Vandaag zijn we vroeg opgestaan, want Jaimé en Susana gingen ons oppikken om half 10 om naar de fruitmarkt te gaan. Toen  we daar aankwamen, zagen we een grote hangaar vol fruit! Heel veel verschillende soorten fruit. Na een uurtje rond te wandelen zijn we naar een marktje geweest in het dorpje Salasanca. In het marktje kon je verschillende soorten typische Ecuadoriaanse spulletjes vinden: typische kleding, muziekinstrumentjes, portefeuilles,…  Dus we hebben weer veel souveniertjes gekocht! Daarna gingen we bij de moeder en vader van Susana thuis eten.  Bijna heel de familie was aanwezig. Na het eten gingen we naar een stierengevecht zien, we waren wel benieuwd wat dat zou zijn. Het zou om 14 uur beginnen, maar Jaimé zei ons dat alles hier toch later begint dus dat we ons niet moesten haasten. Toen we tegen 15 uur aankwamen was het inderdaad nog niet bezig. We namen plaats op de tribune, voor ons zagen we een soort van arena, maar dan in het hout en het zag eruit alsof het elk moment kon instorten! In de arena stonden allemaal mensen, iedereen die wou,  mocht in de arena gaan. Jaimé vroeg of wij ook in de arena wilden gaan, maar we zeiden dat we van op veilige afstand zouden kijken! Toen de eerste stier in de arena kwam, was het wel spannend om te zien want er waren zoveel mensen in de arena, dat de stier niet wist waar hij eerst naartoe moest lopen. Ook kinderen stonden in de arena! Na een tijdje te kijken, zei Jaimé dat we verder gingen want hij ging ons nog iets mooi laten zien. Toen we een tijdje later met de auto stopten, konden we onze ogen niet geloven! We kwamen in een soort van tuin vol mooie bloemen,  mooie planten, naast de stromende rivier, met hangmatten, een zwembad,… Meteen overviel mij een ongelooflijk vakantiegevoel! We aten er rustig een ijsje en na even genieten, reden we verder. Na een tijdje stopte Jaimé en zei dat we moesten terugdraaien, want hij moest vanavond naar Esmeraldas vertrekken ( hij werkt daar) en hij moest zien dat hij niet te laat vertrok want het is 8 uur rijden met de bus! We reden langs ons huis om onze laptop te gaan halen en reden verder naar de Choko Banana. Daar nam ik  afscheid van Jaimé (ondertussen heb ik al 1 plaatselijke mamy, mamy Suzy en 2 plaatselijke vaders: Jaimé en de directeur heeft zich ook aangeboden als vader in Ecuador!)  en verder werkte ik aan een taak voor school. Daarna bestelde Susana pizza, aten we, werkten we nog wat verder en gingen naar huis. Er was uitgerekend dat de vulkaan vandaag zou uitbarsten, maar we hebben geen uitbarsting gezien of gehoord. Misschien vannacht? We zullen best vroeg gaan slapen want als hij vannacht uitbarst zullen we maar weinig nachtrust hebben. Susana gaat ons bellen als hij uitbarst en dan gaan we naar de vulkaan kijken.  Susana zei ons dat als hij uitbarst het hier waarschijnlijk as zal regenen!

20-01-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag hebben we een beetje uitgeslapen tot half 10 en daarna heeft Miki ons naar Susana gebracht. Vandaag was het feest voor de bloemen en het fruit ( ze vieren hier echt voor alles feest! ). Het zou tegen 10 uur beginnen, dus haastten we ons snel naar de plaats waar de stoet zou komen. Tegen 10 uur niets te zien van de stoet, wel al heel veel mensen die klaarstaan om naar de stoet te kijken. Tegen half 11 nog steeds niets! Na anderhalf uur wachten (tegen half 12) kwam dan toch eindelijk de politie om de weg vrij te maken en daarna kwam de stoet! De stoet was heel leuk, helemaal anders dan met 3koningen. Nu waren er heel veel paarden. De paarden waren wel gevaarlijk, ze waren duidelijk al helemaal opgedraaid door het volk. Vele paarden schoten dan ook in galop of wilden stampen naar de mensen! Dat was wel even schrikken! Ook wilden vele ruiters hun paard laten steigeren, dat was wel mooi! Maar soms waren de ruiters iets te overmoedig en trokken wat te hard waardoor het paard met ruiter achterover vielen, soms midden in de menigte! De ruiters dronken ook veel Whisky en Rum. Het was wel spannend en heel leuk om naar te kijken. Daarna gingen we naar Susana om enkele mails te sturen. Toen ik in de spiegel keek zag ik dat ik verbrand was in mijn gezicht en op mijn schouders! Droïma haar benen en armen zagen ook knalrood. We waren vergeten zonnecreme op te smeren en na 3 uur in de volle zon te staan, hadden we een mooi kleurtje! Daarna gingen we stilletjes aan naar huis, toen we onze rugzak thuis hadden afgezet gingen we nog eens naar de vulkaan kijken. Er kwam al heel veel rook uit, ze schatten dat hij morgen zal uitbarsten. Daarna aten we en gingen aan het werk. We hadden nog wat voor te bereiden voor de school. Toen we even later naar boven gingen zagen we een hele grote mot, ik schat ongeveer 10 cm. als je de vleugels meerekende! We wisten niet goed of hij giftig was, dus gingen we Miki even halen. Zij zei dat het niet giftig was, maar dat er wel heel veel bacteriën aan hangen. We namen een borstel en wilden het beest zo naar buiten jagen, maar toen we er tegen tikten viel het recht naar beneden, het beest was blijkbaar dood. Het was de eerste keer dat we zo een groot beest tegenkwamen in ons huis, dus het was wel spannend!Daarna werkten we nog wat verder en gingen slapen.

19-01-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag hebben we een taxi genomen naar school omdat Señorita Céci vandaag niet naar school ging omdat ze een cursus had en ons daardoor niet kon meenemen. De taxichauffeur was heel onvriendelijk tegen ons! Eerst was hij heel boos iets aan het zeggen, maar we begrepen hem niet. Hij was duidelijk heel boos want hij reed heel roekeloos, hij reed bijna op een andere auto en toen we aankwamen waren we allebei wagenziek, terwijl we daar normaal gezien nooit last van hebben.  Toen we aankwamen aan de school vroeg hij ons 5 dollar, maar Susana had gezegd dat we maximum 2,5 dollar mochten geven! Dus zeiden we dat we dat veel te veel vonden, de taxichauffeur werd toen heel boos. We zeiden dat we even de directeur gingen halen. De directeur was heel bezorgd toen we zeiden dat we een probleempje hadden met de taxichauffeur en kwam ons meteen ter hulp gesneld. Hij begon te praten en discussiëren met de taxichauffeur en heeft uiteindelijk 3 dollar betaald. Hij zei dat het heel goed was dat we hem waren komen halen want 5 dollar is veel te veel! Toen de school begon was het voor mij niet zo leerrijk eigenlijk omdat Señorita Céci ( = mijn mentor) en de kinderen niet aanwezig waren op school. Señorita Céci had me gevraagd of ik 160 figuurtjes wou knippen. 4 uur later waren ze eindelijk allemaal uitgeknipt! Enkele dagen geleden hadden we een planning van het programma gekregen van de volgende 3 maanden. Daar hadden we enkele vragen bij, dus stelden we die tijdens de speeltijd aan de directeur. Zo is er binnenkort een voetbaltornooi voor de vaders van de kinderen en een missverkiezing voor de moeders van de kinderen. Dat vinden we wel vreemd en we zijn benieuwd hoe dat eraan toe zal gaan. Wat me vandaag ook wel opviel in de school is dat er ook straathonden in de school zitten en soms ook in de klassen komen! Toen ik klaar was met alles ging ik naar de directeur. Ik heb dan met hem even gepraat. Hij vroeg waar België juist lag en ik moest het aanduiden op de kaart, hij schrok heel hard want het is echt wel heel pequeño            (= klein). Hij vroeg ook waar ik juist in belgië woonde, dus tekende ik de kaart van België op het bord en heb ik aangeduid waar Antwerpen ligt. Hij vond het allemaal heel interessant. Ik heb hem ook wat verteld over de chiro. Hij vond het heel raar dat we op kamp in tenten slapen en vroeg me of er dan geen gevaarlijke dieren de tent binnendrongen. Maar ik legde uit dat in België geen gevaarlijke slangen,  gevaarlijke spinnen of andere gevaarlijke dieren zitten, dus dat we in België gemakkelijk in een tent kunnen slapen. Het heeft ook geprobeerd om het woord ‘ jongen’ uit te spreken, dat was wel heel grappig, ik moest echt mijn lach inhouden! Hij sprak het ongeveer uit als ‘chongkgen’. Hij zei me dat Nederlands precies wel een moeilijke taal is, maar ik zei dat ik Spaans toch moeilijker vond! Na school bracht de directeur ons naar ergens in Ambato en is een Señorita met ons mee een stukje verder gewandeld, tot we de weg wisten naar de Choko Banana. Daar kregen we weer lekker eten. Daarna gingen we naar huis om te douchen, propere kleren aan te doen en opnieuw met een taxi ( deze keer een vriendelijk chauffeur!) naar school te gaan want het was oudercontact. Het was enkel oudercontact voor het zevende leerjaar ( = 6^de leerjaar bij ons). In het begin hield de directeur een toespraak voor de ouders en stelde ons voor ( hij zei zelfs tegen de ouders dat we nu zelfs al bijna beter waren dat de studenten van vorig jaar, maar dat waren ook twee gevallen apart heb ik gehoord) . Daarna moest Droïma alle namen van de kinderen afroepen en als de ouder van het kind aanwezig was, moest hij/zij dat zeggen. Dit zorgde soms wel voor hilarische momenten, want de namen zijn heel lang en soms moeilijk om uit te spreken! Daarna zei de directeur  dat hij de kinderen had onderverdeeld in 3 groepen: de kinderen zonder problemen, de kinderen die het goed deden op school en de slechten! Maar de directeur was over het algemeen vrij tevreden over deze klas. Dan werd elk kind afgeroepen en in welke groep hij/zij zat. Wat ik wel heel raar vond was dat de financiële toestand van sommige ouders werd besproken omdat ze niet rond kwamen met hun geld en dat waar iedereen bij was. De ouders betalen 1,5 dollar per 3 maanden per kind. Dat is niet zoveel maar voor sommigen is dat een probleem. Toen het oudercontact gedaan was, wilde een vader nog iets bespreken in verband met het voetbaltornooi van binnenkort. Een moeder kwam vragen of ze door mocht gaan, maar de directeur zei dat ze nog even moest blijven. Ondertussen zei hij wel tegen ons dat wij al doorgingen. Hij bracht ons naar Susana. Onderweg vroeg hij of hij ons eens mocht uitnodigen bij hem thuis om te komen eten samen met zijn familie. We vonden het wel in orde maar toch ook wel heel vreemd! Het is in België echt niet normaal dat je zomaar buiten de uren bij je directeur thuis gaat eten! Susana gaf ons nog een boekje met een overzicht van alle feesten, we dachten eerst dat het van een heel jaar was, maar het was enkel van januari en begin februari! Het is hier precies elke dag feest, we gaan ook elke avond slapen met schoten van vuurwerk! We zullen nog moeten kiezen uit al die feesten! Daarna kregen we telefoon van Boris, een jongen uit Wallonië die eens wou afspreken met ons omdat we ook van België waren. We aten samen met hem en nog twee andere jongens in de Choko Banana. Zij zitten hier voor een jaar! Dat zou ik niet kunnen denk ik, een jaar is echt wel heel lang! Het was wel moeilijk om met hem te communiceren want  hij sprak Frans, maar met al dat Spaans en Engels, was het moeilijk om ineens terug Frans te spreken en we zeiden in onze uitleg vele dingen in het Spaans, maar hij begreep ons wel.  Na het eten namen we een taxi naar huis om onze kleren te wassen. Anderhalf uur later waren we klaar ( we moeten het met de hand wassen, dus het neemt wel wat tijd in beslag). Nu ga ik proberen vroeg te gaan slapen want het is echt nodig, ik ben vanmorgen wéér opgestaan met hoofdpijn, dus ik denk dat mijn lichaam dringend slaap nodig heeft! Slaapwel! ps. De foto's zijn ook van in het schooltje maar niet van mijn klasje.

18-01-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Gisterenavond had Susana ons nog gebeld om te zeggen dat de directeur vandaag jarig was, dus we maakten nog een kaartje en namen Belgische chocolade voor hem mee. Vanmorgen ben ik opgestaan met barstende hoofdpijn! (Waarschijnlijk een mengeling van  vermoeidheid en de dingen die we hier moeten verwerken) Dan maar een pijnstiller genomen want geen denken aan dat ik me ziek zou melden op het schooltje! We namen wel een taxi, want ik zag het echt niet zitten om heel het stuk te voet te doen met die hoofdpijn.  Toen Señorita Céci ons oppikte aan de Kathedraal (daar spreken we elke morgen af en zij neemt ons mee naar school) vroegen we nog eens voor de zekerheid of de directeur echt wel jarig was vandaag. Paniek! Zij was zijn verjaardag vergeten, dus stopten we onderweg bij een bakker en kocht ze nog een taart. Ze zei ons wel dat we hem absoluut geen gelukkige verjaardag mochten wensen als de andere leerkrachten erbij waren en voor ons cadeautje moesten we ook wachten tot we met hem alleen waren.  Toen we aankwamen kregen we weer van alle kinderen een kus. Over de verjaardag van de directeur werd er niets gezegd. Toen we in het klasje kwamen, begon ik meteen te verbeteren. De juf ging weg en bleef vrij lang weg. Dat vond ik wel vreemd, maar ondertussen verbeterde ik verder en had ik af en toe een gesprekje met enkele kleuters die eens kwamen horen wat ik aan het doen was. Ineens kwam een kleuter naar mij om te zeggen dat ik eens moest komen kijken, hij trok me mee naar een groepje kleuter van voor in de klas. Ik schrok wel even heel hard van wat ik daar zag, blijkbaar had er een kleuter bruine crème bij en had die kleuter heel haar gezicht een dikke laag gegeven en enkele andere kleuters ook! Ik heb dan maar gezegd dat ze de crème moest wegsteken in haar boekentas en begon hun gezichten te wassen. Tegen de tijd dat de juf terug binnen kwam, had ik alle gezichten gewassen. Daarna gingen we naar buiten, want het was goed weer en speelden enkele tikspelletjes op de speelplaats. Toen we terug naar binnen gingen kregen de kleuters opnieuw een werkblaadje rond Kerstmis (achteraf vroeg ik aan Solé, die ook kleuterleidster is, of het normaal is dat ze nu rond Kerstmis werken en ze zei dat ze dat ook wel vreemd vond, dus ik ga het eens vragen aan de juf hoe dat komt).  Daarna was het speeltijd. Toen de bel ging namen alle leerkrachten hun kinderen mee naar de klas en lieten hen daar alleen achter om terug naar het kantoor van de directeur te komen. We gingen de verjaardag vieren van de directeur. Ze vroegen Droïma en mij om de directeur te gaan halen, maar ik denk dat hij nattigheid voelde want hij wilde niet meekomen.  Dan maar zonder directeur terug naar het bureau gegaan. Enkele andere leerkrachten gingen met mij mee om hem opnieuw te gaan halen. Ik moest hem een arm geven en meetrekken. Toen we in de bureau kwamen stond er een taart klaar. De directeur gaf een heel ontroerende toespraak en bedankte ons. Voor we de taart gingen opeten, moesten we eerst nog kip met rijst en groenten eten en thee drinken. Daarna aten we nog taart. Ik was blij dat de taart op was want ik zat boemvol! Toen de directeur me nog een stukje aanbood zei ik: “Nee, bedankt.” Maar hij zei: “Si, si!” Ik bleef maar zeggen dat ik het een hele lekkere taart vond, maar dat ik echt genoeg had gehad. De directeur lachte het wat weg door te zeggen: “Als je nee zegt dan bedoel je eigenlijk ja.” En zo kon ik dus nog een stukje taart eten! Ondertussen dacht ik aan de kinderen, zijn ze nu helemaal alleen in de klas?! Tijdens het eten kwam mijn verjaardag ter sprake, de directeur zei me dat we dan cavia zullen eten, ik ben eens benieuwd! Na 3 kwartier gingen we dan toch eindelijk terug naar de klas. Toen we aankwamen, was er gebeurd wat ik had verwacht: heel de klas stond op zijn kop! Ze hadden met water gemorst, waardoor het een hele modderboel was geworden, er lagen overal boekjes en speelgoed, de kinderen stonden op de tafels of op hun stoel, enkele kinderen waren aan het vechten,…  De juf werd boos, de kinderen moesten alles meteen opruimen en 5 minuten later konden de kinderen opnieuw aan hun werkblaadje verder werken. Daarna mochten de kinderen naar huis gaan, ze kregen nog een briefje mee dat ze morgen niet naar school moesten komen. Morgen gaat de juf naar een cursus en moeten de kinderen niet komen. Ik heb enkele opdrachtjes gekregen die ik moet doen morgen. Ik ben eens benieuwd of er echt geen enkele kleuter zal komen, want zo 1 dag op voorhand een briefje meegeven… Daarna gaven Droïma en ik ons cadeautje af aan de directeur, we waren nu met hem alleen.  De directeur wilde het cadeautje eerst niet aannemen, maar na lang aandringen nam hij het toch aan. (Hij deed het wel niet open, hij nam het aan en legde het op de kast zonder ernaar te kijken.) Daarna gingen we naar de Choko Banana, waar we wéér mochten eten! We zeiden wel op voorhand tegen Susana dat we al gegeten hadden in de school, dus dat we niet teveel meer moesten hebben! We kregen een groene groente als voorgerecht, dat was wel raar je moest de blaadjes eruit trekken en dan kon je een stukje van onderkant opeten.  Daarna keken we nog even ons mails na en vertrokken naar huis. Onderweg stopten we even bij dé rivier van Ambato. Daarna gingen we nog even naar de winkel ( vooral voor water, want je mag hier niet van de kraan drinken). We zetten als ons gerief in ons huis en gingen nog eens naar de vulkaan kijken, maar er waren vrij veel wolken dus je kon de vulkaan niet zo heel goed zien. We hebben met Susana afgesproken dat wanneer de vulkaan uitbarst ze ons gaat bellen ( ook al is het in de nacht) en dan kunnen we samen gaan kijken!

Ps. Er ligt hier enorm veel zwerfvuil en daardoor zijn er ook heel veel straathonden. Soms zelfs rashonden die hier door de straten dolen!

17-01-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag weer vroeg opgestaan. Het ging wel al iets beter dan de vorige dagen, maar het is toch nog vroeg hoor! Vandaag dragen alle kinderen en leerkrachten een jogging omdat ze vandaag turnen krijgen. De directeur is wel altijd grappig: hij vergeet altijd Droïma haar naam en zegt altijd joemita tegen Droïma! De andere leerkrachten hebben ons gezegd dat zolang hij Joemita zegt, wij hem maar Lorenzo moeten noemen in plaats van Oswaldo! J Tijdens de dril-oefeningen ’s morgens is er een kind dat iets verkeerd deed ( ik heb niet gezien wat) de directeur roept boos op het kind, loopt er naar toe, trekt aan zijn oor en slaat het kind in het gezicht, het kind geeft geen kik …! SLIK… Even in shock… Buiten Droïma en ik, kijkt niemand raar op. Ik probeer dan maar terug te ademen en het even in mijn hoofd te laten rusten. Daarna gaan we naar de klas, de kleuters geven hun huiswerkschriftje aan mij af en ik begin te verbeteren, ik zie enkele kinderen hun huiswerk vlug nog maken in de hoek van de klas. Ondertussen is de juf druk in de weer met enkele ouders die vragen hebben. Na een half uur worden de kinderen aan het werk gezet, ze krijgen hun werkje van gisteren terug en moeten nu naast de stal nog twee houten stukjes kleven. Daarna wordt de datum van vandaag opgezegd, de juf wordt heel boos omdat de kinderen 2008 op de verkeerde plaats zeggen. Daarna worden de werkblaadjes van de voorbije dagen uitgedeeld, dit duurt heel lang. Maar voor mij is het ondertussen een goede oefening om de namen beter te leren kennen ( 32 moeilijke Spaanse namen onthouden is niet gemakkelijk! Maar ik vind het toch heel belangrijk dat ik ze stilletjes begin te leren kennen, want dan worden de gesprekjes tussen mij en de kinderen toch iets persoonlijker). Tegen 9 uur komt de turnleraar binnen, de kleuters moeten tijdens de turnles eerst heel lang lopen, ongeveer een kwartier aan een stuk ( voor kleuters is dit heel lang!) Na een tijdje beginnen ze dan ook heel hard te klagen tegen mij. Ik heb wel wat medelijden met hen, maar moedig hen aan om verder te lopen en geef hen ondertussen wat complimentjes, waardoor ze na enkele rondjes telkens heel trots naar mij kijken en laten zien hoe goed ze het kunnen. Een aangrijpend beeld was wel, toen ik zag dat een kind een stukje mouche van de trampoline op de speeltijd scheurde en het in zijn mond stak om het op te eten. Daarna moeten ze een hele tijd bevelen opvolgen van de turnleraar, hij is heel streng en roept heel de tijd. De kleuters zijn het duidelijk gewoon, want ik denk dat als ik zo les zou geven in België er vele kleuters al snel zouden wenen. Maar het is gewoon een andere manier van lesgeven. Na de turnles had ik nog even een gesprekje met de turnleraar ( Señor Marcello). Hij praat heel snel en hij articuleert niet zo goed, waardoor ik vele keren moest vragen om zijn vraag nog eens te herhalen. Hij stelde ook wel vreemde vragen: Hoe vind je het hier? Ben je gelovig? Wat vind je van de directeur? ( Ik voelde me precies bij een ondervraging!) Daarna kwam een vraag die ik wel heel moeilijk vond om te beantwoorden: hoe geven ze turnen in België? Op zich is dit geen moeilijke vraag, maar ik wist niet goed wat hij wilde horen. Ik legde uit dat de turnles in België er helemaal anders aan toeging en ik gaf enkele voorbeelden wat we zoal in België tijdens de turnles doen. ( Dit was wel nog moeilijk om in het Spaans uit te leggen!) Daarna checkte hij nog even wat ik van deze turnles vond, ik was even overdonderd door die vraag, want ik wist eigenlijk niet zo heel goed wat ik ervan vond. Ik moest het eerst even laten bezinken. Ik zei dan maar dat ik het goed vond. Daarna bundelde ik samen met de juf de tekeningen van de kleuters. Toen was het speeltijd. Droïma vertelde me dat er twee kinderen van haar klas stout waren geweest. De directeur ging samen met de kinderen naar zijn kantoor en vroeg eerst nog een broeksriem van een ander kind! SLIK…. Weer in shock! We hopen uit de grond van ons hart dat er niet gebeurd is wat we denken dat er gebeurd is in dat kantoor! ... We durfden ook niet te vragen of dat mogelijk was…

Na de speeltijd ( nog steeds in shock) moesten de kleuters even met hun hoofd op de bank liggen. De juf en ik hingen de namen die ik gemaakt had op in de klas. De kleuters mochten daarna kijken en 1 voor 1 hun naam zoeken in de klas. De juf werd heel boos en riep op de kinderen als ze de foute naam namen. Dit doen we twee keer. Daarna moeten de kinderen om beurt aan het bord gaan staan en moeten ze enkele dingen tekenen ( een vierkant, een ronde, een driehoek, het cijfer 1, het cijfer 2,…) Daarna mogen de kleuters alleen doorgaan naar huis. Daarna bracht de directeur ons en nog enkele andere leerkrachten naar een rond punt want verder. Daar stapten Señorita Céci ( = mijn mentor), nog een leraar, Droïma en ik uit. De man van Señorita Céci pikte ons op en zette ons af in het centrum van Ambato af. De leraar ( ik ben zijn naam vergeten) ging mee met ons naar de Choko Banana stappen. Ondertussen praatten we wat. Hij is wel soms vrij direct: Mag ik jullie GSM-nummer? Ik ben vrijgezel en als ik eens uitga zal ik jullie bellen! Uitgaan met een collega van je mentor is in België niet echt gepast, maar hier is het blijkbaar normaal. Toen we aankwamen bij de Choko Banana hebben we lekker gegeten en daarna hebben we even onze mails nagekeken en Droïma heeft even met haar ouders gebeld. Toen gingen we samen met Susana naar een marktje op zoek naar een joggingbroek voor mij, want ik had dit niet bij en ik wil zeker in orde zijn op school met mijn kleren! Een goede joggingbroek gevonden voor 9 dollar! Alles is hier zo goedkoop! Daarna gingen we terug naar de Choko Banana, aten we en namen een taxi naar huis. Ik ben zo blij dat Susana echt goed voor ons zorgt, ze helpt ons echt heel hard met alles! Ik ben haar echt heel dankbaar! Toen we thuis aankwamen hebben we ons materiaal in het huis gezet en zijn we nog eens naar boven gewandeld om naar de vulkaan te gaan zien. De vulkaan is echt mooi nu! Hij is echt heel actief, er komt al veel zwarte rook uit! Het zal niet lang meer duren vooraleer de vulkaan zal uitbarsten! We vinden het echt spannend en fascinerend! We hopen dat we de vulkaan kunnen zien als hij uitbarst! We zijn echt benieuwd naar wat we dan zullen horen en zien!

16-01-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Op aanvraag van Katrien een iets groter lettertype: Vandaag was het heel moeilijk om weer om 6 uur op te staan! Tegen kwart na 6 toch maar opgestaan, gewassen aangekleed en vertrokken.  We kwamen aan en konden niet zo goed volgen, de directeur en leerkrachten waren nog steeds in kostuum?! De directeur had gisteren toch gezegd dat we met gewone kleren naar school mochten komen? Toen we hierover meer uitleg vroegen werd het ons wat duidelijker: Maandag moeten we hele chique kleren aandoen, dinsdag en donderdag mogen we gewone kleren aandoen en woensdag en vrijdag worden we in sportieve outfit (= jogging) verwacht ( We denken omdat de turnleerkracht dan komt). Maar de directeur zei dat onze kleren vandaag zeker in orde waren. Toen we naar het klasje gingen keek de juf het huiswerk na, omdat dit 32 boekjes zijn duurde het heel lang! Ondertussen liepen de kinderen wat rond. Op een gegeven moment vroeg een kleuter me om een boekje voor te lezen, ik vroeg eerst aan de juf of ik dat mocht doen en ze zei dat het in orde was. 1 verhaaltje werden er uiteindelijk 5, omdat de juf veel tijd nodig had om het huiswerk te verbeteren. Ik hoorde wel dat ik soms nog wat fouten maakte of dat het wat trager ging, maar de kleuters bleven heel geboeid luisteren, dat vond ik wel heel leuk! Daarna krijgen de kleuters de opdracht om op een blaadje rondjes te tekenen, dit is om hun pols los te maken. De juf vroeg me of ik de kinderen in het oog wilde houden en of ik mijn handtekening op de papieren wou zetten. Toen de juf klaar was kregen de kleuters een werkblaadje rond Kerstmis, dat vond ik wel raar want het is ondertussen al 15 januari! Ze moesten de stal kleuren en dan het dak bewerken met snippers bruin papier en het gras werd opgevuld met opgerolde stukjes crêpepapier. Ondertussen maakte ik hun huiswerkboekje een nieuwe oefening. Op een gegeven moment wordt de juf heel boos omdat een kleuter wat groen crêpepapier op de weg had gekleefd en het mocht enkel op het gras. Ze was heel boos en riep heel hard op de kleuter. Daar was ik wel even van geschrokken, de kinderen zijn het precies ook gewoon want geen enkele kleuter begint te wenen als de juf op hen roept. De kleuters hebben wel veel bevestiging nodig ze komen dikwijls hun tekening aan mij laten zien en ik moet dan zeggen dat het heel mooi is! J Tijdens de speeltijd komen de kinderen veel vragen stellen aan ons. Wanneer er paarden voorbij het schooltje komen, zijn de kinderen heel enthousiast, ze komen me halen om mee te kijken. De kinderen klimmen op het hek, ik weet niet goed of het mocht of niet, maar toen ik de directeur een beetje verder zag lachen met de kinderen, wist ik dat het in orde was. Even later roept de directeur mij, hij is samen met enkele leerkrachten soep aan het eten, hij zei me dat ik moest proeven.  Ik voelde mij daarbij wel heel ambetant, omdat de kinderen met grote ogen aan het zien zijn hoe ik de soep aan het eten ben.  Even later krijg ik het er echt moeilijk mee en zeg ik dat ik wat last heb van mijn  maag en daarom de soep niet verder kan opeten,  het deed me deugd dat de directeur het in orde vond en de soep dan aanbood aan de kinderen.  Na de speeltijd werken de kinderen verder aan hun taakje.  Tegen 10 voor 12 laat de juf de kinderen door gaan. Droïma en ik gingen naar het kantoor van de directeur en wachtten daar op hem. Op een gegeven moment horen we de directeur ons roepen, we moesten vlug in de auto gaan bij de andere leerkrachten. We konden helemaal niet volgen, alles moest heel snel gaan terwijl de school eigenlijk nog niet gedaan was en nog niet alle kinderen buiten waren. De directeur vertelde ons dat er vandaag een feest was in Picaihua en dat hij daarom de kinderen wat vroeger naar huis heeft laten gaan! Even later zette hij ons ( Droïma, Señorita Céci en ik)  af, we namen verder de bus naar het centrum en gingen nog een stuk verder te voet naar Susana.  Daar aten we en even later vertrokken Droïma, Susana, solé en ik naar Picaihua. Daar aangekomen was er een groot feest aan de gang met een lange stoet. Daar kwam ik enkele kleuters van mijn klasje tegen, ze wilden samen met mij op de foto.  We wilden niet te lang blijven want ik moest nog wat voorbereiden voor morgen. Tegen 17 uur gingen we naar de auto, maar daar aangekomen ontdekten we wel iets heel dom! Voor onze auto stonden ongeveer 15 auto’s geparkeerd, waardoor we niet weg konden. Wachten dan maar….  Even later nam Susana een taxi naar huis, want zij moest werken in de Choko Banana. Na een uur te wachten kwam het volk stilletjes aan toestromen. Na een tijdje stonden er nog 4 auto’s voor onze auto en ook nog voor auto’s van andere mensen die aan het wachten waren. Dan hebben we maar met een deel mensen de auto’s opgepakt en verplaatst J. Na 2 uur waren we eindelijk verlost van de parking.  Aangekomen bij Susana namen we meteen ons materiaal en vertrokken naar huis met de auto. Toen we thuis aankwamen was de dochter van Miki op bezoek met haar 2 kinderen. De oudste was heel nieuwsgierig  naar ons en kwam praten met ons, dat was wel leuk.  Daarna hebben we gekookt en gegeten. Na het eten heb ik mijn voorbereidingen voor morgen gemaakt. Nu gaan we slapen want het vroege opstaan en de zware dagen begint echt wel moeilijk te worden.

15-01-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag de grote dag! Voor de eerste keer naar het schooltje! Om 10 voor 6 ging mijn wekker, oh wat deed dat pijn! Tegen zes uur uit mijn bed gekomen en meteen voelde ik dat ik heel zenuwachtig was om naar het schooltje te gaan. Na het ontbijt zijn we te voet vertrokken naar de hoek van de kathedraal. Daar hadden we afgesproken met een leerkracht die ons rond 7 uur ( alles is hier rond…. Ze zeggen hier nooit om dat uur zal ik er zijn ) zou komen oppikken. Onderweg oefende ik mijn presentatie nog een keer. We oefenden ook ons volkslied want Herman had ons gezegd dat het zou kunnen dat de directeur zou vragen om het te zingen. Tegen 10 voor 7 stonden we vol spanning op de hoek te wachten. 7 uur niemand te zien. 5 na 7 nog steeds niemand te zien, ondertussen maar oefenen op onze presentatie en de zenuwen stegen! Tegen kwart na 7 een rode auto, een vrouw wuifde naar ons. Dit was Señorita Ceci. Aangekomen in de school werden we hartelijk ontvangen door de kinderen op de speelplaats, ze gaven ons allemaal kusjes. Even wisten we niet goed of we dit mochten toelaten of niet, maar toen we zagen dat Señorita Ceci de kinderen ook kussen gaf, kusten we er op los! J We gingen naar het kantoor van Señor Oswaldo ( dat is de directeur van de school). We begroetten hem, toen moesten we opschrijven hoe laat we waren aangekomen. Toen de andere leerkrachten binnenkwamen, gaven zij ons ook kussen! Dat was wel even raar want in België is het helemaal niet de gewoonte dat je als je ergens stage gaat doen alle leerkrachten een kus gaat geven! Toen de leraar van turnen binnenkwam, spoorde de directeur hem aan om ons nog een kus te geven ( waarom weten we niet goed) Daarna gaf de directeur ons nog enkele korte instructies voor onze presentatie en toen gingen we naar de speelplaats. We wisten niet goed waar we moesten gaan staan, voor de kinderen? Achter de kinderen? Naast de kinderen?... We besloten dan maar om voor de kinderen te gaan staan, maar een beetje aan de kant. De kinderen gingen allemaal in rijen staan, de leerkracht turnen, Señor Marcello gaf de kinderen bevelen die zij moeten uitvoeren. ( Het is een mengeling tussen legerachtig drillen en speelse ochtendgymnastiek, maar het is zeker wel serieus bedoeld!) Daarna werd het volkslied gezongen, het was een heel lang lied! Tot mijn grote verbazing kenden alle kinderen het lied helemaal vanbuiten, zelfs de allerkleinsten! Ondertussen blijven er nog kinderen toestromen. Na het volkslied gaat er 1 klas van voor staan, 1 leerling moet in de micro duidelijk zeggen welke dag we vandaag zijn en geeft bevelen aan zijn klas om een soort van versje op te zeggen. Wanneer ze terug naar hun plaats gaan, wil ik vol bewondering in mijn handen klappen, maar gelukkig houd ik mij nog op tijd in, want het was duidelijk niet de gewoonte dat er een applaus op zou volgen. De directeur kijkt naar de leerling en deelt hem mee dat het niet goed was en dat het in het vervolg veel beter moet! Daarna zongen de kinderen nog een lied ( weer een heel lang) even later komt er nog een groep van ongeveer 15 kinderen binnen ( ik denk dat hun bus te laat was) De directeur wendt zich tot hen en is boos omdat ze te laat zijn, als straf moeten ze aan de kant blijven staan en mogen niet meedoen. Daarna stelde de directeur ons voor. En toen moesten we onze presentatie doen! Met stress in heel mijn lichaam loop ik naar de micro. Het was heel belangrijk dat ik begon met buenos dias niños ( goedemorgen kinderen) Na mijn presentatie voelde ik me al een stuk beter, het was me gelukt en de kinderen en leerkrachten hadden me begrepen! Na de presentatie van Droïma kregen we een groot applaus en de kinderen zongen nog een lied. ( Ze zongen ongeveer 20 minuten!) daarna nemen alle kinderen een zakdoek uit hun zak en zwaaiden ermee naar ons terwijl ze naar hun klas gaan. De kinderen die geen zakdoek bijhebben worden door de directeur even aan het haar getrokken! ( Hij doet dit wel op een vriendelijke manier, maar het was toch heel vreemd om dit te zien!) Toen we in de klas kwamen, viel het me meteen op dat het lokaal er helemaal anders uitziet dan in België in een kleuterklas. Er stonden allemaal bankje en stoeltjes. Alle kinderen dragen uniformen en de kleuters dragen boven het uniform nog een wit schortje. Het viel me nu pas op dat er zoveel kleuters waren. Ik vroeg de leerkracht hoeveel kleuters er juist waren en ze zei me dat het 32 kinderen waren! Alles in de klas overviel me echt, het is zo anders dan in België! Het lijkt eigenlijk op een eerste leerjaar maar de speelsheid van een kleuterklas voel je toch ook wel. De kleuters gingen allemaal in op hun stoeltje zitten en de les begon. De kleuters kregen zonder al te veel uitleg een werkblaadje dat ze moesten maken. Tijdens het maken van het werkblaadje, liepen de kleuters soms door de klas om naar de juf te gaan om uitleg te vragen. Soms waren er ook gewoon kleuters tikkertje aan het spelen of sloegen ze op het hoofd van de kleuter voor hen. In het begin leek het wel een apenkot! En het was wel even wennen dat dit allemaal in orde was voor de juf. Soms kwamen er ook kleuters naar mij om te vragen wie ik was, vanwaar ik kwam of gewoon om vanalles te komen vertellen tegen mij. Soms verstond ik hen niet, maar gelukkig bestaat er een taal die overal ter wereld te begrijpen is: gebarentaal en gezichtsexpressie! Daardoor kon ik hen toch grotendeels begrijpen en gepast reageren. Na 2 uur aan het werkblaadje te werken ( kleuren, knippen en plakken. In België duurt dit maximum 25 minuten.) was het speeltijd. Tijdens de speeltijd gingen we naar het bureau van de directeur om een beetje met hem bij te praten en daar mochten we iets eten ( op de speelplaats mogen we dat absoluut niet doen!). Even later ging de directeur naar buiten, maar wij moesten blijven zitten. Opeens ging de telefoon, PANIEK! Wat moesten we doen? Opnemen? Laten rinkelen? De directeur gaan zoeken, maar we moesten hier blijven? Toch maar voor het laatste gekozen, maar natuurlijk tegen dat de directeur in zijn kantoor was, was de telefoon al gedaan met rinkelen. De directeur lachte heel hard, omdat we niet hadden opgenomen, hij vond dat heel dom van ons… ( Maar voor ons is het eigenlijk niet zo beleefd om zomaar de telefoon op te nemen in het kantoor van de directeur!) Dus les 1: Als de telefoon gaat moeten we opnemen. Na de speeltijd krijgen de kleuters nog een werkblaadje waar ze opnieuw 2 uur aan kunnen werken. De kleuters lopen ook soms naar buiten enzo. De juf had me gevraagd of ik de schriftjes van schrijven en rekenen wou verbeteren en een nieuwe opgave wou opschrijven. Natuurlijk wilde ik dat wel doen. ( Wel even onderschat: 120 schriftjes verbeteren en in elk schriftje een nieuwe opgave opschrijven!) Daarna mochten de kleuters hun boekentas nemen en naast hun bank gaan staan, ze zongen nog enkele liedjes en mochten toen naar huis gaan. Toen kwam Droïma me halen, want de directeur vroeg naar mij. De directeur vroeg me of ik het leuk vond en ik moest nog een handtekening zetten op een papier. Daarna vroeg hij of het goed was dat hij ons naar huis bracht. ( Een kwartier vroeger dan de school gedaan was.) Mijn juf zei me dat het in orde was, dus vertrokken we met de directeur naar ons huis. Onderweg stopten we even, hij kocht een ijsje voor ons. ( Het was moeilijk, want er was ons eigenlijk aangeraden om geen ijs te eten, omdat het kan zijn dat dat niet hygiënisch is, maar langs de andere kant mochten was ons ook gezegd dat we niets mochten weigeren van de directeur omdat dat anders een belediging is. We gingen dan maar voor de beleefdheid en aten ons ijsje braafjes op, de directeur heeft ons wel gezegd dat het in orde was voor ons om te eten.) Toen de directeur ons afzette bij ons huis, bedankten we hem en gingen naar binnen. We waren doodmoe! We namen onze laptop en gingen naar Susana. Daar kregen we weer lekker eten. Daarna maakten we er een rustige namiddag van, even alles laten bezinken en wat communiceren met het thuisfront! We zijn op tijd naar huis vertrokken, maakten eten klaar en ik leerde nog wat voor mijn Spaans. We gaan vanavond vroeg slapen want morgen zal het weer snel 6 uur zijn!

14-01-2008 om 00:00 geschreven door Marike