maar toen we Miki om eierdopjes vroegen werd het al snel duidelijk dat et hier niet de gewoonte is om zachtgekookte eieren te eten. Na het ontbijt gingen we buiten in het zonnetje zitten om ons Spaans te leren. Even later belden onze ouders! Het was heel leuk om ons moeke nog eens te horen en wat bij te praten! Daarna namen we een taxi ( omdat het elk moment een stortbui kon zijn) naar Susana. Susana is eerst langs een hotel gegaan, ze verkoopt ijs aan het hotel en ze ging nu het geld en de facturen in orde brengen. Aan de ingang stond een bewaker ( er lopen hier heel veel bewakers en politie rond met grote geweren) we vroegen hem of we samen met hem op de foto mochten. Daarna is Susana met ons naar het ministerie van onderwijs gegaan, omdat we daar nog enkele papieren moesten in orde brengen. Het was heel lang aanschuiven en wachten, zo lang dat Droïma en ik vroeger moesten doorgaan omdat we anders te laat zouden komen bij de Spaanse les! Susana zou voor ons alles verder regelen! Susana doet echt veel voor ons! We hebben het echt getroffen met haar! We vertrokken meteen naar de Spaanse les. Op 3 uur tijd hebben we heel veel werkwoorden geleerd en verschillende tijden van de werkwoorden. De lessen zijn heel vermoeiend, omdat je je voortdurend moet concentreren op het Spaans. Garcia ( de vrouw die ons Spaanse les geeft) kan ook Engels, dus soms moet je je dan ook concentreren op het Engels en dan schakelt ze weer ineens over op het Frans en dan moeten we het nog naar het Nederlands vertalen. Dus al die talen tegelijk gebruiken is niet gemakkelijk! Na de Spaanse les gingen we in een restaurantje iets eten. Toen we nadien terug aankwamen bij Susana hebben we nog even op internet onze mails nagekeken. Opeens riep Susana ons, we moesten naar beneden komen! En wie stond daar? Een man met een fototoestel, hij kwam foto’s trekken van ons voor in een tijdschrift. Dat tijdschrift zal binnen 14 dagen verkocht worden in heel Ecuador! Ik ben eens benieuwd! We bleven nog iets drinken in de Choko Banana ( = de cafetaria van Susana, onder het huis van Susana). Susana zette wat salsamuziek op en een ober van de cafetaria begon spontaan een salsashowke te doen voor ons! Dat was wel heel grappig, want in België zijn we eigenlijk heel stijf in het dansen ten opzichte van hier! Daarna liet Susana nog muziek hoor van Suyakaya ( = het groepje waar Arturo, de zoon van Susana in speelt) Toen we een taxi wilden nemen om naar huis te gaan zei Solé (= de dochter van Susana) dat ze susana en zij ons wel zouden wegdoen met de auto. Toen we bij ons huis kwamen reed Solé verder, we legden uit dat ons huis hier was, maar ze zei dat ze het wel wist maar dat we nog ergens naartoe gingen. We zijn dan een beetje verder gereden om nog eens naar de vulkaan te proberen kijken. Weer pech, nu was er te veel licht van de stad om de vulkaan te kunnen zien. We kunnen de vulkaan af en toe wel eens horen, hij maakt heel veel lawaai precies donder vlakbij ( eerlijk gezegd dachten we in het begin dat het donder was, tot Susana ons zei dat dat de vulkaan was, blijkbaar was hij eergisteren en gisteren al heel actief geweest!) Susana en Solé zijn heel blij dat we zo geïnteresseerd zijn in de vulkaan en om dingen te gaan bezoeken, want de studenten van vorig jaar waren blijkbaar helemaal niet zo geïnteresseerd in de dingen hier. Susana vertelde ons dat ze veel in het huis bleven en sliepen en zonden enzo. Vandaag kregen we van Susana een GSM ( de onze werkt hier niet omdat ze hier met een heel ander systeem werken) om te gebruiken voor als we in de problemen zitten of verdwaald zijn ofzo) Susana en Solé zetten ons af bij ons huis en we gingen slapen.

10-01-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag zijn we vroeg opgestaan en hebben we een lekker ontbijt klaargemaakt, met vele soorten fruit! Daarna zijn we naar de Choko Banana gegaan, Susana ging samen met ons naar een winkeltje gaan om een transformator ( ze hebben hier andere stopcontacten als in België) te kopen, want degene dat ik gekocht had werkte niet. Onderweg liet ze nog enkele dingen zien: het postkantoor, een hele mooie grote kerk zijn we gaan bezoeken, een internetcafé,…  Tegen 11 uur hadden we een afspraak met onze lerares die ons een intensieve cursus Spaans ging geven. We maakten enkele afspraken en gingen toen terug naar de Choko Banana. Daar hebben we even onze mails nagekeken en daarna gingen we met 4  ( voor de eerste keer zonder begeleiding) de stad in. We ontdekten al snel een plaatselijk marktje, er waren allemaal verschillende soorten kraampjes en allemaal heel dicht op elkaar gepropt. Er werden kleren verkocht, groenten, fruit, vlees,…  Een beeld dat me blijven hangen is was van een kindje van ongeveer 9 jaar dat op haar rug een baby droeg. De mensen hier staren ons soms ongegeneerd aan! ( ik denk dat sommige van hen voor de eerste keer een blanke zien en dan moet dat inderdaad wel vreemd zijn voor hen) Wat ook heel vreemd is hier, is dat ze varkenskoppen verkopen om op te eten.  Als je dat wil eten, wordt er gewoon een stuk van de kop gesneden en eten ze het zo op.  Soms zie je op straat een skelet van een varken liggen, dit zijn dan de resten van deze lekkernij?! Susana heeft ons wel gezegd dat we dat nooit mogen eten, omdat het niet hygiënisch is en dat we dan heel ziek zouden worden.  Nadat we even op het marktje rondgelopen hadden gingen we verder, opeens ontdekten we een hele lange steile trap die ons veel hoger in de stad bracht waardoor we een heel mooi uitzicht hadden van de stad. Toen we terug beneden kwamen zijn we wel erg geschrokken. Een vrouw sprak ons aan met de vraag of we Engels konden, toen we ja antwoorden , zei ze dat we hier zo snel mogelijk weg moesten omdat we ons in een heel gevaarlijke omgeving bevonden. Enkele vrienden van haar waren hier al overvallen! Dus daar waren we toch even niet goed van. Die vrouw heeft ons dan mee begeleidt naar de Choko Banana waar we weer veilig waren.  Susana had voor ons eten klaargemaakt, dat vonden we wel heel leuk en heel vriendelijk! Susana zorgt echt goed voor ons! Na het middageten gingen we nog even in een park zitten om iets te drinken en te genieten van het uitzicht en het zonnetje. Tegen 16 uur gingen we naar de Spaanse les. Dit was heel zwaar en heel vermoeiend! Je moet je volledig concentreren op het Spaans en dat is wel even wennen, zeker ook omdat het 3 uur duurt. Ik heb wel het gevoel dat we veel bijgeleerd hebben. Na de Spaanse les zijn we even terug gegaan naar de Choko Banana, ik was heel moe en had veel hoofdpijn dus ik heb daar dan even gerust. Tegen half 9 zijn we dan een beetje verder iets gaan eten.  Daarna namen Droïma en ik de taxi naar ons huis, we hadden aan Susana gevraagd of we te voet konden gaan, maar dat mochten we niet van Susana omdat het veel te gevaarlijk is.  

07-01-2008 om 00:00 geschreven door Marike