Vandaag stonden we heel vroeg op want het was parade voor carnaval. Er was al heel vroeg veel volk buiten om te wachten op de parade! Eerst kregen we ontbijt in de Choko Banana en daarna keken we naar de parade, we konden van op het terras van Susana naar de parade kijken. Dat was wel leuk, maar we hebben ons wel goed moeten insmeren want we stonden recht in de zon! Na de parade zijn we wat gaan rondwandelen in Ambato, amai hoeveel zatte mensen zo vroeg op de dag!!! Er zijn ook gewoon mensen die hun roes aan het uitslapen zijn op straat. Overal werd er gedanst en de mensen hadden een soort van spuitbus vast waar ze u dan mee volspoten. Als gringo hier kregen we natuurlijk de volle lading! Het was wel een leuke sfeer, maar wel een zattemanssfeer! Nadat we een beetje hadden rondgekeken in Ambato gingen we nog iets drinken op een terrasje. Het zijn toch maar grote pintjes hoor, zo 75 cl! Daarna gingen we nog eventjes op het terras van Susana zitten in het zonnetje. We aten en gingen daarna naar een bailes (= dansfeestje). Daar aangekomen wisten we niet wat we zagen: midden op straat een groot podium, een optreden, iedereen danste op straat en écht iedereen was zat! Natuurlijk kregen we de volle lading weer van het gekleurde schuim uit de spuitbussen! Op het einde van de avond hingen we helemaal vol! Maar we waren wel slim hoor we hebben ook ieders een bus gekocht zodat we ons konden verdedigen! Het was écht wel plezant, maar wel vermoeiend! Alleen als het in je ogen komt was het precies traangas ofzo, u ogen brandden dan echt kei hard! Tegen half 3 namen we een taxi en gingen weer naar huis.
Vanmorgen zijn Droïma en ik vroeg opgestaan want om 9 uur was het mis en de president kwam ook, dus dat wilden we niet missen ( ook al waren we nog heel moe). De mis ging door in het park, natuurlijk kei veel volk en we hebben niets van de mis kunnen zien! Op een gegeven moment waren er geweerschoten en kwamen er uit de lucht allemaal papiertjes met een boodschap op. Op de kathedraal was ook een heel mooi werk gemaakt uit fruit en bloemen. Even later kwamen we ook de scouts van Ambato en de scouts van Quito tegen. (chiro hebben ze hier niet denk ik maar ik ben ook wel heel scoutslievendJ ). We hebben met de scouts van Ambato afgesproken dat we hen eens gaan bezoeken. Daarna gingen we naar de Choko Banana, daar hebben we dan nog wat geslapen. Na de middag gingen we naar een festival hier in de buurt, dat was wel grappig ( het was met de Ecuadoriaanse Frans Bouwer!). Daarna gingen we nog naar een tentoonstelling van bloemen en schilderijen. s Avonds wilden we naar een concert van Aventura gaan kijken ( zij hebben in België ook eens een hit gehad en hier zijn ze heel populair!!). Toen we aankwamen moesten we toch even slikken, want er was keikeikeiveel volk! De wachtrij was heel lang! We gingen toch maar een inkomkaart halen en begonnen aan te schuiven. Na anderhalf uur bleek dat we in de verkeerde rij stonden! Dan maar naar de juiste rij gegaan, waar we gelukkig niet meer zo lang moesten aanschuiven. We hadden de goedkoopste inkoopkaarten gekocht met het gedacht dat we dan wel op het middenplein zouden staan. Maar hier is het dus andersom dan in België, als je de goedkope inkomkaarten neemt zit je in de tribune en heb je een zitplaats en als je de dure inkomkaarten neemt, sta je in het middenplein. Het concert ging door in het stadion van Ambato, er was heel veel volk!!! s Avonds na het concert gingen we nog in de Cuba Sun (= coctailbar) nog een cocktail drinken om de avond af te sluiten. Vandaag bleven we in de Choko Banana slapen, want morgen is het vroeg parade en anders zouden we niet meer door kunnen omdat er zoveel mensen zouden zijn.
Vandaag was het moeilijk om vroeg om te staan, want het was gisteren wel laat. We vertrokken naar de Kathedraal, waar de jongens op ons wachtten. Ze gingen vandaag mee naar ons schooltje om eens te kijken. Het was vandaag feest voor carnaval. s Morgens kregen de kinderen driloefeningen en daarna was er een soort van danswedstrijd, van elke klas moesten twee koppeltjes naar voor komen om te dansen. De directeur vroeg me ook ten dans, dat vond ik wel niet zo leuk want ja iedereen was zo aan het kijken! Daarna werden de koppeltjes die niet goed dansten terug naar hun rij gestuurd, toen er 5 koppeltjes over waren kregen die een geschenkje. Daarna gingen we naar de klas. Ik begon meteen met de kleuters de maskers te versieren, dat vonden ze wel heel leuk. De kindjes waren vandaag ook vrij braaf en ze luisterden vrij goed. Twee kleuters heb ik wel aan de kant moeten zetten omdat ze niet luisterden. Toen de maskers klaar waren speelde ik nog een spelletje met de kleuters op de speelplaats. Daarna was het speeltijd, we kregen van de directeur eten omdat de jongens er waren. Na de speeltijd was het feestje in de klas voor al de jarigen uit de maand januari. Dat was wel leuk, de kleuters dansten, kregen taart, Er was wel een jongen die zich niet goed voelde, ik voelde aan zijn hoofd en hij had duidelijk koorts. Ik ging met de jongen naar Señorita Céci en zij gaf hem een pilletje. Tijdens het feestje kwamen de jongen ook mee dansen met de kleuters, dat was wel grappig! Na het feestje was het tijd om naar huis te gaan. De school was vroeger gedaan maar we weten niet goed waarom. Daarna stapten we naar de Choko Banana, aten en daarna zijn we op het terras gaan liggen om wat te slapen. Even later werden we wakker omdat het regende, dan zijn we maar verhuisd naar de kamer van de jongens om verder te slapen. S avonds hebben we nog gegeten in de Choko Banana en dan zijn we naar een coctailbar geweest om eerst nog een cocktail te drinken. Daarna gingen we naar een discotheek, dat was wel grappig want het was meer een chirofuif ofzo,in een tent. De security liep met een knuppel rond en er was 1 security man en die was écht gigantisch! Na een tijdje roken we ineens precies opgebrand plastiek en er onstond een brandje, waarschijnlijk kortsluiting ofzo. Maar even later was alles weer in orde en ging het feestje door! Tegen 3 uur zijn we dan toch maar naar huis gegaan want we waren heel moe!
Vandaag heb ik niet zoveel gedaan in het klasje, ik heb allemaal ogen uit de maskers gesneden zodat we ze morgen kunnen versieren. Toen we aankwamen in de Choko Banana dachten we dat de jongens er al zouden zijn, maar dat was niet het geval. Ze kwamen aan tegen 15 uur, we hebben nog even gewerkt voor school en dan zijn we met zn allen vertrokken naar huis, onderweg gingen we nog naar de winkel, want we gingen barbecueën omdat de jongens er waren. Dat was wel leuk, zo s avonds gezellig barbecueën en wat bijpraten. Op een gegeven moment zeiden de jongens dat ze een verrassing hadden voor mijn verjaardag en ze blinddoekten me. Ik moest naar buiten gaan, ik kreeg een stok in mijn handen en ik moest op een Piñata kloppen, met de bijhorende snoepjes die er dan uitvielen. Dat vond ik wel een heel leuk cadeau!!! Daarna gingen we slapen, want we moeten er morgen weer vroeg uit!!!
Vandaag op school werd de directeur weer boos op mij, ik weet niet goed of het om te lachen was of dat hij het serieus meende, s morgens na de driloefeningen moeten de kinderen altijd zwaaien met hun zakdoek, opeens vroeg hij waar mijn zakdoek was. (Ik had er wel 1 maar die was in de klas, maar de juffen zwaaien nooit met hun zakdoek, dus wij hadden het ook nog nooit gedaan) Hij zei dat ik er morgen 1 moest meenemen, want dat hij anders ook aan mijn haren zou trekken! Maar ondertussen lachte hij ook wel, dus ik weet niet of hij het echt meende. ( De directeur is maar een speciale man ze!) De leerkracht die gisteren boos was weggelopen, was vandaag niet op school, dus bleven de kinderen alleen in de klas! Ze hadden een opdracht gekregen die ze moesten afmaken. Toen ik naar het klasje ging heb ik eerst even de ballonnen verder afgewerkt en hing ik er namen aan. Toen de leraar van turnen binnen kwam, vroeg Señorita Céci of hij haar wilde helpen met de klas te versieren ( aan het plafond, dus daar was zij of ik te klein voor) Ik dacht dat het maar eventjes zou duren, maar ze bleven maar verder werken en de kinderen werden ondertussen alsmaar drukker en drukker. Ik vroeg aan Señorita Céci of ik met de kinderen buiten een spelletje mocht gaan spelen, maar ze zei dat ik dat niet hoefde te doen en dat ik alles rustig aan moest doen. Ik heb dan maar verder ballonnen beplakt met papier-maché en voor ik het wist was het speeltijd en hadden de kinderen geen turnen gehad. Na de speeltijd ging ik even iets uittesten om de kinderen te laten luisteren als ze te druk waren. Ik zei dat wanneer ik mijn hand in de lucht stak, ze dat ook moesten doen en stil moesten zijn. Ik oefende dit een aantal keer met de kleuters, dat vonden ze heel leuk want ze mochten dan eerst heel veel lawaai maken en dan daarna zo snel mogelijk hun hand in de lucht steken en stil zijn. Ik schrok er eigenlijk van dat de kinderen het zo goed deden, dus ik gaf hen complimentjes en een applaus! Hun neus krulde bijna van trots te zijn! Daarna deed ik een klein toneeltje met mijn masker op, dat vonden de kleuters ook wel heel grappig. Ik legde hen uit dat als ze ook zon masker wilden hebben, dat ze heel veel papier moesten plakken op hun ballon anders zou het niet stevig genoeg zijn. De kinderen wilden echt wel graag ook een masker dus plakten ijverig hun ballon vol. Daarna was het tijd om naar huis te gaan, de directeur nam ons mee met zijn auto. De leerkrachten en de directeur vinden het trouwens heeeel grappig om ons te koppelen aan Señor Venicio, terwijl we hem écht niet tof vinden! Dat is wel niet leuk, want ze zitten dan de hele tijd met ons te lachen en ons te pushen om met hem naar de discotheek te gaan, maar daar hebben we helemaal geen zin in, dus zoeken we altijd een goed excuus! Natuurlijk vond de directeur dan dat Señor Venicio met ons mee naar de Choko Banana moest stappen. Droïma en ik zijn dan heel de tijd beginnen praten zodat Señor Venicio geen kans kreeg om te praten met ons, want we vinden hem écht niet leuk! Toen we aankwamen in de Choko Banana aten we en begonnen te werken voor school. Droïma belde ook nog met haar ouders en tegen 16 uur vertrokken we naar een kermis ( De directeur had ons en de kinderen gratis bonnetjes gegeven om te gaan en had s morgens tegen alle kinderen gezegd dat we ook zeker zouden komen, dus daar konden we niet meer vanonder). Met enkele kinderen dan in attracties geweest, dat was wel leuk, je zag echt dat de kinderen ervan genoten! Daarna gingen we naar het shoppingcenter om eten te kopen. We aten er ook en gingen terug naar de Choko Banana, daar werkten we verder voor school. Daarna namen we een taxi naar huis, werkte ik nog wat verder voor school en gingen we slapen.
Vanmorgen ineens paniek, we hadden ons overslapen, mijn GSM was uitgevallen, waardoor de wekker niet was afgegaan. Snel opgestaan, gewassen aangekleed en vertrokken op zoek naar een taxi, natuurlijk was er op dat moment geen taxi te bespeuren! Even later hadden we er dan toch 1 aan de haak geslagen en reden we snel naar de kathedraal, toen we bijna aankwamen belde Señorita Céci waar we waren. We verontschuldigden ons en zeiden dat we onderweg waren. Señorita Céci zei dat het niet erg was en gaf ook wel toe dat ze er vroeger waren als anders. We waren nog wel goed op tijd op school. Toen we aankwamen was er een discussie aan de gang tussen de leerkrachten en de directeur, het ging erover dat de school ergens vertegenwoordigd moest worden, maar niemand wilde dat doen Meer konden we er niet uit opmaken omdat ze zo snel praatten en het eindigde met een leerkracht die kwaad wegliep. Ondertussen was de school officieel al 20 minuten bezig! Toen begonnen de driloefeningen en na de driloefeningen gingen Droïma en ik naar mijn klasje, de directeur had ons gevraagd om de kinderen hun allereerste computerles te geven en uit te leggen wat software en hardware was! Daar hebben we gisterenavond toch lang over moeten nadenken hoe we dat zouden aanpakken! We namen de kinderen mee naar het computerlokaal, ik zei hen dat ze hier niet mochten spelen, want dat de computers heel veel geld kosten en dat ze dus heel voorzichtig moesten zijn! Ik liet de kinderen enkele delen van de computer zien ( de muis, het scherm, het toetsenbord, ). Daarna verdeelde ik de kinderen in groepjes, we hadden op voorhand computers getekend op een groot papier en de kinderen moesten dan uit tijdschriften prentjes knippen en ze op het scherm plakken. Dit was nieuw voor de kinderen, ze zijn het niet gewoon om in groepjes te werken, ze werken altijd individueel aan een werkje, dus het was voor hen wel wat aanpassen! Toen we de kinderen in gang hadden geholpen mochten de kinderen één voor één bij Droïma of mij komen om hun naam eens te typen op de computer, dat vonden ze wel heel leuk, want vele kinderen hadden nog nooit met een computer gewerkt! Alles ging goed, tot ik opeens haren op de grond zag liggen, maar wel echt veel haar van ongeveer 10 cm lang! Ik vroeg de kinderen van wie het was, maar niemand reageerde, ik ben dan iedereen zijn haar beginnen controleren, maar heb niet gevonden van wie het was. (Na de les heb ik het verteld aan Señorita C éci, maar ze zei dat het geen probleem was!) Ik heb wel enkele kinderen aan de kant moeten zetten omdat ze niet wilden luisteren. Na een tijdje vroeg ik hen of ze wisten waarom ze aan de kant moesten gaan staan en toen ze me vertelden wat ze fout hadden gedaan, zei ik dat ze volgende keer goed moesten luisteren omdat ze anders niet weten wat ze moeten doen. Daarna mochten ze verder werken. Na deze leuke maar toch wel vermoeiende les brachten we de kinderen terug naar de klas. Tijdens de speeltijd hing ik hun werkjes op in de klas, dit zijn ze ook niet gewoon, al hun werkjes worden meteen in hun schuifje gelegd, dus ze waren wel heel trots dat hun werkjes omhoog mochten hangen in de klas. Daarna ging ik naar het kantoor van de directeur, alle leerkrachten zaten er ook en de discussie van daarstraks ging voort. Na de speeltijd moesten we computerles geven aan het tweede leerjaar, ook hun allereerste keer! Ik denk dat de directeur denkt dat wij computerexperts zijn! Deze keer was het Droïma haar beurt om de les te geven en moest ik haar helpen. We gingen de kinderen halen in hun klas, 45 kinderen en 4 computers, we wisten dat dit niet gemakkelijk zou worden, maar begonnen er wel met volle moed aan! Eerst even kort een afspraak maken, als Droïma of ik mijn hand in de lucht stak moesten de kinderen dat ook doen en zwijgen en luisteren naar wat we te zeggen hadden. Droïma legde uit wat software en hardware is. ( de kinderen konden deze woorden niet uitspreken, hoe goed ze ook probeerden) Daarna mochten de kinderen aan de computers werken. Met 10-11 kinderen aan 1 computer! Ze mochten om beurt hun naam typen. Dat was niet zo gemakkelijk, want vele kinderen duwden op een letter en bleven duwen, waardoor er veel dezelfde letters op het scherm kwamen. Toen we uitlegden dat je maar heel kort op de toets moest duwen, begrepen de kinderen het wel en het lukte eigenlijk heel goed! Ook al waren ze met 45 en was het soms even druk, ook deze les was heel vlot verlopen. Wat we wel heel vreemd vonden was dat er helemaal niemand was komen zien tijdens deze twee lessen! Daarna gingen we naar mijn klasje om nog wat ballonnen te bedekken met papier-maché. Toen de school gedaan was, konden we met Señorita Céci meerijden naar de Choko Banana. Toen we daar aankwamen kregen we weer lekker eten. Daarna begonnen we te werken voor school. Vandaag had ik heel veel werk, want ik moest mijn masker verder afwerken als voorbeeld, ik moest van Señorita Céci bloemen en fruit uit rubber maken om de klas te versieren en ik moest mijn voorbereidingen nog maken. Ondertussen ging Droïma naar de computerwinkel want haar laptop werkte niet meer goed, toen ze terugkwam had ze het wat moeilijk want de verkoper had gezegd dat het 600 dollar was om de computer te maken! Dat kon ze natuurlijk niet betalen en dan zou ze beter een nieuwe kopen, maar dat is ook zo duur! Dus voorlopig werken we met twee op mijn computer, dat gaat ook! Tegen de avond aten we vlug iets in de Choko Banana en werkten we voort voor morgen. s Avonds bracht Solé ons naar huis, Droïma ging slapen en ik werkte nog voort. Tegen half 1 dan toch eindelijk kunnen gaan slapen en ik had me nog zo voorgenomen om vandaag vroeg te gaan slapen! Dit was een heel vermoeiende en zware dag, maar ik ben wel heel blij dat alles afgeraakt is!
Vandaag was het in de school feest voor het fruit en de bloemen. Na de driloefeningen hadden vele kinderen een mandje vol fruit en bloemen bij, zij deelde die dan uit aan alle leerkrachten. Dat was wel leuk! Daarna gingen we naar de klas, onderweg werd ik tegengehouden door de directeur, hij vroeg waarom ik triestig was. Ik wist niet over wat hij het had en zei hem dat ik niet triestig was. Hij zei me dat hij zag aan mijn gezicht dat ik triestig was, maar ik was helemaal niet triestig! Maar hij geloofde me niet, dus zei ik maar dat ik een beetje zenuwachtig was om les te geven. Hij werd een beetje boos op mij en hij zei dat ik wel triestig was. Ik zei dan maar dat ik écht niet triestig was en begon te lachen. Toen was hij blij, hij zei dat ik veel mooier was als ik lachte. Daarna ging ik maar snel naar de klas. Ik ging vandaag met de kinderen een ballon bedekken met papier-maché om er nadien een masker van te maken naar aanleiding van carnaval. Señorita verdween en liet me alleen met de 32 Spaanstalige kleuters. Ik zette de tafels in groepjes en legde eerst uit dat de kleuters de kranten in stukjes moesten scheuren. Dat ging allemaal heel goed. Daarna kregen ze allemaal een ballon en mochten die opblazen, daar ging het al wat minder goed! Kinderen kwamen klagen dat ze een andere kleur van ballon wilden, maar ik maakte hen duidelijk dat de kleur helemaal niet belangrijk is. De kleuters begonnen te blazen en kwamen dan allemaal dringen bij mij zodat ik een knoop in hun ballon kon leggen. Toen gingen natuurlijk de poppen aan het dansen! 32 ballonnen in de lucht en 32 zotgedraaide kinderen, enkelen omdat ze hun ballon niet terugvonden, anderen omdat iemand hun ballon had afgenomen en de meesten gewoon omdat ze het heel leuk vonden. Ok, even ademen en denken, hoe krijg ik deze kinderen nu terug stil en mooi op hun stoel. Ik begon dan maar een Spaans liedje te zingen om hun aandacht te trekken (ik had een liedje voorbereid rond kijken en luisteren). Enkele kinderen hadden het begrepen en gingen braaf zitten ik gaf hen meteen complimentjes in de hoop dat dit ook de andere kinderen zou aansteken. De meeste kinderen zaten nu, enkele kleuters bleven rondhuppelen met hun ballon. Ik zong het liedje nog een keer, maar twee kinderen bleven rondhuppelen. Ik ging naar hen toe en zei dat ze nu echt wel moesten gaan zitten, want dat ik ze anders even aan de kant zou zetten. Ik vond het wel spannend, want ik wilde echt bewijzen aan de directeur en aan Señorita Céci dat ik de kinderen ook aankon op mijn manier ( wat niet zo heel gemakkelijk is want de kinderen zijn het gewoon dat ze geslagen worden als ze niet luisteren en dan heeft een gewoon liedje natuurlijk iets minder effect). Gelukkig gingen de twee laatste kinderen ook braaf op hun stoeltjes zitten. Na 10 minuten heb ik de klas dan toch rustig gekregen, dat is wel lang maar het was wel op mijn manier! Daarna legde ik de kinderen uit dat ze de ballon helemaal moesten bedekken met lijm en stukjes krant. In het begin ging alles goed, ik ging rond om de kinderen wat te helpen. Maar opeens was het badje water waar ze hun handen in konden wassen per ongeluk omgestoten door een kleuter. De combinatie van veel zand in de klas en dan nog eens water werd al snel een hele modderboel. Ik op zoek naar een dweil of iets waarmee ik het een beetje kon opkuisen, maar ondertussen waren er enkele kleuters aan het voetballen met hun ballon van papier-maché! Ik zei hen dat ze dat niet mochten doen want dat anders de ballon kapot zou gaan. Twee minuten rust en nadien deden ze gewoon voort, ondertussen waren er enkele kinderen naar mij gekomen met vragen en ondertussen werd de modder alsmaar erger! Ok, even nadenken, ondertussen plofte er een ballon, natuurlijk met veel geween als gevolg, want nu was hun ballon met papier-maché kapot. Ik zei hen dat ik een aantal keer had gezegd dat ze moesten stoppen, maar dat ze niet wilden luisteren, daardoor was hun ballon nu kapot. Ik vroeg of ze me nu begrepen hadden waarom ze een beetje voorzichtig moesten zijn met hun ballon en ze begrepen het. Ik troostte de jongen waarvan de ballon stuk was gegaan, maakte een nieuwe en zette hem opnieuw in gang. Ik beantwoordde de vragen van de kleuters en hielp hen verder. Toen was het speeltijd, ik ging op zoek naar Señorita Céci om te vragen hoe ik het boeltje kon opkuisen, ze zei me dat ik het gewoon mocht laten liggen. Daarna ging ik terug naar de klas om enkele ballonnen al wat bij te werken en ook de kinderen een beetje in het oog te houden, want alle kinderen mogen in alle klassen binnen tijdens de speeltijd. Enkele kinderen van het 5de en 6de leerjaar vroegen me of ze mochten helpen, daar was ik hen heel dankbaar voor want 32 ballonnen gladstrijken en bijwerken in mijn eentje is wel heel veel werk! Droïma vertelde me tijdens de speeltijd, dat de directeur had gezegd dat Droïma en ik meer moesten eten omdat we veel te mager waren! Dat vond ik wel grappig, want ik ben nu niet direct één van de magerste! De directeur had Droïma helemaal ondervraagd over wat zij allemaal de voorbije dagen had gegeten! Dat vond ik wel grappig! Na de speeltijd werkten de kinderen verder aan hun ballon, ondertussen hing ik al helemaal vol behangerslijm! De kinderen die klaar waren kwamen naar mij, ik zette nog een extra laag op hun ballon en hing de ballon op aan een waslijn. Tegen de tijd dat alles opgeruimd was ( wat heel veel werk was, want er lagen overal snippers en behangerslijm en de tafeltjes hingen ook vol behangerslijm en bijna overal in de klas was er ondertussen modder te vinden!) kwam Señorita Céci binnen en hielp een beetje. Daarna gingen de kinderen naar huis. Ik vroeg aan Señorita Céci wat ik morgen moest doen, maar ze zei dat ik dat moest bespreken met de directeur. Dat vond ik wel vreemd Toen ben ik samen met Droïma naar de directeur geweest om te vragen wat ik moest voorbereiden tegen de volgende dag, hij zei ons dat we morgen samen computerles moesten geven, eerst aan de kleuters en daarna aan het eerste leerjaar. We vroegen wat we dan juist over de computer moesten aanleren en hij zei dat we de software en hardware moesten uitleggen. Dat vonden we precies toch wat moeilijk voor zon kleine kinderen! We vroegen hoever ze daarmee al stonden, hij zei dat ze nog nooit computerles hadden gehad, dus dat wij de eerste les moesten geven! Als dat maar goed komt! 32 kleuters en 4 computers en dan hardware en software uitleggen! Daarna nam Señor Marcello ons mee naar de Choko Banana, waar we na het eten dit lesje voorbereidden. Susana kwam ineens af met een krent en zei dat we er eens in moesten kijken, bleek dat Droïma en Ik toch wel met een kleurenfoto in de krant stonden zeker! Het artikel ging over het feest waar we vorige donderdag naartoe waren geweest! We worden nog bekend in Ecuador! Daarna gingen we naar huis en gingen we vroeg slapen.
Ik ben Marike
Ik ben een vrouw en woon in Reet (België) en mijn beroep is bijna kleuterleidster.
Ik ben geboren op 23/01/1987 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: CHIRO!!!.
