Vandaag zijn we om 10 uur opgestaan, want we hadden tegen 11 uur afgesproken met Fernando (= de zoon van Señorita Mariana) om samen naar de voetbal te gaan kijken. We namen een taxi naar het stadion, kochten een kaartje en gingen op de tribune zitten. Ambato ( waar wij natuurlijk voor suporterden!) moest vandaag tegen Quito voetballen. De supporters hier hebben wel heeel veel lawaai bij! Met een hele fanfare en met vlaggen en toeters en alles erop en eraan kwamen zij mee bij ons op de tribune zitten. Ze zongen heel de wedstrijd door! Na nog geen 5 minuten had Quito al een goal gemaakt, de spanning bij ons op de tribune steeg!! Toen tijdens de pauze Ambato 3-0 achter stond, voelde je echt wel de spanning bij de supporters! Elke keer als er een goal werd gemaakt door de andere ploeg begonnen de supporters heel hard te schelden ( we verstonden niet wat ze juist zeiden, maar ik ben er zeker van dat het heel lelijke dingen waren!!!) In de tweede helft maakte Ambato dan toch nog een goal, met veel gejuich en getier in onze tribune natuurlijk. De wedstrijd eindigde met 3-1 voor Quito. Ik ken niet zo veel van voetbal maar ik vond het toch wel eens leuk om hier zo een wedstrijd mee te maken! We kregen van Fernando nog een mooi aandenken ( een vlaggetje van de voetbalploeg van Ambato) Daarna bracht Fernando ons met zijn auto naar de Choko Banana. We zijn met Susana en Arturo naar een pizzeria geweest en hebben daar een pizza gegeten. Daarna gingen we terug naar de Choko Banana waar we even werkten voor school. Tegen 4 uur gingen we met een taxi naar de bus terminal en namen daar een bus naar Salasaca. Dat was wel even spannend want de taxichauffeur zei ons dat we die bus moesten nemen, maar de buschauffeur zei dat we een andere bus moesten nemen. We werden van hier naar daar gestuurd, maar uiteindelijk hebben we dan toch de juiste bus gevonden. Toen we aankwamen in Salasaca ( daar is een marktje met allemaal kleding, muziekinstrumenten,… handgemaakt door de mensen) kochten we veel souveniertjes! Toen we zowat heel de markt leeg hadden gekocht zijn we met de bus terug naar de terminal gegaan en namen we een taxi naar de Choko Banana. Daar lieten we alles wat we gekocht hadden zien aan Susana en daarna gingen we naar huis met een taxi. De taxichauffeur reed wel heel gevaarlijk! Hij had in zijn auto vanvoor een TV staan en was heel de tijd aan het volgen op de TV en niet goed op de weg aan het letten! Maar uiteindelijk zijn we wel veilig thuis geraakt! Toen we thuis kwamen heb ik eten gemaakt, hebben we gegeten, heb ik nog wat voor school gewerkt en daarna ben ik gaan slapen. Ik ben heel benieuwd voor morgen om mijn onthaal te introduceren, want de kinderen en Señorita Céci zijn deze manier van legeven helemaal niet gewoon, dus ik ben benieuwd hoe zij erop zullen reageren!

17-02-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag zijn we vroeg opgestaan want Señorita Mariana had ons uitgenodigd bij haar thuis. Tegen half 10 namen we een taxi naar haar thuis. Toen we aankwamen werden we vriendelijk onthaald door 4 honden! We kregen al meteen Whisky en wijn aangeboden! Daarna gingen we met Señorita Mariana naar de keuken, want zij was eten aan het maken. Even later kwam haar man aan, hij liet ons meteen foto’s zien. We bekeken alle foto’s die ze hadden! Daarna kregen we een rondleiding in hun huis en in hun tuin. Ze hadden ook cavia’s, ze vertelden ons dat als de cavia’s groot waren dat ze die dan op de barbecue legden en daarna opaten! Daarna staken ze de barbecue aan en legden het vlees erop. Toen het vlees klaar was, aten we. Even later kwam ook Fernando (= de zoon van Señorita Mariana) aan. We hebben even gepraat met de zoon en hebben afgesproken dat we morgen samen naar een voetbalmatch gaan kijken. Tegen 14 uur namen we de auto om naar de school te gaan. Er waren al veel ouders in de school want het was vandaag voetbaltornooi voor de ouders. Wij hebben dan onze voetbaloutfit aangedaan. Deze hadden we gekregen. Ik moest mee voetballen met de ouders van de kleuters en Droïma moest mee voetballen met de ouders van het zesde leerjaar. Even later moesten we allemaal naar een straat wat verder want vanaf daar zouden we in de stoet moeten lopen. De fanfare van de school liep helemaal vooraan en daarachter liep dan elke keer een voetbalploeg. Wij liepen dus ook mee in de stoet! Dat was wel grappig! Toen we aankwamen op de speelplaats werd er eerst een missverkiezing gehouden, elke voetbalploeg had zijn eigen miss (= de mooiste moeder van de klas). De miss van het tweede leerjaar is gewonnen. Het derde leerjaar heeft een medaille gekregen omdat ze de mooiste voetbaloutfit hadden. Daarna moesten we poseren met alle missen en alle leerkrachten voor een foto. Na de fotosessie gingen we naar de klas, daar aten we een broodje en kregen een limonade. Daarna begon de eerste wedstrijd: het eerste leerjaar tegen het tweede leerjaar. Ik dacht dat wij daarna zouden moeten voetballen, maar de directeur zei me dat wij de volgende keer zouden voetballen, vandaag werd er maar 1 wedstrijd gespeeld. Opeens zei Señorita Mariana dat we doorgingen, dat vond ik wel spijtig want ik wilde nog wat verder kijken naar de wedstrijd. Maar alle leerkrachten gingen blijkbaar naar huis. We gingen mee naar Señorita Mariana en hebben ons daar weer omgekleed. Daarna hebben zij en haar man ons naar de Choko Banana gedaan met de auto. We zaten met vier vooraan in de auto! Dat vond ik wel wat gevaarlijk, Señorita Mariana zat zelfs met haar benen mee bij de pedalen! Toen we aankwamen hebben we nog wat mails nagekeken en daarna zijn we gaan eten in een restaurant. Toen we lekker gegeten hadden, namen we een taxi naar huis en werkten we nog wat voor school.

16-02-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag was het zover, we gingen op uitstap met het vijfde en het zesde leerjaar naar de Chimborazo (= vulkaan). Toen we ’s morgens aankwamen was heel de school in de ban van de uitstap. Vele ouders kwamen snel nog enkele vragen stellen in verband met de uitstap. Alle kinderen waren heel benieuwd en vonden het heel spannend! Ik moest van de directeur even mee gaan naar zijn kantoor, hij zei me dat ik mijn rugzak niet kon dragen want dat ik dan te moe zou worden. Ik zei hem dat het in orde was en dat het wel zou lukken. Maar hij zei dat hij mijn rugzak wel zou laten dragen door een kind! Ik werd toch wel een beetje boos van die uitspraak dus heb ik gezegd dat ik het wel zou proberen en dat als het niet meer lukte ik mijn rugzak wel aan hem zou geven en dat hij hem dan maar moest dragen! Dat was misschien niet zo slim, maar hij begon heel hard te lachen omdat ik zo boos was, dus het was wel in orde. Na een tijdje kwam de bus dan toch aan en vertrokken we. Het was ongeveer 2 uur rijden met de bus. Op de bus vonden we het wel heel vreemd dat alle kinderen zomaar mochten rondlopen. Vele kinderen kwamen ons eten aanbieden: kip, snoepjes, chips, popcorn,… en dat om 9 uur ’s morgens! Onderweg stopten we zeker 5 keer omdat er kinderen naar toilet moesten! Dan stopte de bus midden op de weg en gingen de kinderen in de bosjes. Soms nog geen kwartier later moest de volgende al! Toen we aankwamen was het heel koud voor de kinderen ( wij zijn dat dankzij ons Belgenlandje wat meer gewoon é). Maar we hadden toch veel kleren aangedaan en een muts en een sjaal aan. We begonnen aan onze tocht naar boven. Dat was wel heel zwaar want we zijn tot 5000 meter hoogte gegaan en daar kan je niet meer zo goed ademen! Ik vond het wel een beetje onverantwoord hoor! Zonder voorbereiding zo een zware tocht! Onderweg kwamen we mensen tegen helemaal uitgerust in bergoutfit en duidelijk voorbereid! Na nog geen 100 meter begonnen de eerste kinderen te klagen, ze hadden hoofdpijn of hadden het koud of voelden zich misselijk of… Na 200 meter begonnen de eerste kinderen te vallen, ze vielen gewoon uitgeput op de grond! Wij moesten ze dan helpen en motiveren om toch door te stappen. Señorita Adelaide ( = leerkracht vijfde leerjaar) had zelf ook veel problemen, ze voelde zich niet goed en kon de tocht ook niet aan, waardoor ze ook begon te klagen en dit was niet bepaald motiverend voor de kinderen! Na een tijdje begonnen sommige kinderen zelfs over te geven! Wij zijn er dan bij blijven zitten en wachtten tot de directeur langskwam, wij dachten dat hij wel zou weten wat we met die kinderen moesten doen. Maar toen hij aankwam zei hij gewoon: ‘ Dat is niets, doorlopen!’ Ikzelf had toch ook wat problemen, door de hoogte en mijn keelontsteking kon ik heel moeilijk ademen. Ik voelde me ook heel duizelig en misselijk! Zo duizelig soms dat ik even moest gaan zitten in de hoop dat ik dan niet zou flauwvallen! Ik vond het echt onverantwoord! Sommige kinderen konden het wel aan, maar het merendeel had écht wel problemen. Het was zo een vreemd zicht: kinderen die uitgeput op de grond vielen, kinderen die moesten wenen, kinderen die moesten overgeven, kinderen die hun longen er bijna uithoesten,… ! En dit was dan het hoogtepunt van het jaar! Toen we even later aankwamen bij een huisje zijn we daar naar binnen gegaan om iets warm te drinken. Sommige kinderen hun handen en hun gezicht waren zo koud als een ijsblokje, echt niet te doen! Ik heb dan maar geprobeerd om de kinderen een beetje op te warmen want anders geraakten ze nooit meer terug vreesde ik. Ik wilde heel graag mijn kleren aan hen geven, maar ik had natuurlijk niet genoeg kleren aan om 66 kinderen aan te kleden! De kinderen waren wel heel lief voor elkaar, ze hielpen elkaar en ze warmden elkaar op. Na een kwartiertje zitten gingen we terug naar beneden, dit ging wel iets beter. Toen we beneden aankwamen aten we, de kinderen waren ondertussen bijna bevroren en smeekten bij de directeur of ze in de bus mochten gaan zitten omdat het daar toch iets warmer is. Na een tijdje zagen mochten de kinderen dan toch uiteindelijk in de bus gaan zitten. Señorita Adelaide was tijdens het eten heel hard aan het klagen over de koude en ze bibberde bijna uit haar vel, dus heb ik haar een trui van mij gegeven. We kregen eten van de directeur: koude rijst, koude kip en koude patatjes. Daarna kregen alle kinderen een warme chocomelk. Toen vertrokken we terug met de bus richting Ambato. Na 2 uur rijden zei de directeur dat Droïma en ik moesten uitstappen, want dat we nu dichter bij huis waren en we moesten niet helemaal meer meegaan naar de school. We namen afscheid van de kinderen en stapten uit. We gingen ineens naar het shoppingcenter want ik moest nog witte schoenen hebben om onder mijn voetbaluniform te dragen voor morgen te voetballen in de school. Daarna gingen we naar huis, namen onze laptop en vertrokken naar Susanna. Daar hebben we dan even onze mails nagekeken en gegeten. ’s Avonds toen we naar huis wilden gaan hoorden we muziek in een kerk dus gingen een kijkje nemen. Wat we zagen was fantastisch! Alle mensen daar groot en klein waren aan het dansen heel de kerk rond! We vroegen of we mee mochten doen en dat mocht. Dus wij maar meedansen en rondspringen! Dat was wel grappig, want we konden niet zo heel goed volgen. Achteraf vroegen we wat dit eigenlijk was ( wij dachten eigenlijk dat het een sekte was ofzo), de mensen zeiden ons dat het een mis was. Daarna namen we de taxi en gingen naar huis. Ik nam nog vlug een douche en kleedde me om en daarna vertrokken we naar de milk, dat is een discotheek. ( eigenlijk zoiets als de copa) Miki heeft ons afgezet bij de discotheek. Toen we aankwamen was er wel niet veel volk, dus zijn we maar gaan zitten en hebben we een cerveza (= een pintje) gedronken. Even later trokken we het ons niet meer aan dat er nog niet zoveel volk was en zijn we beginnen dansen ( niemand kent ons hier toch J ) Even later werd ik geroepen door een meisje, ze zei dat ik bij hen moest komen dansen in de groep dat is veel leuker. Dat was inderdaad ook veel leuker! Op die manier hebben we weer wat lokale bevolking leren kennen! We hebben het feestje samen met hen afgesloten ( het was wel al gedaan om 2 uur). Daarna namen we afscheid en namen een taxi naar huis en gingen we slapen. Het was weer een leuke maar vermoeiende dag!

15-02-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Toen we aankwamen op school wenste iedereen ons een gelukkige Valentijn. Ik kreeg ook van de kleuters bloemetjes en van een kleuter kreeg ik zelfs chocolade. Dat was wel even moeilijk want de chocolade was ingepakt en ik wist niet goed of het nu onbeleefd was om het cadeautje uit te pakken of dat het onbeleefd was om het dicht te laten. Ik nam het aan, bedankte de kleuter en wachtte even, toen de kleuter bleef kijken heb ik het maar open gedaan. Vandaag kregen de kleuters Engelse les van señorita Gabriella. Ik vind haar wel heel leuk, ze is 22 en is eigenlijk de enige leerkracht die oprecht geïnteresseerd is in wat we in Tena gedaan hebben. Dat gevoel heb ik toch. Het is wel grappig als ze Engels geeft, ze kan vrij goed Engels, maar haar uitspraak trekt soms op niets! ( zo zegt ze bv. Bery good). Ondertussen moest ik van señorita Céci voor elke kleuter een hartje tekenen en uitknippen om mee te geven naar huis. Na de speeltijd maakte ik met de kleuters kussentjes uit rubber om in de onthaalhoek te leggen. Ik speelde enkele spelletjes met hen in de onthaalhoek, dat was niet zo gemakkelijk want de kleuters zijn het niet gewoon om in een kring op een kussentje te zitten. Ik moest elk kindafzonderlijk op zijn/haar kussentje zetten want anders begrepen ze het niet! Daarna maakte ik met hen een werkblaadje. Toen de school gedaan was namen we de bus naar de Choko Banana. Daar keek ik mijn mails na en begon te werken voor school. In de namiddag gingen we nog geld afhalen want we moesten Susana nog betalen voor het eten. Ik kreeg van Susana een thee met oregano voor mijn maag. Daarna gingen we naar huis, aten we en werkten verder voor school. Morgen gaan we een vulkaan ( de Chimboraza) beklimmen met het vijfde en zesde leerjaar. Ik ben wel heel benieuwd want Susana heeft ons gewaarschuwd dat we heel warme kleren moesten aandoen, want anders zouden we in het ziekenhuis belanden!We moesten ook pijnstillers meenemen voor als we hoofdpijn kregen. Ook moesten we onze mond bedekken want op die vulkaan zijn er veel assen door de uitbarsting van de andere vulkaan. Dus ik ben wel heel benieuwd!

14-02-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag weer vroeg opgestaan om naar het schooltje te gaan. Dat was wel weer moeilijk! Toen we aankwamen in de school was de directeur niet aanwezig. Niemand wist waar hij was! Na de driloefeningen ging ik naar de klas. Ik had op voorhand gevraagd of ik iets moest voorbereiden, maar señorita Céci had gezegd dat dat niet nodig was. Maar ze liet me wel heel de dag lesgeven! Als ik dat had geweten had ik wel wat voorbereid! Ik heb eerst een werkblaadje gemaakt met de kinderen. Daarna was het turnen, maar señor Marcello was ook niet aanwezig dus señorita Céci vroeg me of ik turnen wilde geven. Ik heb dan eerst een opwarming gedaan en daarna heb ik enkele spelletjes gespeeld. Toen was het speeltijd, ondertussen was de directeur blijkbaar aangekomen. Na de speeltijd had een kleuter een bloedneus, ik zag señorita Céci al bijna flauwvallen, dus ik heb gezegd dat ik me wel zou bezighouden met hem. Nada t ik de kleuter verzorgd had ben ik met hem naar de klas gegaan. Daar heb ik samen met de kinderen nog wat geoefend op hun naam schrijven. Toen de school gedaan was, kwamen er enkele moeders praten over het voetbaltornooi voor zaterdag. Ik heb van hen ook een voetbaloutfit gekregen om mee te spelen! Ik ben eens benieuwd! Daarna namen we de bus en stapten we verder naar de Choko Banana. Daar kregen we eten en daarna werkten we nog wat voor school. Toen gingen we naar huis en knutselde ik verder voor de onthaalhoek die ik maandag zal introduceren. Ik voel me nog steeds wel ziek dus ik ga vroeg slapen vandaag.

13-02-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag hebben we goed uitgeslapen. Toen ik opstond voelde ik me wel terug zieker. We gingen naar de Choko Banana en ik mailde nog wat. Toen ik ’s middags eten kreeg, voelde ik echt dat het niet in orde was met mijn maag: ik had bijna niets gegeten maar ik voelde me helemaal opgeblazen en had veel pijn. Na het eten ging ik met Susana eerst mijn pakket met materiaal voor de kleuters halen bij DHL. Daarna ging ik met Susana naar de dokter want ik voelde me echt niet goed. De dokter voelde aan mijn buik en trok maar een bezorgd gezicht, ik kreeg natuurlijk al schrik, want ik verstond helemaal niet wat hij allemaal te zeggen had. Ik verstond alleen dat hij zei dat het er niet goed uitzag! Daarna schreef hij verschillende medicamenten voor. Ik vroeg nadien aan Susana wat er aan de hand was, ze zei me dat ik een keelontsteking had en ook iets met mijn maag en darmen. We zijn dan naar de apotheker gegaan om de medicatie te gaan halen. Wat een rare toestand daar: de man gaf geen doosjes mee, enkel de aantal pillen die ik nodig had, sommige werden zelfs ingepakt in een papiertje. Ik vertrouwde het zaakje niet helemaal, maar ik zal de pillen maar braafjes nemen zeker J. Daarna gingen we terug naar de Choko Banana, ik nam mijn pakket en we zijn dat eerst naar huis gaan doen. Daarna gingen we inkopen doen, want we hadden geen eten meer in huis. Toen we thuis kwamen hebben we gekookt en na het eten kwam Miki nog even bij ons zitten om te praten over onze avonturen in de jungle. Dat was wel leuk en ik oefende ondertussen mijn Spaans nog een beetje. Daarna maakte ik mijn reflectieverslag verder af en gingen we slapen.

12-02-2008 om 00:00 geschreven door Marike  

Vandaag was het dan zover, we moesten terug naar Ambato en deze mooie streek verlaten! L ’s Morgens pakten we in en namen een taxi naar Tena. We gingen nog even mee met Christopher naar hun school om eens een kijkje te nemen. We maakten kennis met padre Ernesto ( = de directeur) en kregen een rondleiding van Christopher. Daarna namen we afscheid en gingen naar Wim, want hij zat in een internetcafé en ging met ons mee naar de bus terminal. Daar namen we afscheid van Wim en vertrokken terug naar huis. Dat was weer een lange en zware busreis! Aangekomen in Ambato namen we een taxi naar de Choko Banana. We keken onze mails na en maakten onze blog in orde. We aten in de Choko Banana en gingen vroeg naar huis om vroeg in ons bed te kruipen, want ik was wel heel moe na zo’n zware maar heel leuke week!

Ps. Zoals jullie misschien al weten is de vulkaan hier uitgebarsten! En wij zaten ondertussen toch wel in Tena zeker! We hoorden dat de kinderen niet naar school geweest zijn vorige week omdat er veel assen waren en dat is niet goed voor uw longen en als je dat op je huid krijgt kan dat een allergische reactie veroorzaken. Daarom konden de kinderen niet naar school komen.

11-02-2008 om 00:00 geschreven door Marike