Vandaag moesten we weer vroeg opstaan(om 7 uur) want we gingen vandaag naar Baños met Señorita Mariana, haar man Fernando en haar zoon Fernando. Eerst ontbijten: rijst met frietjes! Pfft dat bekomt toch niet zo goed hoor om 7 uur s morgens! Daarna vertrokken we richting Baños ( Señorita Mariana had gezegd dat het niet meer zo heel gevaarlijk was om naar daar te gaan, het is vlakbij de vulkaan daarmee) Droïma, Fernando en ik zaten vanachter in de pickup, dat was wel grappig want we werden heel de tijd van de ene naar de andere kant van de pickup geslingerd omdat we op kussens zaten! Toen we aankwamen in Baños gingen we eerst naar de mis ( de mensen zijn hier heel gelovig!) Daarna liepen we wat rond in Baños, er zijn heel veel kraampjes die typisch Ecuadoriaanse dingen verkopen. Typisch voor Baños zijn een soort van Caramellen, je ziet ze dan ook overal gemaakt worden ( zie foto met witte lange sliert, het wordt gemaakt van rietsuiker). Daarna hebben we een jugo ( fruitsap) gedronken van bosvruchten. Heel lekker maar heel zwaar ook! Daarna gingen we naar een warmwaterbron, het is eigenlijk een zwembad dat gevuld is met water vanuit de bergen. Het was heel warm, dat kwam door de uitbarsting van de vulkaan die warmt het water op. Een bubbelbad is er niets tegen, het was precies kokend water! Mijn lichaam moest er wel even aan wennen, maar nadien was het echt zalig! Je kon daarna dan onder een koude waterval gaan staan en terug in het hete water, het was zo heet dat mijn tatoo ( van in de jungle) er direct af was. Het was echt wel zalig, we willen hier nog wel een keertje naartoe komen! We aten nog een gebakken banaan met kaas en daarna gingen we met de auto naar ergens anders in Baños, daar hebben we in een plastieken bootje gevaren. Toen hebben we ook wel hard gelachen, want we konden niet zo goed roeien waardoor we heel de tijd rondjes maakten. Daarna hebben we er nog gefrituurde vis met rijst gegeten ( de vis was gefrituurd met vel en al dus dat moesten we allemaal opeten, staart en al!) Toen we terug naar huis reden hebben we wat geslapen in de pickup, weer hard gelachen want we rolden heel de tijd van de ene kant naar de andere kant! Toen we aankwamen bij Señorita Mariana thuis hebben nog een beetje gepraat. Daarna brachten ze ons naar ons huis. We nodigden hen nog even uit om iets te drinken bij ons thuis ( wel eerst toestemming vragen aan Miki). Daarna brachten ze ons naar de Choko Banana, waar we even onze mails nakeken. Daarna gingen we met Susana, jaimé, Arturo en Solé naar de ouders van Susana op familiebezoek. Daar aten we spaghetti, brood met kaas en heel veel fruit. Daarna gingen we terug naar de Choko Banana, werkte ik nog wat voor school en daarna bracht Jaimé ons naar huis. Het was een lange maar heel leuke dag!
Vandaag zijn we heel vroeg opgestaan want we hadden afgesproken dat we vandaag eens een kijkje gingen nemen bij de scouts van Ambato. We moesten tegen 8 uur in een schooltje zijn ( daar is de scouts). Vandaag ging de scouts juist op uitstap naar parque de familia ( dat is eigenlijk een park zoals de Schorre maar dan veel groter en veel meer groen). Eerst was er een soort van opening, de kinderen moesten allemaal groeten. Er zijn 3 groepen en elke groep heeft een leider. Wat mij wel heel hard opviel was dat de leiders al wel vrij oud waren om nog leiding te zijn, rond de 30- 40 jaar ( nu voel ik mij nog jonger om al oudste leidster te zijn bij ons!!) We gingen te voet, daar had ik wel niet echt op gerekend want ik had al mijn gerief bij voor twee dagen. ( Droïma wist dat, maar dacht dat ik dat ook wist, oeps misverstand ) De wandeling was wel lang en heel de tijd naar boven, dus het was voor de kinderen wel soms moeilijk, maar uiteindelijk is alles goed verlopen. Toen we aankwamen in het parque de familia aten we en daarna gingen we naar de vlag. In het park staat een hele grote vlag met een plein rond. Op dat plein moesten enkele leden hun belofte doen en kregen dan een vlag en enkele kentekens. Daarna mochten ze nog een kwartiertje spelen. Toen we vroegen wat ze normaal gezien doen in de scouts zeiden ze werken en leren. Toen ik vroeg of ze ook spelltjes speelden zeiden ze dat ze dat soms ook deden. De scouts ging met de bus terug naar het schooltje, maar wij mochten met enkele leden en een leider mee met de pickup naar het centrum van Ambato. Toen we zeiden dat in België het eigenlijk verboden is om mensen te vervoeren in een pickup, zeiden ze doodleuk dat het hier eigenlijk ook verboden is! Maar iedereen doet het wel! Toen we aankwamen in het centrum van Ambato namen we meteen een taxi naar ons schooltje, want vandaag was het weer voetbalmatch en deze keer moest ik spelen met de ouders van mijn klasje. Toen we aankwamen was er geen enkele leerkracht te zien! De ouders vroegen of wij geen sleutel hadden van de klassen, maar die hebben we niet. Op het moment dat we wilden bellen naar de directeur ( het begon normaal gezien om 2 uur en het was al half 3,typisch Ecuadoriaans!), kwam Fanny aan ( dat is de poetsvrouw, maar ik denk dat dat hier onbeleefd is om te zeggen ofzo want we moeten altijd zeggen dat zij de conciërge is) zij opende de deuren, we kleedden ons om en begonnen te voetballen. Nu, ik ga zeker niet zeggen dat ik goed kan voetballen, maar ik weet wel dat je de bal een beetje moet controleren enzo. Dus ik deed mijn uiterste best om zo goed mogelijk te voetballen. Tijdens de pauze zeiden de ouders tegen mij dat ik direct zo hard mogelijk op de bal moest sjotten, maakt niet uit naar waar, zo zou het misschien eens in de goal kunnen komen! Haha dat vond ik wel heel grappig (Het was ook wel een beetje potteke stamp). Ze zeiden tegen mij dat ik tegen de volgende keer moest oefenen om heel hard tegen de bal te sjotten! Dus ik zal maar wat oefenen é Uiteindelijk verloren we met 3-2, maar niet getreurd, de ouders zijn er rotsvast van overtuigd dat als ik oefen om hard tegen de bal te sjotten, we dan zeker zullen winnen! Want uiteindelijk kom ik uit België en kunnen ze daar niet heel goed voetballen?! Na de wedstrijd, ontdekte ik dat ik me vergeten in te smeren was met zonnecreme, dus opnieuw verbrand! ( het was vandaag ook wel heel harde zon, zelfs enkele mensen van hier waren een beetje verbrand!) Na onze voetbalwedstrijd was het de beurt aan het 4de leerjaar tegen het 2de leerjaar. Ondertussen praatte ik wat met de ouders, dat was wel leuk want op die manier kon ik hen ook een beetje beter leren kennen. Ze waren ook wel heel nieuwsgierig: Is het mooi in België? Hoeveel kost een broek daar? Hoeveel kost het om naar de kapper te gaan? Hoeveel kost een brood? Heb je broers en zussen? Mis je je ouders niet? Heb je hier ook ouders? Heb je kinderen? Ben je getrouwd? Wanneer ga je dan trouwen?... Daarna waren er nog twee wedstrijden volleybal met de vaders van de kinderen. Ondertussen nog geen enkele leerkracht gezien, alleen Droïma en ik, dat vond ik wel vreemd. De directeur is wel heel eventjes geweest, maar is meteen in zijn kantoor gaan zitten. Daarna gingen we naar Señorita Mariana, haar kinderen en kleinkind waren ook op bezoek. We aten en praatten nog een beetje. Daarna gingen de kinderen naar huis ( behalve Fernando= de jongste zoon, hij is 23 jaar) en nam ik een douche. Daarna moesten Droïma en ik mee naar de kamer van Señorita Mariana en haar man gaan, want we gingen filmpjes zien van de vulkaan en van de feesten. Daarna bleven we daar slapen.
Vandaag vertrokken we naar de Kathedraal, na een kwartiertje viel ineens onze frank dat Señorita Céci vandaag helemaal niet naar school kwam en ons dus ook niet kon meenemen naar school! Dan hebben we maar snel een taxi genomen naar school. Vandaag stond ik alleen in de klas, Señorita Céci was op cursus samen met Señorita Mariana ( Droïma nam haar klas over). Ik deed mijn onthaal, dat verliep heel goed! Daarna las ik de brief uit België voor ( ik ben bezig met een project: Ik ben samen met de kleuters hier aan het communiceren met een klasje in België, dat verloopt heel goed! De kinderen hier zijn heel enthousiast en de kinderen in België ook! Het is wel vrij veel werk met al dat vertalen maar het is de moeite waard, want het is heel leuk!). Daarna schreef ik samen met de kinderen een briefje terug. Dat was soms niet gemakkelijk , want soms wist ik niet wat ze willen zeggen en moeten ze het dicteren aan mij J. Ze stellen soms wel grappige vragen, zoals wanneer komen jullie eens op bezoek? Ze vinden het ook heel grappig dat de kinderen zo wit zijn. Daarna maakte ik samen met de kinderen het werkblaadje van gisteren af. Daarna was het speeltijd. Tijdens de speeltijd moesten we naar een lokaaltje gaan om thee te drinken omdat het zo koud was ( toch een 20°C, maar voor de mensen hier is dat toch wel koud, maar wij hadden er dus niet zoveel last van). De leerkrachten en de directeur hebben vandaag wel goed gelachen met ons ze! Het begon eerst met dat wij moesten raden hoe oud Señor Marcello was, we gokten op 35 jaar. De directeur zei dat we mis waren en dat hij 18 was, maar dat kon helemaal niet, dus we hebben ons niet laten doen, ik heb dan gezegd dat ik 35 jaar was. Dat vonden ze wel héél grappig! Daarna vertelde de directeur dat Señor Venicio verliefd was op ons alletwee. Ik zei dat hij pech had want dat ik al een vriend had, dat vonden ze weer heel grappig en ze vroegen of ik hem niet wilde wisselen met Señor Venicio. Maar ik zei heel duidelijk dat ik dat zeker niet wilde! ( misschien iets té duidelijk) Daarna zeiden ze dat mijn vriend toch niet hier was en dat ik toch een vriend hier en een vriend in België kon hebben? Ik zei dat ik dat niet wilde en vroeg aan de directeur hoeveel liefjes hij dan wel had! Hij antwoordde heel droog dat hij er 5 had en begon alle namen van de leerkrachten op te noemen, wat dat weer veel gelach meebracht! Daarna kreeg Droïma de vragenronde ( Droïma heeft geeft vriend) maar ik zei maar voor te lachen dat zij er 10 heeft. Weer gelach Het grappige was dat de directeur zei dat ik heel verlegen was, terwijl ik ondertussen gewoon onnozel mee aan het doen was! Daarna was de speeltijd gedaan en ging ik met de kinderen terug naar de klas. We deden een herhalingsles over de letter A en maakten oefeningen. Als de kinderen klaar waren, mochten de kinderen even met de spelletjes spelen die ik gemaakt had. Daarna konden de kinderen naar huis, ik wenste hen een leuk weekend en deed hen er nog eens aan denken dat hun ouders morgen naar school moeten komen om te voetballen. De kleuters kwamen me allemaal nog een kus geven en wensten me ook een fijn weekend. Daarna ruimde ik de klas een beetje op. Señorita Céci had me gisteren gezegd dat ik de namen moest opschrijven van de stoute kinderen, zij zou maandag deze kinderen dan naar de directeur sturen ( het vervolg kennen jullie). Ik ben wel enkele keren boos moeten worden omdat sommige kinderen niet luisterden ( Wat wil je? Een stagiaire in de klas zonder de leerkracht die nog niet 100% perfect Spaans kan praten Elke deugniet zou toch beginnen testen?!). Ik ga tegen Señorita Céci zeggen dat alles goed verlopen is en dat de kinderen heel goed hun best hebben gedaan. Ik hoop dat Señorita dit geloofd want ik wil echt geen kinderen naar de directeur sturen!! Daarna gingen we naar de Choko Banana, ik begon meteen voor school te werken, want dit weekend heb ik daar niet zoveel tijd voor want we gaan weer vanalles doen! Daarna gingen we naar huis, waste ik mijn kleren en aten we. Tegen 19 uur gingen we naar die feestmis! Dat was weer heel grappig. Susana noemt die mensen trouwens locos (= zotten). Op het podium staat een drumstel, twee keyboards, en twee mannen die elektrische gitaar spelen. De zanger loopt rond in de zaal en zingt liedjes over alleluja enzo. De mensen staan ondertussen met hun armen in de lucht mee te zingen. Sommigen vallen op hun knieën terwijl ze voortzingen ( = bidden) De meeste mensen beginnen ook te wenen. Het is echt wel heel vreemd en op sommige momenten is het zelfs eng. Echt precies een sekte! Daarna beginnen de vrouwen en de kinderen vanachter in de zaal te dansen. De mannen lopen toertjes in de zaal achter de man met hun vlag. Wij hebben meegedanst en daarna moesten de vrouwen en kinderen ook mee in de zaal rondlopen, ondertussen zijn ze nog steeds aan het zingen van alleluja! Echt vreemd, maar ja ieder zijn godsdienst hé. Na de mis gingen we naar de Choko Banana want daar hadden we afgesproken met Señorita Gabriella. Gabriella is 22 jaar en geeft haar eerste jaar les, op donderdag geeft ze Engels in ons schooltje. We hadden gevraagd of zij goesting had om vanavond iets te gaan doen. We zijn dan eerst iets gaan drinken in de Cuba Sun. Daarna gingen we naar een feestje met een taxi. Er was een optreden, als de mensen aan het optreden waren moest je gaan zitten en luisteren, daarna was er Salsamuziek en dan mocht je wel dansen. We zaten nog geen 5 minuten en hadden onze cerveza (= pintje) nog niet uitgeschonken of Gabriella en ik werden al ten dans gevraagd! Ik vond dat wel goed want dan kon ik mijn Salsa nog wat oefenen J De jongens hier zijn wel soms heel direct: heb je een lief?, ( als ik dan zeg ja in België dan hebben ze zo iets van aahja das goed dan kan je hier ook een lief hebben! Maar ik maak hen wel altijd goed duidelijk dat ik dat niet wil hoor! Dus Stijn, ge moet geen schrik hebben Zenne, ik sta mijn manneke hier wel!), gaan we naar u thuis?, We gingen het normaal gezien niet te laat maken, maar het was heel leuk dus het werd toch nog half 3! Daarna zijn we maar snel gaan slapen!
Vanmorgen toen we aankwamen op school kregen we een ondervraging van de directeur en de leerkrachten. Ze stelden wel grappige vragen! Ze vroegen ons of we ons haar hadden gekleurd, daarna vroegen ze ons of we ons soms schminkten, ze vroegen of we vandaag geschminkt waren toen we nee zeiden heeft de directeur dat toch maar even gecontroleerd door mijn zijn zakdoek over onze wangen te wrijven om te zien of er geen schmink afkwam! Daarna vroegen ze of we soms korte rokjes dragen en nog meer van die vreemde vragen! We hebben wel goed gelachen! Vandaag heb ik met mijn klaspop gewerkt tijdens het onthaal. Dat vonden de kleuters heel leuk! Zeker toen de klaspop elke kleuter een kus gaf!!! Daarna heb ik de kleuters een Spaans liedje geleerd over een vogel , omdat mijn klaspop een vogel is. De kleuters vonden het liedje wel leuk, maar het was heel moeilijk om te zingen voor hen. Dat had ik een beetje verkeerd ingeschat! Daarna was het speeltijd, tijdens de speeltijd moesten Droïma en ik bij de directeur komen. Hij zei ons dat we maandag naar het ministerie van onderwijs moesten gaan om met de inspectrice te praten. Toen we hem vroegen waarom wij daar naartoe moesten gaan, ontweek hij onze vraag en zei dat hij wel met Susana zou bellen. Hij zei ons dat we onze heel knap moesten maken, hij zei dat we chique kleren moesten dragen. Omdat chique kleren hier toch niet helemaal hetzelfde is dan in België vroegen we wat we dan juist moesten aandoen? Een kleedje? Maar dat vond hij niet goed we moesten een jeansbroek aandoen met een hemdje. Ik ben wel benieuwd wat we daar moeten gaan doen! Hopelijk is er geen probleem, want de directeur deed zo vreemd! ( maar ja, hij doet wel meer vreemd!) Na de speeltijd vertelde een kind mij dat zijn schoen op het dak van de school lag, ik was een beetje boos op hem omdat hij zijn schoen op het dak had gegooid Señorita Céci begon er heel hard mee te lachen en ging de directeur halen om ons te helpen. Hij nam het kind op, ging op een tafel staan en zette het kind op het dak, hij moest zelf zijn schoen nemen! Ik schrok er een beetje van want het dak was wel heel hoog en ik had een beetje schrik dat het kind er misschien zou afvallen! Toen het kind zijn schoen terug had gingen we terug naar de klas en leerde ik de kinderen wat een rechthoek is, daarna werkte ik met de kinderen aan een werkblaadje over een rechthoek. Daarna legde ik hun huiswerk uit en mochten de kinderen naar huis gaan. Vandaag had er weer een kind een bloedneus! Deze keer was het niet zo hard en was het wel snel over, maar ik vind het wel vreemd dat tegenwoordig zoveel kinderen een bloedneus hebben Ik denk dat dit komt door de assen van de vulkaan ofzo Daarna namen we een bus naar de Choko Banana. Nadat we gegeten hadden heb ik even naar ons Tine gebeld want zij was vandaag jarig! Ze vond het wel leuk dat ik belde. Daarna ging ik terug naar de Choko Banana en begon te werken voor school. Daarna namen we een taxi naar huis, aten we en werkten verder voor school. Daarna ging ik slapen en niet te laat deze keer! Morgen sta ik alleen in de klas, want Señorita Céci heeft morgen een cursus. De directeur vroeg me of ik het zag zitten om alleen in de klas te staan, anders zou hij de kinderen morgen vakantie geven ( en dat besprak hij één dag op voorhand!?). Ik zei dat het wel in orde was dat ik morgen alleen in de klas zou staan, ik besprak met Señorita Céci wat ik morgen ging doen.
Vandaag had ik me een beetje overslapen ( weer veel te laat gaan slapen hé). Daarna stapten we goed door naar de Kathedraal zodat we nog op tijd waren. Ik heb vandaag mijn onthaal nog een keer gedaan. Dat was weer leuk! Daarna hebben de kleuters de letter A geschilderd. Mijn kleren hingen vol verf nadien! Daarna hadden de kinderen turnen, ik had een turnles voorbereid maar mocht die niet geven van Señor Marcello. Hij zei dat ik de volgende keer eens iets mocht doen. Daarna was het speeltijd, opeens paniek: de inspectie was er! Alle leerkrachten en de directeur waren heel zenuwachtig. Ik vond het wel grappig dat de directeur ook een keer ondervraagd werd. Wij werden ook wel ondervraagd: Wat doen we hier? Van waar komen we? Welke taal spreken we? ( we moesten ook iets zeggen in het Nederlands van de inspectrice) De directeur moest ook ons evaluatieformulier laten zien. Daarna bedankte de inspectrice ons dat we les wilden geven in deze school, dat vond ze heel fijn. We zeiden tegen haar dat we het ook heel fijn vonden om in deze school les te geven. De inspectrice zei tegen Señorita Adelaide dat ze beter moest werken en dat zei ze waar iedereen bij was, dat vonden we wel een beetje gênant! ( We vonden het ook heel vreemd dat ze dat juist tegen Señorita Adelaide zei want wij hadden het gevoel dat zij de enige is die eigenlijk echte lesvoorbereidingen maakt!) Nadat de inspectrice weg was ( de lessen hadden ondertussen al een half uur vertraging!), oefenden we met heel de school voor de dag van de vlag, die is volgende week woensdag. ( daar gingen mijn lesjes!) Die oefening vond ik wel vreemd, het ging er allemaal heel officieel aan toe! Alle kinderen moesten achter elkaar marcheren precies zoals in het leger. Het zesde leerjaar moesten dan een heel spektakel doen om de vlag te groeten. Voor de kleuters was het wel heel moeilijk om mooi achter elkaar te lopen en heel de tijd te blijven marcheren, dus ik moest hen wel heel de tijd aanmoedigen en deed zelf ook mee. Een kwartier voor het einde van de school, gingen de kinderen terug naar de klas. Ik heb dan nog een tussendoortje gespeeld met de kinderen, even later riep Señorita Céci mij in paniek: Er was weer een kind met een bloedneus en ze vroeg of ik mij wilde ontfermen over het kind. Ik ben dan met het kind naar buiten gegaan en heb hem een beetje getroost want hij was heel hard aan het wenen. Na een tijdje maakte ik me toch wel ongerust want ik kreeg de bloedneus echt niet gestopt! Toen kwam zijn moeder eraan, samen hielpen we de jongen. Na nog een kwartier, zag het er toch niet goed uit vond ik, de jongen zag heel bleek en zijn ogen waren aan het wegdraaien, ik heb hem dan proberen wakker te houden met water. De moeder was helemaal in paniek en wist niet meer wat doen, dus heb ik haar ondertussen ook een beetje gerustgesteld. Even later lag de jongen bewusteloos in mijn armen en had hij nog steeds een bloedende neus, nu geraakte ik toch ook wel in paniek! Ik heb dan uiteindelijk door met hem te praten en water over zijn hoofdje te gooien terug wakker gekregen en zijn bloedneus was uiteindelijk ook gedaan. Dat was toch een opluchting! Ondertussen was de moeder bijna aan het wenen, dus ik zei haar maar dat het wel terug goed zou komen. Ik vroeg aan de jongen of hij zich duizelig voelde of misselijk was of hoofdpijn had. Maar de jongen begon te wenen toen ik dat vroeg. Ik troostte hem, daarna vroeg ik of alles in orde was en vroeg hem om eens te proberen recht te staan ( wist ik veel wat ik juist moest doen!). Ik weet dat het geen zin had om hem naar het ziekenhuis te sturen, want dat kunnen de ouders niet betalen. Ik gaf hem een glaasje water, ondertussen ging het al veel beter met hem. Hij kreeg al terug kleur en hij kon terug rondlopen. De moeder ging bijna op haar knieën zitten om mij te bedanken! Ze deed precies of het was een wonder! Ik vind het eigenlijk niet meer dan mijn verantwoordelijkheid als juf om in deze situatie te helpen. Maar ik was toch ook even geschrokken hoor, als er zo een kindje bewusteloos in uw armen ligt, begin je direct aan de ergste dingen te denken! Toen de jongen en de moeder naar huis waren ruimde ik al het bloed op en ging ik terug naar de klas. Daarna gingen we met de bus naar de Choko Banana, daar begon ik meteen voor school te werken in de hoop dat ik dan vanavond vroeger zou kunnen gaan slapen! Daarna zijn we nog even naar de vulkaan gaan kijken, je kon hem heel goed zien en er kwam nog veel donkere rook uit. Je kon ook zien dat de vulkaan veel donkerder was door de opgedroogde lava. Daarna gingen we naar huis. Vandaag heeft Droïma een keertje gekookt ( wel met mijn hulp, want ze heeft niet veel ervaring in de keuken). Daarna belden we nog even met de jongens in Tena om nog enkele dingen af te spreken. Ik werkte nog even verder voor school, nam een douche en lag tegen 9 uur doodmoe in mijn bed!
Leuk weetje: De directeur zegt dikwijls in plaats van Señorita Marike, Señorita Marika tegen mij, wat hetzelfde betekend als juffrouw ekster. Dat vinden de kinderen dan altijd heel grappig en verbeteren de directeur!
Vandaag was het wel hard om op te staan, want ik heb maar 4 uur geslapen! Ik heb vandaag weer onthaal gedaan, de kinderen vinden het echt wel leuk en ze kunnen de liedjes al goed meezingen. Tijdens het onthaal heb ik fotos laten zien van een klasje in België, ik heb met de juffrouw afgesproken dat we via mail de kinderen konden laten communiceren, de kinderen hier kunnen dan vragen stellen aan de kinderen in België en omgekeerd. De kleuters vonden het wel heel grappig en vreemd dat de kinderen zo wit waren. Ze waren heel nieuwsgierig naar de kinderen en willen heel graag op bezoek gaan naar België. Spijtig genoeg zullen deze kinderen nooit de kans krijgen om naar België te gaan, want ze zijn vrij arm Ik schreef samen met de kleuters de eerste brief naar de kinderen in België. De directeur had gezegd dat ik vandaag weer computerles moest geven. De kinderen mochten hun naam om beurten typen. Dat vonden ze wel heel moeilijk, de meeste kinderen drukten veel te lang op een toets waardoor de letter heel veel keer achter elkaar kwam en dan waren ze helemaal in de war! Al gauw kwamen er verschillende foutmeldingen op de computer, de kinderen hebben dan niet door dat ze dan even moeten wachten en drukten verder op de toetsen waardoor het alleen maar erger werd! Omdat er maar twee computers waren die werkten, heb ik de andere kinderen in groepjes gezet, elk groepje kreeg een spelletje om te spelen: memorie, een oefening op de letter A, puzzels, ( daardoor heb ik zo lang gewerkt gisteren). Na de computerles, die toch wel vrij vermoeiend was omdat de kinderen me de hele tijd riepen, heb ik enkele klasfotos gemaakt dat vonden de kinderen heel leuk! Daarna was het speeltijd, ik moest van de directeur naar zijn kantoor komen, ik kreeg een zware ondervraging over Mon Piche ( Dat is een dorpje aan de zee waar we binnenkort naartoe gaan). Ik kreeg vragen als: waarom wil je daar naartoe? Hoe ga je daar naartoe? Met wie ga je daar naartoe? Wacht er iemand ginder op jullie? Lusten jullie wel vis? En gebakken bananen?... Ik vond het maar niets en werd er heel zenuwachtig van, de directeur is toch maar een rare hoor! Na de speeltijd heb ik met de kinderen stoelendans gespeeld, in het begin was het wel wat moeilijk voor de kinderen om te begrijpen wat de bedoeling was, maar eens ze het doorhadden amuseerden ze zich rot! Toen Jean Carlos gewonnen had heb ik het huiswerk dat ze meekregen uitgelegd ( ik geef de kinderen eigenlijk niet graag huiswerk mee, maar het moet van Señorita Céci). Daarna was het tijd om naar huis te gaan. Aangekomen in de Choko Banana ben ik direct beginnen werken voor school, want ik wou vanavond toch wat vroeger in mijn bed kruipen! Tegen 16 uur gingen we naar een winkel om een vlag van Ecuador te kopen ( we hadden gisteren met die man afgesproken dat we om 16 uur zouden komen!). Daarna gingen we naar huis aten we en werkte ik verder voor school. Ik heb een klaspop gemaakt van een sok om morgen te gebruiken in de klas, ik ben benieuwd hoe ze daar op gaan reageren! ( Sorry moeke, maar er gaat hier nog meer aan gaan vrees ik dan enkel mijn sok! Ik heb mijn hoeslaken ook al gebruikt voor mijn onthaalhoek zoals je kan zien op de foto, maar ja ik moet mij hier behelpen met de dingen die ik heb hé!) Ik heb heel goed doorgewerkt, maar het werd toch nog 12 uur vooraleer ik in mijn bed lag, hopelijk morgen meer succes!
Vandaag namen we een taxi naar de Kathedraal want het was aan het regenen. Ik heb vandaag voor de eerste keer mijn onthaal gedaan met de kindjes! Dat was wel spannend want ik wist niet hoe Señorita Céci en de kleuters hierop zouden reageren. Ik begon eerst met een goedemorgen-liedje te zingen. Dat vonden de kleuters al heel leuk! Ze begonnen ook meteen mee te zingen. Na een aantal keer het liedje te zingen heb ik de dagen van de week besproken, dat vonden de kinderen ook leuk. Dan heb ik geprobeerd om de daglijn uit te leggen, voor sommige kleuters was dit wel moeilijk om te begrijpen, maar enkelen waren er toch al mee weg ( ik denk dat dat ook wel elke dag beter zal gaan). Ik vond het wel heel spijtig dat Señorita Céci mijn onthaal niet heeft gezien ( ik weet niet waar ze naartoe was) want nu weet ik nog niet goed wat zij ervan vindt. Daarna had ik van Señorita Céci de opdracht gekregen om de letter A aan te leren aan de kinderen. Ik maakte een werkblaadje om de letter A in te oefenen. Daarna was het speeltijd. Na de speeltijd heb ik de kleuters zichzelf laten tekenen op een papier. Daarna trok ik van elke kleuter een foto met zijn/haar tekening, de kleuters vonden dit heel spannend en heel leuk! Ik heb daarna de tekeningen ook opgehangen in de onthaalhoek, dat zijn de kinderen niet gewoon want meestal worden hun werkjes meteen in de kast gestoken. Daarna heb ik het liedje hoedje van aangeleerd in het Nederlands en ik moet zeggen, ik schrok ervan hoe goed dat eigenlijk ging! Daarna was het tijd om naar huis te gaan. Toen de kinderen door waren, namen we de bus en gingen daarna verder te voet door naar de Choko Banana. Daar begon ik meteen ijverig te werken voor school, want ik had veel ideeën voor morgen, maar dat is natuurlijk ook veel knutselen en voorbereiden! Tegen 15 uur hadden we afgesproken met Señorita Mariana, zij ging met ons samen naar enkele winkeltjes waar je ponchos en Ecuadoriaanse vlaggen kan kopen. Na een tijdje hadden we gevonden wat we wilden en gingen terug naar de Choko Banana. Daar begon ik verder te knutselen. Tegen 20 na 6 viel ineens mijn frank, dat ik geen plastificeerfolie meer had en ik had dat écht nog nodig vandaag! Ik ben dan gaan vragen aan Susana of ik dit nog ergens kon gaan kopen. Ze zei ons dat we mee moesten gaan met twee jongens die juist in de Choko banana waren, zij zouden ons naar een winkel brengen. Wij zijn dan met hen met de auto naar een winkel gereden en hebben gelukkig nog een rol kunnen kopen! Daarna aten we in de Choko Banana en gingen naar huis. Thuis werkte ik verder voor school, ik had het precies een beetje onderschat, want ik heb moeten doorwerken tot 2 uur s nachts om alles af te krijgen! Ik kon dus nog maar maximum 4 uur slapen, dus ik geraakte wel een beetje in paniek. Ik ben tegen 2 uur dan maar heel snel in mijn bed gekropen!
Ik ben Marike
Ik ben een vrouw en woon in Reet (België) en mijn beroep is bijna kleuterleidster.
Ik ben geboren op 23/01/1987 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: CHIRO!!!.
